Gesignaleerd: Infogr.am, een site/service waar men op eenvoudig click- en typverzoek heuse infografieken kan ineensteken. Je weet wel, infographics, die dingen die je overal ziet op het web op de plaatsen waar vroeger al eens een argument of een begrijpelijk stuk journalistiek stonden. Maar die er wel cool uitzien, en zelfs met weinig inhoud toch een gans artikel schijnen, en inzicht lijken te verschaffen (maar dat zelden doen), en 30 tot 40 keer meer gezien en geshared en gepinterested en geherpost worden dan gewone tekst. En die dus vooral wegens dat laatste nog altijd welig tieren.

Dat wordt dus wel wat, die infogr.am. Denk ik wel.

Ge doet maar, maar weet dat goeie infographics maken een kunst, of toch zeker een talent, en wellicht ook een wetenschap is. Veel meer dan een tool. Gerelateerd: Tips voor het maken van goede infographics.

Weet ge wat miserie is? Foursquare in Twitter. In het algemeen. Ondanks dat de laatste foursquare-checkin die het vermelden op een Twitter-timeline waard was al dateert van 24 april 1995, toen ene Jratzinger2384 Mayor werd van The Vatican, gaat iedere nitwit met een smartphone toch lustig verder te doen of elke voet die hij buitenshuis verzet het inchecken én mededelen waard is.

Is het interessant, te weten dat u in de Delhaize incheckt? Is het boeiend, te weten dat u de “Mayor” van een koffiebar geworden bent? Is het wetenswaard, te weten dat u zich ophoudt ter hoogte van de flitspaal E17 Kortrijk-Gent in De Pinte (De Pinte, Vlaams Gewest). Eh. Neen dus. Voor reizen of wat specialer gelegenheden (I’m at de bevallingskamer van het UZ, I’m at de Trouwzaal van het Gemeentehuis, I just became the Mayor of HotMarijke) mag u van mij gerust uitzonderingen maken, maar in het algemeen zou Twitter toch gebaat zijn met de algemene regel “If it’s on foursquare, keep it there“.

Afijn, dat was de toestand tot voor kort. Want dat was nog maar een deel van de miserie. Toen ontdekte het symapthieke Oostvlaamse stadje Gent Foursquare, en gingen de remmen helemaal los.

Eerst was er dat 4sqcities gedoe. Een uitnodiging van Foursquare aan zijn gebruikers om interessante lijsten te maken, en de steden met de interessantste lijsten te belonen met een “badge”. Bezoekers die dan op minstens 5 van dingen van zo’n stad inchecken, kunnen dan een citybadge verdienen. Check in op de Kortrijksesteenweg, het Glazen Straatje en een uitzuipcafé naar keuze en u verdient de badge “I did Ghent“, zoiets.

Die oproep viel in Gent niet in dovemansoren. En dus werd Twitter eerst een paar weken volgeplempt met oproepen om lijsten te vervolledigen, daarna oproepen om de lijsten en masse te volgen, en dan … euforie … met het verlossende nieuws dat Gent uitverkoren was door Foursquare. Er komt een Gent-badge. Uitroepteken!
Spijtig genoeg zette Foursquare even nadien wel een domper op de Gentse #4sqCities-vreugde door een ietwat ongelukkig ontwerp van de badge:

Maar nog was men niet geleerd, in Gent. Want daar kwam men op de proppen met Ghendetta. Een soort spel waarop ge u aanmeldt met foursquare, ingedeeld wordt in een van de vijf “clans”  (Wolves, Hawks, Panthers, Snakes & Schlemielen) en dan “gebied kunt veroveren” door in vijandig gebied in te gaan checken en alles. Megaspannend, allemaal. En reden genoeg dus om daar de godganse dag over te twitteren. “SCHLEMIELEN ARE FOREVER bitches #ghendetta”, dat soort tweets. Met de backlash wacht men tot er ook in Antwerpen of godbeware de provincie iets gelijkaardigs van de grond komt.

Gij zult tegenwerpen: eenieder tweet zoals hij gebekt is. En als ge het niet leuk vindt is er de unfollow knop. Muuter. Of en vooral filters (alhoewel, Tweetdeck, de twittercliënt die ik bovenhaal bij teveel noise, is momenteel offline gehaald). 
To which I reply “doet dat ne keer zelf, ffs“, bijvoorbeeld door eens af te spreken alle ghendetta-gerelateerde stuff altijd in tweets gericht aan @ghendetta of @ghendettawolves etc te zetten. De rest van de niet-boodschap-hebbende-wereld heeft er dan geen last van (als ge @ghendetta niet volgt verschijnen die tweets niet in uw TL) en uw mede-geïnteresseerden/clanleden blijven toch op de hoogte.

Dat zou ne keer “wijs” zijn in meer dan de Gentse betekenis. En al de rest dus miserie. Viervierkantig.

Deze week voorgesteld, de iPad 3. Maar daar is al genoeg reclame voor gemaakt. En ik hoef er geen. ’t Is te zeggen, er werd geen argument gegeven, woensdag, dat mij over de streep van de Apple winkel zou kunnen trekken. Een beter scherm en hoge resolutie: geweldig. Sneller ook: fijn. Fototoestel: don’t need one on the iPad. 4G: in België de eerste tijd toch nog niet te krijgen.
Het blijft dus mijns inziens en grosso modo nog altijd hetzelfde toestel als de eerste generatie iPad, zoals ik er een heb. En dus geen reden om over te stappen.

Alhoewel. Bij nader inzien bleek er bij de aankondigingen toch een overtuigend argument pro nieuwe iPad te zijn: iPhoto voor iOS.

Use simple gestures to quickly sort through photos and find your best shots. A powerful set of Multi-Touch tools helps you perfect color and exposure, crop, straighten, and retouch images. Enhance pictures by adding beautiful, Apple-designed effects with just a tap. Or use fingertip brushes to apply adjustments exactly where you want them. In addition to posting photos to Facebook, Flickr, and Twitter, you can beam photos between your iPhone and iPad, stream photos and slideshows to your Apple TV with AirPlay, and use iCloud to publish photo journals to the web to share your stories with friends and family in a whole new way.

Dat ik dus prompt  wilde installeren. Maar niet kon. Want deze nagelnieuwe fotobeheer-app is voorbehouden voor de nieuwe generatie toestellen:

Huilen! Want zo een iPhone heb ik wel, maar dat is helaas een iets te klein scherm om aan fotobewerking te doen. Die app vraagt om het grote scherm van de iPad.

Ware daar niet het internet. Dat toch al snel uitgevogeld had dat je iPhoto voor iOS toch ook op een oudere iPhone of op de iPad van de eerste generatie kan installeren. Niet moeilijk, bovendien:

1. Koop iPhoto voor iOS via Itunes (dus niet op de iPad – want daar verschijnt het niet in de store – maar in iTunes op de Mac of PC)

2. Sluit iTunes, en installeer de Iphone Configuration Utitlity (download voor Mac, download voor PC)

2. Open die toepassing.  Kies in de linkerkolom “Programma’s”, en daarna links bovenaan de knop “Voeg toe”.

3. Navigeer naar Muziek > iTunes > Mobile Applications, kies daar iPhoto 1.0.ipa. Even geduld oefenen na “open”.

4. Sluit je iPad aan via kabeltje. Kies in de linkerkolom van de iPhone Configuration Utility je iPad, en dan bovenaan de tab “Programma’s”.

5. Navigeer in het lijstje naar de i van iPhoto. Je zal zien dat daar, anders dan bij al de andere programma’s in de lijst, een knop “installeer” staat. Doen maar, en klaar, na een paar minuten staat iPhoto op de iPad (je vindt het icoon achteraan). Al het bovenstaande werkt ook voor iMovie, trouwens.

Simpel eigenlijk. En het werkt.

En het werkt een beetje slecht. Behalve een paar eigenaardigheden die eigen zijn aan het programma (probeer bvb. eens het tilt shift effect toe te passen op een foto. Veel zoekgeluk) zijn er op de oude iPad toch ook wel regelmatig crashes. Apple heeft de app ofwel redelijk terecht van de oudere iOS-toestellen afgehouden of heeft die zo geprogrammeerd dat oudere toestel-eigenaars een extra reden hebben om te upgraden. Want het werkt bijna helemaal, en had dus met een kleine programmeerinspanning waarschijnlijk ook wel betrouwbaarder op de 1ste generatie iPad kunnen werken.

Maar voor de rest doet het dus zoals geadverteerd. Beamen tussen iPhone en iPad. Brushes. Effectjes. Albums. Sharen naar twitter, Flickr, en the lot. Al een journal in elkaar gestoken, zelfs, met de foto’s van een lekker etentje gisteren.

Snapseed (tot nu toe mijn favoriete fotobewerkingsprogramma op de iPhone en iPad) gaat hier heel wat minder gebruikt worden. En mijn “oude” iPad dus nog een hele tijd langer.

Als test van Storify eens een willekeurig verhaal genomen (mijn VDAB-baas die ervoor pleit om de Vlaamse topambtenaren een loonsinlevering te laten doen), om te zien hoe de nagelnieuwe Storify-plugin voor WordPress eigenlijk functioneert.

Hoe wordt dat weergegeven? Hoe ziet zoiets uit in de RSS of bij verdeling via bvb. Facebook of Google+? Kan ik de story nadien updaten, en welke gevolgen heeft dat voor de blogpost en de RSS …? Questions. Questions.

update:

• weergave in blogpost: OK!
• Update van de storify -> update van de blogpost: OK!
• Zoekmachinevriendelijkheid: de Storify zit in de post als een script, met in de noscript ook de ganse tekstinhoud. Indexatie wellicht OK dus.
• RSS-weergave: kinda sucks
• RSS-update als Storify wijzigt: neen. Wel wordt de Storify erin gestoken op het moment dat de rss-reader hem opvraagt
• Sharen op Facebook/Google+ etc: kinda sucks. Beter gewoon de Storify sharen dan de blogpost met de Storify erin.
• Bewerken blogpost met tool buiten wordpress. Aiai: de storify zit er niet meer in (MarsEdit, editor, had er een <p> rond gezet, en dat is genoeg om de plugin niet meer te laten ontdekken dat er een storify geëmbed wilde worden.

Eindconclusie: nuttige en bruikbare tool, gaat zijn nut nog bewijzen. Plugin blijft.

http://storify.com/houbi/storify

Vader, wat deed gij, in uw tijd, al die tijd achter uw computer? Dit jongen, dit.

Ik zat erop te wachten, op 4 oktober, want ik ben “in de markt” voor een opvolger voor mijn 3 1/2 jaar oude iPhone 3G. Hij kan nog een tijdje mee, maar hwat drie jaar geleden snel leek, lijkt nu sloom. De iPad of iPhone 4 om eens vast te hebben zoveel vlotter en sneller dat het bijwijlen frustreert.

Ik heb het gevolgd, gedeeld in de aanvankelijke teleurstelling: veel cijfers, enkele dingen die backfromthepast in plaats van backfromthefuture lijken (Cards!, klokken voor de iPod Nano!), geen nieuwe vorm, geen niet-aangekondigde verrassingen uit de zak van Tim Cook. En al goed gelachen met Siri-grappen (Siri, Y U no iPhone5?)

Maar ik heb het daarna eens rustig bekeken, gelezen, en eens nagedacht.

En ik ben al over de streep: ik koop er gewoon een, als de iPhone 4S na 28 oktober ook in België beschikbaar komt. May the 4S be with me.

Niet voor Siri dus, want daarover ben ik sceptisch. Zolang autocorrect op tekst nog niet eens geweldig werkt, denk ik dat stemherkenning alleen maar voor nog meer misverstanden gaat zorgen. Al zeker als ge dat al joggend – hijg – gaat – hijg – willen gebruiken:

Wel voor IOS5 in combinatie met iCloud, want als dat allemaal een beetje werkt als geadverteerd, is dat een geweldige verbetering ten opzichte van het huidige.

En voor de camera, want dat lijkt ook een straffe verbetering.

En voor de chip, natuurlijk, want dat maakt al een wereld van verschil tussen de iPhone 3G die ik heb en elke iPhone 4 die ik heb mogen vasthouden. En deze is dus nog beter.

En al die Android phones dan? Misschien is de iPhone 4S hardwarematig geen reuzesprong die Apple weer voorsprong geeft op de concurrentie (Samsung Galaxy SII?), maar een smartphone is natuurlijk is ook een ecosysteem (alle gekochte apps in het verleden), en mijn ervaringen met Android tot nu toe waren echt niet van die aard om mij naar die (dark) Side over te halen.

Dat ik dat fijn vond, zo’n smartphone een maand te mogen uittesten, behalve:

• dat ik na die maand natuurlijk een zeer doordachte mening dien te hebben, en dat ik u die mening middels een blogpost moet verkondigen, terwijl de belastingen ook nog binnenmoeten en het nu opeens wreed mooi weer is en… en…
• dat de smartphone in kwestie nu natuurlijk terugmoet, en dat ik daarbij eens heel lief ga moeten lachen want er staat een ferme kras op het scherm
• dat de eindconclusie – spoiler alert – al na 1 week intensief gebruik van het slimme speeltje al bereikt was en die is dat ik verbazend blij was terug te kunnen werken met m’n iPhone (3G, waar bij de 3 staat voor “jaren dat ik hem al heb”, en de G weldra voor “generaties achter op de nieuwste iPhone”).

Is de Sony Ericsson Xperia Play dan een slecht toestel? Nee, dat is het niet, want:

• het is een smartphone anno 2011, dus eentje waar je een paar jaar geleden alleen maar van zou kunnen dromen.
• hij speelt flash, iets wat van een zekere andere phone nog altijd niet gezegd kan worden. Onbelangrijk? Heus? Probeer anders eens een restaurant te reserveren op een iPhone.
• het scherm is OK, behalve in omstandigheden met veel licht
• hij draait Android als een zonnetje, snel en “responsive”
• foto en video zijn bepaald acceptabel
• het is een game-gadget en een phone in 1. Zij het een matig game gadget en een goeie phone in 1.

Meest teleurstellende aspect van de XPeria Play is nog zijn unieke feature, die waar ik het meest naar had uitgekeken: de ingebouwde en open te schuiven Playstation console, want:

• de games die meegeleverd worden stellen teleur, en het aanbod is niet dàt
• de snelheid van de telefoon blijkt voor games toch niet zò snel
• er zijn vier manieren om naar je games te navigeren, en geen ene makes sense of is volledig
• het koopproces van een game gaat via een sms naar je mobiele provider, en de game die ik kocht (need for speed) wilde nadien dan ook enkel werken als je op het netwerk van de provider zat.
• het extra bedieningspaneel maakt de foon toch wel erg dik en zwaar.
• de uitgebreide spelbediening is enkel een voordeel bij vrij ingewikkelde games met veel combinaties. Maar voor die games bestaan er toch betere platformen (PS3, PSP …)

En dan de Android- vs iOS-experience nog:

• Grosso modo evenwaardig aan iOS. Met enige punten waarop het beter scoort (vooral in de settings en sync’en), en enige punten waarop het minder scoort (UX)
• Dacht dat de aanpasbaarheid van de startschermen (widgets) een voordeel zou kunnen zijn, maar die feature bleek ik te haten (slordig, massa’s slechte widgets),
• Android heeft zijn naam niet gestolen: het maakte me op den duur volkomen paranoïde over welke app nu weer zat te connecteren of de batterij leeg te zuipen
• een groot minpunt vind ik de 4 fysieke buttons (back, home, opties en zoek) omdat die een touchscreen-bediening vaak in de weg lopen. Then again, dat vind ik ook van de ene button op de iPhone.
• fijnste feature vind ik dat de “back”-functie ook werkt tussen apps. van Twitter naar de browser naar mail en back,back je bent terug in je Twitter-timeline.
• Zoals ik het nu zie heb je voor Mobile devices 2 opties: ofwel verkoop je je ziel en je centen aan het gesloten systeem van Apple, ofwel verkoop je je ziel aan Android en je centen aan je Mobile Phone Provider, die dan met je Android nog doet wat hij wil (updates niet aanbieden, features op en af zetten, games verkopen …). Ik (haterz gonna hate) weet nu wat ik verkies.

Goed geprobeerd, Sony Ericsson. Interessante poging om de Sony (playstation) en de Ericsson (gsm) te combineren. Maar – in the end – niet helemaal geslaagd, dus.

Related: How would you change Sony Ericssons Xperia Play” op Engadget.

Ik maak mij zorgen. Want mijn iPhone houdt bij waar ik was. Al in ’t lang en ’t breed bediscussieerd en al een item in het journaal geweest en ontkend door Steve Jobs en goed voor een partijtje vingerwijzen naar Android en wat meer.

Maar ik maak mij daar nu toch zorgen over. Want ik heb dat tooltje natuurlijk eens gedownload. En het spoor van mijn iPhone eens bekeken. En de omzwervingen van “Dirk Houbrechts’s iPhone” zien er zo uit:

En nu maak ik mij dus zorgen, dat ik het binnenkort ga kunnen gaan uitleggen.

“Waarom ik nooit thuis ben?“, bijvoorbeeld. Want het stikt van de waarnemingen van mijn iPhone in Gent (waar ik al eens kom, toegegeven), en Brussel (waar ik al eens werk, toegegeven), en alles daartussen. Maar onder de as tussen die twee plaatsen, op de plaats waar ik ingeschreven sta bij de bevolking en mijn kinderen en mijn lief wonen, daaronder blijft akelig leeg.

En “of ik soms een maîtresse heb zitten in Kortrijk of Brugge?“. Want ik heb (schoon)familie in Turnhout en Genk en Gierle en Retie, waar mijn iPhone al eens gezien wordt, maar blijkbaar kom ik ook vaak Kortrijk en Brugge dus. En als mijn vriendin dat onder ogen krijgt, ga ik met een goeie verklaring mogen afkomen.

Eens opzoeken ook, met een bang hartje, of er in Aarschot, of Luik of Mons of La Louvière of Wanze op de tijdstippen dat ik daar dus blijkbaar was, geen wrede moorden zijn gebeurd. Want blijkbaar ben ik daar al gesignaleerd, zelfs al kan ik het mij met de beste wil van de wereld niet herinneren.

En dan nog al die plaatsen waar ik van verteld heb dat ik er ben geweest, maar waarvan mijn iPhone-log het carrément weigert met data te ondersteunen. Antwerpen, de Zee (Oostende, de Panne, De Haan …) Mechelen, Herentals, Friesland …

Afijn, mijn iPhone weet dus waar ik geweest ben, maar hij weet blijkbaar meer, en minder, dan ik.
En maak ik mij dus zorgen, niet zozeer omdat bijgehouden wordt waar ik uithang, maar omdat dat blijkbaar bijzonder onbetrouwbaar bijgehouden wordt.

Politiestaat en Big Brother en nowhere to hide en every move you make, OK, maar dan wel een beetje een JUISTE politiestaat, toch?

—- UPDATE —

Mijn woorden waren hier nog niet koud, of daar kwam eindelijk de officiële mededeling van Apple over Location Gate. Het bestand waarover de controverse ontstond is dus een cache van locaties van wifi-netwerken en gsm-masten waar de iphone langskwam – in het geval van gsm-masten zelfs ver uit de buurt van de eigenlijke locatie. Dat die cache meer dan een jaar aan data bevat blijkt “een bug” die gaat rechtgezet worden.

Groot is het genoegen dat we voortaan Adobe Systems Incorporated uit het Amerikaanse San Jose, California, niet enkel meer blij kunnen maken met een gigantische hap uit de spaarrekening voor het aankopen van hun software, maar er nu ook voor kunnen kiezen om maandelijks een gat in onze zichtrekening te delven door dezelfde software te huren.

Een voorbeeldje van de prijszetting:

Adobe Master Collection Suite CS 5.5, nederlandse versie:

• Aankoop: 3,099€
• Huur: 229€ / maand
• Huur bij minimumcontract van 12 maanden: 155€

Hmm, wat zou ik eens doen deze maand? Zou ik de gebruikelijke maandelijkse schijf van mijn hypotheekrente betalen, of zou ik een maandje extra toegang tot Adobe Web Premium Suite betalen? Choices, choices. Weet je wat, doe maar die Adobe Web Premium Suite, de bank wacht wel. Leningaflossingen dienen toch maar voor die schandalige bonussen, en pixels zijn sowieso schoner dan bakstenen.

Of niet? Want na bijvoorbeeld een jaar of 2 huren, heb ik 155 x 12 x 2 = 3720 euro op de bankrekening van Adobe Systems Incorporated gestort . En heb ik niks. Of niks meer, want zodra je stopt met betalen stopt ook de toegang tot de software. Huurkoop is duurkoop, zegt de volkswijsheid, maar dan heb je tenminste nog iets aan het eind.
Zelfs al had ik na 2 jaar eigendomsrechten op de Suite via het nieuwe huursysteem dat ze nu voorstellen, dan had ik er nog 720 euro meer voor betaald dan als ik de software gekocht had. En ongeveer een slordige euro of 2000 meer dan indien Adobe zijn producten "redelijk" geprijsd had.

Creatieve dieven zijn het, daar bij Adobe. Neem ook eens die regionale verschillen.
Adobe Creative Suite 5 Design Premium, prijs in Amerika: 1,899 $. Met de dollarkoers van vandaag: 1,313 euro.
Prijs in Europa, van hetzelfde ding: 2,781,79 euro.
2781 euro (wat je zou betalen in Europa) – 1313 (wat je betaalt in de USA) – 560 euro (de prijs van een vliegtuigticket Brussel-New York-Brussel) = 908 euro winst.

Waar wacht u nog op?
Ah, de keygen – serial – crack – torrent – warez – download voor CS 5.5 zoals al de rest, ah.

Van to rent naar torrent, ’t is maar een letter verschil.