Een druilerige herfstzondag. Een rustig dagje aan de haard. Zelfs geen zin om het huis uit te gaan voor een bezoekje aan de bakker. Dus zelf een appelcake in elkaar geknutseld:

Voor een onderschrift bij deze foto’s, twijfel ik tussen “the proof of the pudding is in the eating“, “He wants to have his cake and eat it too“, of Marie-Antoinettes “Let them eat cake“.
Feit is dat appelcake maken leuk is. En zeker als je aan het eind met uw driejarig vingerke de beslagkom mag leeglikken.

Foto’tjes gepolaroïdiseerd met Poladroid (ontdekt via). Een geinige applicatie (voorlopig enkel voor Mac), waarmee je foto’s moeiteloos naar de jaren zeventig en de instant-camera terugkatapulteert. Dit effect kan je waarschijnlijk ook bereiken met een paar Photoshop-actions en een mal, maar het leuke van deze applicatie is dat je de foto’s polaroidgewijs ziet ontwikkelen, en er ook de originele geluidjes bijkrijgt. Je kan zelfs met de foto’s wapperen om het wat sneller te laten gaan.

Als ik mezelf efkens naar de jaren zeventig terugkatapulteer, kom ik ook enkele polaroids tegen. Ik ben toen namelijk eens in een huis geweest waar ze – de papa en mama van een vriendje – zo’n een Polaroid-camera hadden. En op vakantie waren geweest. Naar St-Tropez. Naar een naaktstrand.
En ze bewaarden instant-fotokes van hun blootloperij in een sigarenkistje onder het logeerbed. Ongecensureerd. I was a kid back then, but I kid you not. Ik ben er tamelijk zeker van dat dit de eerste volwassen blote piemel is die ik ooit heb aanschouwd (mijn vader was niet zo voor openheid in dat soort zaken). En ge hebt gelijk, Leaf op Jutblogt: sommige dingen blijven beter onbedekt. Toch zeker de penissen van papa’s van vriendjes.
De verniste vernepelingskes die wij waren bedachten echter een cunning plan – zoals Baldrick zei “as cunning as a fox what used to be Professor of Cunning at Oxford University, but has moved on, and is now working for the UN at the High Commission of International Cunning Planning“.
Wij namen een polaroid van onszelven (ik stond er enkel met mijn neus en kin op, bleek wel), en legden die in het doosje. De volgende keer stond het er niet meer. Instant succes.
En het vriendje zijn mama en papa zijn naar het schijnt ook nooit meer in St-Tropez op vakantie geweest.

Geachte Professor emeritus,
Beste Mijnheer Blanpain,

Recent zat mijn carrière als “Keizer van de Wegwijzer” een beetje in het slop, na mijn buitenechtelijke sollicitatie naar een rol in “wie wordt de man van Phaedra”, de betere bitchfight van Ilse De Meulemeester met Phaedra Hoste, de onzachte aanraking van mijn Bentley met een woonhuis en enkele irrelevante gerechtelijke onderzoeken tegen mijn persoon en mijn firma. Dat soort akkefietjes is allemaal achter de rug nu. Want in u, mijnheer Blanpain, heb ik een medestander gevonden.

Uw plan is geniaal in zijn eenvoud: rookvrije zones op het strand. De bakken kritiek die u te verwerken kreeg zijn dan ook volledig onterecht! En mijn plan is nog beter, want goed voor de tewerkstelling. De tewerkstelling bij de firma Janssens in Lokeren met name.

Neem nu een willekeurig stuk strand:

Saai, niet?
Maar dankzij het rookverbod van Professor Roger Blanpain kunnen we dit al een stukske opvrolijken. Zo bijvoorbeeld:

Al beter. En mijn vrienden bij Big Tobacco zijn zeker bereid om die wegwijzers te sponsoren zodat we deze aan de Staat kunnen aanbieden voor een schijntje.

Een probleem duikt wel op als we dit willen combineren met al bestaande afgebakende zones. In Bredene, bijvoorbeeld, aan het naaktstrand:

U merkt het probleem: hebben die naakte medemensen ook niet recht op een rookvrij strand? Verdienen zij soms te worden gediscrimineerd omdat ze hun textiel laten vallen? Krijgen zij niets beters dan een strand vol peuken, omdat ze er toch met hun bloot gat op gaan zitten? Gaat de nudistenvakantie per definitie in rook op?
En omgekeerd, ook voor onze rokende medemens is dit niet fair. Staan zij niet voor lul op dat kutnaakstrand als ze van een sigaretje willen gaan genieten? En onze jeugd, zal die op deze manier niet veel te snel willen gaan genieten van al de verboden vruchten op het nudistenstrand?

Neen, natuurlijk niet. Het rookgedoogstrand moet ook twee zones krijgen: een waar je in je blootje kan paffen of pijpen, en eentje waar je dat met kleren aan kan doen. En ook het rookvrije strand moet zones krijgen waar fkk-toerist en de meer beschaamde strandloper afgescheiden door een duidelijke wegwijzer hun ding kunnen doen.
Zo bijvoorbeeld:

Elegant, duidelijk, mooi, overzichtelijk!

En dat is niet het einde van dit wegwijzerlijk gat in de markt, want er zijn nog tal van andere maatschappelijke fenomenen die het niet verdienen met elkaar vermengd te worden…
Hoog tijd voor Vlaamse en Waalse stranden bijvoorbeeld. Zones voor honden, paarden en liefhebbers van poesjes, gescheiden van zones voor dierenhaters. Stranden vol met kinderlaweit of voor volwassenen rust. Zones voor seks in de duinen of sexvrij recreëren. Zones voor frigoboxtoeristen en voor de betere klasse. Stranden voor kitesurfers en vliegeniers en strandvolleyballers en -voetballers en ander actief in het zweet geloop versus stranden voor zonnekloppen op rug of buik. Strandzones met risico op aanwezigheid van migranten (boxershorts en burkini toegelaten) of niet (enkel spannende zwembroekjes, bikini’s of monokini’s toegelaten). Zones met uitzicht op windmolens of zonder. Enzovoort.

Even snel tellen: deze combinaties alleen al leveren 2 tot de tiende macht aan strandzones op. Ofwel 1024 stukjes van een meter of 65. Met een miljoen wegwijzers om de badgasten naar het strand van hun voorkeuren te loodsen.

Ja, ik zie het al helemaal zitten. Dankzij U, mijnheer Blanpain, breekt er een gouden tijd in de wegwijzerij aan. Een hausse waar ik toch zeker een Bentley of 10 en een nieuwe helicopter van ga kunnen betalen. En een reisje of zo per maand naar een prachig en ongerept Thais of Caraïbisch strand…

Hoogachtend,
Glenn Janssens
AKA de Keizer van de Wegwijzer

Vorige zondag ging op één het nieuwe programma Tomtesterom van start. Wekelijks gaat Tom Waes (Tragger Hippy, Het Geslacht De Pauw …) een nieuwe uitdaging aan, om met een “how to”-handleiding in de hand te proberen om iets te doen of te worden. In de – geestige – eerste uitzending probeerde hij zijn roeping als paparazzo.

Maar ook het publiek kan meedoen: “Tom daagt jou uit! Na elke aflevering daagt Tom jou uit om nog straffer uit de hoek te komen dan hijzelf … Wie het meest opmerkelijke filmpje of foto instuurt, wint een leuke prijs. ” Ranzig idee, en de BV’s kunnen er niet mee lachen (Bij de 400 inzendingen onder andere Freya Van den Bossche in Portugal, Bart de Wever op een konijn, Willy Sommers in zijn zwembroek …)!

Meer motivatie had Bibi (zo heet de paperazzo in mij, een vettig ventje!) niet nodig om zijn camera boven te halen en op zoek te gaan naar de smeuigste plekken om BV’s te betrappen. En wat is er smeuïger, zo dacht die paperazzo in mij, dan te proberen ze te fotograferen “in hunne pure”.

Na de break of doorklik vanuit de RSS, de opmerkelijke oogst van een blitzbezoekje aan de naaktstranden van Saint-Tropez, Cap d’Agde en een paar Griekse eilanden. Waar nogal wat Bekende Vlamingen, eens uit de ogen van het Belgische publiek, al hun kleren afgooien, en poedelnaakt rondstoeien op het strand, hun boot of in de sauna. Exclusieve en NOOIT GEZIENE NAAKTFOTO’S van nudisten als Jean-Marie Pfaff, Lucien Van Impe, Frank VanderLinden, Ishtar, Prins Filip en … dames opgelet … Tom Boonen!

Lees het vervolg van Tomtesterom: BV’s in hun blootje…