|
||||||
![]() |
|
Posts met de tag « Kinepolis»:
feb
25
2010
Alice in StakingslandJa man. Alsof de stakingen bij Opel, de Carrefours, de reclamebureau’s, INBEV, de jeugdrechters en de NMBS van de afgelopen weken nog niet genoeg waren, kwam er vandaag alweer een beroepsgroep bij die zich tot de werkweigering bekeerde. Dit keer zijn het de bioscoopuitbaters die boos zijn. Op Disney. Die filmstudio heeft namelijk de euvele moed gehad om de DVD-release van “Alice in Wonderland” al te plannen binnen de twee maanden na de releasedatum van dezelfde film in de bioscopen. Te kort, roepen ze. En omdat Disney – anders dan bij hun vorige poging met “A Christmas Carol” – deze keer niet buigt, grijpen ze naar de zware middelen. Weigeren ze de film te tonen. Zelfs Kinepolis – toch niet dadelijk bekend als een charitatieve organisatie – doet mee. In plaats van weinig verdienen ze er dan nog liever niks aan. Alice in Niemandsland. Wel straf. Omdat ik er wel naar uitkeek. Tim Burton (Edward Scissorhands, Corpse Bride, Mars Attacks, Beetjejuice, The Nightmare Before Christmas …) is immers een man met een heel eigen visuele stijl, die naar ik verwacht prachtig kan samengaan met het geflipte fantasie uit het sprookje van Alice. Maar niet getreurd. Als de producenten staken, dan kunnen wij consumenten dat ook. Dan kijken wij wel naar iets anders. Wist u, dat er in de zotte jaren zeventig een Alice in Wonderland (soft)pornofilm is gedraaid? “Alice in Wonderland, an X-Rated Musical Comedy”. Die, onwaarschijnlijk als het lijkt, alles is wat de titel belooft: het verhaal van Lewis Carroll, gerampetamp, een musical, en een – zeker in hindsight naar de jaren zeventig – nog komiek ook. Gekostumeerd bloot, en met meer double-entendres dan een groep gepensioneerden op weg naar een demonstratie van Lapperre. Allemaal tegelijk. Nog een voorsmaakske. Een zedig fragment eruit op YouTube:
Echt de moeite, als ge u eens een uurtje wilt amuseren bij gebrek aan bioscopen om naar toe te gaan. De volledige film – ongecensureerd – staat hier en daar nog wel op het web, al dient u daarbij met talloze onaangename pop-ups van zeer hoog NSFW gehalte rekening houden). Onder het motto: als gij stakers allemaal het been stijf houdt, dan hou ik ondertussen het land wel recht.
aug
12
2009
Tickets en CoHeeft er iemand zin in 4 tickets voor voorstellingen tijdens het Filmfestival van Oostende? Gratis! Ze zijn goed voor voorstellingen in de Kinepolis aldaar, tussen 19 en 25 augustus. Alhier het programma. Ik kreeg ze in de brievenbus, een vervolgactie op de Kinepolis-meets-bloggers ontmoeting van eerder dit jaar, maar zie volgende week helaas niet in Oostende te geraken. Als ge d’r zin in hebt, zet het maar in de comments op deze blogpost – als ge dit dus zou lezen op Facebook of Twitter of ieveranst anders hier dus – ik contacteer u dan wel via email. Ze zijn voor de den eerste, of de laatste, of den interessantste, de grappigste, de grootste sjansard, de meest door film bezetene of degene die het liefst een slagroomtaart in Maurice Engelen zijn gezicht zou kletsen. Bijvoorbeeld. En anders zoek ik wel een onschuldige hand om er lukraak eentje uit te kiezen.
feb
11
2009
Niet de ColruytBeyoncé Knowles op houbi.com? Efkens geduld. Ik kom er toe. Gisteren was ik namelijk lid van de posse uitgenodigd door Adhese en Proximity/DBBO voor een avondje “Kinepolis ontmoet influentials“. Whatever dat laatste mag zijn, maar stel er u gewoon een stelletje bloggers, twitteraars en sociaal-mediaal-actieve personalia bij voor, die op een stormachtige dinsdagavond naar Brussel werden gelokt. Het waarom liet zich natuurlijk niet raden: Kinepolis zit verveeld met kritiek uit een hoek die ze moeilijk kunnen counteren (een groep klanten verenigde zich in een “Facebook-groep en spuit er kritiek op het àl te commerciële karakter van de groep. In de pers vinden ze daarbij ook flink wat weerklank zodat dit vanuit Kinepolis-standpunt stilaan een PR-nachtmerrie wordt), en wilde eens verkennen hoe ze de conversatie met die hoek van het internet kunnen aangaan. We kregen eerst een uiteenzetting over de ontstaansgeschiedenis van de groep, met veel aandacht voor bouwprocédé (de best mogelijke cinema-ervaring op elk gebied, van zetels tot scherm, van klimaat tot klank…) en de overgang van 35mm naar digitale film en verder (3D), door film-geek Bob Claeys (zoon van Rose). Op deze manier kregen de Kinepolismensen de kans eens uitgebreid en in alle kalmte hun kant van het “Kinepolis gaat erover”-verhaal te doen. Dat ze gaan voor de ultieme film-ervaring. Kiezen voor kwaliteit. Dat ze niet “de Colruyt” zijn. Dat wij Belgen verwend zijn met hun filmzalen. Zoals ook bvb. Michel en Pietel aanhalen, kwamen Bob Claeys en Eddy Duquenne bijzonder geloofwaardig over. Zeker bij Bob een gemeende passie voor film. Bij Eddy een gemeende passie voor het bedrijf. Knap ook dat ze zo uitgebreid de tijd namen om op alle braaf-kritische vragen in te gaan. En toch. En toch. Tot slot 2 gratis goeie raden voor Kinepolis:
|
![]() |