Even een commerciële onderbreking, Adhese vraagt mij te melden dat de boeren klagen.
Niet over de te hoge temperatuur. Want die zijn dit jaar wel goed, voor de boeren. 
Niet over de te lage temperatuur. Want dat zit dit jaar prima, voor de boeren. 
Niet over het teveel, of het tekort aan neerslag. Want dat is precies goed zo, voor de boeren.
Niet over die 100 andere dingen waar boeren al eens over klagen (grondprijzen, voedselprijzen, machineprijzen, brandstofprijzen, belastingen, administratie, leningen, mestbanken, groenen, erosie, vrouwen, te hete soep … to name but a few). Niet dat allemaal precies goed zit, maar omdat het daar niet over ging. 

Nu klagen ze over het gebrek aan bezoek.

Althans toch drie boerenfamilies. Die hun deuren deze zomer voor u openzetten, en graag 1500 man elk over de vloer zouden krijgen. Om u te tonen hoe een modern boerenbedrijf in elkaar zit. Om rond te kijken. Uitleg te geven. Uw kinderen te laten spelen op springkastelen, in maïsdoolhoven of hen te laten grimeren.

En u van verse zuivel te proeven. Want dit is allemaal de schuld van Danone. Die deze actie organiseert. Binnen laat kijken bij 3 van de 200 melkveeboeren die aan Danone de melk leveren voor hun Activia en Actimel, hun Petit Gervais, hun Danacol en Danette en Danio en Danogwat. Cue visual (Their milkshake brings all the boys to their (farm)yard):

Dus hop, maak die laatste malcontente boerenfamilies ook content, en van 2012 een regelrecht boerenjaar. Doe er iets aan, ga de boer op. Schrijf u in.

(Je kan nu inschrijven voor 8 juli, op de boer in Neerpelt. Of nog even wachten tot 23 juli, en dan inschrijven voor 26 augustus in Peer. 29 juli in Hove lijkt al vol te zitten, hoera: 1 malcontente boerenfamilie down, nog maar 2 to go.)

Het vreemde aan blogstilte is dat hoe langer ze duurt hoe minder je te vertellen lijkt te hebben. En ook omgekeerd, hoe meer je post, hoe gemakkelijker je nieuwe onderwerpen tegenkomt.
Terwijl een omgekeerde relatie toch logischer zou zijn. Minder bloggen, meer tijd om dingen te beleven en dus ook meer dingen om over te bloggen. Zo werkt het dus niet. Zoals ik hier de laatste maand overtuigend bewezen heb.

Gelukkig zijn daar nog de mensen van Enchanté, die me vandaag na een goeie maand bloglethargie aan mijn mouw trokken met de vraag of ik iets wil posten over Elke Zak een Feestje.

’t Zal zijn dat ze me een zak vinden, of vinden dat ik geen zak doe, of dat ik de moed niet mag laten zakken. Of gewoon omdat de nieuwe slogan van Smith chips “Elke zak ’n feestje” is.

Toevallig ben ik daar een groot voorstander van, van elke zak zijn feestje te gunnen: de ex van Ilse een feestje op een toren, de dictator van Libië een feestje met Condoleezza, de topman van het IMF een feestje bij zijn vrijlating, de bijbelvaste columnist van Het Nieuwsblad een feestje op de rug van de slachtoffers van Pukkelpop, Anders Breivik een verkiezingingsoverwinningsfeestje van de Noorse socialisten…

Ach wat, “de grote meerderheid van de mensen zijn kl**tzakken”, zei er ooit iemand en hij voegde er nog aan toe “de kleine minderheid ook, maar die zijn met minder veel”.
Zakken genoeg, en dus evenveel redenenen tot feesten.

Maar terug naar die actie van Smiths dus, die is ook fijn. Je kan op hun website tussen 16 augustus en 15 september elke dag tickets winnen voor een pretpark. Gewoon een aldaar rondvliegend zakje chips kapen, verbinden met je Facebook, schiftingsvraag invullen en je maakt elke dag kans op 2×2 tickets voor een Belgisch pretpark (tip: als ge u daarna als franstalig voordoet maak je dubbele kans).

En ze gaan die vier weken ook langs in de grote steden:

Ook op die pretbezoeken langs winkelstraten (cliniclowns voor een terminale samenleving) kan je dingen winnen. Chipspakketten, en tickets dus. De eerste steden zijn Brussel, Namen en Antwerpen.

Elk zak ’n feestje. Op de rand van de vulkaan, decadent, privé of openbaar. Zout, paprika of peper&zout. Van Smiths’ “Elke zak ’n feestje” naar The Smiths’ “Heaven knows I’m miserable now“, kies het jouwe.