Hoera, hij is af. De eerste kamer, van onze hoogstpersoonlijke The Block “De verbouwing van de zolder”-edition.
En dus werd wat hier van de zomer eindelijk begon met de installatie van dakramen, ondertussen stillekens maar zekerkens afgewerkt van dit (een kamer met planchetten boven en opzij, en zonder raam, ongeïsoleerd):

naar dit (een kamer met een gapend gat en algehele wanorde erin):

naar dit (onze slaapkamer, nu):

Zelfs al is dat dezelfde kamer, het maakt nogal een verschil. En voor geen geld. De planchetten zijn dezelfde als voorheen, met lik verf. De nieuwe vloer zijn een laag isolatie en OSB-platen die liggen boven de lelijke balatum. De plafond is dezelfde als voorheen. Het grootste verschil komt door de afwerking rond de Veluxen. Doe-het-zelf gedaan, en al!

Al een geluk dat we in onze “The Block” niet af te rekenen hebben met deadlines, concurrerende koppels, Hans Otten noch Sanchez, schreeuwerige bellemannen, talloze onderbrekingen voor reclame, lelijke dialecten, keuringen op het “loftgevoel”, Prot noch Bie.
Want zo maak zelfs ik – Roger van het derde knoopsgat – kans op een kamerprijs.

Gisteren in de krant:

De Vlaamse tv-bedrijven hebben afgesproken om voortaan een logo te gebruiken dat kijkers duidelijk moet maken dat in een programma aan productplaatsing wordt gedaan. Dat laten ze in een gemeenschappelijke mededeling weten. … Productplaatsing is het tegen betaling in beeld brengen van een merk en zat de voorbije jaren in een juridische grijze zone. Het was deels verboden, maar de zenders deden het vaak tóch. … Het logo, twee letters p, zal twee seconden in beeld blijven.

Een lovenswaardig initiatief! En dat niet zozeer omdat het twee seconden vertonen van een minuscuul logo aan het begin van een programma die product placement plotseling minder irritant gaat maken. Wel omdat het de weg effent. Voor meer waarschuwingen, die bij het begin van het nieuwe tv-seizoen beter aan de onvoorzichtige kijker zouden meegegeven worden:

Help, mijn vrouw keek naar Help, mijn man is een klusser! Mijn tenen krulden zoals ze al lang niet meer gekruld hadden.

Tijd voor actie. Laat ik bij deze dan ook duidelijk volgende regels stellen:

Neen, liefje. Gij stuurt nu GEEN mailtje naar klusser@vt4.be omdat gij een wanhopige vrouw van een klusser zijt.
Neen, liefje, Peter Van Asbroeck komt hier dus NIET binnen.
Neen, liefje. Gij gaat niet met de kinderen op hotel met zwembad terwijl ik mijn kas moet afdraaien in het gezelschap van 6 middle-aged kalende bouwvakkers met vettig lachje. En Peter van Asbroeck.
Neen, liefje. Er heeft niemand zakens mee hoe wij leven. Als man en vrouw, als broer en zus of als twee geile knuffelkonijnen. Dat is iets tussen ons.
Neen, liefje. Mijn collega’s hebben er geen zaken mee hoe onze hal erbij ligt. En een nieuwe hal gaat onze relatie niet veranderen in een van rozengeur en maneschijn en niks dan geil konijnengeknuffel.
Neen, liefje. Ik ga mij op televisie niet verontschuldigen voor de staat van onze hal.
Neen, liefje. Die Peter moet zijn brede armen thuishouden. Bij u. En al zeker bij mij. En de commentaar over hoe ik zweet moet hij ook thuislaten.
Neen, liefje. Dat is NIET zoiets als een gratis service van VT4. Dat is duur betaald. Uw privé-leven op de straatstenen. Een paar jaar aangestaard worden in de supermarkt. De risée van de collega’s tot uw pensioen. Dat is een kost die ik er niet voor over heb.

En dan ga ik nu maar eens de hal verder verven, denk ik. Ik werd er zowaar werkluchtig van, voor de vooruit.

“Help, mijn man is een klusser” is dan ook de beste reclame voor Gamma, Brico en Hubo. Samen met Huizenjacht, en 2 x The Block Hoegaarden, eigenlijk één langgerekt reclameblok voor Gyproc.
Kunnen ze nu echt niks anders uitzenden, een programma rond koken zoals Mijn Restaurant of zo? Ik zeg maar iets.