|
||||||
![]() |
|
Posts met de tag « wijvenweek»:
mrt
18
2012
#wijvenweek: de restVandaag is het dag van de zorg voor mijn vriendin (opendeurdag bij de Tandem, voor de geïnteresseerden). En dus is de zorg voor de drie kleine persoonlijkheden hier ten huize deze dag voor mij. Ja zo zijn ze wel, die w… Doet er mij aan denken. Inhaaldag van de wijvenweek, is het ook vandaag. En ik heb wat in te halen. Gemist:
Hop: Dat ik tegen het teveel aan meningen ben. Meer zelfs, droom van een wereld waar niemand nog een mening heeft, omdat we het eens zijn. En zelfs al had ik in afwachting daarvan hier of daar nog een mening, dan zelfcensureerde ik ze, omdat ik van mening ben dat je consequent moet zijn in dingen. Een consequente houding die best best het bestoefen waard is. Zo dan. Of misschien een amendement indienen. Kunnen we inhaaldag van de wijvenweek niet veranderen in afhaaldag? Voor mij een Amoorie en een Ysabje, een SuzieQew, een disfunctionele huisvrouw, een Fake Plastic Ruby, een Lieve en een An, de verzamelde meisjes van Oona, en natuurlijk Lilith en Ilse. Met looksaus. Mijn top 10 van een uurtje speeddiagonaal de wijvenblogs bijlezen. Allemaal mevrouwen/meisjes/madammen met wie ik met graagte eens mee aan een tafel zou belanden. Als Zooey Deschanel eens niet kan.
mrt
13
2012
#wijvenweek: Guilty pleasuresAllez hup, dag 1 van de wijvenweek is nauwelijks verteerd, of daar is dag 2 al. Thema: Guilty Pleasures en Kleine Kantjes. Kleine kantjes, daar kan ik kort over zijn. Heb ik niet. Muhahaha. Alles aan mij is XXL. Muhaha. En zelfs als er al bepaalde kantjes iets minder groot geschapen zouden zijn dan verwacht, nog altijd de strohalm dat het niet de grootte van de kantjes is die er toe doet, maar wat ge er mee doet. Muhaha. Over dus naar de Guilty Pleasures. Calvinistische moraal, dat elk pleziertje ook weer schuld moet inhouden. Dat elke praline moet smaken naar de extra gram op de weegschaal. Genieten gelijkstellen aan ons afhouden van de Heer. I plead not guilty, your honour, i plead pleasure. Alhoewel. Soms voel ik me toch ook wat schuldig. Als ik op deze blog zit te wijvenweken, en zo mijn vijf Zooey Deschanel Tumblrblogs weeral eens een beetje veronachtzaam. Of als ik met mijn kinderen speel, en dan geen tijd heb om de Zooey Deschanel Wikipedia-pagina van wat nieuwe feiten te voorzien. Als ik een of andere nieuwe cd iets te veel speel, en zo weeral She&Him brutaal links laat liggen. Als ik een rommelen in de tuin en aan het eind van de dag weeral de kans gemist heb om een poster bij te hangen op mijn Zooey Deschanel slaapkamertje. Als ik komeneten op televisie kijk en zo die avond maar twee keer naar 500 days of Summer kan kijken.
mrt
12
2012
#wijvenweek: BeautyqueenEr wordt aangebeld, vier jaar na datum, dat het weer van dattum is. Hoor: dat gezucht en getik, gewrijf en geschuif: het zijn 300 vrouwenblogs die ontwaken na een vierjarige winterslaap, die worden opgepoetst, aangezwengeld na de stilte. Want de klaroen heeft geschald, The Rallying Hymn Of The Republic Der Bloggende Dames heeft geklonken: het is weer Wijvenweek. Na het synchroonmenstrueren van vrouwen die lang samenwerken of -leven, een nieuw mysterie der natuur: het synchroonbloggen der wijvenblogs. Hoera ook. Want een beetje oorlog kan natuurlijk niet zonder collaborateurs. Mannen in deze. Die blij zijn dat er nog eens wat beweegt in bloglândia. Die een wijf in zich hebben huizen. Of niet ontevreden waren over de blogpostjes die dat bij de vorige editie opleverde. En toch, ik heb het me al beklaagd, bij het lezen van de thema’s.
Ik heb vandaag dus gezocht. Naar de beautyqueen in mijn diepste gedachten. Niet gemakkelijk, oppervlakkig als ik ben. En toch gevonden, onderin de bodemlooste put van de laagste mijnschacht van de onderste lift van mijn lower class bestaan van mijn onderbewustzijn van mijn laagste driften van mijn diepste gedachten. Daar zat ze, mijn beautyqueen. Was het toch wel niet Zoooey Deschanel zeker. Niet onknap. Grappig. Muzikaal. Onafhankelijk. Puppy eyes. Stijl. Proper op haar eigen. Ik kon het slechter getroffen hebben.
mrt
30
2008
[Wijvenweek]: Wat mannen niet begrijpenHet laatste loodje in de wijvenweek, want op zondag rustte God (m/v) en mag er gefreewheeld worden. Of ingehaald, want op zaterdag moest er ook nog gewerkt worden, en wel rond het thema “wat mannen niet begrijpen”. Cool, want daar kan ik kort over zijn. Er is gewoon niks wat mannen niet begrijpen. Voor elke lul die niks begrijpt van PMS, de maandelijkse moeilijke dagen of andere dameskwalen, is er wel een doctor in de gynaecologie die er de ins en de outs van kent. Kortom: mannen zijn met minstens 3 miljard. O, en voor ik het vergeet: er is dus ook niks dat vrouwen niet begrijpen. Voor elke bitch die niet begrijpt dat mannen ook gevoelens hebben, is er wel een begrijpende met inlevingsvermogen dat haar eigen aura overstijgt. Kortom: vrouwen zijn met minstens even veel. Om maar te zeggen dat man-vrouw-stereotiepen er zijn om verbrand te worden op een immens groot vreugdevuur.
mrt
28
2008
[Wijvenweek]: KinderenVandaag luidt het opgelegde thema in de wijvenweek – waaraan deze jongen op vrijwillige basis meedoet om het wijf in zijn lijf ook eens een verzetje te gunnen, niet om zijn seksegenoten te verraden – : “Kinderen”. Cool, want daar kan ik kort over zijn. Twee. Zoveel kinderen heb ik hier rondlopen. Eentje van drie jaar – luistert naar de naam Daantje – en eentje van n en een sjiek – luistert in het geheel niet naar de naam Maudje. Vermits ik er een post over moest plegen, heb ik dit stel kinderen vandaag eens oplettend geobserveerd. En het zal u misschien verbazen, maar ik kan niet anders dan mijn teleurstelling rapporteren.
Kortom. Kinderen zijn fel overroepen. Bezint eer ge er aan begint, dames.
mrt
27
2008
[Wijvenweek]: HuishoudenAw. Deelname aan Wijvenweek als andersgeslachtige is niet geheel zonder risico’s. Zo word ik hier in mijn eigen comments nu al een “tof wijf” genoemd. Swellegant! De opdracht voor vandaag luidt: “het huishouden”. Want het huishouden, dat is zowat het saaiste dat er bestaat op deze monotone aardkloot. Saaier dan een grap van Geert Hoste over prins Filip, herhaald door Raf Coppens het jaar nadien, en dan naverteld door Nigel Willams in Volt. Zo saai. Huishouden, da’s – in my humble opinion – iets voor huishoudsters (m/v). Valt er ondertussen iets te leren uit de post van de andere “wijven” over hun huishouden? Welzeker:
mrt
26
2008
[Wijvenweek]: De ideale manDat van dat shoppen heb ik wegens acute n chronische shopallergie even aan de kant gelaten. De opdracht vandaag in de “wijvenweek” luidt: “de ideale man”. Want ik ken hem niet. Dan was ik altijd lief. En nooit boos. Dan gaf ik nooit kritiek. Niet gergerd over kleinigheden en pietlutten. Steeds zen. Aan gebreken dus geen gebrek (voeding voor de stelling van Els “mannen en vrouwen verschillen amper, maar we willen het niet toegeven”).
mrt
25
2008
[Wijvenweek]: Mijn WijflijfOntboezemingen in het kader van wijvenweek. Niet aan te ontsnappen. “If you can’t join them, read them”, is een reactie. “If you can’t join them, do it anyway” een andere. “Mijn wijflijf” is de opdracht van dag 1. 1 uur. Zoiets. Zolang is mijn lijf een wijflijf geweest.
Afijn. Wij genoten van de verbaasde blikken van het verzameld publiek (in feite zaten wij maar in de Chiro om met de Chiro te lachen). Ondanks dit “succes” heb ik mij later nooit in de verleiding gevoeld om mijn manlijf in een wijvenlijf te transformeren. Vrouwenkleren aan te trekken. Nooit aandrang gevoeld om te travestieten (of hoe zet je dat in een werkwoord?), laat staan de oljsterse voil jannet uit te hangen. Niks voor mij. Vrouwen trekken teveel aandacht. Zuigen ogen naar zich toe. Hun lijven zijn er om te bewonderen, aan te raken, te strelen, te beminnen, in te kruipen… niet om te imiteren. En ook niet om onder ongenadig neonlicht te analyseren en masochistisch te zelfbekritiseren, zoals gisteren gebeurde. 70 vrouwen die als ze horen over “mijn wijflijf” prompt in een schrijfkramp schieten en onderdelen waar ze ongelukkig mee zijn beginnen op te sommen aan een tempo waarbij zelfs een autist schichtig van zou worden.
mrt
24
2008
’t Is altijd iets met die wijven“’t Is altijd iets met die wijven“, zong vrouwenkenner Clement Peerens ooit. Een klein probleem heb ik maar met deze wijvenweek. Dat ze enkel aan dames/meisjes/madammen hebben gevraagd om mee te doen. Da’s corporatisme, enggeestigheid, vooringenomenheid, seksisme, hokjesdenken en bekrompenheid in één. Precies of een man geen wijvenblog kan hebben. Een ganse blogosfeer die “wijventhema’s” blogt is toch een effectiever antwoord op de negatieve beoordeling over de Bwards dan enkel de vrouwen. Gemiste kans om roldoorbrekend in plaats van rolbevestigend te zijn. Of toch, ik heb nog een probleem. Met de woordkeuze. Die niet de hunne is, maar wijvenweek had toch beter madammenmaand geheten. Want als knipoog in beperkte kring is dat leuk, maar als hun actie de media haalt geeft deze naamgeving de vooroordelen die ze willen bevestigen net extra aandacht. Of nog een “quibble”: door per dag een thema op te leggen, wordt het precies een saaie week. Eén post over knotsknieën, cellulitis, blubberbuik of hangborsten, dat kan mijn feedreader wel aan. Maar 70, simultaan? (ja, ik beken: van de 70 blogs die meedoen zitten er toch een stuk of 40 in mijn regelmatig gevolgde feeds. Wijvenzot? Neen, er zitten gewoon veel goeie blogs bij…). Of misschien nog eentje, nu ik toch bezig ben: dat door niet tot “de wijven” te behoren, ik automatisch terechtkom in het mannenclubje. Dat dan dingen zegt als “Dit is het plan: maandag – de vijf heetste babes. Dinsdag: shotten. Woensdag: mijn ideale vrouw. Donderdag: mijnen hof. Vrijdag: kinderen. Zaterdag: wat vrouwen niet begrijpen. Zondag: tietendag” of “Dat wordt deze week extra chopper docu’s, Mega Structures en Ultimate Survival kijken op discovery channel om de boel te compenseren”. Zelfs met de dikke knipoog die erbij hoort: Thanks but no thanks. Maar voor de rest: niks dan lof, kudo’s en warme gevoelens voor dit fijne initiatief. Om af te sluiten, nog eens over naar wat vrouwendeskundige Clement Peerens over deze wijvenweek zou gezegd hebben:
😛 |
![]() |