Veel te doen op het internet en de werkvloer en de trein over de staking van volgende week maandag. Over vliegende stakingsposten en matrassenfabrikanten die van omkoping doen en van blokkades van bedrijventerreinen en van recht op arbeid en recht op staken en broodroof en het groot kapitaal.

Opmerkelijk ook: de vakbond beseft dat bij de vorige staking, toen van de openbare diensten, een stuk van haar strijd verloren is op Facebook en Twitter en het publieke forum. En gaat dus in de tegenaanval. Met een een social media policy: steun de staking.

Laat van je horen op sociale media. En bied de stemmingmakerij tegen de staking van 30 januari 2012 (“#30J”) van antwoord. Laat horen en zien dat jij de staking steunt. Offline én online!

Met een hashtag en al dus: #30J (eventueel aan te vullen met #abvv, #staking en #hashtagoverload).

We maken aan de buitenwereld ook bekend dat #30J het kanaal is om berichten van stakers te volgen.

Alwaar de buitenwereld dus al prompt kennis kan maken met gebruikelijke neoliberale getwitter, want dat een hashtag ook door uw tegenstanders gebruikt kan worden was blijkbaar niet doorgedrongen. Nuttig leesvoer in dat verband: #mcDStories.

Minder evident vond ik ook:

Op internet zijn de zeden ruw. Er zullen misschien mensen met je in discussie gaan.

Ja, stel u voor, er zou al eens iemand niet akkoord kunnen gaan. De verruwing gaat echt wel te ver!

En ik, ik begrijp het waarom niet van deze staking. En ik ben daar nochtans niet tegen, tegen de vakbonden en hun historische verdiensten en hun belangen en zelfs hun actiemiddelen. Maar argumenten waarom staken nu maandag zo nodig moest, ik hoor ze nauwelijks.
’t Zal wel enig spierbalgerol zijn, schoten voor de boeg ter voorbereiding van de volgende ronde besparingen. Maar mijn pessimistische zelve zegt dat het ventjes zijn die nog snel wat zandkastelen bouwen voor de vloedlijn, in de hoop dat de golven deze keer hun bouwwerk niet zullen verzwelgen. De zee wint altijd. En als ze het heel hard spelen, een mega-zandkasteel bouwen dat de vloed overleeft, dan wint de zon.

Wie zich geroepen voelt om in de pen te kruipen, kan ook een blog of een Facebooknota schrijven.

Bij deze. Mijn “steun de staking”, dus, op de dag van de begrafenis van Phil en zijn Bond:

Ja man. Alsof de stakingen bij Opel, de Carrefours, de reclamebureau’s, INBEV, de jeugdrechters en de NMBS van de afgelopen weken nog niet genoeg waren, kwam er vandaag alweer een beroepsgroep bij die zich tot de werkweigering bekeerde.

Dit keer zijn het de bioscoopuitbaters die boos zijn. Op Disney. Die filmstudio heeft namelijk de euvele moed gehad om de DVD-release van “Alice in Wonderland” al te plannen binnen de twee maanden na de releasedatum van dezelfde film in de bioscopen. Te kort, roepen ze. En omdat Disney – anders dan bij hun vorige poging met “A Christmas Carol” – deze keer niet buigt, grijpen ze naar de zware middelen. Weigeren ze de film te tonen. Zelfs Kinepolis – toch niet dadelijk bekend als een charitatieve organisatie – doet mee. In plaats van weinig verdienen ze er dan nog liever niks aan. Alice in Niemandsland.

Wel straf. Omdat ik er wel naar uitkeek. Tim Burton (Edward Scissorhands, Corpse Bride, Mars Attacks, Beetjejuice, The Nightmare Before Christmas …) is immers een man met een heel eigen visuele stijl, die naar ik verwacht prachtig kan samengaan met het geflipte fantasie uit het sprookje van Alice.

Maar niet getreurd. Als de producenten staken, dan kunnen wij consumenten dat ook. Dan kijken wij wel naar iets anders.
Naar “Alice in Wonderland” op internet, bijvoorbeeld. Of toch naar de trailer, want de film lijkt nog niet in schappelijke kwaliteit op “de gebruikelijke plaatsen” te staan. Maar zo doende kwam ik nog iets tegen, dat u – the internet is for pr0n – mogelijk nog kan interesseren.

Wist u, dat er in de zotte jaren zeventig een Alice in Wonderland (soft)pornofilm is gedraaid? “Alice in Wonderland, an X-Rated Musical Comedy”. Die, onwaarschijnlijk als het lijkt, alles is wat de titel belooft: het verhaal van Lewis Carroll, gerampetamp, een musical, en een – zeker in hindsight naar de jaren zeventig – nog komiek ook. Gekostumeerd bloot, en met meer double-entendres dan een groep gepensioneerden op weg naar een demonstratie van Lapperre. Allemaal tegelijk.

Nog een voorsmaakske. Een zedig fragment eruit op YouTube:

Echt de moeite, als ge u eens een uurtje wilt amuseren bij gebrek aan bioscopen om naar toe te gaan. De volledige film – ongecensureerd – staat hier en daar nog wel op het web, al dient u daarbij met talloze onaangename pop-ups van zeer hoog NSFW gehalte rekening houden).

Onder het motto: als gij stakers allemaal het been stijf houdt, dan hou ik ondertussen het land wel recht.