Na regen … komt zonneschijn. Ja, natuurlijk. Maar ook: het moment om foto’s te maken van druppels. Op de bladeren van een gele lis, bijvoorbeeld, ik zeg maar wat.

Geen paniek, ik heb niet de bedoeling wijlen het programma met Walter Capiau de al even wijlen Armand Pien te doen herleven. Wel ben ik gisteren om een microlens naar de fotowinkel geweest, maar met een macrolens teruggekomen.
Ik ging immers om de nogal hoog aangeschreven Nikkor AF-S 105mm f/2.8g IF-ID VRII Micro lens om iets preciezer te zijn, maar kwam met de iets minder hoog aangeschreven, en gelukkig ook een pak minder dure Sigma 105mm f/2.8 EX DG Macro voor Nikon terug.

Wat ik inleverde:
– VR (een stabilitiesysteem), wat in sommige omstandigheden tot 4 stops zou kunnen opleveren
– Silence Wave Motor, de Nikkor is een pak stiller bij het auto-focusen dan de Sigma
– Lengte, de Sigma wordt langer hoe dichterbij je focust. Bij de Nikkor is dit mechanisme volledig intern.
– Gevoel, de Nikkor voelt gewoon steviger aan. De Sigma iets plastiekeriger

Wat ik won:
– 400 euro

Voor de rest ongeveer dezelfde eigenschappen:
– mooi lichtsterk
– 1:1 vergroting (wat het onderwerp van de foto even groot in het echt als op film
– allebei 105 mm, wat je toelaat om 1:1 vergroting te krijgen op ongeveer 30cm van het onderwerp
– fantastische scherptediepte, detail, bokeh …

Eerste probeersels, een bij:

(groot: http://farm3.static.flickr.com/2546/3780637928_c177fbb3e1_o.jpg)

Update: ondertussen geïdentificeerd als een zweefvlieg ipv een bij: “Veel zweefvliegen bootsen vliesvleugeligen zoals wespen, bijen, of hommels na door felle kleuren, overeenkomstige patronen of lichaamsbeharing op bepaalde plaatsen. Dit is geen toeval; het lijken in kleur, vorm en/of geluid op andere, gevaarlijkere dieren heet mimicry en komt bij zeer veel diergroepen voor. Zweefvliegen zijn net als andere vliegen het eenvoudigst te onderscheiden van vliesvleugeligen doordat ze twee vleugels hebben en geen vier, zoals alle bijen, wespen en hommels. Een zweefvlieg heeft vaak geen taille, vliesvleugeligen vaak wel. Vliegenogen zijn bijna rond en vullen een groot deel van de kop, ogen van vliesvleugeligen zijn langwerpig (ze lijken nijdig te kijken) en vullen minder groot deel in van de kop. Ten opzichte van de veel zwaardere hommels, bijen en wespen zijn zweefvliegen heel wendbaar en hebben ze het vermogen perfect stil te hangen, te ‘zweven’; vandaar ook hun naam.”

Een spin:

(groot: http://farm3.static.flickr.com/2431/3778227125_18e1f75b50_o.jpg)

Update: ondertussen geïdentificeerd als een hooiwagen: “Hooiwagens hebben net als spinnen acht poten, die bij hooiwagens vaak zeer lang zijn. Ze onderscheiden zich van de spinnen doordat beide delen van het lijf niet ingesnoerd zijn en zozeer met elkaar vergroeid zijn dat ze een geheel lijken te vormen. Bovendien zijn ze niet in staat om spindraden te maken en hebben ze doorgaans maar één paar ogen. Ook hebben hooiwagens geen gifklieren.”

Een vlinder (of is het een mot?):

(groot: http://farm3.static.flickr.com/2556/3778226887_b28f5c1afc_o.jpg)

Update: ondertussen geïdentificeerd als een zandoogje

Met dank aan Bart voor de updates…

Vandaag beginnen we aan een nieuwe lessenreeks hier op houbi.com. Economie.
Economische begrippen in de praktijk. Als je de hele reeks volgt, krijgt ge een MBA-diploma van mij. Een kleintje.

Pakt allemaal een blaadje papier. En schrijf op.
De eerste les gaat over micro- en macro-economie.

Macro-economie dat is dit:

Macro-economie, dat is dus te doen in Eke. Of Alleur of zo. Want “macro”, dat betekent groot. Zoals in “zo groot dat het eigenlijk gigantisch veel zou genoemd kunnen worden”. Je hebt er een grote auto voor nodig. En een goeie rug.

“En micro-economie dan?”, hoor ik daar een ijverige student op de eerste rij van de klas zeggen.
Wel, micro-economie is de stand van uw bankrekening, na bovengenoemd bezoek aan de Makro-economie. Micro betekent immers “klein”. Als in “zo klein dat het ook leeg zou genoemd kunnen worden”.

Al goed dat er gisteren gratis spijs en drank aan mij werd aangeboden. Of ik had op mijn kin moeten kloppen.
Een dikke merci dus aan de meneren van nieuws.be, die een receptie deden op hun boot aan de Kuiperskaai in Gent, voor blogheir. Met een door dit stuk van het blogheir nogal matig bevonden presentatie – gelukkig is de site zelf beter, vanaf dinsdag ook op uw scherm – en hapjes en drank, en socializeermogelijkheden en al. De eerste keer dat ik Lama, of Bart, of Clo, of Ine, of Imke of andere macro- of microbloggers in niet-virtuele lijve zag bestaan. En zelfs met twee ervan aan de babbel geraakte.
En een nog dikkere merci aan de mevrouw van deze 40 jaar wordende meneer. Die me een etentje trakteerde in Kaai 14, met uitzicht op bovengenoemde nieuws.be-receptie. En op cocktails nadien. En op een hard hoofd vanmorgen.