Geen paniek, ik heb niet de bedoeling wijlen het programma met Walter Capiau de al even wijlen Armand Pien te doen herleven. Wel ben ik gisteren om een microlens naar de fotowinkel geweest, maar met een macrolens teruggekomen.
Ik ging immers om de nogal hoog aangeschreven Nikkor AF-S 105mm f/2.8g IF-ID VRII Micro lens om iets preciezer te zijn, maar kwam met de iets minder hoog aangeschreven, en gelukkig ook een pak minder dure Sigma 105mm f/2.8 EX DG Macro voor Nikon terug.

Wat ik inleverde:
– VR (een stabilitiesysteem), wat in sommige omstandigheden tot 4 stops zou kunnen opleveren
– Silence Wave Motor, de Nikkor is een pak stiller bij het auto-focusen dan de Sigma
– Lengte, de Sigma wordt langer hoe dichterbij je focust. Bij de Nikkor is dit mechanisme volledig intern.
– Gevoel, de Nikkor voelt gewoon steviger aan. De Sigma iets plastiekeriger

Wat ik won:
– 400 euro

Voor de rest ongeveer dezelfde eigenschappen:
– mooi lichtsterk
– 1:1 vergroting (wat het onderwerp van de foto even groot in het echt als op film
– allebei 105 mm, wat je toelaat om 1:1 vergroting te krijgen op ongeveer 30cm van het onderwerp
– fantastische scherptediepte, detail, bokeh …

Eerste probeersels, een bij:

(groot: http://farm3.static.flickr.com/2546/3780637928_c177fbb3e1_o.jpg)

Update: ondertussen geïdentificeerd als een zweefvlieg ipv een bij: “Veel zweefvliegen bootsen vliesvleugeligen zoals wespen, bijen, of hommels na door felle kleuren, overeenkomstige patronen of lichaamsbeharing op bepaalde plaatsen. Dit is geen toeval; het lijken in kleur, vorm en/of geluid op andere, gevaarlijkere dieren heet mimicry en komt bij zeer veel diergroepen voor. Zweefvliegen zijn net als andere vliegen het eenvoudigst te onderscheiden van vliesvleugeligen doordat ze twee vleugels hebben en geen vier, zoals alle bijen, wespen en hommels. Een zweefvlieg heeft vaak geen taille, vliesvleugeligen vaak wel. Vliegenogen zijn bijna rond en vullen een groot deel van de kop, ogen van vliesvleugeligen zijn langwerpig (ze lijken nijdig te kijken) en vullen minder groot deel in van de kop. Ten opzichte van de veel zwaardere hommels, bijen en wespen zijn zweefvliegen heel wendbaar en hebben ze het vermogen perfect stil te hangen, te ‘zweven’; vandaar ook hun naam.”

Een spin:

(groot: http://farm3.static.flickr.com/2431/3778227125_18e1f75b50_o.jpg)

Update: ondertussen geïdentificeerd als een hooiwagen: “Hooiwagens hebben net als spinnen acht poten, die bij hooiwagens vaak zeer lang zijn. Ze onderscheiden zich van de spinnen doordat beide delen van het lijf niet ingesnoerd zijn en zozeer met elkaar vergroeid zijn dat ze een geheel lijken te vormen. Bovendien zijn ze niet in staat om spindraden te maken en hebben ze doorgaans maar één paar ogen. Ook hebben hooiwagens geen gifklieren.”

Een vlinder (of is het een mot?):

(groot: http://farm3.static.flickr.com/2556/3778226887_b28f5c1afc_o.jpg)

Update: ondertussen geïdentificeerd als een zandoogje

Met dank aan Bart voor de updates…

Kindje. Kijkt niet echt gelukkig. Een kop vol snot (het meisje had van de week een blaasontsteking, herstelde van een dag buikgriep én had een sinusitis om sin-U-sitis tegen te zeggen). Een mes (plastiek). Een groezelige pyama (waar ze de hele dag niet uit is geweest). Een vloer die snakt naar een dweil. Een keukenkastje dat snakt naar een lik verf. Redelijk marginaal allemaal, maar iedereen heeft wel eens een marginaal dagje, niet?

Geometrie, vlakverdeling, licht – schaduw, de gulden snede: om een of andere reden vind ik dat het allemaal “juist” zit bij deze foto.

Kritiek is heel zeker welkom. Maar ik vind dat nu eens een sterke foto. Van eigen hand. Van eigen kind. Leuk, zo heb ik het gevoel dat ik toch een beetje vorderingen met de Nikon D80 aan het maken ben …

Zucht. Hoe moet het nu verder?
Kan je voortaan eigenlijk nog met goed fatsoen blogposten over een avondje in de sauna of een of ander huiselijk akkefietje zonder met Doris te denken dat je de literatuur tekort hebt gedaan? Gaat een blogstuk over een bloem in de tuin nu nog kunnen zonder het knagend schuldgevoel dat je die dag niet voldoende aan “het medialandschap” hebt bijgedragen? Mag je nu nog bloggen over een papegaai, en toch niet met Kristof het gevoel krijgen de Vlamingen op hun honger te laten zitten qua autoriteit op bloggebied?

Bollocks.

Over naar de orde van de dag dus: en bij mij was dat de aankoop van een nagelspliksplinternieuwe flits voor mijn D80 camera. Het is een NIKON Speedlight SB-800 geworden, gekocht bij Foto Guy.
Ja, dé Foto Guy, in de Vlamingenstraat in Brussel. En ze waren daar zeer vriendelijk, én bedreven in het mij doen scheiden van meer centjes dan ik eigenlijk van plan was. Het plan was een SB-600 – een dikke 100€ goedkoper – maar SB-800.

Nu nog een statief, een stuk of wat dure lenzen en een fototas, en je zou nog gaan geloven dat ik een fotograaf ben als ik binnenkom… Enkel als ik binnenkom, let wel, want eenmaal binnen zal ik toch wel snel door de mand vallen als een hopeloos amateurke. Dat ik op fotografisch gebied nog veel te leren heb, is dan ook een understatement van het kaliber dat Kristof Hoefkens zich gisteren bijzonder geliefd heeft gemaakt in de Vlaamse blogosfeer.

Dus presenteer ik hier ter uwer appreciatie en/of kritische blik: mijn eerste foto met opbouwflits:

Maud en Daan in hun speeltent, een schoon moment
van broeder- en zusterliefde (voor zo lang als het duurde)

En ter vergelijking, een foto met inbouwflits, van vorige week:

Maud inspecteert de vuilbak van binnen uit.
Hopelijk maakt ze daar later haar beroep niet van…

Droom ik nu als ik die eerste foto een stuk beter vind?
Laat mij even in mijn waan, wil je? Ik heb net bijna 400€ voor dat flitsapparaat neergeteld. Laat mij nu even denken dat ik een goeie aankoop heb gedaan en vanaf nu enkel nog prachtige beelden met een toekomst bij Magnum en negenduizendachthonderdzestig.be ga maken…

Oh ja, bijna vergeten:

De titel dezer is uiteraard opgedragen aan Flash Gordon! Een film uit 1980 met titelnummer van Queen:

Film die ik ooit gezien heb als 12-jarig manneke. Ongelofelijke indruk dat dat maakte! Ongelooflijk zeker als je later beseft wat een vreselijk domme kutfilm dat eigenlijk maar was…

En dat ge nu de ganse dag met dat nummer in uw kop gaat zitten, nè.

Tot zover mijn bijdrage aan het medialandschap voor vandaag. Maar morgen is weer een dag…