houbi.com / blogBlogging in Balegem, Belgium |
|
||||||
|
|
Archief van August 2011:
Aug
26
2011
Elke zak zijn feestjeOp: Friday at 2:13 pm, in: fun, In het nederlands Het vreemde aan blogstilte is dat hoe langer ze duurt hoe minder je te vertellen lijkt te hebben. En ook omgekeerd, hoe meer je post, hoe gemakkelijker je nieuwe onderwerpen tegenkomt. Gelukkig zijn daar nog de mensen van Enchanté, die me vandaag na een goeie maand bloglethargie aan mijn mouw trokken met de vraag of ik iets wil posten over Elke Zak een Feestje. ‘t Zal zijn dat ze me een zak vinden, of vinden dat ik geen zak doe, of dat ik de moed niet mag laten zakken. Of gewoon omdat de nieuwe slogan van Smith chips “Elke zak ‘n feestje” is. Toevallig ben ik daar een groot voorstander van, van elke zak zijn feestje te gunnen: de ex van Ilse een feestje op een toren, de dictator van Libië een feestje met Condoleezza, de topman van het IMF een feestje bij zijn vrijlating, de bijbelvaste columnist van Het Nieuwsblad een feestje op de rug van de slachtoffers van Pukkelpop, Anders Breivik een verkiezingingsoverwinningsfeestje van de Noorse socialisten… Maar terug naar die actie van Smiths dus, die is ook fijn. Je kan op hun website tussen 16 augustus en 15 september elke dag tickets winnen voor een pretpark. Gewoon een aldaar rondvliegend zakje chips kapen, verbinden met je Facebook, schiftingsvraag invullen en je maakt elke dag kans op 2×2 tickets voor een Belgisch pretpark (tip: als ge u daarna als franstalig voordoet maak je dubbele kans). En ze gaan die vier weken ook langs in de grote steden: Ook op die pretbezoeken langs winkelstraten (cliniclowns voor een terminale samenleving) kan je dingen winnen. Chipspakketten, en tickets dus. De eerste steden zijn Brussel, Namen en Antwerpen. Elk zak ‘n feestje. Op de rand van de vulkaan, decadent, privé of openbaar. Zout, paprika of peper&zout. Van Smiths’ “Elke zak ‘n feestje” naar The Smiths’ “Heaven knows I’m miserable now“, kies het jouwe.
Aug
30
2011
‘t es kâOp: Tuesday at 10:49 am, in: Linklists ‘t es kâ, ‘t es kâ, van september tot in mâ, zong Big Bill ooit, wat niet alleen bewijst dat Leuvens een tenenkrullend lelijk taaltje is, dat ik niks ken van het transcriberen van genoemd dialect, maar vooral ook dat hippies van de weersgesteldheid eind augustus werkelijk geen bal afweten. En zo is het verdomd druk in de tuin. Maar bijster interessant is dat natuurlijk niet, in tegenstelling tot:
|
|
|