Schitterende thread op Reddit. Gestart door een slimmerik die het volgende poneerde:

If you watch the movie ‘Jaws’ backwards, it’s a movie about a shark that keeps throwing up people until they have to open a beach.

Overigens betreft het hier geen originele grap, die bestond namelijk al veel langer (hier bijvoorbeeld al in 2007, en in de rec.movie newsgroups). Ook Kurt Vonnegut speelt in Slaughterhouse 5 al prachtig de oorlog achterstevoren af om er iets zinvols van te maken. Maar goed, dit keer is het duidelijk een meme die zich verspreidt als een olievlek, want (nu 19 uur later) staan er al 941 reacties over andere dingen die achterwaarts bekeken iets anders zijn, de ene al grappiger dan de andere, en buzzt het internet en twitter (#backflick) van dingen in de achteruit. Een paar van mijn favorieten:

If you watch House backwards, it’s still never lupus.

If you watch Rambo backwards, it’s Sylvester Stallone healing people with his magical bullet vacuum

If you watch Memento backwards, it makes complete sense.

I’ve also noticed that if you watch a porn backwards, you can see some fine acting at the end.

If you watch the Internet backwards its a story about how a huge population of idiots was overthrown by a small group of highly intelligent and sexless geeks.

If you watch Benjamin Button backwards, some kid grows old and dies.
– While every one around him gets young, what’s up with that?!
– – The Curious Case of Everyone Around Benjamin Button.

Hoog tijd om ook de Vlaamse media eens aan een achterwaartse screening te onderwerpen.

“Van Vlees en bloed” achterstevoren bekeken is een een grappige buurman die 100 gr. salami komt brengen en een emmer der vernedering die langzaam leegloopt.

Flikken achterwaarts is een agente die eerst ros is en lijkt op Prinses Prieeltje, dan blond en wat lijkt op Andrea Croonenberghs, dan bruin en wat doet denken aan Joke Devinck, om te eindigen als gekrulde blondine met de looks van An Ceurvels.

“Het Eiland” achterstevoren is een groepje waanzinnigen die langzaam evolueren richting een redelijk geordende kantooromgeving

In een boek van Herman Brusselmans dat achterwaarts gelezen wordt, worden de wijven voorwaarts in de poes genaaid.

“De Smaak van de Keyzer” in achteruit is generatie-springen (hier en daar eentje overslaand) tot iedereen er weer jong en appetijtelijk uitziet, en spuwen in kleine glaasjes.

“Fata Morgana” achteruit bekeken is een dorp dat samengekomen is, waarna iedereen dan gillend als een gek idiote bouwsels begint af te breken en domme kostuum uit te doen, tot de straten er weer als vanouds verlaten en doods bijliggen.

“De uitvinders” in omgekeerde volgorde is starten met een middelmatig idee van een middelmatig uitvinder, en daar dan zoveel mogelijk nog veel middelmatiger ideeën van nog veel middelmatiger uitvinders rond verzamelen.

“Wie wordt de man van Phaedra” in achteruit is Phaedra die alleen over een strand wandelt, een man tegenkomt, dan nog enkele mannen, en tenslotte weer alleen over een strand wandelt. “Wie wordt de man van Wendy” is dan weer het verhaal van een dommekloot genaamd Frans, die elke week meer vrienden met zijn vriendin Wendy van Wanten laat aanpappen.

“Louis Louise” achterwaarts is een lekker wuuf dat aan het eind plots een vent wordt. “Sara” was dan weer een lekker wuuf dat langzaam aan lager wal geraakt.

F.C. De Kampioenen in omgekeerde volgorde bekijken is geen goed idee.

Het Journaal achterwaarts bekeken lijkt verdacht veel op De Rode Loper in het begin.

Maar ongetwijfeld kan u beter.

Dit is het trieste maar stichtende verhaal van een mooie, jonge prinses uit Veltem. Louise heette ze.

Haar vader was een man van bescheiden komaf, die zich elke dag aan de ontbijttafel de koning te rijk achtte, als hij eens rond de tafel keek naar zijn drie mooie bloedjes van kinderen.
Ze groeiden op in peis en vree, tot op een dag vader Maselis zich afvroeg “Wie van mijn kinderen zou nu eigenlijk het mooiste zijn. Want ze zijn allemaal even prachtig.” Hij had het niet zo bedoeld, maar de kinderen hadden het gehoord. En vanaf die dag was het ambras.

Jonas, de oudste, begon er meteen aan.
Hij stortte zich op een bestaan als model.
Hij modelleerde en modelleerde tot zijn oren er geel van uitsloegen.
Maar hij hield vol, en toen een foto van de jongen op een dag op de ondergoedpagina van de Makro-folder prijkte, kon zijn vader niet anders dan toegeven: misschien is Jonas wel mijn schoonste kind.

Louise, het middelste meisje, besloot beter te gaan doen.
Zij had een droom: ze zou gaan meedoen aan de Elite Model Look 2008 modellenwedstrijd, om zo te tonen dat zij het mooiste meisje van heel de wereld was.
Ze won met sprekend gemak de Belgische poot van de wedstrijd, en stoomde door naar China, waar ze zich zou kunnen gaan meten met de mooiste modellen die daar werden verzameld.

Ze zag het al helemaal voor zich. Krantenkoppen als “Vlaamse tiener is ‘s werelds mooiste model” (HbvL), “Vlaamse Louise (15) wint Elite Model Look 2008” (DS). Facebookgroepen ter harer ere. En een verzekerd inkomen, niet slecht voor een lolita van 15. Daar konden topmodellen in spe als Virginie of Alison nog een punt aan zuigen. Ze was er zeker van: Haar vader zou haar bruine lokken strelen en koesteren en in het oor fluisteren: “Louise, jij bent mijn allermooiste”.

Maar dat spel ging niet door. Want in het geniep had ook haar zusje Ana zich ingeschreven. Een mager scharminkeltje. De assepoester van de familie.
En zij won toch wel zeker, daar in China.
Het was hard wakker worden voor Louise. Felipe Massa weet hoe dit arme meisje zich moet gevoeld hebben.
Want Ana ging met alle aandacht lopen.

Geen stijl , vond Louise het, maar het was overal Ana. Ana alom.

Met het gezin Maselis liep het slecht af.
Louise raakte aan lager wal, verteerd door jaloezie. Ze veranderde haar naam in Louis, onderging een geslachtsoperatie en ging voor LouisLouise bij VTM werken.
Jonas werd een vechtersbaas, die overal de eer van zijn zussen ging verdedigen, “Ze heeft gewoon een groeischeut“, riep hij overal schuimbekkend uit. “Een groeischeut zeg ik u“, tot hij werd geïnterneerd.
En Ana, die vond iedereen te mager. “Schande!” stond er in de kranten. “Die Ana heeft voorzekers Anorexia“, zeiden de commentaren (770 comments and counting!). En dat gingen we toch niet meer doen in de modellenwereld. BMI van minimum 17 en zo, anders moogt ge uw runway tits niet meer komen tonen.
En vader rukte zich de haren uit het hoofd, en jammerde: “Waarom heb ik toch ooit willen weten wie de mooiste was van mijn kinderen? Elite koos Ana, maar ze waren gewoon allen even mooi.“.

Update (8 november): Ondertussen is er ook al wat videomateriaal voorhanden. Netwerk in Nederland maakte een item rond “modemodellen en anorexie” naar aanleiding van de overwinning van Louise en ging na of Elite zich wel aan de afgesproken praktijken ivm jonge en/of te magere modellen houdt. Niet dus:

De Laatste Show liet Louise zelf aan het woord:

Ook beelden van de finale zijn inmiddels YouTube-gewijs te bezien:

Voor wie het nog niet wist, vandaag 1 oktober is het nationale streepjesdag.

Hier een overzichtje van wat ik ter ere van deze nagelnieuwe feestdag zoal ondernomen heb:

• Uit de kleerkast een trui met marinestrepen tevoorschijn getoverd. Wel jammer dat ik er vandaag 2 lagen warm textiel boven moet dragen, gezien het barre weer.
• Mijn lief had helaas geen gestreepte topjes, rokken of broeken liggen. Daarom loopt ze noodgedwongen de ganse dag rond in de enige twee gestreepte kledingstukken die ze heeft. Sokken en een slipje.
• Deze morgen de kindjes in hun gestreeptste kleren gestoken. Zij zijn nog jong en onschuldig, manipuleerbaar en inzetbaar voor elk denkbare actie.
• Als een streep van school naar huis gereden, want er dreigde noodweer. De eindstreep was gelukkig niet ver, want nog geen minuut nadat we binnen waren viel het water weeral met strepen uit de hemel neer.
• Deze blogpost geschreven met het obligate streepje muziek op de achtergrond. Weliswaar geen klassieke muziek (die leent zich het best tot serveren in streepjes). Wel “Almost Bangor” van Novastar dat de laatste dagen in mijn cd-speler is vastgeroest. En wat Marc Moulin, ter nagedachtenis. Had even geen zin in The White Stripes, sorry.
• In het tv-boekske van vanavond al aangestreept wat ik wil zien. LouisLouise. Mooi en Medogenloos. Familie. Thuis. Het weerbericht. En de Keno-uitslagen. Jammer dat er vanavond geen enkel programma met Peter van Asbroeck is, want die heeft bij mij een streepje voor.
• Voor één dag mag de Belgische driekleur buitenhangen in plaats van onze fiere Vlaamsche Leeuwenvod. Omdat die gestreepter is.
• Een beetje van telebankieren gedaan, kwestie enkele strepen door rekeningen te kunnen halen.
• Twee flessen Ricard binnengeslokt om benevens volledig teut ook streep te zijn
• Bij het voetballen met mijn zoontje even op mijn strepen gestaan: hem in de goal gezet en dan een streep in de winkelhaak gesjot.
• “Mamma Mia” gedownload van de torrent-sites. Om eens te zien wat Meryl Streep ervan bakt.
• Nog wat bijgelezen op tinternet, over het vraagstuk of horizontale strepen dikker maken en verticale smaller. Of omgekeerd.

Maar nu is mijn gestreepte inspiratie op. En het is nog maar een streepje voor half drie! Heeft u nog gestreepte acties voor de rest van mijn dag, laat het weten!

De vraag of Hilde De Baerdemaeker een geloofwaardige manvrouw of vrouwman neerzet in LouisLouise moet vandaag helaas alweer wijken voor de economische hekseketel. Voor de vraag of “typen” gelijk Paul dHoore, Paul de Grauwe of Didier Reynders een geloofwaardige beursanalist, economieprofessor dan wel minister van economische zaken neerzetten.

Ons eigen economisch orakel, youtube, is aan de pessimistische kant:

Hoe gaat het met de beurskoers van Fortis?

En welke richting gaat het uit met KBC en Dexia?

Suits doing Extreme Downhill dus. Behalve als je het achteruit afspeelt.

Is het nu de moment om aandelen uit de BEL-20 te kopen? Hoe gaan de financiële aandelen de volgende maanden evolueren?

Oh joy, what a ride.

En wat is de veiligste belegging nu? Spaarboekskes, Brent-olie, blingbling, de Nasdaq, obligaties, Tak 21, een sok onder het bed, vastgoed, de dollar, de euro? Wat moet ik met mijn geld doen? Zeg het Paul?

Om maar te zeggen dat we precies allemaal een wilde rit uitzitten, balanceren op de dunne lijn tussen wanhoop en welstand. Banken niet langer betrouwbaar als een rots, maar vallend als vliegen. Onze miljoenen peanuts kunnen worden. Wij allemaal, miljoenen pineuten. Koersen op de beurs.
Spannende tijden dus.
Maar het komt goed. Net als in LouisLouise, in de laatste aflevering.