Na de BNP Paribas Fortis Film Days (4€ voor een film en een ongeïnteresseerd publiek in september) kon ook Dexia niet achterblijven. Dexia @The Movies. Starring: Brokebank Mountain, een remake van de “getting screwed up the behind”-klassieker uit 2005:

Past wel mooi in de meme die al efkens aan het rondgaan is op Twitter, de hashtag #Dexiamovies.
Enige vondsten van de mensen:

• Gone with the winst
• Saving Private Banking
• Goodbye Lening
• No Country for Old Banks
• Honey, I Shrunk the Kids’ Budget
• Der Unterbank

Of mijn eigen bijdrage:

• Leninggrad
• You Only Pay Twice (uit de reeks 007 hundred billion, bekend van de quote “My name is Bonds, Junk Bonds”)
• De honderd, nee tweehonderd percent veilige, en een Dalmatiërs
• De Collega’s maken de brug een bodemloze put
• Play it Again, Didier.

De vraag of Hilde De Baerdemaeker een geloofwaardige manvrouw of vrouwman neerzet in LouisLouise moet vandaag helaas alweer wijken voor de economische hekseketel. Voor de vraag of “typen” gelijk Paul dHoore, Paul de Grauwe of Didier Reynders een geloofwaardige beursanalist, economieprofessor dan wel minister van economische zaken neerzetten.

Ons eigen economisch orakel, youtube, is aan de pessimistische kant:

Hoe gaat het met de beurskoers van Fortis?

En welke richting gaat het uit met KBC en Dexia?

Suits doing Extreme Downhill dus. Behalve als je het achteruit afspeelt.

Is het nu de moment om aandelen uit de BEL-20 te kopen? Hoe gaan de financiële aandelen de volgende maanden evolueren?

Oh joy, what a ride.

En wat is de veiligste belegging nu? Spaarboekskes, Brent-olie, blingbling, de Nasdaq, obligaties, Tak 21, een sok onder het bed, vastgoed, de dollar, de euro? Wat moet ik met mijn geld doen? Zeg het Paul?

Om maar te zeggen dat we precies allemaal een wilde rit uitzitten, balanceren op de dunne lijn tussen wanhoop en welstand. Banken niet langer betrouwbaar als een rots, maar vallend als vliegen. Onze miljoenen peanuts kunnen worden. Wij allemaal, miljoenen pineuten. Koersen op de beurs.
Spannende tijden dus.
Maar het komt goed. Net als in LouisLouise, in de laatste aflevering.

Wat ziet mijn lodderig oog voorbijschuiven op de nieuwstelexen der wereld:

A Chinese businessman has won the right to have lunch with Warren Buffett after bidding $2.1m (€1m) for the privilege of dining with the legendary investor. The proceeds of the lunch at the Smith and Wollensky steakhouse in New York will go to a non-profit foundation which fights poverty and homelessness.

Lunch. Met Warren Buffett. Voor $2.1 miljoen, toch nog altijd een slordige 1.327 miljoen in euro’s.

Euhm. Ik denk dat daar precies wat misverstanden over bestaan – hoe anders de stilte in mijn mailbox te verklaren.
Laat ik het daarom nog maar eens zwart op wit zeggen: ook ik wil gerust gaan lunchen. Avondeten zelfs. En dat kan al voor minder dan $2.1 miljoen. “Smith and Wollensky Steakhouse” of “Bij Jenny”, tapas, franse keuken of thaïs, met das of zonder, met michelinsterren of zonder, in mijn restaurant of een minder gemediatiseerde keet … laat de voorstellen maar binnenrollen!

Want wat heb ik dat die Warren Buffett niet heeft. Of was ’t omgekeerd?
“Buffelen met Buffett”, “Aan het buffet met Buffett”. OK. Hij is makkelijk woord te spelen. Maar “Dineren met Dirk” of “Haute cuisine met Houbrechts”, dat lukt toch ook best.
En economische invloed? Wie deed er hier de beurskoers van Fortis – nummer 133 op de lijst van grootste ondernemingen wereldwijd – eigenhandig met 19% op één dag kelderen nadat ik aankondigde mijn spaarcentjes er weg te gaan halen, dan? Om de markten te kalmeren hou ik ze nu nog even daar, trouwens. Match that, Mr. Buffett…
En ik smèk niet, wellicht meer dan je van een 78-jarige Walter-Zinzen-lookalike kan zeggen.

Ja, zo kent u me weer, voor het goede doel doe ik immers echt àlles. Zelfs met u gaan eten.
To fight poverty (red nu mijn koopkracht eens een keertje) and homelessness (mijn hypotheeklening moet echt nog jààren afbetaald), dat spreekt.

Tot binnenkort, dus. Ik reken op u.