|
||||||
![]() |
|
Posts met de tag « muis»:
jan
14
2012
8 tot 14 van 366Week 2 van het 366 project, en het was al wat moeilijker. Maar dat gaat beteren, ik voel het. Dan gaat mijn leven zich op allerlei plaatsen afspelen waar de fotogeniekheid van afdruipt, gaan de meest fotografiewaardige mensen zich voor mijn lens van hun kleren ontdoen en zal ook het licht optimaal beginnen meespelen in het u bezorgen van de meest waanzinnige foto’s. Ondertussen moet u het met deze doen: Zaterdag (14/366) So that’s where they’re hidingVrijdag (13/366) TandenpoetsPart 3/5 van het dagelijkse avondritueel. Pyamaatjes aan, glaasje warme melk drinken, tandenpoetsen, verhaaltje lezen, instoppen. If it works for them, it works for us 😉 Donderdag (12/366) Wijlen mevrouw spitsmuisNu nog een spitse opmerking vinden om bij deze foto te plaatsen. Woensdag (11/366) TorenHij werd uiteindelijk 1 meter 90 en is twee dagen blijven staan. Maar zijn rijk is inmiddels ten einde. Sic transit duplo mundo. Dinsdag (10/366) Rode kornoelje i̶n̶ ̶d̶e̶ ̶w̶a̶r̶ in bloeiDe natuur vindt het warm genoeg voor het begin van de lente, en dus staat er al een hele resem aan dingen en dingens in bloei. Het stond in de krant (het arboretum van Kalmthout gaat nu zelfs al open, anders missen de bezoekers het bloeiseizoen), maar ook voor mijn raam is het moeilijk te negeren. Maandag (9/366) Vier op een RijAlle vijf op een rij ware beter geweest voor de sujetten op deze foto, maar elk begin is moeilijk. Zondag (8/366) OpaVooruit gaat het niet meer, met opa (al stevig in de zeventig, en stevig op de sukkel ook), maar het zit nu tenminste makkelijk. Vorige week: 1 tot 7 van 366
nov
25
2008
De koning zonder schoenenVreest niet, lezer, met een titel als deze: ’t is niet omdat Albert II zijn indexaanpassing vorige week wat werd teruggeschroefd, dat hij nu al door zijn laatste paar schoenen zit. Dit gaat over een andere koning. En ook over het verkeer. Dat verkeerd verkeert, tegenwoordig. De winter prikt, en het steekt. Vandaag bijvoorbeeld hadden ze een laagje ijs vastgelijmd op ons lapje Vlaanderen. Recht blijven staan ineens een opgave. En zondag was het ook al van dat geweest, met sneeuw op onze wegen nét op het moment dat iedereen “op de baan” was. Wij bijvoorbeeld, op weg van Balegem naar Wetteren voor een kindertheatervoorstelling. Onverschrokken. Want als we al toegeven als de terroristen dreigen, hebben ze al gewonnen. We waren dus wel een kar te laat, maar uiteindelijk hebben we ons de risicovolle glijpartij richting ccNova niet beklaagd. Want het werd leuk. Een erg fijne voorstelling (doelpubliek 2,5 tot 4 jaar): “De Koning zonder Schoenen”, door 4hoog. Het verhaal in een notendop: een koning is ongelooflijk tevreden met zichzelf. Blij met zijn kroon, zijn gouden mantel, zijn ring met rode steen, en zijn beste, mooiste, meest geweldige schoenen van heel de wereld. Tot die op een dag ineens verdwenen zijn. Kwijt. Weg. Foetsie. Ontroostbaar is de koning. En de vervangschoenen die hem worden gegeven zijn altijd te dit, te dat, te zus, te zo, te si en te la. Aan het eind vindt hij zijn schoenen terug. Ingepalmd door een familie muizen. Het decor is een muur met schilderijen (Velazquez, Magritte, Mondriaan, Van Gogh …), van waaruit alle spelelementen beginnen. De koning wordt gespeeld door Fabrice Delecluse (ooit Lukas in De Kotmadam), zijn tegenspeelsters (hostess, kok, wulpse prinses) door Saskia Verstiggel. Tekst is van Raf Walschaerts (Kommil Foo), muziek van Helder. Deze voorstelling zit erg juist op het niveau van zijn doelpubliek. Maud, 2 nu, was een beetje benauwd van de koning en zijn vervaarlijke mantel. Maar Daan – bijna 4 – was meegesleept vanaf de eerste moment, en nadien danig onder de indruk. Fijn ook dat de toeschouwers op matten en kussens op het toneel vlakbij de acteurs zitten, in plaats van in een verre theaterstoel. Twee minpuntjes:
Kortom: heb je “kinders” tussen 2 en 5, aarzel dan niet om deze erg leuke voorstelling te gaan bekijken. De speellijst staat hier. Wees voorzichtig als ge er naar toe slibbert.
mei
16
2008
Kat en muisToen we gisterenmiddag van het schooltje terugkwamen, kwam onze poes Mirre trots aangelopen met haar nieuwste vangst: een piepklein muisje. Dat ze dan geheel Tom & Jerry-gewijs weer losliet om er dan weer achter te kunnen jagen. Het leefde dus nog, piepte wiii-gewijs. Maar voor hoelang? Met fluwelen pootjes en scherpe nagels werd er met het muisje gesold. Mooi wreed. Dat was buiten de gevoeligheid van onze kinderen gerekend. Papa werd aangespoord de muis te redden. Maud gilde wiii-gewijs de muis achterna. Daan begon bijna te wenen. Dus werd er maar ingegrepen in de natuur. De poes kreeg een kommetje melk en werd daarmee achter slot en grendel gelokt. En de muis werd plechtig naar het bos gedragen, waar ze een nieuwe woonst kreeg onder een stapel takken. Een tweede leven? |
![]() |