houbi.com / blog

Een licht bewolkte dag, gisteren. Hoe in lichtbewolkte hemelsnaam gingen wij onze kroost een dag lang animeren? Binnenspeeltuinen, televisiemarathons, verscheping naar een subtropisch zwembad: paniekerig werden de opties overwogen.

Ware daar niet een deus ex machina in de vorm van Disney, dat hier 4 vrijkaartjes voor hun nieuwe film en een supergrote hoop merchandising aan onze deur liet bezorgen. Een Monster University notaboekje, Monsters University stickervellen, een pennenzak, een t-shirt en Monsters University wrist slap bands voor 3 op de koop toe. Feest, quoi.

Qua voorbereid zijn voor de film waren mijn kinders dus nogal goed voorbereid. 

Dat werd dus “Gaan we al vertrekken?”, maal honderd. Volgende keer hou ik het nieuws dat we film gaan kijken toch tot we voor de cinema parkeren 🙁

De film zelf dan. Die viel, ondanks de opgeklopte verwachtingen door al dit voorgaande, voor de 4, 6 en 8-jarige recensenten reuze mee. Iets te schrikaanjagende voor de vierjarige misschien, maar alleen in het begin. 
Wat mezelf betreft ging ik ook niet bepaald ontevreden naar huis. Zeer genietbaar als pastiche op alle college movies, met underdogs die het na wat vernederingen door hun moed en volharding toch halen, en heel grappig door de vele griezelfilm-chichés die door de monsterstudenten geoefend moeten worden. En een heel goeie nederlandse versie, deze keer ook. Een maar maar: het kleine venijnige gevoel dat je van een Pixar film misschien nét iets meer had verwacht. Toy story, Up, Wall-E, The Incredibles … noblesse oblige, en die kwaliteit halen ze misschien niet helemaal. Maar “thoroughly enjoyable”, dat wel. 

Kleine tip: blijven zitten tot nà alle credits, er komt nog een goeie grap.

Speciale vermelding voor Randy Newman, die hier weeral een geweldige soundtrack neerzet. Geef die man een oscar, snel, hij heeft er nog niet genoeg.

En als afsluiter, wat hebben we geleerd op de monstersuniversiteit, meisjes?