OMG, bekijk anders dit eens, een filmke over “Onze sloeber”:

Denk dat dit – gezien de stem van Roos – niet komt uit het dan zeer ontoepasselijke getitelde Man Bijt Hond maar uit De Hondenfluisteraar. Komt dat tegen, of beter, laat het zover komen dat ge dat tegen komt.

Hier zijn wij – voorlopig toch nog altijd – baas over de hond, en gaan we ook met zijn toestemming nog steeds gewoon naar de wc in een kamertje dat daar voor gemaakt is.

Al lang niet meer het beestje dat hier 2 jaar geleden kwam binnenstormen:

Ondertussen een bijna volwassen Golden Retriever met een slofmentaliteit. Hier in De Haan, vorige week, met een Beaufort of 5 tegenwind:

Beetje té angstig van nature, té onderdanig. Trekt in contact met andere honden ook altijd aan het korste eindje. Een underdog. Zou ook een hondenfluisteraar kunnen gebruiken, om hem wat meer zelfvertrouwen in te fluisterern. Maar ondertussen wel doodbraaf dus, en dat is ook een gemak.

Onze sloeber. We ziên ‘èm, zellevest mè da allemoele, zoe geire.

Eindelijk lijkt er wat stof op de sterren van Kimberley Vlaeminck te gaan liggen, nu de complottheorieën over het sterrenmeisje en MNM of iets anders dat zich via het tatoeëren van 56 sterren op het aangezicht van een tienermeisje wilde promoten terug in de kast kunnen.

Maar niet getreurd. Complotten zijn er overal. Vanavond nog, kwam ik er een op het spoor. Mijn nieuwe theorie is namelijk dat de producenten van zandbakspeelgoed de mensheid tot het houden van honden hebben verleid.

Deze sluwe fabrikanten – voornamelijk van chinese oorsprong – hebben daarbij immers twee keiharde wetmatigheden aan elkaar geknoopt:

(1) Kinderen laten alles wat ook maar in de verste verte van pas komt in de zandbak, vroeger of later maar uiteindelijk toch 100% zeker, ooit wel slingeren. Zelfs al doet ge de zandbak elke avond dicht en is het laatste werkske van de dag overal de zandbakspeelgoedjes verzamelen om in die dichte zandbak te smijten. Vroeg of laat verstopt een zandbakspeeltje zich tijdens deze opruimronde. Meer bepaald het lievelingszandbakspeeltje van uw klein mannen, zo zal de volgende dag blijken.

(2) Honden beschouwen alles wat er ook maar in de verste verte als een hondenspeeltje uitziet, of die grootte heeft, of die kleur, of weet wat voor enkel door honden waarneembare eigenschap, als prima kauwmateriaal, en bijten dan ook alles wat aan die omschrijving voldoet onvermijdelijk stuk van zodra het ergens hun pad kruist. En hun pad is overal waar er iets rondslingert, en meer in het bijzonder de plaats waar het lievelingszandbakspeeltje van uw klein mannen aan een avondlijke opruimronde is ontsnapt.

Gevolg:

Dit was ooit een schepje (1), meer bepaald het lievelingschupje van Maud zo zou de dag nadien blijken, dat een hond (2), en meer bepaald onze golden retriever Senne, tegenkwam.

Ik hoor de zandbakspeelgoedproducenten alweer in de handen wrijven: “Daar komt hij weer, die goeie klant in Balegem. Hem een gezinshond aansmeren was een gouden zet! Kassa, chinese kassa.“

Net ontdekt dat de animators van de fijne monsters-filmpjes uit Man Bijt Hond de laatste weken ijverig hun werk hebben zitten posten op Vimeo, ter vulling van de website www.demonsters.be.

Het zal wel werken met een bluescreen acteur die uit het beeld wordt gewist, waar dan monstertjes in de plaats worden getekend, maar de animatiestijl, de goor- en grofheid en het absurdisme maken die dingen onweerstaanbaar.

Mijn favorieten:

Monsters: 043 Hond Wassen from Volstok Telefunken on Vimeo.

Monsters: 013 kotsertje wip from Volstok Telefunken on Vimeo.

Monsters: 046 Unief Elvis from Volstok Telefunken on Vimeo.

Monsters: 015 Brugge wassen from Volstok Telefunken on Vimeo.

Monsters: 009 buskot Ronny from Volstok Telefunken on Vimeo.

Bijna zo goed als wordt gevolgd, of het gesproken dagblad, mijn andere favoriete rubrieken van dit zich steeds opnieuw uitvindende programma.

<dog mode=”on”>

20 augustus, vandaag dus, was de laatste van de zogenaamde hondsdagen. Of zoals the Scabs het ooit zeiden “Dog days are over”.
De hondsdagen, dat zijn de dagen tussen 20 juli en 20 augustus. Dagen zonder veel wind, met hitte en zonneschijn. Een periode met hittegolven die mekaar ongenadig opvolgen. Knalheet. Mussen die uit de bomen vallen. Zomer quoi.
Niks van gemerkt, hier, dus.
’t Is eerder hondenweer geweest, weer van den hond zijn kl*ten.
Maar kom, er is nog een stukje zomer te gaan, nog een stukje congé payé ook, dus we blijven leven op hoop (kijkt verwachtingsvol naar Frank en Sabine, met van die puppy-ogen).

Overigens, en geheel terzijde, heten de hondsdagen zo ter ere van het sterrenstelsel Grote Hond. De grootste ster uit dat sterrenbeeld, Sirius, gaat in de periode van 20 juli tot 20 augustus in onze contreien samen met de zon op en onder en is dan niet te zien. Ook Grieken en Romeinen (caniculares dies) noemden dit al zo.
Die hondsdagen hebben dus niks te maken met hondenweer, of geen weer om een hond door te jagen, dus.

A casual survey will usually find that many people believe the phrase is in reference to the conspicuous laziness of domesticated dogs (who are in danger of overheating with too much exercise) during the hottest days of the summer. When speaking of “Dog Days” there seems to be a connotation of lying or “dogging” around, or being “dog tired” on these hot and humid days. Although these meanings have nothing to do with the original source of the phrase, they may have been attached to the phrase in recent years due to common usage or misunderstanding of the origin of the phrase.

Overigens, en al net zo terzijde, gaat het eigenlijk heel goed met puppy Senne.
’t Is echt een braaf beestje.
Net als elke pup heeft hij natuurlijk zijn speelse (en dus rebelse, ongehoorzame) kant, en moet hij gewoon ook nog leren wat er allemaal door ons aanvaard of verboden wordt. Maar hij is al zindelijk (thank God), apporteert stokjes (af en toe), kent het commando “zit” en “blijf” al (soms). Luistert naar zijn naam (meestal). Volgt mooi aan de leiband. Heeft het al goed afgeleerd de kindjes (die voor een hond net iets later op de pikorde in het gezin staan, vandaar dat je een hond nooit met kindjes alleen mag laten) op speelse manier te bijten (alhoewel, vanavond had Daan toch weer twee tandjes in zijn hand staan).

Niet zo slecht als tussenstand na een maand hondenbezit, toch als ik de raadgevingen bij aankoop, of de avonturen lees van anderen die ongeveer gelijk met ons een pup hebben binnengehaald, nog eens overlees.

Nu de golden retriever in kwestie nog aan het verstand krijgen wat het verschil is tussen “zijn” speelgoed en speelgoed van de kindjes, tussen dingen waar hij op mag bijten en waarop dat absoluut niet geapprecieerd wordt (crocs van de kinderen bijvoorbeeld).
Proberen ook hem iets minder opdringerig te maken bij Maudje (zij is nog geen twee jaar en heeft niet altijd graag dat de oo-tjse – zoals zij hem noemt – haar volgt).
En hem in zijn hondehersenen proberen te prenten dat het interessanter – reuk- en drolontwijktechnisch gezien – om zijn gevoeg te doen op een vaste plaats in de tuin, in plaats van voor elke beurt een nieuw plekje uit te proberen.

Binnenkort zijn tweede inenting, en dan naar de hondenschool ermee, er is er eentje – De Trouwe Hond in Leeuwergem, Zottegem – niet zo ver hier vandaan.

</dog mode=”off”>