Ikke = confused. Ik vraag me namelijk af of ik paranoïde ben aan het worden, of dat ik gestalkt wordt door een reclamecampagne?

Misschien herinnert ge u dat ik eens schreef over een “dodgy” campagne van Dodge. Waarin werd uitgenodigd om de achterbank van de Dodge Journey uit te testen, en wel voor het maken van een baby.

Wel, ze gaan door op hun élan. Vandaag spraken ze me immers op de Humo-site aan met een pop-up en volgende mededeling:

“Test de Dodge Journey tijdens de werkuren…”
Op zich een goed idee, tijdens de werkuren is mijn libido zeker niet minder “en forme” dan op andere momenten.
“… en laat je vervangen door Tanja“.
Dat snap ik dan weer niet. Als ik op de achterbank van testrit doe, waarom moet dan ene Tanja me tijdens deze activiteit vervangen?
Heeft mijn vriendin daarom verzocht of zo, omdat ik me recent op de radio outte als verdoken fan van een Tanja, namelijk de Tanja genaamd Dexters? Om mij jaloers te krijgen? Dat zij het met een Tanja op de achterbank mag doen, en ikke niet?

Maar het werd nog erger toen ik doorklikte en op de site www.testdodgeatwork.be werd uitgenodigd om van die Tanja een filmpje te bekijken.

Is dat nu speciaal voor mij geschreven, of wa?
’t is dus de échte Tanja Dexters, die pronkt met een t-shirt “Dirk” (which happens to be my name), een Dirk die op zijn werk kopietjes pakt en altijd te laat komt op vergaderingen (which happen to be my occupation).

Allez, Tanja, vooruit. Nog één keertje. Nu in slow-motion:

En nu terug naar Mol. Voor ik mij als “Yves Nuyens”, dat bibliothecarisje met opdringerige buren uit “Fans” van Stany Crets en Peter Van den Begin, begin te voelen.

Zondagavond is weer een beetje feestavond, want Debby en Nancy (Peter Van den Begin en Stany Crets) zijn terug met hun “Debby en Nancy’s Happy Hour” op één.

Michel schreef het vorig jaar al terecht, en werd gequote in de Humo van deze week “’t is gelijk dat het weer 1978 is en er weer grote shows zijn op zondagavond“. De tijd dat we nog naar den Nederlander keken. Willem Ruys, Mies Bouwman, Spel zonder Grenzen en zo. Dichter in de tijd, en iets minder goed verteerbaar: een Vlaamse versie van wat Paul de Leeuw doet.

Er zijn de voorbije weken ongetwijfeld weer talloze vogels gepluimd om hun veren, héél wat naaiateliers beroofd van hun glitters en pailletten, maar het resultaat was er ook meteen naar: happy feelings all over. Tempo tempo. Emoties. Een erg valse Sinterklaas. Als er een ijsje gehaald moet worden, dan komt er ineens ganse fanfare met een ijskar aan het eind. Dat soort dingen.
Zelfs hun kerstpleidooi (met Wendy van Wanten) of het ultrazenuwachtige camerawerk tijdens de muziekitems om wat schwung te simuleren, is de dames vergeven.

Een ding vond ik vorig jaar minder leuk: hun geflirt met Yves Leterme. Ze deden er een tweedehandse “Haal Bert Degraeve naar de studio” mee (het origineel van de Woestijnvissers Bart de Pauw en Tom Lenaerts in Schalkse Ruiters wist van dat boekhouderstype ook al een hype te maken…).
Ik “had toen zoiets van” gun die vent dat toch niet, die gratis publiciteit elke week. Smeek niet om zijn aandacht, want je voert zijn reclamecampagne. Maak toch geen reclame voor zijn “iedereen kan de minister-president van de Vlaamse Regering mailen en krijgt antwoord”-campagne, want dat was één grote PR-stunt (een geslaagde, dat wel).
Toen in de laatste uitzending de geitenhouder uit Ieper uiteindelijk zwichtte en dan toch kwam opdagen (what a surprise) kreeg hij wel een baard aangemeten en een politiek tegengewicht in Johan vande Lanotte, maar het kwaad was dan al geschied: hij kwam als “el sympatico” uit het hele avontuur.

Resultaat: 800.000 voorkeurstemmen, bijna de helft van hun kijkers hebben dus voor Leterme gestemd.
Een verpletterende verantwoordelijkheid, zo lijken ze nu zelf te beseffen. Maar ze gaan hun leven beteren… Enkele uittreksels uit hun interview met de Humo deze week:
“Als een volk ontevreden is over zijn leiders, klopt er iets niet met die leiders. Zo simpel is het. En de Belgen zijn op dit moment niet gelukkig. Iedereen beseft dat de toestand niet lang meer te houden is voor je ’t weet stokt de economie en ligt het land plat. Het is de plicht van de politici om snel uit die vaudeville te raken“.
“En dan? Stel dat we volgende week een oranje-blauwe regering hebben: hoe kan die nu nog normaal functioneren? Ze hebben het respect voor elkaar verloren en het respect van de kiezer zijn zo ook kwijt. Wie er niet om lacht moet ervan kotsen.”
“Debbie en Nancy beginnen zelf met een politieke beweging. Er is nood aan. Niemand weet nog voor wie te stemmen. Vroeger was je socialist, liberaal of katholiek, nu zapt iedereen van de ene partij naar de andere.. De politiek is één grote hutsepot geworden en dat is jammer. … België moet gered worden en daar gaan Debby en Nancy voor zorgen. Ze gaan in de politiek, of ze worden koningin van het land.”

Toch dames naar mijn hart dus. Debby en Nancy for President… Jeuj.

En zo hebben de LVB’s van deze wereld weer wat ammunitie voor hun stelling als zou de VRT te links zijn…

Na deze captatio benevolentia, een woord van kritiek nog: na hun Myspace avonturen van vorig jaar, gaan ze dit jaar voor “Debby & Nancy World”, een eigen site, met een eigen blog van beide dames (dat daar dagboek heet, da’s nog te volgen) en een forum voor hun luisteraars (dat daar dan ineens om onduidelijke redenen blog heet).
Ze hadden 1.426.608 kijkers zondag. Stel, dat een kwart daarvan naar de website gaat kijken, dan hebben ze een webpubliek van 350.000 mensen. Stel dat de helft dààrvan nog nooit van een blog gehoord had: dan zitten er hier al snel bijna 175.000 mensen met een verkeerd idee van wat een blog is.