Ik geef toe: ook ik heb een beetje gekwijld, die week dat Lesley-Ann Poppe kwam eten. Waren het de extra grote porties, de smeuïge dressing, de fijne vleeswaren, de appetijtelijke presentatie? Geen idee. Maar de dagelijkse afspraak met Komen Eten had die week gewoon dat beetje meer.

En ik was niet alleen: Lesley-Ann zorgde voor een ongeziene piek in het aantal VT4-voyeurs. Thuis èn Familie overschaduwd, er is vast in menig huisgezin een hartig woordje gewisseld over de 10 die de vader des huizes wilde toekennen.

Maar daar hield het op, of toch in een goed geschapen wereld. Maar niet in deze, want nu moet Lesley-Ann uitgemolken.

Lesley-Ann op de cover van P-Magazine, Lesley-Ann die zich tijdens deze fotoshoot even slechts hult in slagroom (de fles was dopless zeker?) en clint.be die deze foto’s lekt, Lesley-Ann in de krant die het Streisand-effect even in het blond steekt (“We gaan proberen ze zo snel mogelijk van het internet te laten halen”), Lesley-Ann op de schoot van Goedele Liekens (het kan niet elke week Angelina Elander zijn). Citaat van de dag: “O nee, gaat ge die foto tonen? Allez zeg, mijn bomma kijkt mee”. De bomma in kwestie zit zonder twijfel morgen in “Vlaanderen vandaag”.
De media drukken haar aan de borst, en ja, we moeten de hand in eigen boezem durven steken, zelfs deze blog, nu dus. Allemaal opgeklopt.

Ik heb mijn portie Lesley-Ann nu al gehad. Die remake van “10” met Lesley-Ann Poppe in de rol van Bo Derek, ik sla een paar gangen over. Burps. Indigestie.

Ik vrees dat het kwaad geschied is. Wendy, Jean-Marie, Phaedra, Goedele, Sergio, Betty, Romelu, Lesley-Ann. Als een voornaam een bel doet rinkelen, zit ge in BV-land 20 jaar gebeiteld. Lesley-Ann slagroom, ’t is een kwestie van weken.

Waarom bestaat het niet? Een expohal of vijf met standjes van Vlaamse verkopers van broeken, die ge kunt laten signeren en al. De broekenbeurs. Een organisatie van broek punt be, ter promotie van het Vlaamse broekenwezen.

Het zou er ongetwijfeld retedruk zijn.

BV-broeken, heel veel kookbroeken, doe-het-zelf-broeken, science-fiction-broeken, voorleesbroeken, groteletterbroeken, braillebroeken, stripbroeken, reisbroeken, onderbroekenhumor, broeken vol goesting … het aanbod zou overweldigend zijn.

De rijen voor een handtekening zouden weer het langst zijn voor het nieuwe broekje van Evy Gruyaert, maar ook Goedele Liekens zou op veel belangstelling kunnen rekenen voor haar “SOS Piet (de gevaren van een leven achter de rits)”. Mensen zetten zich al eens graag in de zetel met een broek van een van deze dames op de knieën.

Veel te lange broeken zou ge ter plaatse kunnen laten innemen.

De bestseller aller tijden is natuurlijk nog altijd de Bijbel – de Vader, de Geest en de Heilige Zoom – maar dit jaar zou de best verkopende auteur op de broekenbeurs wel eens Harry Mulisch kunnen zijn. De pijp aan Maarten geven loont in het broekenvak.

Humo zou een bijlage uitgeven met als thema de “Week van de Spannende broek”. De rest van de pers zou speciale broekenbijlages uitdelen. De broekenbijlages van Ché, P-Magazine en Menzo zouden weinig om het lijf hebben.

Ik zou het lastig kiezen vinden op de broekenbeurs: paperbacks zijn wel handig en licht maar ze verslijten zo makkelijk; hardbacks zitten dan weer zo ongemakkelijk.

Broekenverkopers die zouden vinden dat de broekenbeurs een al te commercieel spektakel is geworden, zouden een paar maanden nadien een meer hoogstaande “Het andere broek” kunnen organiseren. Voor de betere broekenliefhebber.

Het ergerlijkste aan de broekenbeurs zouden ongetwijfeld weer die bomvolle gangen zijn vol ongeïnteresseerde kinderen die met hun vieze vingertjes aan de broeken zitten. Nu ja, jong geleerd, oud gedaan?

Come to think of it: Priesters zouden persona non grata zijn op de afdeling kinderbroeken. Ook Guy Laenen, een jeugdauteur die al te gretig kinderbroeken signeerde, zou worden geweerd.

Heel vervelend zou de chaotische verkeerssituatie en het gebrek aan parkeerruimte in de buurt van de broekenbeurs kunnen zijn. Promotie voor ritsen zou kunnen helpen.

Mensen met gezond verstand zouden dat hele broekenbeursspektakel links laten liggen en hun gerief gewoon in de betere broekhandel kopen. Het hele jaar door open. Niet te druk. Zelfde prijzen (ge scheurt er uw broek niet aan). Gezellig.

(Voor wie me volgt op Twitter of Faceb(r)oek is het meeste hierboven al eens gepasseerd. Waarvoor excuus. Ook wie bijvoorbeeld @rentawriter, @braempje, @ToJans, @sarazao, @nilsgeylen, @studiomuscle, @dirtyJos, @roelvangils en/of @appelogen volgt – mensen wier reacties hierboven zijn verwerkt – zou stukken kunnen herkennen. Waarvoor dank)

Ah, eindelijk, daar is hij dan. Niet voor de Valentijn van Studio Brussel, want toen werd hij verboden. Wel gerecupereerd door Goedele – altijd klaar voor enige seksueel getinte controverse – en deze maand bij haar magazine. “j’fais du porno et j’aime ça“, de pornofilm van Murielle Scherre, alias la Fille d’O. Nu te koop in het pornowinkeltje genaamd dagbladhandel.

j’fais du porno et j’aime ca… from la fille d'O on Vimeo.

Eindelijk nog eens initiatief om volmondig toe te juichen! Vrouwvriendelijk én wild en sexy en écht, en keischattig met poesjes en konijntjes. Schijnt het. En het zou ook geen slechte pornofilm zijn. Schijnt het.
Want echte recensies heb ik van deze film nog niet gelezen.

Maar, zo vraag ik me nu ineens af: bestààt er eigenlijk zoiets als pornofilm-recensies? En dus ook iets als de pornofilmrecensent. En waar kan ik solliciteren?

Alhoewel, eigenlijk liever niet. Want wat is dat nu voor beroep?
Hoewel de pornofilmrecensent (m/v) zelf wellicht zal beweren dat hij/zij dolblij is dat hij/zij van zijn/haar hobby zijn/haar beroep heeft kunnen maken, lijkt me dat toch maar een zielig bestaan. Hoe brengt zo’n mens de dag door? ’s Morgens de brievenbus eens checken, en dan de oogst van de dag in de dvd-speler. Klavier in de aanslag. Broek naar beneden. Dolby Surround op 12. En avant, marche.
Of zijn pornofilmrecensenten zoals muziekrecensenten eigenlijk mislukte muzikanten? Wel willen maar niet kunnen. En zijn het dan mislukte pornofilm-makers, of mislukte pornofilmacteurs?

En bestaat er zoiet als een pornofilmrecensie-vocabularium? En wie is de Roger Ebert – of de Patrick Duynslaeger – van de pornofilmrecensies? En welke stijl hanteert hij/zij?

Meelevend met het verhaal?
“In scene 1 van “Anal Cumshotters 12” zien we hoe pizzakoerier Mario aanbelt en een deep-pan met ansjovis en artisjokken levert. Huisvrouw Linda, die net onder de douche vandaan komt, heeft echter geen wisselgeld in huis zodat Mario een betaling in natura krijgt. Hoe Mario de verloren tijd later bij zijn baas zal verantwoorden, en hoeveel pizza’s er tijdens de hete standjes met Linda in zijn brommertje koud stonden te worden, komen we helaas niet te weten. Of de deep-pan met ansjovis en artisjokken lekker was evenmin.“
Uit eerste hand?
“Ik kwam al bijna klaar tijdens de eerste scene van “Anal Cumshotters 12”, met de pizzakoerier, maar wist het nog te houden tot de derde scene, die met de loodgieter.“.
Factueel?
“Scene 1 van “Anal Cumshotters 12″: Pizzakoerier + Huisvrouw: Fellatio (1’12”)- Cunnilingus (12″) – Missionaris (1’35”) – Reverse cowgirl (1’45) – Cumshot na 4’15” …“
Of filmografisch?
“Anal Cumshotters 12, de langverwachte comeback van regisseur Dirty Steve, heeft een erg meeslepend ritme in de hand gewerkt door de knappe flashback- flashforward-montage.“
Referentieel?
“De loodgieter in de derde scene van “Anal Cumshotters 12” acteert als een kruising tussen Alien en Poltergeist, terwijl het klaarkomen van de huisvrouw duidelijk referereert aan “Debbie does Dallas” en “Debbie does Oostrozebeke“.
Inlevend?
“Na het zien van de derde scene van “Anal Cumshotters 12” – die met de loodgieter – heb ik het standje met de loden pijp en kruipolie met die van ons geprobeerd, maar all I got was een mep met een engelse sleutel.”
Naar waarheid
““Anal Cumshotters 12″ is een absolute kutfilm. De acteurs acteren lullig en stijf. Ik vond er geen ruk aan”

Kortom, alweeral zoiets dat ik me afvroeg, maar waar ik het antwoord eigenlijk niet noodzakelijkerwijs van hoef te weten.

Spotify Playlist:
J’fais Pipi
Du riecht so gut
Por el suelo
No woman, no cry
Et moi, et moi, et moi
J’aime la vie
Ca plane pour moi

—–

Update: SasvanGent nam inmiddels de handschoen op, en pleegde een recensie.

De redelijk geruisloze redesign van de VRT nieuwssites (herinner u de controverse omtrent de spuuglelijkheid ten tijde van de lancering van de vorige versie van De Redactie), kan niet verhullen dat er toch nog redelijk wat aangenaam amateurisme op de Reyerslaan aanwezig is.

Zo zagen wij onlangs bijvoorbeeld deze dappere poging een YouTube-video op eigen site te zetten:

Procedure:

1. men neme een computer,
2. men neme een camera,
3. men spele op de computer de YouTube-video af,
4. men filme met de camera het computerscherm waar op de YouTube-video afspeelt,
5. men verwerke deze opname met zijn gebruikelijke video-omzetting en zette dit op zijn website

En indien u het probleem niet ziet: in internettermen is dit ongeveer even zinvol als het laten naspelen van een knappe voetbalfase door een volleybalteam.

Maar het kan nog hilarischer. Want wat leren wij vandaag in De Rode Loper: Bob Dillen staat weer op 1. In de uitzending zelf zat het goed, maar op de website zag het er zo uit:

Hilariteit alom. Iedereen weet natuurlijk dat het eigenlijk Baawb Dillen moet zijn.

Eindelijk nog eens een trend waar wij het volmondig eens mee kunnen zijn: voortaan vervlaamsen wij iedere artiest die nog op onze velden wil komen optreden. Hebben wij soms voor niks jaren onze vaandels gezwaaid tegen de Franskiljons, om ons nu vrijwillig onder de voet te laten lopen door Obama en zijn taalgenoten. De annexatie der Anglo-Saxonen zal snel gedaan zijn.
Voortaan spreken we dan ook over de Bietels, over het olijke Gentse duo “Te veel platendraaiers”, over de verassende progammering van “nv. Melk”, en over de Maagd Maria in plaats van over Madonna.

Speaking of which: Goedele Liekens haar Goedele is ook weer in het oog van een storm in een glas mediawater terechtgekomen. Omdat ze hosties uitdeelt. “Holy Shit! Neemt en eet hiervan, want dit is mijn lichaam“, staat er op de cover.

Holy shit? Kak, ja. Qua controverse zoeken lijkt met dit net wat te makkelijk. Het is nu slechts wachten op Goedele 10, het lach-eens-met-de-Joden nummer.
Maar wel een slimme manier om over de tong te gaan, natuurlijk, uw beeltenis op hostiepapier te zetten.

(met dank aan twitteraars @dirkdigler en @stvn)

Een van de geneugten van mijn werk is dat ik af en toe in de bezoekersstatistieken van onze site (deze dus) kan snuisteren. Die worden gemeten via Metriweb.
En al doende zo te snuisteren in de eigen statistieken, kan ik ook de cijfers van de concurrentie opmeten. Altijd lachen.
Of de cijfers van de grote Belgische sites. Interessant.

Vandaag viel tijdens deze bezigheid mijn oog op een bijzondere nieuwkomer in de lijst. Een vreemde eend in de bijt van mediasites, portalen en internetgiganten. Tussen Goed Gevoel en Grande, prijkt er daar immers “Goedele Liekens”. Niet het magazine dus, want dat heet Goedele of Goedele Magazine. Neen, hier staat “Goedele Liekens”. Die blijkbaar bijhoudt wie er haar bezoekt via CIM/Metriweb. Faut-le-faire.

En zij doet dat niet schlecht. Dat komt en dat gaat daar een gang op deze gefaalde Slimste Mens:

Goedele Liekens is dus blijkbaar een nine to five girl. Fancy! Waarna de activiteit pas echt goed van start gaat. Kinky! Begrijpelijk dat ze dan ’s nachts nauwelijks nog bezoekers toelaat. Beautyslaap is heilig.
Over wat die bezoekers daar op deze bevallige BV precies komen doen, laat de CIM/Metriweb niet veel details los. Jammer. De analytics schieten te kort.

Wel denk ik dat het binnenkort nog veel drukker gaat worden, daar op Goedele Liekens: Kelly Pfaff sluit immers haar deuren, meldt Het Nieuwsblad:

Een lange en vruchtbare traditie in de Verenigde Staten wil dat anonieme alcoholici elkaar daar treffen bij belangrijke maar langdradige speeches of debatten, en dan afspreken een glas binnen te slikken elke keer dat een spreker een vooraf afgesproken woord zegt. Ook de langverwachte lancering van Goedele Liekens’ maandblad “Goedele” verdient zo een “drinking game”.

Neem dus een fles of twee drie van uw favoriete alcoholische drank bij de hand. Sla er morgen eender welke krant, blog of radio-uitzending bij die een eerste blik heeft geworpen op over deze verrijking van het Belgische medialandschap, en:

Drink 1 glas
– bij de vermelding van het woord “personality”
– bij de vermelding van het woord “egotripperij”
– als de term “ex-schoonheidskoningin” of “seksuologe” valt
– als iemand het heeft over “La Liekens”
– als iemand de ballekes in de kookrubriek van het blad situeert in het verlengde van haar vaginaboek, penisboek of standjesboek
– als iemand juicht bij de terugkeer van Deng-columniste Amelie O
– als iemand juicht bij de ontdekking van een kortverhaal van Saskia De Coster
– bij een eventuele vergelijking tussen “Goedele” en “Jean-Marie”
– bij de vermelding van het woord “stout” of “ondeugend”
– bij de vermelding van “geschoren poes” of “schaamlippen” in dezelfde zin als “foto’s bij het artikel over Dokter Vagina”
– en uiteraard ook 1 glas als de term “kutblad” in uw stukje valt

Drink 3 glazen
– als er in het hele item over “Goedele” de term kutblad niet valt (faut le faire)
– of als “kutblad” al in de titel van het stuk voorkomt

Drink de hele fles leeg:
– bij het lezen of horen van de zin “Goedele, wel goed maar ten dele.”
– (of als u nog dorst heeft aan het eind)

En wilde u nog weten wat ik van Goedele Magazine vind? Awel dan:

Dit is alleszins een beter blad dan het personality magazine rond Jean-Marie Pfaff, al was het maar omdat het eindelijk de terugkeer van Deng-columniste Amelie O. of een kortverhaal van Saskia de Coster in zich heeft zitten.
Toch ontsnapt La Liekens niet aan de egotripperij van dat andere blad-met-de-voornaam, want ongeveer om de andere bladzijde staat er een foto van de ex-schoonheidskoningin en seksuologe in het gezelschap van haar onderwerpen (Goedele in het edito, Goedele bij Kamagurka, Goedele in Cambodja, Goedele bij Jean-Marie Pfaff, Goedele doet de seksrubriek, Goedele en haar luisterend oor voor de moeder van een mishandelde peuter…).
Choqueren zal het blad niet echt doen, zelfs met een verzameling geschoren poezen of al dan niet gecorrigeerde schaamlippen als foto’s bij het artikel over Dokter Vagina. Eerder is gekozen om ondeugend en een beetje stout te zijn. Waarom anders bevat de kookrubriek recepten voor “ballekes” anders dan om de lezers te laten denken dat die rubriek in het verlengde van haar vaginaboek, penisboek of standjesboek zou liggen.
Ik vind het wel een kutstreek van Goedele om haar “Goedele” aan te kondigen met “eindelijk een écht *******”, want hoe kan je dan nog duidelijk maken dat het ook echt een ****** zou zijn. Da’s als Maurice Lippens die een blad zou uitbrengen met “eindelijk de écht hautaine finance”.
Kortom. Goedele, goed maar ten dele.

Hips.

Wat een bizar geval van “life imitates art”!

De “art” dat was de virtuele wereld Second Life. Waar publieke evenementen met enige persaandacht steevast worden verstoord door lolbroeken die met vliegende penissen of ander obsceen materiaal door de lucht aan komen vliegen. Meest bekende incident was een interview van Second Life-beroemdheid Angse Chung – zij die claimde ’s werelds eerste virtuele miljonair te zijn – die een heel leger van vliegende eikels rond haar oren kreeg toen ze werd geïnterviewd door CNet.

De “life” in kwestie gebeurde zaterdag. Op een bijeenkomst van de Russische oppositiepartij van Gary Kasparov (de voormalige schaakkampioen), lieten tegenstanders plots een helicopter opstijgen en rondcirkelen, met daarop een uit de kluiten (of kloten) gewassen rubberen penis. Hilariteit volgt.

Kasparov toonden zich trouwens erg koelbloedig. Nadat zijn bodyguards met doodsverachting en gevaar voor eigen leven de vliegende penis uit de lucht gehaald hadden, ging hij verder met zijn speech, zeggende “Misschien moeten we wel dankbaar zijn dat onze tegenstanders zo lieten zien welk niveau we van hen kunnen verwachten”.
Want dit is natuurlijk wel een grappige maar toch lage manier om je politieke tegenstanders te bevechten.

Zelf ook een vliegende penis helicopter maken?

Simpel.
1. Koop een PicooZ lichtgewicht helicopter (Een wreed tof speelgoed. Ik kocht er twee voor mijn neefje drie maand geleden, als ik me goed kan herinneren was dat in deze online shop.)
2. Bezoek een sex-shop voor een lichtgewicht dildo (nog nooit gekocht, zelfs niet voor mijn neefje, dus kan hier niet dadelijk nuttig adres geven).
Bevestig 1 aan 2.
Zoek evenwicht.
Voilà.

En nu maar afwachten wanneer de eerste vliegende penis of variant daarop in de Belgische politiek gaat opduiken.
Een speech van Yves Leterme. Flying bollocks!
Speech van Koning Albert. Een vliegend Vlaams vlagske rond zijn oren.
Goedele Liekens signeert op de boekenbeurs. Een vliegende vagina boven haar hoofd.
Een homilie van Kardinaal Danneels. Een penis met een condoompje erop vliegt over…
Kortom: niveau verzekerd….

De vragen over het nieuwe programma “Honderd hete vragen” – zo heet dat ze werkelijk branden op mijn koortsachtige lippen – zijn:

1. Waaraan hebben we dit verdiend?
2. Wat werd er precies “op punt gezet” nadat Kanaal Twee dit programma in oktober 2007 nog afvoerde?
Want nu staat het inderdaad ongelooflijk goed op punt.
3. Wie kan er onbewogen blijven bij het enthousiasme waarmee Anke Buckinx, de opvolgster van Tiani Kyriloff, roept “Heui, volk! Welkom op mijn vulva tentoonstelling!” als er eindelijk iemand opdaagt op een fototentoonstelling van 100 blote kutjes (video hier)
4. Of kan je enthousiaster ja knikken of “leve de vulva” roepen dan dezelfde Anke tijdens een interview met seksuologe Evy Ferrari?
5. En hebben seksuologes tegenwoordig ook al porno-schuilnamen nodig, btw?
6. En heeft Goedele Liekens sinds haar Vagina-boek het alleenmonopolie op het in seksuologisch dienstverband uiten van het woord “vagina”, en moeten de andere seksuologes het nu doen met het afleggertje “vulva”?
7. Kan je dieper in de grond van schaamte wegkruipen dan de 5 jongeheren die hun jongeheren in stijve toestand in plaaster mochten gieten en dat spel dan mochten voorleggen aan een publiek van 4 dames die precies nog nooit een jongeheer van dichtbij gezien hadden. Eentje zijn plaaster mislukte, 3 anderen werden niet juist herkend. En het spel van de ene die wel juist geplaatst was was door de dames was dan weer als bijzonder lelijk en krom bestempeld. Pijnlijk jongens.
8. Kon Tiger Woods de Masters nu echt niet spannender gemaakt hebben, zodat ik niet van verveling was gaan zappen?
9. Bestaat er geen afstandsbediening of televisie die begrijpt dat bij het zappen op zondagavond 2BE/Kanaal Twee rustig mag overgeslagen worden?

Voilà, dat zijn ze zowat.

Maar ik wil u niet afraden ernaar te kijken. Je moet dat echt een keer doen. Het houdt uw tenen lenig.