Zeggen dat de samenstelling van de regering Leterme deze ochtend een “piece of cake” was, is een understatement niet meer vertoond sinds Poolse grenswachten in 1939 “een beetje ongerust” werden bij het zien een oprukkend Duits tankbataljon. Het bleek immers onmogelijk om überhaupt mensen te vinden die in dit (zinkend?) schip wilden stappen. Te links volgens de enen, te rechts volgens weer anderen. Mossel noch vis voor iedereen die daarmee nog niet aan het woord was geweest.

Omdat ministers en staatssecretarissen rekruteren binnen het politieke personeel weeral dreigde te leiden tot een patstelling van njets, onverenigbaarheden, politieke verdeelsleutels, communautaire gevoeligheden, doorschuifoperaties en stoelendansen, werd pas op de laatste valreep een elegante uitweg gevonden:

Premier: Yves Leterme (geen verrassing hier, en het zou anders teveel gezichtsverlies geweest zijn als na het afvoeren van een staatshervorming, een regeringsprogramma of ook maar het begin van begroting, ook de naam van de regering zelfs niet naar de wil van de 800.000 kiezers was geweest)

De Vlamingen vaardigen deze vertegenwoordigers af:
Minister van Binnenlandse Zaken en Fraudebestrijding: Nero
Minister van Justitie:De Rode Ridder
Minister van Onderwijs(revanche): Robbedoes en Kwabbernoot
Minister van Werk: Jerommeke
Minister van Overheidsbedrijven: De geverniste vernepelingskes
Staatssecretaris van Asiel en Migratie: Robert en Bertrand
Minister van Telecommunicatie (en Wi-fi signalisatie): Kiekeboe
Minister van Zelfstandigen en Wetenschapsbeleid: Jommeke
Staatssecretaris voor Gezinszaken: Tante Sidonia
Minister van Sociale Zaken: Baekelandt
Staatssecretaris voor Personen met een Handicap: Lambik

Bij de Walen werden deze dapperen bereid gevonden:
Staatsecretaris van Ambtenarenzaken, ICT, Administratieve vereenvoudiging en Economie: Gaston Lagaffe
Minister van Buitenlandse Zaken: Tintin
Minister van Institutionele Hervormingen: François Schuiten
Minister van Defensie: caporal Blutch en sergeant Cornélius M. Chesterfield
Minister van Financiën en Begroting: les Schtroumpfs
Staatssecretaris van Europese Zaken: Spirou
Minister van Klimaat en Energie: le Marsupilami
Minister van Consumentenzaken: Le Chat
Staatssecretaris voor Armoedebestrijding en Maatschappelijke Integratie: Lucky Luke

Papieren tijgers, bordkartonnen persoonlijkheden, fantasiehelden, meningen als leeglopende ventielen: deze regering zit als gebeiteld!
Dit belooft een een spannend vervolgverhaal te worden…

Wat leren wij onze kinderen?
Daantje (1ste peuterklasje) leerde net het liedje “Papegaai is ziek”, zo staat op het briefje van de juf dat hij elke week meekrijgt. De tekst en de noten van de aangeleerde liedjes staan er ook soms bij, zodat wij ouders wat kunnen inpikken op de “scholing” die onze peuter in het klasje krijgt. Dat liedje kende ik nog niet. Lees even mee…

Papegaai is ziek en hij moet sterven

“Amai, straffe binnenkomer”, zouden de Jommekeslezers van Man Bijt Hond zeggen. Niet alleen is er een papegaai ziek, hij is ook nog ten dode opgeschreven! Niks meer aan te doen. Ge kunt de jeugd niet vroeg genoeg voorbereiden op het feit dat alles eindig is, dat afscheid nemen erbij hoort, niks voor altijd is en zo… maar dit moet toch wel hard aankomen. Je kent die papegaai nog maar drie woorden en je weet al dat je hem moet loslaten. Of zou het aanloopje naar de heerlijke Dead Parrot-sketch van Monty Python zijn?

Maak een appelmoes al van conserven

Huh? Het wordt nog vreemder. Omdat we hier te maken hebben met een stervende papegaai, moet er ineens appelmoes gemaakt worden? Wordt hij daar dan terug beter van, of zo? En geen appelmoes van in de kelder opgeslagen appeltjes, neen eentje van “conserven”. Wordt dat hier gesponsord door Marie Thumas of wa? Is een appelmoes van conserven dan het wondermiddel? One spoon of tinned applesauce a day keeps the doctor away?.
En trouwens, wat valt er nog te “maken” aan appelmoes van conserven. Dat zit daar toch al in. Opendoen en uw appelmoes is toch al klaar en zo?
Veel vragen. Weinig antwoorden. En weet je wat dat betekent in het bijzijn van een kleuter die net de eerste wetten der logica begint te zien? “Waarom is da?”, “Waarom ‘pelmoes?”, “Waarom van con-sjeerve?”. Weten die liedjesmakers dan niet dat ze hiermee ouders voor een onmogelijke taak opzadelen? Dat ze later naar Wendy zullen moeten lopen om dat allemaal terug recht te zetten?

voor onze gaai, voor onze gaai

Gaai? Gaai? Is het nu ineens een Vlaamse gaai of wa? Is dat een soort die graag appelmoes eet?

voor onze allerliefste zoete papegaai

Ah, ’t is toch diene stervende papagaai. Die dus niet alleen afgeschreven is, maar ook nog beschikt over de kwaliteiten “allerliefste” en “zoet”. Ja, als je zo’n beest niks dan appelmoes voert …

Papegaaitje leef jij nog?

Ja, dat wil ik nu ook wel eens weten… Susssss-penssss.

Ie-ja Dee-ja

Is dat de papegaai die antwoordt? Dan is ’t goed nieuws: hij kan nog praten. Maar wat zegt hij eigenlijk? Zou hij daarom als terminaal bestempeld zijn, omdat er enkel nog koeterwaals uit komt?

Ja, Mevrouw ik ben er nog

Aha, plots komt hij er luid en duidelijk door! Een laatste stuiptrekking? Zijn bazinneke heeft hem blijkbaar goede manieren aangeleerd met haar “Ja Mevrouw”. En die houdt hij vol tot zijn laatste snik. Mijn gemoed schiet vol.

‘k heb m’n eten opgegeten en m’n drinken laten staan

Dit stukje wordt gezongen in ��n adem en op ��n toon, wat terecht aangeeft dat die papegaai nu serieus aan het zeuren is geslagen. Wij wilden gewoon weten of hij nu al dood was of niet (moeten we voor een papegaai Rendac bellen of mag die in de tuin begraven worden?) en hij begint over zijn culinaire avonturen. Seffens gaat hij nog uitweiden (thanks (db)) over op welk stokske hij toen zat en waar hij zijn laatste kakske heeft laten vallen… Maar dat willen wij allemaal niet weten. “Wanneer ga jij nu dood?”, d�t wil de zingende kleuter te weten komen…

Ie-ja Dee-ja

Oei, hij begint terug wartaal uit te slaan

Boem!

Is dat die papegaai die morsdood van zijn stok naar beneden valt? “Boem Paukeslag” zou Van Ostaaijen zeggen. In de versie op Wikipedia is het laatste woordje “Poef!”. Wat een sisser! Onze Balegemse versie is toch veul krachtiger.
Maar wat lees ik daar nog op wikipedia? “Bij de laatste Poef prik je het kind voorzichtig in de buik of in de zij. Na een aantal malen zingen leren ze het moment waarop de Poef zal komen, wat doorgaans een hoop hilariteit geeft.”. Ah, dus dat die papegaai dood gaat, dat moet dus voor hilariteit zorgen. ’t Was dus maar om te lachen? Oef.

Ja ja, d�t leren we onze kinderen.