Libellen die braaf, maar in feite waterjuffers waren, dat heb ik al eens gepost. En libellen die wel libellen waren, maar wel bijzonder akelig copuleerden, dat ook. Maar libellen die libellen zijn, zonder daarbij vuile manieren te doen, dat nog nooit. Bij deze.

Mevrouw:

Meneer:

Zoveel bijzonders is dat niet, ge moogt dat denken. Maar als ge weet dat ik voor het maken van die foto’s een half uur – weliswaar op een mooie nazomerdag maar toch! – in een in september al bijzonder fel afgekoelde vijver heb gestaan, dan denkt ge daar toch iets anders over. Dat het niet bewogen is, met dat gebibber … Leve de korte sluitertijden.

Of ik eens snel die vieze beesten van de voorpagina van mijn blog wil wegdoen, zegt ze. 
Wat het dan moet zijn, vraag ik.
Lievere beesten, zegt ze.
Vlinders, zegt ze.
Dat dat treft, zeg ik.

Want ik ben net aan het testen met een Nikon D700 (Professioneel gerief. Dat ik kan overkopen voor 1000€).  En heb dus de voorbije dagen wel wat in de tuin rondgelopen met een macrolens. En het ook net vlindertelling geweest is, dus is er een site waar je makkelijk de namen van vlinders kan vinden.

En dat ik haar dus kan vertellen dat dit de kleine vuurvlinder is:

En dat de dagpauwoog ook present is.

En het Oranje Zandoogje

En dit de iets minder fotogenieke gehakkelde aurelia:

En het bont zandoogje, ook present.

Maar dat ik wel nergens kan vinden wat deze soort is:

En dat witjes (citroenvlinder) en blauwtjes (boomblauwtje) veel te hard rondfladderen om ze voor je lens te krijgen.

En dat er nu dus wat lieve beesten staan.
Graag gedaan, zei ik. 

En dat ik dat misschien maar eens moet doen, die D700 overkopen. Die kleuren, die scherpte, die zoeker, die autofocus, die bediening… Watertand. Watertand.

Nothing, just watching some pictures on mah iPad, dressed as a fairy.

What’s that you’re saying? Posing for your Nintendo?

Don’t see the point, really. Ok then. If you insist.

Oh, and now that pic is on there, huh?

640×480? Not impressed. Back to mah iPad.

De griep houdt hier huis. In mij, en in een koppel kinderen.

Maar buiten woedt de lente. En de koers kwam langs. In Balegem. Veel dichter dan de Omloop het Nieuwsblad (het vroeger Omloop het Volk, ook wel Gent-Gent genoemd), de opening van het wielerseizoen in België, kunt ge dan ook niet komen.

Broek uit (mijn straat heet Broek, het kledingstuk hield ik aan), 300 meter Kalle (ook en straat, geen domme trut), en 300 meter Bierman (ook een straat, elke gelijkenis met er wonende manspersonen berust op toeval), en we zaten al op de weg van de wielrenners. Op het parcours te situeren in volle finale, tussen de kasseien van Velzeke (Paddestraat, Lippenhovestraat) en de scherprechter van de finale (Lange Munte).

En dan komt het circus snel op gang. Geen reclamecaravaan, gewoon eerst wat zwaantjes, een paar vooruitsnellende ploegwagens en dan al de wedstrijdwagen. De heli boven het hoofd maakt duidelijk dat de kopgroep nu wel heel dichtbij komt.

En dan de kopgroep al (rechts de latere winnaar Sep Vanmarcke / voorovergeplooid over zijn stuur in het midden Juan Antonio Flecha / achteraan de later wat knullig sprintende Tom Boonen. De winnaar glimlachend, hij had het al in het snotje):

En op zeer korte afstand erachter, de even voordien achtergelaten Thor Hushovd – de tong op het stuur – met Matti Breschel, en even later nog een uit het wiel gereden onverlaat (reed er voor piet snot bij):

en dan een hele tijd wachten (lang voor de snotneuzen die ik meehad) op het peleton. Met pechvogel Gilbert aan kop, achteruitkijkend als in zijn beste momenten, zij het een paar minuten achterop de plaats waar we dat van hem vorig jaar gewend waren:

En dan groepjes en groepen en enkelingen. Sommige berustend (het is gedaan, nog 25 kilometer en we kunnen douchen), andere nog volop bezig zich het laatste snot uit de neus te rijden:

En dan is het al gedaan. Tijd om terug naar huis te rijden. En terug in de zetel te duiken. Sep Vanmarcke te zien winnen. Te kijken of we in beeld waren tijdens de tv-uitzending (check). En dan de rest van de dag niet meer uit die zetel te komen.
Het voorjaar kwam langs, maar is nog niet helemaal doorgebroken. De winter moet hier nog uitgezweet.

Week 2 van het 366 project, en het was al wat moeilijker. Maar dat gaat beteren, ik voel het. Dan gaat mijn leven zich op allerlei plaatsen afspelen waar de fotogeniekheid van afdruipt, gaan de meest fotografiewaardige mensen zich voor mijn lens van hun kleren ontdoen en zal ook het licht optimaal beginnen meespelen in het u bezorgen van de meest waanzinnige foto’s. Ondertussen moet u het met deze doen:

Zaterdag (14/366) So that’s where they’re hiding

Vrijdag (13/366) Tandenpoets

Part 3/5 van het dagelijkse avondritueel. Pyamaatjes aan, glaasje warme melk drinken, tandenpoetsen, verhaaltje lezen, instoppen. If it works for them, it works for us 😉

Donderdag (12/366) Wijlen mevrouw spitsmuis

Nu nog een spitse opmerking vinden om bij deze foto te plaatsen.

Woensdag (11/366) Toren

Hij werd uiteindelijk 1 meter 90 en is twee dagen blijven staan. Maar zijn rijk is inmiddels ten einde. Sic transit duplo mundo.

Dinsdag (10/366) Rode kornoelje i̶n̶ ̶d̶e̶ ̶w̶a̶r̶ in bloei

De natuur vindt het warm genoeg voor het begin van de lente, en dus staat er al een hele resem aan dingen en dingens in bloei. Het stond in de krant (het arboretum van Kalmthout gaat nu zelfs al open, anders missen de bezoekers het bloeiseizoen), maar ook voor mijn raam is het moeilijk te negeren.
Al te enthousiaste “Het is Lente”-believers, opgelet evenwel. Sabine heeft dus wel NACHTVORST AAN DE GROND VOORSPELD VOOR DIT WEEKEND. DE IJSMEESTERS IN FRIESLAND HOUDEN ZICH KLAAR. IT GIET OAN #. BERG UW DIEREN EN KINDEREN, DE HORRORWINTER KOMT ER ALSNOG AAN!

Maandag (9/366) Vier op een Rij

Alle vijf op een rij ware beter geweest voor de sujetten op deze foto, maar elk begin is moeilijk.

Zondag (8/366) Opa

Vooruit gaat het niet meer, met opa (al stevig in de zeventig, en stevig op de sukkel ook), maar het zit nu tenminste makkelijk.
Of dit nu een trekzetel (© M. Vuijlsteke) is, geen idee, maar deze is dus wel uitgerust met 3 motoren om optimaal in en uit te kunnen stappen. Uitgerust om uit te rusten dus.
Model is voorlopig, de definitieve wordt op maat gemaakt en laat nog een paar maanden op zich wachten.

Vorige week: 1 tot 7 van 366

Zaterdag (7/366) Stadshal Gent

Er is een theorie dat alles op zijn mooist is tijdens het zogenaamde l’Heure Bleue, tussen zonsondergang en nacht. Hetgeen zou betekenen dat dit de in oprichting zijnde Stadshal op het Emile Braunplein op zijn mooist is.

De foto’s van de vorige dagen:

Vrijdag (6/366) @ autokeuring Sint-Denijs-Westrem

1, 2, 3, 4. Groen kaartje van, groen kaartje van. 1, 2, 3, 4. Groen kaartje van papier.
Ook wel: In een klein stationnetje, ’s morgens in de vroegte, stonden 70 wagentjes, netjes in 4 rijen. En voor heel lang ook.

Donderdag (5/366) Maud

Woensdag (4/366) Sneeuwbol

Nagekomen geschenkje van de Oostenrijk-trip. Het sneeuwt daar serieus (in). Floortje is er alvast ondersteboven van…

Dinsdag (3/366) Druppels

Of het een vroege voorjaarsstorm, of een late najaarsstorm was, blijft te bezien. Feit is dat 3 januari wegblies en uitregende.
Schade van deze storm ten huize H. viel wel mee: 1 weggelopen hond omdat de poort was opengewaaid, that is all. Die van donderdag was wel prijs: een paar schuttingen losgewaaid (gerepareerd) een houten terrasafscheiding in duigen (onrepareerbaar) en een boom in het bos tegen de vlakte (in stukjes gezaagd).

Dinsdag (2/366) Koekelberg in achteruit

In theorie is het van Balegem naar Hartje Brussel om 8 uur ’s morgens vijfenveertig minuten rijden met de auto. Vandaag was die theorie eindelijk ook eens praktijk.
Na het handig omzeilen van alle feestvierende ambtenaren al ’s middags naar huis, de Basiliek al om 1 uur in de achteruitkijkspiegel.

Zondag (1/366) Zelfgemaakt vuurwerk

Het jaar ingezet met het vuurwerk in het dorp (waarvoor dank, waarna drank) en enig zelf in elkaar geknutseld vuurwerk in een korf. Schol en santé, op een goed 2012.

Nieuw jaar, nieuwe voornemens, ik doe daar niet aan mee. Maar wel een plan. Om eens zo’n 365-project doen. Elke dag een foto, al dan niet met een verhaaltje.

Pro:

• Elke dag enig teken van leven op de blog
• Meer fotograferen, dan zullen er bijna automatisch ook betere dingen bij zitten. In theorie. In de praktijk hopelijk toch minstens een manier om wat te groeien in fotograferen.
• Een stimulans om altijd camera bij te hebben en met “fotografenblik” rond te kijken
• De workflow met de nieuwe iphone en apps als Snapseed, of met Nikon – camera connection kit > ipad en dan weer app of via photostream meteen ook op de Mac bewerkbaar, is zo plezant dat ik er niet tegen opzie dit dagelijks te doen.

Contra:

• Ik ben geen goede fotograaf (en zal dat ook nooit worden). Dus veel middelmatige posts hier.
• Wie zit daar op te wachten?
• Het is dit jaar dus wel een schrikkeljaar. 366 foto’s dus. Pff…
• Vervuilt nog geen beetje de rss-feed

Daarom een paar regeltjes – het dogma 95 van mijn 366 project – dat ik me voorneem:

• elke dag van het jaar 2012 een foto online te zetten
• dat die foto die dag zelf genomen moet zijn (geen voorraadje).
• dat maximaal 1 foto per week als onderwerp de kinders, de tuin, Brussel, Balegem, diertjes/macro, landschap of “blote tetten” mag hebben. Andere onderwerpen kunnen, maar op deze lijst staat een cap.
• dat ook effectjes (instagram, polaroid, tilt-shift, zwart-wit, meme-generator … ) mogen, maar max 1 per week van ’t zelfde.
• dat ik daar elke dag van de week een ander platform voor ga gebruiken: een dag Twitter, een dag Google+, een dag Flickr, een dag Facebook, een dag Instagram (find me als houbi), een dag op iets anders (Path, Foursquare …) en op de zevende dag de blog (en toen zag Hij hopelijk dat het goed was).
  Het staat u vrij al die accounts te volgen, maar dan dreigt natuurlijk een overdosis mij (hetgeen ik zelfs in homeopathische hoeveelheden eigenlijk niemand toewens). De blogpost zal daarom altijd de zeven foto’s/verhalen van die week bevatten.
• dat ik eventuele bijkomende regeltjes wel opmaak/afschaf terwijl ik bezig ben

Voilà. Beschouw dit als een eenmalige kennisgeving. Een verwittigd mens is er 366 waard.

Net in de life foto’s van het jaar zitten snuisteren. Een jaar met zoveel straffe gebeurtenissen (tsunami’s, vallende dictators, protesten, economische rampspoed …), dat moest wel straf fotomateriaal opleveren.

Er viel me wel iets op. Vier of vijf maal krijgt de bezoeker van deze fotogallerij een boodschap, die je moet wegklikken om de foto erachter te kunnen zien. Dat de foto in kwestie mogelijk shockerend is.

Warning. The photo behind this screen may be disturbing to some viewers.
View photo or Skip to the next photo.

Tijd voor een testje dus. Opgepast: bevat verontrustende beelden. Maar welke. Herkent u de shockerende foto’s? Haalt u ze eruit of niet. Antwoorden onderaan.

Lees het vervolg van Shockerend of niet…