|
||||||
![]() |
|
Posts met de tag « buzzparadise»:
apr
21
2012
Let your body drive? It did.De inleiding over de magnifieke hotelkamer in Portugal waar ik begin deze week belandde is al geleverd, de terugkeer onterdussen al lang een feit. Tijd voor een verslag van de rest van de reis en een “Obrigado, Peugeot”, hetgeen zoveel betekent als “Bedankt, Frans automerk dat de redelijk geweldige ingeving had mij naar Portugal uit te nodigen ter voorstelling en uitproberen van hun nieuwste automobilistische uitvinding“. Niet dat ik alleen was. 6 weken lang al worden er uit de meest verscheiden windstreken busladingen journalisten overgevlogen naar Cascais. In mijn geval een gezelschap van de Australische, Zuid-Amerikaanse en Israëlische autopers, aangevuld met een stel “blogeurs” uit Spanje, Portugal, Duitsland, Frankrijk en Nederland (te weten mezelf, al bleek ik redelijk Belgisch, en Evy mit Betting Agent Bandar Bola in Asia, die ook Belgisch bleek). Een post met de harde autotechnische bevindingen komt er, deze keer doe ik van fotoalbum en reisverslag. Op dag 2 was er tijd voor gezegde blogpost, een fijn ontbijt, een morgenwandeling in en rond het hotel in de duinen en een blik op de hemel, die niet bijzonder veel Mediterraans weer beloofde. Wat nog vrij logisch was, eigenlijk, want Cascais ligt aan de Atlantische Oceaan. Buiten stonden de 208’en al in een grote groep (meute? vlucht? kudde? parking?) op ons stonden te wachten. Maar eerst naar de perszaal, voor de eerste kennismaking van kortbij met de 208, en een infomoment over de opzet van het gebeuren. Er zou een testrit gemaakt worden van ongeveer 100 km heen, en via een andere weg weer terug, over een heel wisselend parcours (een beetje snelweg, landweg, heuvel, kust …) De Nederlanders (Belg blijkend) vonden elkaar, en vormden team. Evy bleek een halve BV nog ook – ze heeft er al een tv-carrière als cultuurjournalist bij TV-Brussel en verbouwster bij bvb “Bouwen aan Geluk” en “Chef in Nood” opzitten (lees anders Evy Puelinckx haar bio). Natuurlijk mocht zij dan ook de kleur van de auto kiezen. Een testrit van 100km in sterk wisselend weer volgde, nu eens met ondergetekende, dan weer met Evy aan het stuur(tje). Hoe hoger we klommen, hoe mistiger het werd, anders zouden de vergezichten vast geweldig geweest zijn Bestemming was Quinta do Convento, de boerderij van het klooster, waar deze groepsfoto van de bloggers werd genomen door Elodie van Buzzparadise (haar smulblog). U ziet onder andere Alex (der Probefahrer), Stefano en Daniele (10.it) met tussen hen in Evy (voor Ziezozon), Arild (auto.germanblogs.de) en Ludovic (blogosports). Team Hier kwam Evy haar tv-ervaring ook even boven drijven om een tussenfilmpje op te nemen. De ratelende Chileense reporter moet u er maar bijnemen: Er werd daar lekker gegeten in groep (dju, vergeten te informeren naar de prijs van dat stulpje, het leek mij anders uitstekend geschikt voor het lentefeest van Daantje, dat er over een maand aankomt) Dan autowissel, en via een zeer mooie weg de terugtocht. Er was tijd te over, dus konden we een lange stop in Sintra (geen enkele gelukte foto, maar wel genoeg gezien om dat daar zeer de moeite te vinden – niet voor niets Unesco werelderfgoed – en er eens ooit naar terug te willen). Volgende stop was Cabo de Roca, de meeste westelijke punt van Portugal en continentaal Europa. Op eenvoudig verzoek vormde deze helft van team Belgium met enkele Duitse testpiloten een (gelukkig mislukte) boysband Ternauwernood terug in het hotel, al tijd voor cocktails bij het zwembad (black mojito) en dan een persconferentie waarin de verzamelde pers in een taal of 5 en een keer of 3 per taal kon vragen of er ook een GTI-versie van de 208 gaat komen. Daarna nog eens (matig lekker) eten aan de rand van de oceaan. Hetgeen beter klonk dan het was want het eten was niet echt super en van de oceaan was door de pikzwarte nacht ook niks te zien. Nadien terug naar het hotel en tot een uur of 3 een nachtelijk polyglotte groepsbabbel over auto’s en design en moeders op Facebook. Op dag 3 een ontbijt met slaapogen en een vrije solorit met nog meer 208’s (andere motoren). Met eentje deed ik een toertje in Cascais, met de tweede ging ik terug naar Sintra (en reed er nogal verloren door een falende GPS, maar gelukkig geraakte ik na een tijd op het parcours van de dag ervoor en kon m’n weg terug naar het hotel min of meer herinneren). Daarna wilde ik nog eens in de Spa van de Oitavos duiken, maar de checkout moest voor 12 uur gebeuren en de Spa mocht niet na de checkout. Nu ja. Wat rondhangen in de lobby dan maar, en wachten op de shuttle terug naar Lissabon. Wel grappig hoe onderweg en tot aan de boarding gate van de luchthaven de 208 ons bleef achtervolgen. Let your body drive. It already did, Sir. En a good maar redelijk vermoeiende time en een behouden thuiskomst was had by all. Een vroeg prototype over de de bevindingen met de auto staat klaar en hebt u, de vele mensen van Peugeot, Mario & Elodie van Buzzparadise, de “gentils organisateurs” van dit gebeuren, nog te goed. Een welgemeende “obrigado” hebben ze dus al.
okt
12
2011
Spoiler alertDeze week in de blogpost die u nu aan het lezen bent: onze man test winterbanden. Inderdaad, onze man was dus uitgenodigd door Michelin, voor een uiteenzetting over winterbanden. In het algemeen en die van hen in het bijzonder. Dat die beter zijn dan gewone zomerbanden, zodra het weer onder de 7°C blijft. Want dan wordt gewone rubber te hard, en vermindert dus de grip op de weg. Al zeker bij glad weer. Remafstand, wegligging, aquaplaning … the lot. En winterbanden zijn niet gek veel slechter bij temperaturen boven de 7°C. Beetje meer rolweerstand en dus meerverbruik, langere remafstand … maar niks ergs. Kortom, Michelin beveelt u hun winterbanden van harte aan. Coming up next in “Onze man test winterbanden”: Wat vooraf ging, onze man test winterbanden, op uitnodiging van Michelin, op het circuit van de “Peugeot school voor automobielbeheersing”, Nijvel. Na een uiteenzetting over de theorie van winterbanden was het tijd voor de praktijk. De eerste proef was er eentje waarbij je 50 moest rijden, ter hoogte van een kegel vol in de remmen gaan, en daarbij te trachten een twintig meter verder staande kegel te ontwijken. En dat terwijl het serieus regende en het asfalt dus behoorlijk glad was. Spoiler alert: iedereen slaagde erin het obstakel te ontwijken, want met winterbanden houdt ge wel grip. Dat zou met geen winterbanden geen waar geweest zijn. Coming up next in “Onze man test winterbanden”: Wat vooraf ging, onze man test winterbanden op uitnodiging van Michelin, op het circuit van de “Peugeot school voor automobielbeheersing”, Nijvel. Na een uiteenzetting over de theorie en een eerste remproef was het tijd voor wat sneller werk. Over dus naar de derde test. Weer een remtest. Deze keer op een epoxy ondergrond, die de gladheid van vastgereden sneeuw goed zou benaderen. Weer aankomen met 50 km/h en dan na een signaal van een meettoestel alles dichtgooien. Al snel bleek dat auto’s met winterbanden dit nogal eens geen klein beetje korter doen. Bij de testauto’s was er ook een camionette, en daar had je met de zomerbanden echt wel nul komma nul grip op de gladde ondergrond. Pas op de asfaltstrook, dicht bij het decor, kon je daar mee tot stilstand komen. Snel. Tijd voor een onderbreking. Coming up next in “Onze man test winterbanden”: Wat vooraf ging, in onze man test winterbanden:, onze man klunst zich lustig door 3 rijproeven op het circuit van de “Peugeot school voor automobielbeheersing”, Nijvel. En de proef waarvoor de meeste rijvaardigheid voor nodig is moest nog komen. Weer een epoxy ondergrond, voor proef 4, en dit keer in een bocht. Opdracht, er met 50 km/h aan komen gereden en te trachten die bocht “te houden”. Met een auto op zomerbanden, eentje met winterbanden, en eentje met verschillende banden op de voor- en achteras. Gefundenes fressen voor de auto met winterbanden, want daar kon je als je dat wou zelfs nog gas bijgeven in de bocht. Indrukwekkend wegvast. Volgde nog: een prijsuitreiking voor de beste chauffeur (nodeloos te zeggen dat onze man hier niet op het hoogste schavotje eindigde). Een goodie bag (een soort overlevingspakket voor auto’s – zonder winterbanden wellicht – in winterse omstandigheden: plaid, muts, krabber, warme sokken …) en een boek over de geschiedenis van het Michelinmannetje, Bibendum. Vaarwel zeggen. Op zomerbanden naar huis rijden. En de blogposts van de andere aanwezige bloggers (mét filmpjes en al) lezen: En een “grand merci” voor Mario Criscuolo, van het agentschap Buzzparadise, en de mensen van Michelin voor de uitnodiging. Muziektrack: ABBA, “Thank you for the music”. Volgende week in “Onze man test winterbanden”: Dirk gaat naar de garage en koopt een set winterbanden. (voor de halve begrijper van de vorm: vervang in het bovenstaande winterbanden door bijvoorbeeld restaurant of wielertoerisme of dierenmanieren of overleven op een eiland, blog door vtm of vt4 of één of 2be, and you’re good to go. Dat ge tegenwoordig al de hele uitzending in de breaks en voorafkondigingen ziet, dus, en ge u dus afvraagt waarom in hemelsnaam ge nog naar het hele programma zit te kijken).
jan
13
2010
Stoppen met rokenMijn methode om te stoppen met roken, nu al een jaar of 10 geleden, bestond uit in 5 stappen:
10 jaar rookcarrière, en enorm van genoten. De sigaret na het eten. De sigaret voor het slapengaan. De sigaret aan de bushalte. De sigaret aan de bar. De aansteker in de zak. Het zilverpapier uit een vers pakje Camels trekken. En toen moe geworden. De aanslepende verkoudheden. De rochel in de morgen. De angst zonder pakje komen te zitten. De gele wijs- en middelvinger. De centen. Het gezeur van de baas. De volle asbak en hoe de tafel errond ook steevast vol ligt met as en tabaksrestjes. En dan, gewacht op het geschikte moment. Een verkoudheid, zo een waar je het verschil niet smaakt tussen een kortgebakken tonijn en tenenkaas. Een moment waarop ook je vriend de sigaret niet smaakt. Verlof gekregen van de dokter voor die verkoudheid, mezelf twee dagen opgesloten. Bang voor de cold turkey, die niet kwam. Op zijn ergst niet meer dan een lauwe duif. De eerste poging om te stoppen was de goede. Gestopt in het midden van een slof, en die slof ligt er nu nog. Wat doorbijten bij de eerste verleidingen. Een dag wordt er twee, twee dagen een week, twee weken een maand, en na een maand gestopt te zijn zou het toch wel oerdom zijn om opnieuw te beginnen. En nog een maandje later was de sigaret geschiedenis. Rookte gij vroeger niet. Ja, vroeger. Nu, een jaar of tien later, geen spijt. Een beetje heimwee, soms, na het eten of aan de bar. Maar niks ergs. Geen fantoompijn in de vingers. Blij toe. Kortom: mijn recept was stoppen “op karakter”. Zonder hulpmiddelen. —– commerciële onderbreking —— Misschien niet helemaal wat de mannen van Pfizer via Buzzparadise in gedachten hadden toen ze mij vroegen een blogpost te wijden aan hun Serious Quitters Arcade. Een reeks van old school games, ontwikkeld om u zin te doen krijgen om te stoppen: Hier past een disclaimer bij: —— einde commerciële onderbreking —— Maar ieder kiest de methode die hem het best ligt, I guess. Kies de uwe, wanneer het u past. Of steek er nog ene op. It’s your life. This was mine.
jul
20
2009
Passoã-partySoms, soms heb ik het idee dat ik in een reclamefilmpje leef. Eentje dat de jeugd corrumpeert. Het begon nochtans onschuldig. Met een telefoontje, van het vierjarig telefoonverslaafde Daantje naar mijn werk. Een uur of vijf later, kom ik thuis van een lange warme werkdag, en tref ik volgend tafereel aan: Mijn bloedjes van kinderen. Aan den drank! De doos van Buzzparadise bleek immers geen koptelefoon te bevatten. Wel de ingrediënten voor een zogenaamde "Passoã-party": een fles Passoã, twee dozen fruitsap, glazen, rietjes en roerstokjes, een shaker, een mandje, een t-shirt, een bloemenkrans, een sleutelhanger… Dus waren ze maar aan het party’en geslagen. Als de kat van huis is… Maar mijn ouderlijk gezag was daarmee nog niet genoeg ondermijnd, blijkbaar. Want er zat nog een gadget in: een blazertje. Wellicht bedoeld om verkoeling te geven tijdens warme dagen met Passoã-party’s. Met een LED-lichtje dat "PASSOA" projecteert op het waaiertje. Gezien de lol die de jeugd daaraan beleefde, maakte ik daar dus maar wat foto’s van: Pas bij de nabewerking van de foto’s op de computer werd me duidelijk welke boodschap daar werkelijk was uitgestraald. ASS? SOA? ASSO? Overigens, en vandaar ook mijn enthousiasme om mee te doen met deze Buzzparadise-actie, heb ik het nogal voor Passoã. Ik drink het graag (en met mate, wat u ook beter zou doen) en vind het wreed lekker. |
![]() |