Als vandaag nog niet geheel in het teken stond van verkiezingen, welke dag dan wel?
Eerst in alle vroegte en tot een stuk in de namiddag bijzitter gaan spelen. 15 euro 60 verdiend in ruil voor een beetje burgerplicht. Grappigste moment was waarop een oud mannetje ons verontwaardigd zijn kiesbrief kwam teruggeven, want hij was blanco. Openvouwen bracht soelaas.
Dan het verkiezingen ’09 programma van één als achtergrond van een rustig avondje zonder vrouw en kinderen. Knap gedaan, en geen moment de behoefte gevoeld ook eens bij VTM te gaan piepen.
En om af te sluiten nog een blogpost ook. Oververzadiging dreigt.

Met de uitslag kan ik leven. Met elke uitslag wellicht, want het vreemde aan verkiezingsuitslagen is dat ze weliswaar bestaan uit de meningen van miljoenen individuele kiezers, maar in hun geheel plots een geheel eigen leven leiden. Niet de hoogte van de balkjes het belangrijkst voor “wat de kiezer gezegd heeft”, wel wie er een percentje van die miljoenen heeft bijgewonnen of verloren. Het verschil telt in de analyse meer dan de optelsom.

Nu, een van de verschillen waar ik me op verheug is de “deuk in de carrosserie“, “de paar rake kletsen” of de andere vergoeilijkende uitspraken over de slechte verkiezingsuitslag van het Vlaams Belang door Annemans of Dewinter. Fijn om morgen op de trein te kunnen stappen, en niet langer te moeten denken “een op de vier mensen hier, da’s dus van de vier mensen op deze treinbank wellicht eentje, heeft voor het Vlaams Belang gestemd“. Bij 15% voor het Vlaams Belang is dit nog maar 1 op de 6 of 1 op de 7 mensen, dus is mijn treinbank mogelijks geheel VB-vrij.
Minder plezant is vast te stellen dat maar 1 op de 5 stemmers de lumineuze idee heeft gehad om te stemmen zoals ik dat deed, linkserig en rood/groen dus. Wie ook de Vlaamse Barack Obama was, hij had wellicht niet “change” in zijn programma staan.

Ook grappig hoe irrelevant de internetcampagne plots weer werd. Want die leek groen wel te winnen. Nu ja, niet te snel oordelen, want misschien hadden ze zonder die knappe internetcomponent wel de kiesdrempel niet gehaald. En Verhofstadt, de aanvoerder van de Facebook-populariteitspoll van het meeste followers, maakte wel het verschil in de Europese uitslag.

Nog enkele losse tweets van de loop van de dag:

Eerste indruk van #kies09: Vlaanderen rukt. Weliswaar niet meer naar rechts, maar naar het centrum.

Tweede indruk van #kies09: Sommige kartels zuigen harder dan andere. Ttz: als ze splitten is dat soms goed voor allebei de delen, en soms slecht voor allebei de delen.

Derde indruk van #kies09: Vlaanderen kiest voor Vlaamse kinderbijslag (CD&V, NVA). Migranten buiten (vb) en jobkorting (open vld) kunnen nog even wachten.

Vierde indruk van #kies09: Dedecker en Dewever mogen de scalp van het VB op hun hoed steken. Ik ben die mensen diep dankbaar. In theorie.

Vijfde indruk van #kies09: Groen! schuurt over de kiesdrempel als ware dat de hoogspringlat van Blanka Vlasic of Tia Hellebaut. Nipt gaat ook.

Zesde indruk van #kies09: Vlaanderen kiest dit jaar voor de favorieten. Eerst voor Claudio & Gaëlle in mijnrestaurant, en nu weer Kris “Clooney” Peeters & De Slimste Mens.

Zevende indruk van #kies09: Jean-Luc Dehaene’s waarschuwing niet op kleine partijen te stemmen heeft niet gewerkt: het zijn nu allemaal kleine partijen. Zelfs CD&V feitelijk eigenlijk.

Achtste indruk van #kies09: woordwolk van de verkiezingscampagne: “crisis, jobs, milieu, jobkorting, kinderbijslag..”. Woordwolk van het debat na de verkiezingsuitslag: “staatshervorming, federaal, wallonië, staatshervorming, praatcafé, PS, impasse, staatshervorming…”.

Negende indruk van #kies09: het vermageren van Geert Lambert vond vandaag zijn pijnlijke apotheose in de grote SLP-verdwijntruc.

Tiende indruk van #kies09: Nu al twee eenmanspartijen in het Vlaams parlement (te weten lijst DeDecker en het partijtje van de slimste mens). Nog 2, en ze kunnen kaarten. Voorlopig biljarten of vogelpik.

Elfde indruk van #kies09: AVV-VVK – Alles voor Vlaanderen en Vlaanderen voor Kristus. Plak het gerust als logo bovenop de uitslag van vanavond.

Knappe politieke advertentie in Humo vandaag: het lijkt wel of het blad twee covers heeft. De achterste is gekaapt door Geert Lambert en zijn S-LP.

Goed zo, Geert: met zo’n inventieve marketing staat vast dat jij en je liberaal-progressieven afstevenen op een monsterscore. Mogelijk een lichtjes afgeslankte of zwaar anorectische, maar een monsterscore nonetheless.

De vreugde bleek echter van korte duur. S-LP laat weten absoluut niet opgezet te zijn met de grapjassen van Humo, die er niet beter op hebben gevonden dan er uitgerekend nu een soort culinair themanummer van te maken. Claudio en Gaëlle van Mijn Restaurant! op de cover. Een restaurantgids als bijlage (Bib Gourmand, de lekkerbekkenbijbel). Geert Lambert is not amuse-gueuled. “Don’t bite the hand that feeds you (magere schellekens hesp)”, waarschuwt hij Mortier en de zijnen.

En dan had hij het Gat van de Wereld nog niet gelezen. Met de Dirk Vijnck – broodjesbar. Waarin het Geert Lambert-broodje een “halve piccolo met een dun laagje platte kaas, enkele zeer fijne schijfjes radijs en een toefje tuinkers” wordt.
Nog altijd beter dan de “witte baguette met magere kip, sperziebonen, rozijnen en gedroogde pruim” van Inge Vervotte. Maar toch, die Caroline Gennez met haar “Multigranenbroodje met twee grote bouletten, bloemkool, watermeloen, gebakken uier, ketchup en rode ajuin“, komt er toch weer beter uit.

Obama’s overwinning en uitstraling maakt ook de politici hier te lande zo geil als een forel die wel botersaus lust. Dat er van “Yes we can” gedaan gaat worden in de volgende verkiezingscampagne (7 juni 2009, remember), daar kunt ge dus al gerust vergif op innemen.

Maar nu is het hek helemaal van de dam. Via het dekselse internet is er immers een tool op de markt gekomen waarbij ge uw smoelwerk kunt omtoveren in een Obamaffiche. En dat er daar gretig van gebruikt gaat gaan worden! Hier alvast enkele proefdruksels die in de drukkerijen van politieke posters rondslingeren:

Bij de sossen:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, call each other progressief. Sometimes.
– Yes we canNO WE CAN’T change our baseline

En de tjseven:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, still not believe “these people”. Including us.
– YES WE CAN, have a budget deficit this year. And the next.
– YES WE CAN, be back (like Schwarzenegger, but with goats)

Bij de blauwen:

En de groenen:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, work less and earn more and have your cake and eat it too
– YES WE CAN, send your kids to school from 8AM ‘til 8PM

Bij de N-VA

Gesneuvelde Slogans
– YES WE CAN, maybe become De Slimste Mens
– JA WIJ KUNNEN

Bij SPIRIT, Vlaams-Progressieven, SLP Geert Lambert en Nelly Maes:

En bij Lijst Dedecker

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, laugh all the way to the bank

Bij het Vlaams Belang:

Kortom, als “imitation the highest form of flattery” is, dan staat Meneer Barack er geflatteerd geportretteerd op. Wij (met de politici die wij om een of andere duistere reden blijkbaar verdiend hebben) daarintegen…

Weinig mensen weten dit, maar ik ben de ghostwriter van Geert Lambert.
Hoe dat zo gekomen is? vraagt u. Gewoon, per mail:

Van: Geert Lambert (geert.lambert@spirit/vlaamsprogressieven.be)
Aan: Dirk Houbrechts

Hey Dirk,
Ik kwam vandaag op je blog terecht bij het egosurfen. Dik in orde!
Geert Lambert.

Ik teruggemaild:

Hey Geert,
Ik voel dat wij dikke vrienden kunnen worden!
Dirk

Hij weer:

Hey Dirk,
Ik zit met een zwaar probleem. De VlaamsProgressieven zijn aan het afslanken, en ik zit een beetje krap bij kas. Ik zou graag een succesvol afslankboek à la Koen Crucke, ofwel een franchise van fastfoodketens uit de grond stampen. Zie jij het zitten om mijn PR en teksten te doen?
Geert

Ik teruggemaild:

Hey Geert,
Komt dik voor mekaar, man.
Dirk.

En zo zijn we – volledig via mail, want ik weet niet ik of ik wel samen met hem door één deur kan – beginnen corresponderen, ideeën uitwisselen, aan het zwoeten en zweten geslagen. Aan het werk aan een boek dat gaat inslaan als een bom in de Nederlandstalige dieetboekenwereld. Move over Montignac, Slimfast, Atkins, Weight Watchers en the lot.
Werktitel: Ikke en den Dikke.

Enkele stukjes kan ik u al in exclusieve voorpublicatie – eindelijk een big fat scoop op mijn blog! – aanbieden.

1 januari 2008 (155 kilo)
… Vandaag is de knoop doorgehakt. Ik ga vermageren. Mijn maagring in besteld. Nu is het enkel nog wachten op het speciaal vervoer om de ring in kwestie tot in het hospitaal van Oostende te krijgen. Er moeten nog wat bruggen verbreed en wat verkeerslichten weggehaald en zo. …

1 februari 2008 (155 kilo)
… Dit is D-Dag. Hij gaat er in, die ring. Goodbye fatso. Hello slimmy! …

1 maart 2008 (154,78 kilo, -220 gram)
… Hoera. Dikke zucht van opluchting hier. Het werkt! …

1 april 2008 (154,64 kilo, -480 gram)
… Hoera. Ik zit goed op schema. Aan dit tempo weeg ik tegen het eind van het jaar al twee en een halve kilo minder! Ik stap al heel wat lichter door het leven. Bert zei het vanmiddag nog tegen me: “Geert, je ziet er goed uit. En zo gezwind dat gij door het leven stapt. Ik ga mijn Damienne goed in het oog moeten gaan houden, of ge zijt er mee weg, vriend”. Die dekselse Bert toch, hij had mij door. …

1 mei 2008 (154,78 kilo, -220 gram)
… Oei. Mijn uitstap naar frituur ’t Vetkot aan het station in Oostende betaal ik cash. Mijn dokter beloofd beter uit te kijken en de mayonaise te laten staan volgende keer. …

1 juni 2008 (140 kilo, -15 kilo)
… Woeha! Een ongelukje met een kettingzaag in het bos heeft gelukkige en ongelukkige gevolgen gehad. Ik hinkel vanaf nu door het leven met een half been minder, maar voor een succesvol afslankboek moet een mens wat overhebben, niet? …

1 juli 2008 (125 kilo, -30 kilo)
… Woeha! I’m on a roll. Of twee rollen eigenlijk. Maar ik moet zeggen, zo’n electrische rolstoel dat is kweetniehoegemakkelijk. Hopelijk ga ik nu niet weer verdikken door dat zittend leven. …

1 augustus 2008 (105 kilo, -50 kilo)
… Tijd om de pers erbij te roepen… 50 kilo vermageren op 6 maanden, wie doet het me na? Veel mensen zouden er een arm voor geven. En dat is precies wat ik gedaan heb. Wel lang getwijfeld of ik de rechter- (het gemakkelijkst) dan wel de linkerkant (altijd weer verrassend) zou houden… Gezien onze vlaamsprogressieve koers linksliberaal is, dan toch maar de rechterkant eraf gedaan. …

Nee, serieus. 50 kilo afvallen op 6 maanden. Respect, maat!

Maar wat ik me dan wel afvraag: waar is die 50 kilo Geert Lambert nu naar toe?
Door het toilet gesjast? En zo ja, wat doet dat met de waterkwaliteit, de capaciteit van de waterzuiveringsstations, het mestoverschot en de drinkwaterkwaliteit in West-Vlaanderen?
Of opgelost in zweet? En zo ja, leverde dat geen problemen voor de opstijgende vliegtuigen bij Ostend Airport of de Helihaven van Koksijde?
Of aan een ander gegeven? Zo ja, zijn de krimpende Geert Lambert en de almaar uitdeinende Bart de Wever dan communicerende vaten of zo?
Of afgesplitst? Zo ja, ik huiver bij de gedachte die 50 van Geert Lambert afgevallen kilo’s in een donker steegje tegen te komen!