Ah, Knack. Al een jaar of 10 nu heb ik u achter mij gelaten. En nog steeds mis ik maar één ding, te weten de rubriek “Kwaad bloed” van Koen Meulenaere, zelfs al heet dat tegenwoordig “Bladspiegel”.

Vaak verguisd, maar altijd onterecht. Deze week nog in het striemende media-essay “De Media-omerta” van Koen Buelens:

En dan waren er – ingegeven door voor buitenstaanders moeilijk te ontwarren combinaties van beroepseer, kinnesinne en concurrentiedrift – de botsingen tussen de media zelf. De strijd tussen Dag Allemaal en TV-Express kan wellicht nog worden afgedaan als een afrekening in het milieu. Maar wat te denken van de manier waarop eind vorig jaar Knack en De Standaard elkaar via hun beider topmannen in de haren vlogen? Toen zijn blad Story onder vuur kwam te liggen, verdedigde Thomas Siffer zich door erop te wijzen dat De Tijd net zozeer over de schreef gaat wanneer zij bonussen van bankiers onthullen of De Standaard wanneer interne SP.A-mails worden gepubliceerd (DS 17 oktober 2009). In zijn als satire gepresenteerde rubriek in Knack probeert Koen Meulenaere systematisch de legitimiteit van de VRT-nieuwsredactie, De Morgen en De Standaard te ondergraven. De pot verwijt de ketel, maar tot structureel overleg kwam het niet.

Wat een onzin. Als er ooit een rubriek is die naast het etiket “als satire gepresenteerde rubriek” ook het epitheton “satirische rubriek” zou verdienen, is het toch wel deze van Koen Meulenaere, zeker? En inhoudelijk houdt Koen Meulenaere in dit lijstje opnemen ook al geen steek, want geen enkele redactie is er in zijn schrijfsels al steviger over de hekel in gehaald dan die van Knack zelve.

Gelukkig laat Knack zijn kroonjuweel ook bloggen op zijn website (zo goed als rss-loos, maar daar is vlug een mouw aan gepast). Terzijde: geen enkele Vlaamse site is zo chaotisch én rijk gevuld als die van Knack. Zodanig chaotisch zelfs, dat ze net zo goed inhoudsloos had kunnen zijn. Geen surfer zou het verschil merken.

Afijn, dit alles als inleiding om te zeggen dat het vermakelijkste dat ik in mijn feedreader aantrof na een superverlengd weekend kerstschransen, de post van Koen Meulenaere was over de Trofee Louis Tobback. En dan had hij die nog niet eens zelf geschreven, want die Trofee wordt uitgereikt aan de strafste oneliners van het jaar.
Ge vindt ze hier en hier. Mijn favorieten:

Op 10 Inge Vervotte:

Het is niet alleen met Yves Leterme dat ik af en toe activiteiten doe. Dat gebeurt ook met andere collega’s.

Op 9 Tom Boonen:

Ik ben niet slimmer geworden. Gewoon minder dom.

Op 8 Bart de Wever:

Frank Vandenbroucke kent niemand die het met hem oneens is. Hij kent alleen mensen die hem niet begrepen hebben.

Op 7 Rik Torfs:

Een wetenschappelijk artikel dient meer om geschreven dan om gelezen te worden.

Op 6 Piet Van Eeckhaut:

Ik ben begonnen met één cliënt, dat was te beheren. Toen kwam een tweede, dat ging ook nog. Vanaf de derde begon ik de dossiers dooreen te slaan.

Op 5 Jan Peumans:

In de eerste onderhandeling over de begroting stak Bart De Wever mij een papiertje toe: “Jan, ik versta hier geen kloten van.” Ik heb hem een briefje terug geschoven: “Niets van aantrekken, de anderen ook niet.”

Op 4 Louis Tobback:

De CD&V is als een verslaafde. Je kunt die droogleggen, acht jaar lang, maar al die tijd denkt hij maar aan één ding: de dag dat hij kan herbeginnen.

Op 3 Hubert Damen:

De belangrijkste reden voor een interview is om te vermijden dat er de dag nadien een witte bladzijde in de krant staat.

Op 2 Frank Vercauteren:

Eén keer heb ik een laatkomer laten staan. We moesten met de bus naar de training, één speler was er niet, we zijn weggereden zonder hem. Die gast heeft een taxi moeten nemen. Hij was wel eerder op de Heizel dan wij.

En op 1 Tom Lanoye:

Hugo Claus heeft mij en Brusselmans eens zijn kinderen genoemd. Dat schoot bij mijn moeder in het verkeerde keelgat: “Die Sylvia Kristel heeft hij misschien kunnen krijgen, maar mij nooit.“

Wat een opschudding, in de Tour de France. Niet om de sportieve prestaties, want de opwinding daarover wordt door enkele sluwe ingrepen van de parcoursbouwer zorgvuldig bewaard tot de voorlaatste dag als de Mont Ventoux wordt beklommen.
Wel om de controverse rond de “dag zonder oortjes”. Geen communicatie tussen volgwagens en renners, dat zou het vermoeide tourspektakel nieuw leven moeten inblazen.

Middeleeuwse praktijken, schreeuwen de ploegleiders. De tourdirectie was echter hard: er worden vandaag geen in-ears getolereerd. Op straffe van uitsluiting uit de tour. Er werd aan de start dan ook een hele stapel oortjes onverbiddelijk afgenomen.

Slecht één renner bleek enthousiast is over het verbod op oortjes, de man met de vreemdst gevormde schelpen sinds Mr. Spock himself:

Niet zonder reden: een kleine berekening leert dat de windweerstand van Tommeke-Tommeke-toch met ongeveer de helft zou afnemen, als hij vandaag mag rijden zonder.

Komaan Tom, naai die Franse chauvinisten op hun nationale feestdag eens een zwart-geel-rood oor aan!
’t Is vandaag of nooit. L’étappe “Van Gogh”, het wordt er een voor de man uit Balen!

Nagekomen bericht:
Het heeft weer niet mogen zijn. Er stond alweer Cavendish op het menu, oortjes of niet.
Maar het werd dan toch de dag van Tom. Want hij stond weeral in de boekskes: uitgegaan in Gent, en kussend (en wellicht met rooie oortjes) betrapt met een blondine. Opgebiecht aan Lore, knallende ruzie, Lore pakte haar koffers, ruzie bijgelegd, nu gaan ze aan kindjes beginnen. Hun levensles: “De mensen mogen weten dat wij een doodgewoon koppel zijn“. Sic.

Wat er mijn aan doet denken: wordt het niet eens tijd voor een Temptation Island met coureurs? Tom en Lore zijn certitudes. Et puis? Frank VDB en la Pinacci? Fausto en z’n witte dame? Armstrong en zijn vlam du moment?

Krijg ik daarstraks telefoon van mijn boezemvriend Tom Boonen.

Ik “Hey Tom, hoe gaat het?”
Tom: “Slecht jong”
Ik: “Oei, wat scheelt er?”
Hij: “Ik ben gepakt”.
Ik: “Oh noes, hebben ze u weer in het gezelschap van een minderjarig meisje gezien?”
Tom: “Nee, da met Sophie is lang gedaan. Ik blijf bij Lore nu. Nee. ’t Is veul erger”.
Ik: “Oei, zijt ge weer gesignaleerd op het naakstrand?”
Tom: “Grappig hoor. Dat was ik niet, ge hebt het zelf geschreven. En als ge nog ooit zo grapkes maakt, neemt dan iemand die groter geschapen is als mijn lookalike”
Ik: “Heheh, maar nog erger?”
Tom: “Ja, veul erger”
Ik: “Wacht, niks zeggen: ge zijt weer geflitst met uw sportkar”
Tom: “Zeg ventje, ge zijt ermee aan het spelen! Ge weet toch dat ik mijn rijbewijs kwijt ben”
Ik: ” Juist nu ze Top Gear op Canvas uitzenden! Hoe kon ik het vergeten? Nog erger dan dat?”
Tom Boonen: “Veul erger”
Ik: “Ge hebt hem toch niet weer geparkeerd tegen een paal omdat er een kat de weg overstak?”
Tom: “Man, zijt gij nog niet goed wakker of wa? Ik mag voor de moment niet met nen auto rijen. “.
Ik: “Zeg dan wat er is. Veul erger? Ge moogt niet mee naar de Tour van Patrick”
Tom: “Zot!”.
Ik: “Heeft Tom van Noppen u er weer bijgelapt?”.
Tom (Boonen): “Neejen”
Ik: “Is het uitgelekt dat je een Iphone uit de States geïmporteerd en gehackt hebt en lacht iedereen u nu vierkant uit omdat hem binnenkort goedkoper en met 3G en GPS en zo gaat uitkomen”
Tom: “Hou daar nu eens over op, wilt ge?”
Ik: “Sorry, het was sterker dan mezelf”
Tom Boonen: “Nee, ‘k zal het maar zeggen want ge raadt het nooit: Cocaïne!”
Ik: “Cocaïne!”
Tom Boonen: “Ja! Cocaïne!”
Ik: “Waar, waar? En wat moet dat kosten?”
Tom: “Nee, ge krijgt er geen. Ik bedoel: ik ben gepakt op cocaïne!”
Ik: “Hoe komt nu zo iets?”
Tom: “’t Is de schuld van Parijs-Roubaix!”
Ik: “Huh?”
Tom: “Ja, daar heb ik een smak geld gewonnen. En stinken dat dat deed. En ik heb daar eens aan geroken, en blijkbaar zat er cocaïne op die biljetten en dan is dat zo in mijn neus geraakt en nu hang ik”.
Ik: “Straf verhaal!”
Tom: “Straks is het persconferentie en ik weet niet wat te zeggen. Wat zou gij nu doen?”
Ik: “Doen of uw neus bloedt?”
Tom: “…”
Ik: ” Zeggen dat je dit jaar naar de Tour gaat voor de Witte Trui in plaats van voor de Groene?”
Tom: “…”
Ik: “Niet grappig blijkbaar?”
Tom: “Neen! Ik zit in de shit maat”.
Ik: “Vooral niet snuiven!”
Tom: “…”
Ik: “Ok. Laatste poging. Wat ik zou doen in dit geval is een goei lijn snuiven, met een rotvaart in de auto van Tom Van Noppen naar het naakstrand rijden en daar een jong dingske poepen in ruil voor een nieuwe Iphone?”
Tom: (legt neer).

Dan probeert ge uw vrienden eens op te vrolijken!

update:
Wat er uiteindelijk op de persconferentie werd gezegd, kan je op YouTube bekijken of op Sportwereld nalezen:

Vorige zondag ging op één het nieuwe programma Tomtesterom van start. Wekelijks gaat Tom Waes (Tragger Hippy, Het Geslacht De Pauw …) een nieuwe uitdaging aan, om met een “how to”-handleiding in de hand te proberen om iets te doen of te worden. In de – geestige – eerste uitzending probeerde hij zijn roeping als paparazzo.

Maar ook het publiek kan meedoen: “Tom daagt jou uit! Na elke aflevering daagt Tom jou uit om nog straffer uit de hoek te komen dan hijzelf … Wie het meest opmerkelijke filmpje of foto instuurt, wint een leuke prijs. ” Ranzig idee, en de BV’s kunnen er niet mee lachen (Bij de 400 inzendingen onder andere Freya Van den Bossche in Portugal, Bart de Wever op een konijn, Willy Sommers in zijn zwembroek …)!

Meer motivatie had Bibi (zo heet de paperazzo in mij, een vettig ventje!) niet nodig om zijn camera boven te halen en op zoek te gaan naar de smeuigste plekken om BV’s te betrappen. En wat is er smeuïger, zo dacht die paperazzo in mij, dan te proberen ze te fotograferen “in hunne pure”.

Na de break of doorklik vanuit de RSS, de opmerkelijke oogst van een blitzbezoekje aan de naaktstranden van Saint-Tropez, Cap d’Agde en een paar Griekse eilanden. Waar nogal wat Bekende Vlamingen, eens uit de ogen van het Belgische publiek, al hun kleren afgooien, en poedelnaakt rondstoeien op het strand, hun boot of in de sauna. Exclusieve en NOOIT GEZIENE NAAKTFOTO’S van nudisten als Jean-Marie Pfaff, Lucien Van Impe, Frank VanderLinden, Ishtar, Prins Filip en … dames opgelet … Tom Boonen!

Lees het vervolg van Tomtesterom: BV’s in hun blootje…