Wat een opschudding, in de Tour de France. Niet om de sportieve prestaties, want de opwinding daarover wordt door enkele sluwe ingrepen van de parcoursbouwer zorgvuldig bewaard tot de voorlaatste dag als de Mont Ventoux wordt beklommen.
Wel om de controverse rond de “dag zonder oortjes”. Geen communicatie tussen volgwagens en renners, dat zou het vermoeide tourspektakel nieuw leven moeten inblazen.

Middeleeuwse praktijken, schreeuwen de ploegleiders. De tourdirectie was echter hard: er worden vandaag geen in-ears getolereerd. Op straffe van uitsluiting uit de tour. Er werd aan de start dan ook een hele stapel oortjes onverbiddelijk afgenomen.

Slecht één renner bleek enthousiast is over het verbod op oortjes, de man met de vreemdst gevormde schelpen sinds Mr. Spock himself:

Niet zonder reden: een kleine berekening leert dat de windweerstand van Tommeke-Tommeke-toch met ongeveer de helft zou afnemen, als hij vandaag mag rijden zonder.

Komaan Tom, naai die Franse chauvinisten op hun nationale feestdag eens een zwart-geel-rood oor aan!
’t Is vandaag of nooit. L’étappe “Van Gogh”, het wordt er een voor de man uit Balen!

Nagekomen bericht:
Het heeft weer niet mogen zijn. Er stond alweer Cavendish op het menu, oortjes of niet.
Maar het werd dan toch de dag van Tom. Want hij stond weeral in de boekskes: uitgegaan in Gent, en kussend (en wellicht met rooie oortjes) betrapt met een blondine. Opgebiecht aan Lore, knallende ruzie, Lore pakte haar koffers, ruzie bijgelegd, nu gaan ze aan kindjes beginnen. Hun levensles: “De mensen mogen weten dat wij een doodgewoon koppel zijn“. Sic.

Wat er mijn aan doet denken: wordt het niet eens tijd voor een Temptation Island met coureurs? Tom en Lore zijn certitudes. Et puis? Frank VDB en la Pinacci? Fausto en z’n witte dame? Armstrong en zijn vlam du moment?