Interessant leesvoor bij de BBC. Over het ontstaan van het vredesteken, niet de hand-V van Churchill, maar het cirkeltje met de streep erdoor en twee halve diagonale streepjes. Ter illustratie: het vredesteken op een wel erg zonnige dag uitgebeeld op een strand:

<Terzijde> Bemerk op de voorgrond de schaamteloos naakt poserende Franse president Nicolas Sarkozy. Carla Bruni – van wie we dat meer gewoon zijn – ligt er ook in haar blootje bij, wat naar links. De fatso tussen hen in – zonnebril, hoedje, valse snor en baardje verhinderen uiteraard niet dat we hier duidelijk Bart de Wever in herkennen – wilde namelijk niet meer rechtstaan. Rechts van Sarkozy heeft de alomtegenwoordige Axl Peleman (altijd al in geweest voor naaktlopen – zie Ashbury Faith) zich neergevleid. </terzijde>.

Blijkt dus dat het symbool in 1958 werd ontworpen in opdracht van de Britse anti-nucleaire beweging, en staat voor de letters N en D – Nuclear Disarmament – in semafoor-taal (de vlagsymbolen die gebruikt worden om vliegtuigen rond te taxiën op de tarmac). Het vredesteken werd door Gerald Holtom in het voorjaar van 1958 gelanceerd voor de eerste Britse Paasmars van het Londense Trafalgar Square naar het Onderzoekscentrum voor Atoomwapens in Aldermaston. Het werd een tocht die vier dagen duurde en 10.000 deelnemers telde.

Gerald Holtom, a designer and former World War II conscientious objector from West London, persuaded DAC that their aims would have greater impact if they were conveyed in a visual image. The “Ban the Bomb” symbol was born. He considered using a Christian cross motif but, instead, settled on using letters from the semaphore – or flag-signalling – alphabet, super-imposing N (uclear) on D (isarmament) and placing them within a circle symbolising Earth. The sign was quickly adopted by CND. Holtom later explained that the design was “to mean a human being in despair” with arms outstretched downwards.

Via enkele opvallende acties werd het symbool ook elders opgemerkt, opgepikt door de Amerikaanse anti-Vietnam beweging en de hippies, en vandaar via Hollywood tot universeel herkenbaar symbool voor de vrede.

In enkele commentaren op het artikel wordt er al op gealludeerd: het symbool is niet zonder discussie geweest. Allerhande theorieën beweren dat met het symbool niet enkel een vredesboodschap, maar ook een verborgen betekenis wordt meegedragen: het zou een heidens nazi-symbool zijn (dood-rune), het zou een communistisch symbool zijn (kruis van Nero, omgekeerd kruis spot met Jezus’ dood, verwijst naar de omgekeerde kruisiging van Petrus), of een satanistische boodschap uitdragen (er is de bokkepoot van de duivel in te herkennen)

“This, of course, led some people to condemn it as a communist sign,” says Mr Kolsbun. “There has always been a lot of misconception and disinformation about it.” As the sign became a badge of the burgeoning hippie movement of the late 1960s, the hippies’ critics scornfully compared it to a chicken footprint, and drew parallels with the runic letter indicating death. In 1970, the conservative John Birch Society published pamphlets likening the sign to a Satanic symbol of an upside-down, “broken” cross.

Het runeteken voor Dood (terug te vinden op SS-graven) is inderdaad terug te vinden in het vredesteken. Op die manier zou het teken dus eigenlijk “dood op aarde” betekenen. En was had men het symbool beter omgekeerd: dan was het “leven voor de aarde” geweest.