Vandaag stond er, echt waar, een ijsbeer op mijn stoep toen ik thuiskwam.
Wel geen echte ijsbeer.
Want hij is dan wel meer van ijs dan een echte ijsbeer.
Maar natuurlijk minder echt een beer dan zo’n echte ijsbeer.

Ik noem hem maar eens Knut.

Er zat ook een briefje bij, dat het gaat om een actie van Coca Cola en het WWF. Dat ze de ijsbeer gaan redden.
Prima, maar nu ben ik toch benieuwd wat ze gaan doen om mijn ijsbeer te redden. 
Nu redt hij zichzelf nog, maar wat als het gaat dooien? 
Ga ik dan niet met een dooie ijsbeer zitten?

Dat zou toch knudde zijn. Van Knut.

Of als ze mijn ijsbeer daar bij Coca Cola en het WWF echt redden, 
bijvoorbeeld door van België een gigantische permanente diepvries te maken. 
Gaan ze dan niet zo hard moeten stoken 
dat de aarde dan weer gigantisch permanent gaat opwarmen, 
en alle echte ijsberen al hun echt ijs gaat smelten?

En dat dat toch k*t zou zijn. Voor de kudde.

IJsberen, dat wordt het, wat het gaat worden.

Tutut … tut … tutut … tut …