Ho maar, zeg. Er staat iets dat niet waar is op het internet! Hoe bestaat het?
Maar omdat het over blote mensheid gaat, right up my alley, toch een snelle rechtzetting.

Het gaat over opschudding in veiligheidsland: een foto doet de ronde (eerst op Drudge Report in januari, later en nog steeds overgenomen op talloze sites) waarop te zien is hoe beelden van een full-body security scan zoals ze tegenwoordig in luchthavens worden genomen via een simpele invertering met bvb. Photoshop kunnen worden omgetoverd in naaktfoto’s van het onderwerp.

Hier gaat het om:

Ziet er inderdaad redelijk bloot uit. En ge kunt het gerust zelf proberen, inderdaad het resultaat van een simpele “invert” van de foto bovenaan (photoshop: image > adjustmenst > invert).

Er zijn dan twee mogelijkheden. Ofwel is het zo, en dan hebben ze met die scanmachines eindelijk een vervulling van elke jongensdroom gerealiseerd. De klerenwegtoveraar. See-through glasses!
Ofwel – reality sucks – is het niet zo.

Jongens en wetenschapgewijs natuurlijk zelf eens geprobeerd met wat andere beelden van dit soort security scans, en dat ziet er al heel wat minder uit. Weinig verhullend, maar een blootfoto valt er niet van te maken.

De reden moet dus ergens anders liggen. Bedrog! De Lara Croft foto is niet een echt beeld van een luchthavenscanner. Wel een nabewerkte gewone foto, die door invert en nog wat kleuraanpassingen als zo’n veiligheidsscan is gepresenteerd – en die door een nieuwe invert dus terug op de oorspronkelijke foto gaat lijken. Meer nog: die oorspronkelijke foto is zelfs gevonden (komt uit deze reeks “Body in 360°” van fotograaf Dominique Douieb).

Die inverteer-functie mag dus terug in de menu.

Tenzij, tenzij ge toevallig op zoek waart naar het Belgische topmodel Hannelore Knuts en de foto waarmee ze dezer dagen nietsverhullend haar tentoonstelling “UltraMegaLore” in het Hasseltse modemuseum aan de wereld kenbaar maakt. Die foto is namelijk wel in hoge resolutie op ’t internet te vinden – en wel hier – maar hij staat daar wel vreemd genoeg, geïnverteerd. Have fun.

Lang aangekondigd was vandaag eindelijk de grote dag aangebroken: de nieuwe Playboy kwam uit! Met de photoshoot van Ann van Elsen erin. De shoot waar Music for Life maar liefst 30.000 euro aan verdiende. En waarvan een poster van één – redelijk bedekte – foto op ebay alleen al 3.150 € in het laatje had gebracht.

Bij Playboy waren ze er gerust op: “Normaal verkopen we in België per maand ongeveer 10.000 exemplaren“, klinkt het in het Nieuwsblad “Deze maand gaan we er 70.000 drukken. We verwachten dat er 60.000 verkocht zullen worden. Aan iets meer dan 5 euro per stuk.“. Waarvan vijf van mijn zuurverdiende centen. Want die Ann zonder kleren wilde deze jongen uiteraard ook wel eens van dichterbij bekijken.

Dus trok ik vanmorgen vol verwachting naar de krantewinkel. Onopvallend nam ik eerst een exemplaartje van Libelle en Nest. Want zo alleen maar een Playboy kopen, dat zou toch nog wat verdacht lijken! En vroeg de krantenman met een verlegen lachje (want ik kon de Playboys zo dadelijk niet vinden) “en geef mij zo ook maar een boekske met die schoon foto’s van dat mokkel in de woestijn.”. Ondertussen gebaardde ik van “nudge, nudge, say no more, say no more“. Hij zuchtte, slofte naar een rek, haalde er een glanzend boekske uit, slofte weer naar zijn toog en gaf me het hele zaakje – inclusief vette knipoog – in een discreet zakje mee naar huis.

Daar aangekomen nam ik een doos Kleenex in aanslag – mijn neusvalling maakt het me echt onmogelijk om 1 minuut zonder tissue door te komen – en begon te bladeren.  Maar wat zag mijn oog (ik laat jullie via scans meekijken?):

Hmmm. Sfeervol plaatje. Dat de shoot in de Namib-woestijn was gedaan, dat had ik al ergens gelezen. Sensuele lijnen genoeg. Maar ik had eigenlijk toch een andere soort natuurpracht verwacht. Rondingen van een iets ander kaliber…

Volgende bladzij. Da’s al iets beter! Wel veel tegenlicht en zwart-wit, maar ja: artistiek verantwoord, zo kennen we de mannen van Playboy. Ann van Elsen heeft precies ook nog haar zus meegebracht. “The more the merrier”, zullen we maar zeggen.

Wat moet dit voorstellen? Moet ik nu gaan geloven dat Ann van Elsen achter die boom zit? Obviously not. Ik blijf hier op mijn honger zitten, jongens… Vroeger waren de Playboys toch precies iets minder braaf!

Mijne frank begint te vallen. Dat zijn hier niet Ann van Elsen’s prille borstjes, maar een schoon Himba-vrouwke, een stam die zich met rood stof inwrijft en leeft in de Namib-woestijn.

’t Zal toch geen waar zijn?
Een nieuwe blik op de cover van het boekske dat voor mij ligt.
Hoe is het kunnen gebeuren? Blijkbaar is niet het edele mannenblad Playboy, maar wel de National Geographic tussen mijn Libelle en Nest gesukkeld!
Dat hinnikend lachje toen de kranteboer mij de perszak met een vette knipoog overhandigde, had me misschien wat meer mogen zeggen.
Ik dacht “mannen onder mekaar…”. Maar de kl**tzak had precies een andere lol in gedachten.

Daar zien ze mij dus nooit meer terug!
Ik neem nog liever een koude douche!

Nagekomen bericht:
Voor de liefhebbers van het échte werk, staan er ondertussen natuurlijk al scans uit de Playboy online. Alhier bijvoorbeeld.

Update op 13 februari:

• hoge resolutie scans van Ann van Elsen in de Playboy in een zip-file op rapidshare
• ongepubliceerde foto’s van Ann van Elsen (wel in de Nederlandse Playboy) op Zatte vrienden