Hoe harverwarmend schoon.
Apple heeft een filmpje uit. Voor de kerstdagen. Misverstand heet het.

Kerst met de familie. Sneeuw, samenzijn, gezelligheid, lichtjes. Maar er doet er eentje niet mee. Een jongen – laten we hem Ronny noemen – zit de hele tijd gebogen over een schermpje. Niet erbij, constant met de telefoon in de hand. Geen lachje kan eraf. Puberteit, Generatie Beu. Die zit met een probleem, denk je.

Maar nee hoor, het was een misverstand, blijkt aan het eind. De jongen heeft al die tijd een filmpje zitten maken. En toont het nu via Airplay op de televisie, voor iedereen. Sneeuw, samenzijn, gezelligheid, lichtjes, technical prowess. De tranen wellen op.

Ah ja, want dan was het goed natuurlijk. Dat Ronny de hele tijd niet meedeed. Dat Ronny daar godganse dagen verveeld en afzijdig zat. Ronny was namelijk een filmpje aan het maken. Traantjes!

Ho, ho, ho, wat een misverstand. Natuurlijk zat Ronny niet met een zwangere vriendin. Was helemaal niet vastgekleefd aan zijn gsm om er drugs of bitcoins mee te verkopen. Of probeerde niet level 147 van Candy Crush Saga uit te spelen. Nee, hij was een selfie van de familie aan het maken. Ontroering!

Natuurlijk was het goed zo. Dat hij er bij maar niet bij was op het feest. Dat Ronny opgeslorpt zat in een andere wereld in de paar inch van zijn schermpje. Want het was geen verre vreemde wereld waar Ronny zat, maar in de parallelle realiteit dat iets niet bestaat tenzij je er een selfie van neemt. En niet alleen opgenomen, maar ook meteen gemonteerd. Kerstgevoelens!

In het jaar van de selfie, is dit misschien wel de video van het jaar. Tenzij Samsung, HTC of Wout Bru nog met nog iets beters komen.

Soms zijn reclamecampagnes hoogst ongepast. De vakantiereclame naast een bericht over een vliegtuigongeluk, de fast-food reclame naast een artikel over obesitas, de reclamebanner voor “Free dinner for two at the Olive Garden” naast een artikel over “Over 250 Sick after eating at Indiana Olive Garden“.

En soms, soms passen ze. Bij de dag. Bij het gemoed. Zag ik vanmorgen op mijn eigen blog staan: AXA, die reclame maakt met een wenend huis. Hadden in Antwerpen vorige week als stunt een rijhuis aan de singel omgetoverd in dit:

Ok, het huis weent niet omdat het meeleeft met de slachtoffers van het busongeval. Meedoet aan de collectieve shock. Zich inleeft in het zinloze van het hele ding. Rouwt.

Dit huis weent blijkbaar omdat het nog geen renovatielening kreeg.

Hé, huis, kop op. Gij hebt scheuren, die gerepareerd kunnen worden. Gij kalft af, maar niks dat onherstelbaar is. Wat bij u afbrak kan er terug aan gezet.
Er is meer dan het materiële, huis. En denk eraan, lenen kost ook geld.

Maar toch. Het past vandaag, dat huis dat weent. Rouw de plamuur van de barsten in ons bestaan. De dag van nationale rouw onze renovatielening.

En nu afwachten hoelang het duurt eer het huis stopt met huilen. En weer happy house wordt, zelfs al is het met een zwart randje rond de ogen.

Even de gebruikelijke uitzendingen onderbreken voor een advertentie. Die ik tegenkwam, en u niet wilde onthouden. Omdat het zo ongeveer de schoonste is die ik al ooit zag. Met een boodschap om nooit te vergeten.

Een goeie raad van Via Secura. Of de Safer Roads van Sussex in dit geval.

Voor de lol van de dag, moet ge in reclameland zijn. En deze website eens bekijken:

Misschien een beetje te lang, maar enorm leuk, op veel manieren.

Eerstens natuurlijk op niveau van de pagina die begint te leven – eerder al succesvol gedaan door bvb. Hema, de Wii op Youtube, of recent nog de ipod touch op Yahoo games – en het het filmpje zelf – deels Woody Allen, deels Extra’s, deels Curb Your Enthusiasm.

Dan dankzij de vele knipogen die erin zitten (vb. de referenties aan Brice – Brice le Blevennec, dé internetpersoon in franstalig België, en baas van Emakina – de html-coderingen, KTHNXBYE en de lolcats, het hondje dat Awesome heet – wellicht een referentie aan dit – aan hun eigen I need to go-campagne …)

Maar en dit is waarom ik het een blogpost wel waard vind: door het oog voor detail.
Zo krijgt het bannermeisje in de credits ook een naam, Josiane. En werd er voor haar de voorbije maanden een ganse blog werd opgezet: josianefromdabanner.wordpress.com. Zo ergert het meisje van de banner zich ontzettend aan google adwords, toont ze haar portfolio

(Overigens, voor de liefhebbers van dit bannermeisje: deze Josiane werd eerder ook al gebruikt door Emakina voor een campagne voor mobloggen ( filmpje hier), werd ze eerder al aanbeden door Pietel, heet ze na zoekwerk van emich eigenlijk Stephanie en kunt ge haar na nog meer speurwerk hier zelfs in haar blootje bewonderen).

Ook de hier falende “Livesite Technology” kreeg een eigen mini-universum, met een promofilm op Vimeo:

Zou zo uit de Vermaelens Projects gedachtenkoker gerold kunnen zijn. En is misschien wel een gigantische knipoog naar een project van een concurrerend reclamebureau voor een concurrerende bank op zoek naar jongeren met zin in een rekening, de bannerconcerten van Boondoggle / Axionweb / Dexia.

Een wijze man (naar verluidt Benjamin Disraeli, maar nog bekender werd de uitspraak via de Amerikaanse schrijver Mark Twain) zei ooit: "Er zijn drie soorten leugens: leugens, grove leugens, en statistieken". Lies, damned lies and statistics, dus.
Wel. Hij dwaalde.
Volgens mij zijn er namelijk op zijn minst 4 soorten leugens: leugens, grove leugens, statistieken, en reclame.

Kijk maar mee. Op het internet gaat er de laatste dagen een clip rond – bij TechCrunch zeggen ze zelfs "quite simply the best commercial ever made". Het gaat om een advertentie voor Fleggaard, een bedrijf dat wit- en bruingoed aan Denen probeert de verpatsen (te vergelijken met Mediamarkt bij ons). Qua marketing maken ze daar van hun commercieel voordeel "juist over de grens" – wat in Denemarken ongeveer gelijk staat aan "goedkoper" – ook hun reclamecampagne. Juist over de grens dus, maar dan de grens van de goede smaak, sexisme, gratuit naakt … Kijk maar naar en oordeel zelf over dit 3 minuten lange filmpje:

Een paar duizend blote madammen doen van "ik spring uit een vliegmachien, alleen maar om jou te zien", en vormen in formatie de tekst "Siemens wasmachine, 4999 Kronen". Eentje, een blondje natuurlijk, trekt per ongeluk aan het verkeerde koordje en belandt met haar blote vrije val in een een zwembadje. Sweet. Right.

Tot ge een beetje research doet optinternet, en dan te weten komt hoe de vork van dat bloot skydiven echt in de steel steekt.
Bezint eer ge begint, dames. Want in realiteit ziet ge er topless door de lucht zwevend zo uit.

En jongeheren, die mogelijks menen dat zij er op bovenstaande foto nog redelijk van af komen, realiseren zich toch best eerst welk komisch effect zij naakt naar beneden vallend riskeren:

Bedrieglijke reclame dus. Voer voor Test Aankoop, en Peeters en Pichal.
Want, al is de advertentie nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel.

Weet ge wat altijd werkt op het internet? Lijstjes.
Het beste bewijs: een jaar geleden schreef ik in een misantropische bui een antwoord op pietel’s succesrecept voor een bezoekersrijke blog: “10 manieren om uw bezoekers weg te jagen“. Omdat ik begon te denken dat dat mijn specialiteit aan het worden was, en een onbekende blog te blijven het lot van deze letters was. En zie, efkens daarna had iedereen een mening over mijn lijstje, en was ik al niet meer zò onbekend. The rest is history.

Tijd dus voor een nieuw lijstje. Antwoord op de vraag “En schuift dat wat?”.
Want dat willen de mensen blijkbaar weten, als ge een iets of wat goed draaiende blog volschrijft.

9 manieren dus om geld te verdienen met een blog. Uw blogschrijfsels te “monetizen” (puke).

1. Adsense

Contextueel adverteren, tekstlinks, you know the drill. Bekend recept.
Maar: het werkt.
Niet altijd en constant, dus met hoogtes en laagtes, maar in het algemeen werkt het.
Hoeveel? Hangt sterk af van het soort woorden dat Google in je teksten terugvindt en kan koppelen aan adwords die adverteerders gekocht hebben.

De doorbraak in Adsense-kliks en dus inkomsten kwam er hier na het vinden van de WordPress-plugin Who Sees Ads. Deze laat je immers toe te differentiëren in je publiek.
Zo krijgt u, liefste regelmatige blogbezoeker, hier bijna niks van advertenties.
En zo krijgt u, waarde op deze blog aangelande google-zoekende, een wreed duidelijk in-your-face-advertentie.
Waarom? Omdat het Google-publiek aan het zoeken is. Naar iets. En mijn blog misschien het antwoord bevat. Maar het net zo goed kan zijn dat een van de adverteer-links hetgeen is dat ze zochten. In welk geval ook iedereen gelukkig is.

Twee caveats: maak bloginkomen niet volledig afhankelijk van Google-Adsense. Want als ze daar besluiten uw kraan toe te draaien omdat je aan een van de voorwaarden niet voldoet (teveel ads op een pagina geserveerd, te veel op een linkfarm geleken, uw ads niet voldoende van de echte content gedifferentieerd …), heb je geen beroep. En is droog zaad uw deel.
En ook: klik nooit op uw eigen advertenties. NIET doen. Ge moogt zelfs eigenlijk uw bezoekers niet oproepen om van tijd tot tijd eens op een advertentie te klikken. Spijtig. Want soms jeukt het.

Mijn ervaring: In mijn geval gingen de Google-Adsense inkomsten van een whopping 0,67$ in de eerste maand, naar 147$ in de topmaand, 10 maanden later. Niet slecht! Ondertussen lijkt de kredietcrisis toegeslagen te hebben, want het is alweer gehalveerd.

2. Adhese

Een regie die zich heeft toegelegd op blogs met Enchanté.
Een droomsituatie.
Zij doen de promotie, zoeken adverteerders.
En gij moet alleen zorgen voor de trafiek. Ogen. Iets dat ge toch al deed.
En dus is ongeveer iedereen gelukkig.
Mogelijk met uitzondering van uw ogen. Maar gevoelige ogen kunnen zich beschermen. Met adblockers en zo.
Hier geldt wel: je concurreert met de andere blogs. Bij de regie kunnen ze perfect nagaan wie er veel trafiek aanlevert, en ook waar er veel op de ads geklikt wordt.
En ook: niet superveel bedrijven happen toe. Als je ziet hoeveel reclamecampagnes er bij de “big boys” passeren (Adhese doet ook de reclameregie van o.m. De Standaard, Het Nieuwsblad, MSN …), en hoeveel er maar een verlengstukje krijgen naar de Enchanté-heroes. Zij dwalen!
Dus: veel vissers. Maar nog niet genoeg vis.
Niet té veel van verwachten, dus. Maar elke euro die je er aan verdient is eigenlijk heel makkelijk meegenomen.

3. Betalende blogposts

Een interessant gegeven. En wel een omdat het zo simpel is.
Bijvoorbeeld als ik hier zeg: “De Quick Suprême Pepper is terug! Hoera! Dat wordt weer smullen”
Dan levert mij dit euro’s op.
Ka-ching. In the pocket.
In het kader van een “experiment betalende blogposts”. En experimenten, daar doe ik gaarne aan mee.

Mijn ervaring: eerder leende ik ook mijn medewerking aan de John McRoe-campagne rond olie in België (Makro). Geen klachten gehad.
Of ik het systematisch zou willen doen? Neen. Er rijst daar immers een fundamenteel probleem mee van geloofwaardigheid. En da’s alles wat je hebt op het internet. Je lezers moeten al erg vergevingsgezind zijn als je commercieel gewin en blogtalent zo flagrant met elkaar gaat vermengen.
Mogelijke oplossing is deze links duidelijk te laten verschillen van je gewone layout. Zoals in “De Quick (betaalde link!) Suprême Pepper is terug! Hoera! Dat wordt weer smullen.”
Ka-ching.

4. Natura

Buzzer is een in Nederland vrij goed draaiend systeem, waarin vooral aardig met buzzwords gegoocheld wordt. Ze gaan ook proberen onder de Moerdijk wat los te maken, ze zoeken er nu een “country manager België“.
Na een jaar inschrijving in dat systeem, is er hier al één buzzcampagne toegekomen. And all I got was a lousy toothbrush. Maar wel een elektrieken, van Philips. Glad dat uw bijters daarvan worden, jong. Ik ben er wreed content van. Maar denk dat ik hem toch niet ga houden (de “buzzers” kunnen het product tegen korting aankopen na de testperiode). Want waarom iets met elektriek doen, als het even goed met de blote hand kan. Nietwaar, dames?

Een gelijkaardige aanpak (bloggers bestoken met informatie en af en toe een product, in de hoop maar zonder garantie op een positieve pers) lijkt ook in de maak bij Brabantia.

Andere natura zijn dingen als etentjes, cd’s ter bespreking, uitnodigingen voor recepties of conferenties en de zakskes in de pollen van de BGGD‘s. Maar daarvan kan ik voorlopig nog niet meespreken. ‘nuff said?

5. Affiliate programma’s

Een percentje op doorverwijzingen.
In den tijd dat “The Belgian Pop & Rock Archives” floreerde, was dit helaas zowat de enig bestaande manier om als klein website-bouwerke iets te verdienen. In mijn geval was dit naar Proxis, waar ze platen en boeken verkopen. En elkeen die via een link naar Proxis vertrekt en tot een aankoop overgaat, laat iets in uw zakske achter.

Mijn ervaring: de percentages van affiliate-verkoop zijn in het algemeen zo laag dat het de moeite nauwelijks loont. Op zijn best kan je hopen op een gratis cd of boek per maand. Maar wij zijn wij om dat te versmaden?
Vooral interessant voor mensen die zich sterk schrijven in een onderwerp dat vlot online kan gekocht worden (boeken, cd’s, drilboren, real dolls …).

6. Porno

Hier komt het erop aan de bezoeker van zijn site te verleiden zijn broek op de knieën te laten zakken, hem dan naar een louche site door te verwijzen voor meer lekkers, en vervolgens te hopen dat hij daar nog een hand vrij heeft om zijn kredietkaart boven te halen.

Betaalt echt wel goed. Heb ik van horen zeggen.
Maar aan porno, daar doe ik niet aan. Af en toe een streepke bloot, dat wel, zelfs al stuit dat hier en daar tegen de borst. Weet ook op dat verschillende andere inkomstbronnen gesloten blijven zodra je lijn van SFW naar NSFW overschrijdt.

7. Leads

Stel dat ge al iets verkoopt. Spullen op e-Bay. Websitedesigns. Of een nieuwe vorm van windenergie.
Dan kan een blog u, mits u dit verkoopweetje tussen soep en patatten al eens laat vallen, vast en zeker leads of prospects (nief klaanten dus) opleveren.
Voorbeeld : nTone die regelmatig blogt en twittert over het opstarten van zijn zaak Eco-Tone. Maar stel dat nTone nu niks anders zou doen dan over Eco-Tone bloggen? Juist: unfollow.
Ander voorbeeld: Michel. Maakt eigenlijk nooit reclame voor zijn winkel op zijn blog. Maar door regelmatig zijn expertise over IA en informatiestromen en websiteprocessen en zo meer ten toon te spreiden, weet ik dat hij top-notch is. En heb ik dus al twee keer mensen die bij mij stonden met een probleem naar zijn bedrijf doorverwezen. Misschien werd het niks. Of misschien heeft hij er zijn nieuwe trekzetel mee kunnen betalen?

Mijn ervaring: geen. Ik heb zelf niks te verkopen. Of zou ik in tuinpoorten gaan doen?

8. Zelf adverteerders zoeken

Gary Vaynerchuck laat zien hoe simpel dat eigenlijk is:

Gewoon de telefoon pakken en bedrijven opbellen, die iets te maken hebben met het onderwerp van uw blog.

Mijn ervaring: daar heb ik ook nog ooit geld mee verdiend, of beter: mezelf voor persoonlijk failliet mee behoed. Toen SABAM aan de deur klopte om een paar honderdduizend frankskes te incasseren voor muziek op Het Belgisch Pop & Rock Archief. Een noodkreet op de site geplaatst. En twee dagen later had ik een adverteerder die de SABAM betaalde. Chris van Camp (nu voor Klara) en haar cultuursite KingKong.be (nu ter ziele), ik blijf u erkentelijk!
In het wilde weg beginnen rondtelefoneren, zou ik niet doen. Ge gaat er m.i. meer energie insteken, dan ge eruit krijgt. Maar hebt ge een gouden tong en goeie verkoopspraatjes, waarom niet?

9. Uw blogreputatie elders verzilveren

De truuk in deze is zo brilliant gevonden worden dat ge op een ander gevraagd wordt iets gelijkaardigs te doen.
Tales from the Crib bijvoorbeeld, heeft haar blog op deze manier op schitterende manier verzilverd: ze werd gevraagd voor Story te gaan schrijven.
Ook ik kreeg via de lolbroek- en vetzakkerij op deze blog al eens een aanbod. Een “column” verzorgen op Radio 1. Het onderwerp bleek wel niet helemaal in mijn straatje te liggen, dus heb ik deze kelk nog aan mij voorbij laten gaan.

Lezingen geven schijnt ook lucratief te zijn. Ik ben dan ook graag bereid deze 9 manieren om geld te verdienen met een blog met de hulp van enkele fijne powerpoint-slides te komen toelichten.

Conclusie

Zo. Ik heb bewust niet op andere sites zitten zoeken wat die erover schreven. Want het stikt op het internet van de “101 ways to monetize your blog” en de “Get Rich Quick by Blogging”. Ik ben dus ongetwijfeld een geldverdienmanier of 20 vergeten. Maar daar had ik dan toch zelf geen ervaring mee…

Er zijn op dit moment eigenlijk best véél manieren om een centje te verdienen met bloggen. Zonder dat het je lezers veel pijn aan de ogen doet.
Maar zeker zo belangrijk: niet alles van waarde kan geld opleveren. Dat mag m.i. ook niet het doel zijn. Lees er deze wijze woorden van Seth Godin maar eens op na.
Maar als ge als uitgangspunt neemt iets interessants te vertellen, dan komt de rest op den duur vanzelf: je publiek, de kritische massa, de faam, de adverteerders, en de centjes … Good luck!

this blog post is an experiment by uMarket.it

Reclame werkt. En reclame op deze blog zeker.
U – potentiële adverteerder – wil bewijzen, alvorens afscheid te nemen van een aantal zwoegend verdiende duiten? Geen probleem…
Wie is hier de trouwste adverteerder? Dat is Telenet, met hun sportzomer en de High Definition Televisie (HDTV) die je zou nodig hebben om daar optimaal van te kunnen genieten.
En wat heb ik zopas aangeschaft? Dat is Telenet HD televisie. Een HD-digicorder gehuurd, 8€ per maand, juist zoals de advertentie hier rechtsboven u en mij staat aan te raden.
Sterker nog: ik heb dat bannertje gevolgd om mijn bestelling online te plaatsen.

Adverteren op deze blog werkt dus, toch al zeker bij mij.

Noot: dat heet economie. Het werkt zo:
1. Bedrijf X adverteert hier om (onder andere) mij te overtuigen hun product te kopen (marketing).
2. Met dat advertentiegeld (koopkracht) in mijn zak laat ik me makkelijk overtuigen om hun product te kopen (consumptie).
3. Omdat ik het product koop (omzet) heeft Bedrijf X dan weer geld (winst) om te adverteren op mijn blog, voor een volgend product. En zo terug naar 1.
Dringend gezocht dus: mensen met economisch inzicht bij: Nikon, Apple en Mobistar, Adobe, Haba, AS Adventure, Connections, Bongo, Ecoflora, de restaurantsector, Velux, Gyproc en een paar goede schrijnwerkers/electriciens/loodgieters, FNAC, Mediamarkt, de Gentse Middenstand, Fortis, Standaard Boekhandel en Bakkerij Baele uit het Gootje in Balegem. Neem contact met de sympathieke peren van Adhese/Enchanté, reserveer uw plaats tijdig…

Maar terug naar die HD-televisie.

Joepie jochei, ik kan nu dus in Full-HD kan genieten van de Tour de France. Want één zendt de tourritten op een extra kanaal (één-HD) ook in superkwaliteit uit.
En het verschil is ongelooflijk. Op één-HD is de Tour de France precies helemaal anders:

• hier geen strijd om de schoontste overwinning uit de wielersport door een stelletje goden van tweede garnituur, omdat de goden van eerste garnituur allemaal buiten wedstrijd zijn gezet of zelfs niet mochten meedoen
• op één-HD is commentaar van Michel Wuyts en zijn partners boeiend! Hier geen vervelend gezwam om de tijd vol te krijgen, versprekingen aan 60 per uur, apologie van dopingzondaars, toeristische informatie voor thuiszitters, of een vooruitblik op de criteriums in Diksmuide, Herentals en Peer.
• hier is er in elke rit een nieuw soort ontknoping. In HD krijg je geen voorgekauwde scenario’s à la: groepje ontsnapt, peleton geeft ze 10 minuten, peleton rijdt die 10 minuten dicht en haalt de vluchter bij op 10 km van de meet, massasprint, Cavendish wint. Nee op één-HD dragen de vluchten verder, zit er jus op de démarrages, is het parcours van elke rit zo uitgetekend dat elke ploegenspel compleet ontregeld raakt, en is het dus nagelbijten en op het puntje van de zetel zitten van de eerste tot de laatste kilometer.
• op één-HD geen storingen in beeld. Op het analoog signaal zit er gekraak en geruis, telkens als er onder een brug of wat bomen gereden wordt. En op de cols – zeker als het weer wat tegenzit – is het al helemaal miserie met wegvallende verbindingen. In de digitale kwaliteit van de HD is het beeld zo vloeiend en storingsloos als het publiek op Werchter Boutique richting uitgang.
• op één-HD sta je niet voor verrassingen als overwinnaars van ritten later aan de EPO blijken gezeten te hebben. In het haarscherpe beeld in HD haal je de dopingzondaars er immers zo uit (prikgaatjes, restanten van cocaïnelijntjes op een neushaar, een epo-tablet in het rugzakje: elk detail zie je klaar en duidelijk).
• kortom: op één-HD is de Tour een Grote Tour, geen kleintje.

Ik kan het dus echt iedereen aanraden, die HD-televisie van Telenet (of van Belgacom als ge toch al ADSL hebt: het pakket zenders in HD is daar zelfs wat uitgebreider, maar daar staat dan weer tegenover dat je geen HD-programma kan opnemen en een ander bekijken tegelijkertijd). Doen!

Noot voor de slechte verstaander:
– het beeld van de touruitzendingen is écht beter, de rest is hetzelfde natuurlijk…
– morgen trekt de tour de Alpen in. Ik hoop dat het eindelijk spannend wordt dan…

Deze week in Humo (HUMO, Hu-MO, HU-mo, hummmoooo …): een sticker. Met een grappige tekst en tekening van jeroom. Kerstman betrapt op heterdaad in de schouw, neergeknuppeld en de tekst “In godsnaam, geen eindejaarsgedoe vóór 15 december”. En een interview met Sven Pichal van Peeters&Pichal op Radio1 en over hun actie en “meldpunt ongewenste eindejaarssfeer”.

Deze week op Humo punt be (humo PUNT be, HUMO punt BE …): een schone reclamebanner, eentje voor Carrefour. “Klik hier en dit jaar komt de Kerstman vroeger!”

Dit had een geval van superieure Humo-ironie kunnen zijn, biting the hand that feeds you en zo.
Het had ook een erg geïnspireerde Carrefour topic-advertentie kunnen zijn. Slimme adverteerder speelt gevat in op op een actueel thema en zo.
Helaas pindakaas. Het is gewoon een acuut geval van meegesleept worden door de stroom waar je tegen probeert in te roeien.