Wat ziet mijn lodderig krantenlezend oog: Colruyt experimenteert met een nieuw aanschuifsysteem aan de kassa’s: niet meer een rij per kassa, maar een lange slingerende slang waarbij de voorste naar een vrije kassa gewenkt wordt.

“Godverdomme!”, mijn eerste reactie natuurlijk, “daar gaat mijn na jarenlang oefenen en verfijnen opgebouwde fingerspitzengefühl om de snelste kassa te kiezen”. Mijn geheime formule, iets waar ik dacht ooit nog grof geld aan te kunnen verdienen, in één klap waardeloos. Dus smijt ik ze hier maar voor de leeuwen:

x = (a/b) + (c/a) + d + e + f – g

met
x = kans dat dit de ideale kassa is
a = de lengte van de aanschuifrij
b = het gemiddeld aantal items per kar in de rij
c = het aantal +60-jarigen in de rij
d = variabele met waarde 1 als de kassierster er uitziet als een jobstudente, waarde 2 als de dicht-bij-mijn-pensioen-mij-kunt-ge-niks-meer-maken uitdrukking op haar gezicht valt af te lezen
e = het aantal om een snoepje zeurende kleuters
f = het aantal niet van een prijssticker voorziene groenten en fruit items waarvoor “groenten en fruit kassa 4” gaat omgeroepen moeten worden
g = het aantal lege kassa’s links en rechts van de rij (die als God bestaat dus misschien gaan geopend worden terwijl je staat aan te schuiven).

Dan is het slechts een kwestie van razendsnel deze formule te berekenen voor alle beschikbare rijen, om vervolgens te kiezen voor de rij waarin de hawtste MILF achteraan staat aan te schuiven. Want daarachter gaat het wachten toch het snelst.

Maar nu. De nivellering naar beneden van het kassa-aanschuiven. Iedereen wacht even lang. Het einde van de aanschuifmeritocratie. Skills en inschattingsvermogen en ervaring van geen tel meer. Nooit meer het triomfantelijke gevoel het warenhuis zeker wel een halve minuut eerder dan de losers van de rij ernaast te kunnen verlaten.
Boycot dus de slang. Als we dit laten gebeuren, hebben de communisten gewonnen!

Beyoncé Knowles op houbi.com? Efkens geduld. Ik kom er toe.

Gisteren was ik namelijk lid van de posse uitgenodigd door Adhese en Proximity/DBBO voor een avondje “Kinepolis ontmoet influentials“. Whatever dat laatste mag zijn, maar stel er u gewoon een stelletje bloggers, twitteraars en sociaal-mediaal-actieve personalia bij voor, die op een stormachtige dinsdagavond naar Brussel werden gelokt.

Het waarom liet zich natuurlijk niet raden: Kinepolis zit verveeld met kritiek uit een hoek die ze moeilijk kunnen counteren (een groep klanten verenigde zich in een “Facebook-groep en spuit er kritiek op het àl te commerciële karakter van de groep. In de pers vinden ze daarbij ook flink wat weerklank zodat dit vanuit Kinepolis-standpunt stilaan een PR-nachtmerrie wordt), en wilde eens verkennen hoe ze de conversatie met die hoek van het internet kunnen aangaan.

We kregen eerst een uiteenzetting over de ontstaansgeschiedenis van de groep, met veel aandacht voor bouwprocédé (de best mogelijke cinema-ervaring op elk gebied, van zetels tot scherm, van klimaat tot klank…) en de overgang van 35mm naar digitale film en verder (3D), door film-geek Bob Claeys (zoon van Rose).
Na een hapje popcorn, nachos en dipdinges (I kid thee not), kwam de CEO van het bedrijf, Eddy Duquenne, zijn uitleg doen. En liep het vragenminuutje zo uit dat de geplande film (The Wrestler met Mickey Rourke) na een democratische stemming werd weggelaten.
We kregen wel nog een blik achter de schermen van de Kinepolis, een wandeling door de projectieruimtes. Weg leken de dagen van Nuovo Cinema Paradiso – magische film over de magie van de film, met Philippe Noiret – maar in de verste hoek snorde er nog lekker een spoel door een 35mm-projector.
All in all een leuke avond, en met de belofte dat er binnenkort nog een paar tickets in de bus vallen om de film alsnog te kunnen gaan bekijken.

Op deze manier kregen de Kinepolismensen de kans eens uitgebreid en in alle kalmte hun kant van het “Kinepolis gaat erover”-verhaal te doen. Dat ze gaan voor de ultieme film-ervaring. Kiezen voor kwaliteit. Dat ze niet “de Colruyt” zijn. Dat wij Belgen verwend zijn met hun filmzalen. Zoals ook bvb. Michel en Pietel aanhalen, kwamen Bob Claeys en Eddy Duquenne bijzonder geloofwaardig over. Zeker bij Bob een gemeende passie voor film. Bij Eddy een gemeende passie voor het bedrijf. Knap ook dat ze zo uitgebreid de tijd namen om op alle braaf-kritische vragen in te gaan.

En toch. En toch.
Op een aantal plaatsen kon de Kinepolis-top me niet overtuigen. Over de ticketprijzen bijvoorbeeld (de peperdure investeringen in digitale film worden betaald door de klant, maar dat eigenlijk zonder de klant te kennen), of over het dure avondje-uit dat een avondje Kinepolis geworden is (enkel 1 liter cola’s van 2€70 “want je kan toch moeilijk in het midden van de film buiten gaan bijvullen?”). Andere momenten sloegen ze mea culpa (over waarom internettickets een tijdlang duurder waren dan gewone, of over waarom hun website niet bepaald je van het is – “een bioscoopticket bestellen zou eigenlijk gemakkelijker moeten zijn dan het bestellen van een vliegtuigticket”) of gaven ze toe het nog allemaal niet te weten (ze zoeken naar een systeem om gereserveerde plaatsen toch bij elkaar in de zaal te krijgen bvb.).
Ook leuk, als ze er “niet de Colruyt” zijn, welke retailer zijn ze dan wèl, vroeg ik me af: Aldi, Delhaize, Makro? Ze hopen er denk ik “de Delhaize” te zijn, maar houdt dat wel steek? Want ze gaan wel voor kwaliteit – op vertoningsgebied – maar ter zelfder tijd ook voor de grootste gemene deler, op programmeergebied, de occasionele cinemanie-film daargelaten. En ook wel grappig, “niet de Colruyt” zijn zal hun aandeelhouders toch niet erg plezieren, want rijgen ze daar in Halle niet de ene jaaromzetstijging na de andere marktaandeelwinst aan elkaar?
Wel positief: ze zijn met al de kritiek bezig, zoeken antwoorden, en er zal dus wellicht wel het een en ander gaan verbeteren.

Tot slot 2 gratis goeie raden voor Kinepolis:

• Eén klacht geuit (verteld, geschreeuwd, ge-Facebook’ed…) zou u meer waard moeten zijn dan 100 niet-geuite klachten. Want het geeft u de unieke kans te wéten waar er iets scheef zit. Een glimp achter de “rationale” van mensen die stemmen met hun portefeuille en dus gewoon wegblijven, of die wel komen – maar met tegenzin en zonder veel keus in een soms richting monopolie gaande lokale situatie. Ga dus ook het gesprek aan met uw felste tegenstanders. Mogelijk worden ze al snel uw vurigste fans.
• Er zat een grote flater in de presentatie! Komaan mannnen: stukjes U2 en Ice Age tonen in glorieuze 3D, en dan Beyoncé op de MTV Music Awards tonen in gewone – platte – digitale kwaliteit… Van een gemiste kans gesproken! Da’s 3D als in D van Dom, Dommer, Domst… Hint: de rondingen van La Beyoncé in 3D (de D van decolleté, derrière, en de andere helft van die derrière) vertonen, dààr had ge vast wat influentials warm mee gekregen 😉