Frankje die wacht op Michele Scarponi, die niet meer gaat komen langsrijden. Want die is gepakt door een busje, gesmakt op op de grond. Zo’n mooi beeld.

Nog steeds mooi in de kleuren van Astana, die Frankie.
Zoals hij vloog, met Michele. Zijn helm aan frut knaagde, zijn remmen dreigde door te bijten, of de kilometriek van de Italiaanse wielerkampioen wilde saboteren.
Maar vooral dus zoals hij vloog.

Grande Frankie, grande!

…3 orette oggi Frankje…👌😎🔝 pic.twitter.com/Qg5RGPyHBP

— Michele Scarponi (@MicheleScarponi) 22 november 2016

Heel veel 3. Een flinke portie 19. En af en toe wat 18.

Google eens “C-mine expeditie”. 9 van de 10 resultaten kauwt het zinnetje uit de brochure na: “C-mine expeditie, een uniek belevingsparcours in ondergrondse mijngangen.” Geen woord van gelogen dan ook. Misschien wel wat overdreven.

C-Mine. Want daar is het. Of toch, zo heet het daar tegenwoordig: serieuze verbetering ten opzichte van “De mijn van Winterslag”.
Expeditie. Want dat is het. Niet zozeer in de zin van “een (wetenschappelijke) ontdekkings- of onderzoeksreis die vaak naar vreemde en afgelegen gebieden leidt en daardoor vaak gebonden is aan behoorlijke inspanningen en beperkingen“, eerder in de zin van “Wandeling van een kleine kilometer met veel stops en 4 trappen”.
Uniek. Want dat is het. Zoals elke plek op aarde uniek is. En zandkorrel. Voor de rest is het een aardige tentoonstelling met interactieve elementen in een mooi industrieel gebouw.
Belevingsparcours. Absoluut. Alle zintuigen komen aan bod. Zicht: check (er zijn filmpjes in mooi geconstrueerde kijkkasten, en een ferme periscoop die je toelaat ook terug in de tijd te kijken). Tast: check (excuses, mevrouw). Gehoor: check (er is een knappe machinekamer waarin de geluiden uit de mijn loeihard tot u komen na het draaien aan knoppen, hendels en andere bedieningspaneeltoestanden). Smaak: check (de expeditie is met veel zin voor goeie smaak opgebouwd). Reuk: uncheck (maar er schijnt tot vorig jaar een geurinstallatie te hebben gestaan. Nu staat er op die plaats de Mine Duster, een wasinstallatie die vast “uniek” is: je kan er een foto nemen waarop je bekleed met kolenstof opstaat – redelijk uniek voor een “expeditie” waar geen kool, laat staan kolenstofdeeltje te zien was, en dan nog nàdat je je in de wasinstallatie gewassen hebt).
In ondergrondse mijngangen. Absoluut. Want ook -1 is ondergronds, toch? En een gang in een mijn is een mijngang, wat het woordenboek ook moge beweren over “tunnel uitgehouwen in de grond etc.”

Dat soort verwachtingen maakt de C-mine expeditie dus niet helemaal waar. Maar “een slim geconstrueerde wandeling door een wat gangen in de ex-mijn van Winterslag“, dat is het wel.

Zeker een aanrader met kinderen is zoals wij de “Cyriel de Krekel” expeditie doen. De kinderen krijgen dan een zeer leuk gemaakt boekje en een gordel met gereedschappen en moeten op een aantal plaatsen in de wandeling aan de slag om tips bij elkaar te sprokkelen. Die tips leiden dan naar de plaats waar ze Cyriel kunnen vinden. (Extra tip, voor de wat luiere kinderen: alle tips staan ook gewoon op de bladzijde voor die waar ze moeten gaan zoeken). Na afloop kunnen ze nog een Cyriel de krekel medaille persen (wel een slimme manier om die gordels terug te krijgen, dat). De kinderen waren dus zeker content, al was er ook wat teleurstelling omdat ze niet de indruk hadden echt ondergronds of “in” de mijn te zijn geweest.

Er wordt – zo zagen wij vanop de liftblok – ondertussen op het middenplein een doolhof in elkaar gelast. Dat lijkt ook wel iets leuks te worden. Zolang ze het maar niet in de markt gaan zetten als het “C-Mine Labyrint, een uniek wandelparcours in waanzinnige spelonken“.

1. Het was niet meer leuk

Als er iemand uitnodigt tot gekscheren is het toch wel de Vlaamse Justin Bieber genaamd Ian Thomas? Zag op Facebook en Twitter de voorbije dagen regelmatig dit grapje voorbijkomen (naschrift: bron gevonden, het was natuurlijk weer een @zegmaarbas-mopje)

Niet slecht. Prompt m'n eigen, intellectueel nog net iets bevredigendere versie gemaakt:

Haterz gonna H8, maar hij doet het toch maar. Zich in een clip van Snoop Dogg inkopen en zo. Het was dan ook maar gekscherend.

Of heeft de N-VA – “N-VA biedt Yves Leterme plaats op Europese lijst bij verkiezingen 2014“, wat later gevolgd door “Het was maar om te gekscheren” – daar vandaag soms het monopolie op?

Er lag hier zeer veel onder de kerstboom dit jaar. Stelten, een gitaar, een iPad Mini Retina, een kubb-spel, een kruimeldief, lampen voor de zolder, de Pencil van Fifty Three, skates, de Lego Mindstorms robot uit Daan's dromen, oorbel-hangertjes en parfum, een Sony RX100ii fototoestel … Maar dat waren dus allemaal dingen die wij of familie er zelf onder hadden gedeponeerd.

Er waren echter ook een tweetal “externe” verrassingen dit jaar. Eentje van Telenet – een soort VIP-pakket waarbij ik een jaar lang Rex&Rio en Sporting Telenet mag proberen, in ruil voor hier en op de sociale media af en toe wat meningen over wat er daar zoal te zien valt. Indien u mij zoekt dit jaar, grote kans dat u mij vindt in de zetel.

Een ander groot en mysterieus cadeau was een pak van Disney België dat hier weekje voor kerst werd afgeleverd. Daar bleek zeer veel in te zitten. Deze incredibles bijvoorbeeld:

En een stuk of wat Monsters,

Piraten, ook:

En cowboys:

Astronauten …

… en een hele resem Cars:

En – hoeragejuich bij de meisjes – gelukkig ook een prinses:

Dat alles zijn niet alleen zeer leuke standbeeldjes, maar ook delen van het Nintendo-spel Disney Infinity.

Wij hebben de versie voor de 3DS, en alhoewel de online kritieken op die versie van het spel in vergelijking met de Playstation, Xbox of WiiU-versie niet bepaald lovend zijn, blijkt het ondertussen al best een leuk spel. Of reeks van mini-spellen eigenlijk. Die je speelt met een team dat je samenstelt door een aantal van de bovenstaande beeldjes te “scannen” op een bluetooth platformpje. Waardoor het spel toch elke keer weer anders wordt. Nog uuuuren pret verzekerd.

Merci allemaal, dus. Infinityment.

P.S. Nog een kleine trotse vermelding dat al de foto's van de Disney-figuurtjes hierboven van eigen hand zijn. Heb er een kleine softbox voor gebouwd – zoiets als dit – die dan langs boven belicht werd met een bureaulamp, en van rechts met een off-camera flash. Verder een macro 105mm, op statief, zodat de aperture op 22 en het meeste van voor tot achter scherp geraakte.

Hoe harverwarmend schoon.
Apple heeft een filmpje uit. Voor de kerstdagen. Misverstand heet het.

Kerst met de familie. Sneeuw, samenzijn, gezelligheid, lichtjes. Maar er doet er eentje niet mee. Een jongen – laten we hem Ronny noemen – zit de hele tijd gebogen over een schermpje. Niet erbij, constant met de telefoon in de hand. Geen lachje kan eraf. Puberteit, Generatie Beu. Die zit met een probleem, denk je.

Maar nee hoor, het was een misverstand, blijkt aan het eind. De jongen heeft al die tijd een filmpje zitten maken. En toont het nu via Airplay op de televisie, voor iedereen. Sneeuw, samenzijn, gezelligheid, lichtjes, technical prowess. De tranen wellen op.

Ah ja, want dan was het goed natuurlijk. Dat Ronny de hele tijd niet meedeed. Dat Ronny daar godganse dagen verveeld en afzijdig zat. Ronny was namelijk een filmpje aan het maken. Traantjes!

Ho, ho, ho, wat een misverstand. Natuurlijk zat Ronny niet met een zwangere vriendin. Was helemaal niet vastgekleefd aan zijn gsm om er drugs of bitcoins mee te verkopen. Of probeerde niet level 147 van Candy Crush Saga uit te spelen. Nee, hij was een selfie van de familie aan het maken. Ontroering!

Natuurlijk was het goed zo. Dat hij er bij maar niet bij was op het feest. Dat Ronny opgeslorpt zat in een andere wereld in de paar inch van zijn schermpje. Want het was geen verre vreemde wereld waar Ronny zat, maar in de parallelle realiteit dat iets niet bestaat tenzij je er een selfie van neemt. En niet alleen opgenomen, maar ook meteen gemonteerd. Kerstgevoelens!

In het jaar van de selfie, is dit misschien wel de video van het jaar. Tenzij Samsung, HTC of Wout Bru nog met nog iets beters komen.

Er worden teveel foto’s gemaakt op deze wereld, akkoord. Maar toch, soms worden er niet genoeg foto’s genomen. Er blijken van het moment dat drie Belgische ministers (Peeters, Reynders en Marcourt) op handelsmissie in Hong Kong poseerden met zonnebrillen van Studio Gooris maar een foto of twee te bestaan. Te weinig.

Dat vraagt toch om een internetmeme? Maar vier dagen na datum nog niks. Ge stelt mij teleur, internet.

Nog wat andere pogingen.
Move over Ray van Mechelen.”You wonna make money? Awel, then you fuck!”:

MC Peeters in da house:

Of misschien zijn die drie wel een stel gewiekste impressario’s:

of trotse wapenhandelaars in een dor land: 

Hier is de foto, go wild.

Ik ging in heel die pietendiscussie een beetje pro piet zijn. Zwarte piet altijd sympathieker dan die statige griezel van een Sinterklaas gevonden en ongeveer elk argument contra zwarte piet strandt wel op de eenvoudige wijsheid dat piet niet zwart van huidskleur is, maar van het roet.

Ja, hij herinnert aan een koloniaal verleden.
Een snel gemaakte fout, gezien hij zwart ziet. En misschien heeft ons koloniaal plunderen zich wel op dat kinderfeest geënt. Gewoon duidelijk maken dat pieten tegenwoordig niet zwart van huidskleur zijn, wel zwart van hun vuile schoorsteenwerkje.

Ja, hij praat een beetje dom.
Hij is een knechtje, en knechtjes worden wat dommer voorgesteld dan de baas. Achter de vuilkar lopen ook niet allemaal universitairen. Zeker geen uitlachen van de donkere medemens, want hij is niet zwart van huidskleur, hij is zwart van het roet.

Ja, hij stoot mensen tegen de borst. En uw kindje zal maar eens voor zwarte piet uitgemaakt worden.
Maar hoe gaat het weghalen van zwarte piet daaraan verhelpen? Als ze niet „zwarte piet” gaan roepen tegen uw kind, gaan ze wel een ander kwetsend woord vinden. En roep dan terug „zwarte piet is geeneens écht zwart, hij is een vuile bleekscheet”.

Enzoverder.

Maar een weekje later begint dat pro-pietendom toch al te zwaar uit de bocht te gaan. En wil ik daar precies niet meer bij horen.

Die 1000 gore reacties op hln, dat geen stijl woordgebruik dat zich veralgemeent, die pro-pietenbetoging in Nederland die bijna een zwarte mevrouw te lijf ging, of gisteren nog het verhaal van zangeres Anouk. Die de euvele moed had dit op haar Facebook te plaatsen:

En dan de volgende dag enkele superfijne reacties kon optekenen.

Hier een aantal lieve berichten die ik heb mogen ontvangen de afgelopen dagen. #zwartepietmoetblijvenREALLY??!! pic.twitter.com/bGmCpjdbLI

— Anouk (@Anouk) October 28, 2013

of

Voelen jullie de liefde? pic.twitter.com/NVJnt1scUZ

— Anouk (@Anouk) October 28, 2013

of

En hierrrr komt Rob. HOU VOL ALLEMAAL pic.twitter.com/xL0wJ8PZIK

— Anouk (@Anouk) October 28, 2013

Kots.

Daarom mijn voorstel, of meer een dringende oproep: Beste racisten, verander a.u.b. van kamp. Ofwel zijt ge pro white power en zo, en dan vindt ge het misschien beter ook schandalig dat er zomaar negers een kinderfeest komen vergallen. Geef nu toe, dat lijkt toch verdacht multicultureel en zo, dat overeenkomen met die zwarte meute die hier elke december komt binnenvallen. Binnenbreekt in onze huizen en al.
Lijkt mij duidelijk, racisten switchen best naar het anti-Zwarte Pieten kamp. Afschaffen die zwarte handel.

En als zij niet van kamp veranderen, dan doe ik het wel. Pietitie ingetrokken. Ik zet me in het midden (anti-zwartepiet worden is ook geen optie, stel u voor dat ze mijn raad hierboven opvolgen, dan zit ik weer in een kamp met wie ik absoluut niet in een kamp wil zitten).

Zwarte piet zal mij voortaan worst wezen.
Al twijfel ik nog tussen een zwarte pens en een witte boudin.