houbi.com / blog

Voor we op skireis vertrokken was het plan niet meteen om Daan (3 jaar en een maand) al op de latten te zetten. Maar in Zinal bleken bijna alle 3-jarigen toch in de voormiddag voor de skiles ingeschreven te zijn. Wij dus ook maar ski’s gehuurd en het erop gewaagd.

Onderaan de vier-jarigen, bovenaan de groep met de 3-jarigen. Onderaan konden ze al bijna beginnen glijden, bovenaan bleef het nog een uurtje chaos.

De eerste ski-les.
Een ramp.
32 huilende 3-jarigen die niet begrepen waarom ze in de sneeuw moesten gaan staan met van die lompe skibotten aan die overal knellen en mutsen en sjaals en zonnebrillen en een te groot skipak en handschoenen.

Veel geskied werd er eigenlijk niet. Wennen aan die gladde dingen onder de voeten was al wat er gebeurde. Tegen dat de hele groep op latten stond, omgevallen en weer rechtgezet, was het alweer bijna tijd om terug te gaan.
De helft van de energie van de skileraars ging in het terug in de rij zetten van kleuters die zich op de grond gooiden om naar hun mama terug te mogen.
Daan (met de rode jas, rechts) hield zich wonder boven wonder erg kranig. Tot hij een keer omviel. Begon te snikken. En niet meer ophield tot de les gedaan was.

Om het wat leuker te maken, stuurden we Daan de tweede dag niet naar het skiklasje, maar namen we hem met de “bollebaan” (kabellift) mee naar boven in het skigebied. Met mama op de latten. Tussen de benen kon hij zo ervaren wat eigenlijk de bedoeling van die skilessen was: glijden naar beneden dus! Ook de rollend tapijt-lift met Teletubbies langs de kant maakte grote indruk.
Zo kreeg hij er zin in…

Klaar voor vertrek.

Vanaf de derde dag was het dan ook veel leuker in de skiles.
De grootste huilebalken waren uit de groep verdwenen, de monitoren waren wat georganiseerder en nu kon er al eens meer gegleden worden.

“Muisje” van voor, “olifant” van achter, handjes op de benen en duwen op de kniëen. Dat was de “techniek” die ze er toch in slaagden bij te brengen tijdens die week.
Draaien of remmen was er nog niet bij, maar het glijden naar beneden ging nu toch al met enige stijl.
En op de vraag of hij volgend jaar zou terugkomen, kwam er een enthousiast “ja”.

Conclusie:

Skiles voor jonge kinderen is eerder skigewenning.
Echt skiles geven aan een drie-jarige – zeker in een grote groep – komt eigenlijk te vroeg. Vanaf vier jaar zijn ze al veel ontvankelijker voor de richtlijnen van de skimonitoren (links, rechts, boven, onder, binnen, buiten … de helft van Daantjes groep begreep die dingen gewoon nog niet). Maar ook voor 4-jarigen is skiles nog vooral kinderanimatie en wennen aan de sneeuw en latten.
Het is pas vanaf 5 jaar dat het serieuze werk kan beginnen: pas dan is de kracht en het evenwicht er om om ploeg te duwen, bochtjes te maken enz…