|
||||||
![]() |
|
Posts met de tag « Mijn Restaurant»:
mei
19
2009
Not amuse-gueuledKnappe politieke advertentie in Humo vandaag: het lijkt wel of het blad twee covers heeft. De achterste is gekaapt door Geert Lambert en zijn S-LP. Goed zo, Geert: met zo’n inventieve marketing staat vast dat jij en je liberaal-progressieven afstevenen op een monsterscore. Mogelijk een lichtjes afgeslankte of zwaar anorectische, maar een monsterscore nonetheless. De vreugde bleek echter van korte duur. S-LP laat weten absoluut niet opgezet te zijn met de grapjassen van Humo, die er niet beter op hebben gevonden dan er uitgerekend nu een soort culinair themanummer van te maken. Claudio en Gaëlle van Mijn Restaurant! op de cover. Een restaurantgids als bijlage (Bib Gourmand, de lekkerbekkenbijbel). Geert Lambert is not amuse-gueuled. “Don’t bite the hand that feeds you (magere schellekens hesp)”, waarschuwt hij Mortier en de zijnen. En dan had hij het Gat van de Wereld nog niet gelezen. Met de Dirk Vijnck – broodjesbar. Waarin het Geert Lambert-broodje een “halve piccolo met een dun laagje platte kaas, enkele zeer fijne schijfjes radijs en een toefje tuinkers” wordt.
mei
29
2008
Mijn Restaurant: de uitslagupdate: Die uitslag, eerlijk gezegd, kan me gestolen worden. Of roest aan mijn reet. Want – net nu de ontknoping nadert en het programma dus het allerspannendste zou moeten zijn – kan het me niet al te veel meer schelen of Yanaïka en Stephanie, dan wel Jelle en Micheline het gaan worden. Sterk begonnen, maar gaandeweg toch heel wat minder sterk geworden, is mijn mening over dit programma. Too bad… Pietel’s ergernisrant over “televotingsucks” was meer dan terecht, zij het met een verkeerd gekozen vijand in de Limbabwanen. De vijand van een rechtvaardige uitslag zit niet in Hasselt, Genk of Sint-Truiden, de vijand zit in de hoofdkantoren van televisiezenders in Vilvoorde en de Reyerslaan. Waar steeds driftiger het hooglied van de melkkoe van de telecom wordt gezongen. Naar verluidt wordt er al ijverig gewerkt aan de opvolger, die zou gaan tussen mensen die een “bed & breakfast” willen opstarten. “Mijn B&B” of zo, met Francesca Vanthielen als zwaaister met het pepervat update: naam van dit nieuwe programma wordt “Wij zijn weg”, want de bed & breakfast wordt in het zonnige buitenland opgestart. Een kruising tussen “Mijn Restaurant” en “De Werf”, een ander programma dat Francesca Vanthielen presenteerde in 2004 en 2006 (Waar het lesbische koppel wél won. En waarvan de sponsor – ARB Woningbouw – ondertussen allang failliet is).
apr
14
2008
Japans in Gent: Amatsu’t Was verbazend lang geleden, maar zaterdag is het er eindelijk nog eens van gekomen: babysit voor de kleintjes, en de groten culinair op zwier in Gent. Ook verbazend hoe moeilijk het was om nog een restaurant te vinden dat én “Open” was, én “Nog Plaats” had. Faim Fatale, Faim de Toi, Faim du monde, Kaai 14 … allemaal dicht of vol. Tegen dat we door de Hoogpoort liepen, was onze Faim dus al behoorlijk groot. Daar viel ons lodderig oog echter op Amatsu, een stijlvol Japans restaurant. Eenmaal binnen, hebben we ons die keuze geen seconde beklaagd. Hier krijg je immers authentieke Japanse sushi en sashimi geserveerd. Met een echte Japanner achter de toog, die met Franse verfijndheid, Zwitserse precisie en Duitse maniakaliteit voor details – op zijn Japans dus – zijn vis en groentjes staat te snijden en te schikken op prachtige houten torentjes. We kozen eensgezind voor het sashimi-menu en een aperitiefje van Japanse pruimenwijn. Zo krijg je massa’s hapjes (zeewier, lotuswortel, visballetje, nog meer zeewier, groentjes, iets gefrituurds, nog een beetje zeewier) voor de hoofdschotel: een royale portie kraakverse sashimi, plakjes rauwe tonijn, zalm, octopus, zoetwatergarnaal enz…, geserveerd samen met miso-soep, gember-pickles en rijst. En nog wat zeewier. Na afloop volgde dan nog een heerlijke en overigens geheel zeewier-loze sorbet en koffie/thee. Prijs: 130€ voor twee. Niet bepaald goedkoop, en sinds eerdere besprekingen op internet is dit restaurant precies wel al serieus in prijs gestegen. ’t Is iets met de voedselprijzen van tegenwoordig… Sinds “Mijn Restaurant”, moet het natuurlijk naast de “cuisson” (rauw), de “mise en place” (knap), de “service” (uiterst attent en vriendelijk, precies het juiste tempo), de wijn (onopvallend, noch in positieve of negatieve zin) ook nog over de sfeer van dit etablissement gaan, en die was geweldig. We genoten echt van het geprul met de eetstokjes, de prachtige kommetjes, … en hadden dus in het geheel geen “Lost in Tokyo”-gevoel. Speaking of “Mijn Restaurant”: na afloop trouwens nog eens langs de Charlekijn gelopen, om te checken of dat wel een echt restaurant en zo was. Televisie en realiteit, soms is het moeilijk te geloven dat die dingen ook in ’t echt gebeuren. Maar ja hoor: Kris stond in het deurgat van zijn keuken, en Angelo stond op straat te paffen. Practicalities:
mrt
6
2008
Mijn restaurant!Mijn glazen bol is “en forme” vandaag! Na de volledige afloop van de Peking Express revolutieroute zag ik er zonet immers ook al het volledige spelverloop van het nieuwe reality programma Mijn Restaurant! in. Mocht je het begin gemist hebben, dit is het concept (gebaseerd op My Restaurant Rules):
Wel, dit gaat als volgt gaan.
Waarna Winnaar van Mijn Restaurant! uiteraard Peter Goossens wordt. Na het Hof van Cleve in Kruishoutem en de museumbrasserie in Brussel, neemt hij ook hier resoluut het heft in handen, smijt alle kandidaten uit hun keukens wegens totale incompetentie en niet te vreten, buêaaark, troep. Bleh. Onder het zingen van “Dit is MIJN restaurant! En dit ook. En dit is MIJN restaurant! Het is ik die hier kook!” neemt hij ze stuk voor stuk over en vestigt er een keten driesterrenrestaurants “La bonne de terre”. Da’s 18 Michelinsterren in totaal, waarna hij Paul Bocuse en Ferràn Adrià van El Bulli persoonlijk gaat uitlachen. Zo, nu heeft u de komende weken ook alweer de dinsdag- en donderdagavond vrij. Bijvoorbeeld om deze blog te lezen. Of uw teennagels eens mooi te verzorgen. Graag gedaan! |
![]() |