Ik weet niet of u het ooit doet, maar ik praat soms tegen mijn computerscherm. Lol en wtf en hmm hmm als het goed gaat, iets breedsprakiger als het slecht gaat. Vandaag bijvoorbeeld:

Typ typ: www.google.com
Typ typ: h

Nee, Google, nee. Hotmail was niet waar ik naar op zoek was.
Nogal pretentieus eigenlijk, alles welbeschouwd, dat ge al denkt te weten wat ik kwam zoeken aan de hand van 1 letter. ’t Zou magisch zijn, als ge ’t kon. Helaas, pindakaas.
Come to think of it: stel dat ge ’t kon, zouden we dan dat hele zoeken eigenlijk niet afschaffen: een pagina per letter van het alfabet, genoeg toch? 26 pagina’s, klaar. Ik wil graag als zoekresultaat 1 op de pagina’s w, t en f.

typ typ: ow

Nee, Google, nee. “How to do just about everything“, was het niet waarvoor ik kwam. Ik had iets ietsiepietsie specifiekers in gedachten.
Tussen haakskens: een paar van uw andere suggesties zijn werkelijk beneden alle peil. “How I met your mother“, ik wil het echt niet weten! What happens in Vegas, stays in Vegas, Google, en was dat voor of na ik geboren werd eigenlijk?

typ typ: do

Nee, Google, nee. “How do you know” suggereren, terwijl nu al uit drie van uw suggesties blijkt dat ge er helemaal geen fluit van weet. “How do you come up with all these suggestions“, was dichterbij de waarheid geweest.
En “How does facebook make money” is dan wel een interessante suggestie, maar daar weet eigenlijk niemand het antwoord op en is dus al even nuttig als het proberen doorgronden van de tactiek van Sergio in Expeditie Robinson.

typ typ: I

Nee, Google, nee. “How do I take a screenshot in Microsoft Windows” was het niet waar ik naar zocht. Als ge deze blogpost zou lezen zou ge dat trouwens al geweten hebben, want er staan al screenshots in, met van die Mac-chrome errond.
Desnoods, en als ge het echt niet kunt laten, vertel me dan eventueel hoe ge die zwarte achtergrondkleur zou kunnen wegkrijgen als ge met apple-shift-4 en dan spatiebalk een programma isoleert voor een screenshot, dat zou ge u nog een beetje nuttig gemaakt hebben.

typ typ: turn off th

Nee, Google, nee. Ge komt geen meter dichter.
Ge zijt een wijsneus, zo eentje van de soort die de mensen rond hem voortdurend onderbreekt omdat hij al denkt te weten wat ze gaan zeggen. Hint: gij eindigt de avond alleen, en de volgende keer wordt ge niet meer uitgenodigd.

typ typ: i

Nee, Google, nee. Ik was toevallig vandaag niet op zoek naar een manier om dat hele internet eens af te zetten. Die zoekopdrachtsuggestie moogt ge reserveren voor uitgevers die boeken willen blijven uitgeven, platenmaatschappijen die als vroeger cd’tjes willen verpatsen, Microsoft-personeel dat denkt aan de reputatie van hun bedrijf voor Internet Explorer, and the lot. Ik dacht het nog even te blijven gebruiken, dat internet.

typ typ: s

Nee, Google, nee. Ik typ nu al mijn vingers lam aan “How do I turn off this” en alles wat ge denkt begrepen te hebben is dat ik naar de definitie van “turnoff” op zoek was. Wel als dat “one that causes loss of interest or enthusiasm” is, dan zijt ge goed bezig. Nieuwe slogan ipv “do no evil”, “Google, your turnoff on the internet“.

typ typ: g

Nee, Google, nee. Zijt ge er nu gewoon met uw klak naar aan het smijten, of hoe zit dat? “G-quadruplex facilitated turn-off fluorescent chemosensor” lijkt mij niet helemaal het antwoord te bevatten op mijn eerder simpele vraag. A for effort, wel.

typ typ: o

Nee, Google, nee. Ook “Turning off the Firefox Go-button” was niet het onderwerp van mijn query.
Suggestie 5 lijkt me ondertussen wel de interessantste van de hele hoop. Turn Off Your Computer and Go Read a Book. Yes please! En dat boek gaat zeker niet “What would Google Do?” zijn.

typ typ: o

Nee, Google, nee. “How do I turn of this goo” was niet het eindpunt van mijn zoektocht. Interessant dat ge er zoekresultaten over weet voor te schotelen, en al. Zelfs Realtime dinges. Wist niet dat er zoveel mensen problemen met hun goo hebben.

typ typ: gle

Bijna, Google, bijna. Warm, ge zijt warm.

typ typ: ins

Ja, Google, Ja. Eindelijk. Ge zijt waar ik u wilde hebben. Uw instant.

Call me old-fashioned, maar mij 12 schermen met volledige zoekresultaten voorschotelen, voordat ik aan mijn query ben, ik vind dat veel, en niet zuinig.

Google Instant is als een gast aan tafel die, als er iemand zegt “Daarvan krijg ik stenen kl” onderbreekt met een verhaal over hoe zijn kloten ook meer dan eens van steen geweest zijn en welk zalfke hij er toen opgewreven hebt en dat dat een beetje pikte, tot de verteller er eindelijk nog eens tussen geraakt en blijkt dat die brave mens gewoon iets wilde vertellen over de stenen klompen aan de voordeur. Kortom, you suck.

En ja, ik wist al dat ge dat kunt afzetten door dat “Instant is on” dingske rechts van de zoekbalk te veranderen in “Instant is off”.
Maar ik praat soms dus liever tegen mijn computerscherm.

Het stikt tegenwoordig van de prachtige cases om de kracht/het gevaar (afhankelijk van uw standpunt) van sociale netwerken te bewijzen. Juwelier Timmermans vs. @kodel bijvoorbeeld. Els en Michel tegen de Werkgroep Morkhoven. Koppige Wimblog vs. restaurant De Clijne Taefel. De nv. België tegen Electrabel/Suez. De klacht over het uitblijvende AXE-effect in India. De groeiende macht van de consument laat zich voelen.

Op dit eigenste moment is er ook een spannend verhaal aan de gang ten Zuiden van de taalgrens: de revolte tegen Proximedia. Webbouwer uit Brussel die “Onderneming van het Jaar” werd verkozen door Ernst&Young (in Vlaanderen werd het Studio 100), maar nu bakken kritiek over zich heen krijgt.

Een goeie samenvatting is te lezen bij belgoit.be:

… la société Proximedia a une TRES mauvaise réputation auprès des professionnels du secteur et ceux-ci le font savoir. Les griefs les plus rencontrés sont les suivants: démarches commerciales assimilées à du hard selling (il faut absolument signer), site loué (sur 3 ans) pour des sommes astronomiques et n’appartenant donc pas au client, qualité médiocre des réalisations (sous traitées à l’étranger ?), appât du client par un “don” d’un PC au client pour lui permettre de “visualiser” son site, … Ce que le secteur critique le plus, c’est la dévalorisation du métier auprès des clients. Quelle PME qui aura déboursé plusieurs milliers d’euros pour “louer” un site médiocre pourra encore faire confiance à une société Web digne de ce nom ? …

De reactie van de sector / KMO-klanten / vanhorenzeggerszoalsik liet dan ook niet op zich wachten. Artikels met kritische reacties, een Facebookgroep, persaandacht. En nu zelfs al een Der Untergang parodie. Alhoewel de zoveelste, die blijven grappig:

Ik moet zeggen dat ik zelf ook regelmatig professionele contacten heb met Proximedia, en meer bepaald hun videodochter Bezoom. En die contacten zijn steeds fair en correct verlopen. Ze leveren wat ze beloven – in casu voor VDAB vdab.tv. Met de nodige bugs en communicatiestoornissen. Maar het marcheert, voor een correcte prijs. Geen klachten dus van die kant. En ook Didier Reynders – die de prijs van Onderneming van het Jaar overhandigde – is naar ’t schijnt ook wreed content van MR.tv.

Of de bakken kritiek dan niet terecht zijn? Moeilijk te beoordelen. Maar waar er zoveel rook is, waar er zo hard wordt ingehakt op kritiek, daar is er misschien ook vuur. En zo wordt een bekroning misschien wel het moment voor de val. Erg interessant om in het oog te houden wat er de bovenhand gaat halen, de buzz van de blogs of het bedrijf.

Dit brengt herinneringen boven: “every under construction sign ever used on Geocities”.

En dat gaat zo nog een pagina of 50 door. See it in glorious animated action at www.textfiles.com/underconstruction/

Uit de tijd dat het nog good practice was uw website-bezoekers op de onafgewerktheid van uw website te wijzen via een “werken in uitvoering” afbeelding. Of dat het een goed idee was een website aka hoompeetsj te maken op Geocities (waar de stekker over een week wordt uitgetrokken). Ooit een dienst die waar Yahoo 3,6 miljard dollar voor betaalde (zij het in aandelen, die nu op de beurs nog ongeveer 150 miljoen waard zijn). Waanzin, of toch de waan van een jaar of 10 geleden.

Maar aan de andere kant, gaan we over een jaar of 10 niet met evenveel compassie terugkijken op onze webgebruiken? Onze alfa-beta-gaga. Dan maakt er iemand een verzameling van alle “beta”-logo’s van de webservices die we nu gebruiken, en de waarde die ze toebedicht krijgen.
Of van de alpha software die de wereld of toch het web-as-we-know-it helemaal gaat veranderen. Wolfram alpha en Google Wave, bijvoorbeeld.
Het ene de zoekmachine die alles ging wijzigen maar waar een half jaar na lancering nauwelijks een levende ziel nog naar omkijkt. Het andere de tool die email gaat vervangen, en Google docs, en Instant Messaging, en chat, en wiki’s en videoconferencing, en het invullen van sudoku’s. Niet, dus. ’t Gaat misschien een fijne tool blijken voor samenwerking in kleine teams, maar zelfs dan is er nog veel werk aan voor Google. Want blijkt na het bemachtigen van een felbegeerde invitatie ongeveer even begrijpelijk en “af” als zo’n website met een knoert van een “under construction”-banner.

Wie wel eens een blog of nieuwssite volgt, heeft na een tijdje wellicht wel van het bestaan van RSS-feeds gehoord. Een service die je toelaat te weten wanneer die blog of site iets nieuws online heeft gezwierd, zonder dat je zelf op die site moet gaan kijken.
Er bestaat daar schone software voor, webservices en startpagina’s waarop je die RSS-feeds kan integreren, maar ik kende er eigenlijk geen elegantere/functioneel interessantere dan de gratis Google Reader.

De laatste tijd zat er echter wat de klad in. In mijn leesgewoonte. Abonnementen genoeg. Maar vooral: ze bleven ongelezen. De gevreesde 1000+. Friendfeed zit er voor iets tussen. En twitter (waar ondertussen ook veel van de conversaties passeren die vroeger enkel in de “blogosfeer” te volgen waren).

Maar stop niet langer met schrijven, blogt maar gerust verder, want nu is er weer hoop gelezen te worden. Want ik heb Feedly ontdekt.

Feedly is een add-on voor de Firefox-internet browser, die werkt als een alternatieve interface voor je Google Reader.
Het presenteert dus de inhoud van de RSS-abonnementen die je nam op een eigen manier, maar het synchroniseert ook met de Google Reader. Lees je een item in Feedly, is het dus ook gelezen in Google Reader. Geef je een artikel een ster, idem. Organiseer je feeds in een nieuwe categorie, zit het ook in Google Reader in die map …

Voortaan zien mijn feeds er dus niet meer zo uit,

maar zo:

of zo:

Het fijne van de Feedly-interface zit hem in het feit dat je per categorie, of per feed kan kiezen op welke manier ze wordt voorgesteld. Als een chronologische stroom van berichten, of als een fotobrowser, als video-wall, als lijst … Erg mooi, en bovendien even snel en krachtig als Google Reader zelf…

Er zit nog veel meer fijns in (bv. dat je over een post die je leest meteen kan twitteren, friendfeeden, tumblr-loggen …, of dat je bij een post vaak ook al meteen de commentaren ziet, of dat als je een item leest op het web dit ook in de reader al meteen als gelezen wordt gemarkeerd, of dat er tonnen handige shortcuts in zitten, of dat na het installeren van feedly het abonneren op nieuwe feeds erg elegant wordt …).
En hier en daar ook wat minder fijns (bvb. dat de feedly-minibar in potentie wel een nuttig ding is, maar toch wat te intrusief naar mijn smaak. Uitzetten kan op de preferences pagina, die ook wat te ver verborgen zit).

Maar probeert u het vooral eens zelf… en vergeet natuurlijk niet mijn blog er als feed mee in te gooien.

Eerder op de week kreeg ik van de Talking Heads (diezelfden die eerder verantwoordelijk waren voor mijn avontuur op roze voetbalschoenen naar Standard) een mailtje: of ik zin had om eens naar de in de steigers staande nieuwe versie van De Standaard-website te kijken?

En met eraan gekoppeld natuurlijk de vraag dan “en passant” mijn mening te geven, en bugs te melden en zo. Interessant idee eigenlijk, en een nuttige toepassing van sociale netwerken door een websitebouwer. @netlash doet dit bijvoorbeeld regelmatig: vlak voor de lancering van een site al wat nieuws erover op twitter verspreiden, en dan met de onmiddellijke feedback snel nog wat bugs uit de wereld redden.

Fijn, ik was benieuwd. Want De Standaard is een van mijn meest gelezen websites (waarbij ik dan wel moet vermelden dat dit wellicht komt omdat ik een De Morgen-abonnee ben, en die krant dus al ’s morgens aan het ontbijt gelezen heb). En de De Standaard-Online staat er inderdaad al een heel wat jaren in zijn huidige oranje toestand bij, een opfrissing is dus zeker welkom.

De URL van de testsite mag ik niet verspreiden, screenshots wel. De homepagina komt er zo uit te zien:

Een aangenaam paginabeeld. Knappe grid. Goeie typografie en whitespace. Een radicaal verbeterde navigatie (enkel nog bovenaan, nu is dat met tabs en linkermenu). Kortom: alleszins een verbetering ten opzichte van de huidige site.

Maar ook: met vrij weinig nieuwigheden (misschien bewaren ze die trouwens nog achter de schermen). “Lees later” is er een (werkt nog niet in deze alpha-versie, maar de bedoeling is dat je op die manier artikel-titels kan snel overlopen, de interessante “bewaren” en dan in “Mijn Standaard” een soort map hebt met al de artikels in die je nog wilde lezen). De mogelijkheid om artikels een “stem” te geven een andere (erg onduidelijk uitgewerkt). En eenmaal de advertentie-afdeling er op volle kracht zijn banners en andere promo-formaten in heeft geplaatst zal het rustige paginabeeld ook gegarandeerd minder rustig zijn dan nu. En heb blijft precies wachten op een Belgische nieuwssite die eindelijk ten volle gebruik maakt van de internetomgeving waarin hij een speler is, en dus bij een artikel ook relevante pointers naar info elders op het web zet (kijk eens naar De Volkskrant.nl bijvoorbeeld …)

Bugs om te melden waren er ook genoeg – hoop dat ze er iets aan hebben. Eentje kon ik echter niet kwijt in het feedbackformulier. Die krijgen ze dan hier.

De navigatie bovenaan heeft een m.i. serieuze fout. Inconsistentie.
Op de HP ziet ze er zo uit:

In de secties als “Opinies”, “Lifestyle”, “Ontspanning” en “In beeld”, komt er een andere steunkleur, blijft het eerste niveau hetzelfde, en komt er op het tweede niveau een ander submenu.

Maar in de rubriek “.biz”, werkt dat ineens helemaal anders. Daar wordt zowel het eerste als het tweede niveau van de navigatie vervangen.

De “Nieuws” op de eerste rij is nu ineens niet meer de “nieuws” van de eerste rij op de eerste screenshots. Het is een link naar het economisch nieuws. En waar op de andere secties en de home de link “archief” stond, staat nu de link om je terug naar de andere secties te kunnen begeven. Niet eens zo’n groot probleem zijn als je deze verandering enkel kreeg bij het navigeren in de hoofdmenu. Erger is dat je deze veranderde navigatie natuurlijk ook gaat krijgen als je een economisch artikel aanklikt op de Homepagina. De verdwaalde Standaard-lezers zou ik niet graag de kost geven.

Afijn, ik vond het interessant dit werk in opbouw te mogen bekijken. En net stof genoeg voor een verantwoord oninteressante blogpost over deze onverantwoord interessante krantensite.

Vandaag de kortste enquête ooit ingevuld. Ikea – de sympathieke meubelbouwer uit Zweden – wilde weten wat ik vond van hun magazine “IKEA Family”. Eerste vraag: heeft u dit magazine ontvangen? Mijn antwoord: neen. Enquête gedaan.

Maar zo doende toch maar eens naar de IKEA-site gesurft. Om eens te tsjèkken wanneer dat spel hier in Gent nu eigenlijk open gaat gaan.
Wel: dat spel hier in Gent gaat opengaan op 10 december. En wel om 12 uur ’s middags.

Zodat ik rustig kan gaan winkelen tussen 10 en 12. En als gij 2 uur te laat binnenstormt ik al lang aan een bord met zweedse meatballs zit te smikkelen.

Maar zo doende werd mijn oog magnetisch gezogen naar de oproep “Kom werken BIJ IKEA“. En laat dat nu net een van mijn resterende levensambities zijn, komen werken bij Ikea. Schroeven indraaien in dingen van Ikea, ik doe dat namelijk graag. Dus heb ik dat pad eens gevolgd.

Kijk, dat solliciteren een dagtaak is, dat wil ik graag geloven.
En dat ge als ge bij IKEA wilt solliciteren een beetje handig moet zijn, dat wil ik ook nog aannemen.
Maar is dat nu een reden om uw sollicitatieproces een dag lang te laten duren, hopeloos ingewikkeld te maken en dan ook nog te voorzien van de blijkbaar nodige ontbrekende schroeven en bouten?

Volgt u even mee:

1. Ik vertrek dus hier, op www.ikeagent.be:
   

Alwaar ik klikkerdeklik op “Kom werken BIJ IKEA“.

2. Geeft me dit scherm:

   

   Een flinke lap “marketees” met troeven en waarden en voordelen. Met als doel me te overtuigen van hetgeen ik al aan het doen was.
   Gelukkig onderaan ook wat hints over de procedure die me te wachten staat:

   

   Zweedse logica. Eerst registreren, dan inloggen. Om zeker te zijn dat ik degene ben die zonet registreerde, zeker? En dan vacatures zoeken. Ik zou daar precies mee begonnen zijn. Dan reageren, in de volgende stappen mijn cv en talenten doorgeven, en dan ben ik “welkom in een databank”. Allen daarheen…
   Klikklik op “Solliciteer nu bij IKEA” dus.

3. Waarna ik hier beland:

   

   Kom bij ons werken. Ja dat was ik aan het proberen. Inderdaad. Niet getreurd. Misschien brengt de link “Solliciteer nu!” wel soelaas. Het uitroepteken laat uitschijnen dat het warmer wordt. Ik kom dichterbij.

4. Oei, we’re going ‘round in circles. Opnieuw een pagina met “Solliciteer nu”. Wat dus mijn bedoeling was. Maar waar nog altijd niet veel van in huis komt. Wel de levensnoodzakelijke uitleg dat ze niet op zoek zijn naar “werknemers” maar naar “medewerkers”.

   

   Ook geruststellend, op deze pagina een paragraaf met: “Compatibel met Mac browsers? Ons sollicitatiesysteem is compatibel met volgende Apple MAc besturingssystemen: Firefox 1.5, Firefox 2.0 en Safari 2.0.“. Dat mijn “Apple MAc besturingssysteem” Firefox 3.0 er niet bijstaat doet me slikken, maar op hoop van zegen ga ik toch maar verder op zoek. Misschien de link “IKEA Gent” uit het Jobs-menu maar eens proberen?

5. No dice: nog geen vacatures in de Gentse IKEA in zicht. Wel het fantastisch nuttige scherm met volgende uitleg:

   

   That’s the IKEA philosophy allright. Niks op een presenteerblaadje serveren. Zelf doen, gvd. Afijn. Op naar de “nationale functies“. Terwijl ik eigenlijk wel een uiterst regionale functie zocht, dicht bij huis en zo. Eigenlijk.

6. Weer een scherm met een onzettend hoog nutsgehalte. Eén link (al een geluk dat het nog steeds lijdt in de richting die we zoeken) en een loginbox.

   

   F’r crying out loud. Geef me dan de inhoud van die link (het zoekscherm dus) met de loginbox er ergens bijgefoefeld. Nee, dit scherm bestaat omdat er nog eerst een inleiding moest gegeven worden “Ben je praktisch ingesteld en weet je van aanpakken? Dan biedt IKEA jou de mogelijkheid om zowel persoonlijk als professioneel te groeien. Samen streven we naar een beter bestaan voor onszelf en onze klanten. De medewerkers van IKEA zijn de allerbelangrijkste factoren achter het succes van het IKEA concept. Vind je waarden zoals duidelijkheid, respect, groei, vernieuwing, diversiteit en bescheidenheid ook zo belangrijk? Al deze waarden zijn vertegenwoordigd in onze bedrijfscultuur. Leef de IKEA way! We bieden je een niet-hiërarchische werkomgeving waar iedereen deel uitmaakt van hetzelfde team. Ben je leergierig en wil je graag groeien, dan is een baan bij IKEA iets voor jou.” Al een geluk dat ik dergelijke inleidingen niet lees, of ik had er het solliciteerbijltje in dit stadium al lang bij neergelegd.

7. Op naar het zoekscherm dus:

   

   Dat “Gent” al voorgeselecteerd zou zijn, was wellicht teveel gevraagd. Soit. Maar wat ik me moet voorstellen bij het onderscheid tussen “afdeling” (mogelijke waarden: Communicatie, Customer Service, Financiën, HR, Ikea Food, Inkoop, IT, Kassa, Logistiek, Marketing, Overige, Produktie, Service, Transport, Verkoop) en “Unit” (Beheer, Catalogue, Distributie, Financiën, Indirect materialen, Inter IKEA Systems, IT, Overige, Productontwikkeling, Retail, Service, Trading/inkoop)? Beats me. Medewerkende werknemers weten zoiets misschien, maar een sollicitant?
   Dan maar gewoon overal “Alles” genomen, en Gent.

8. Ha, eindelijk. De vacatures in Gent. Na 7 gemiste kansen om me de vacatures in Gent te presenteren, zijn ze daar dan! Alle 7.

   

   Geen schroevendraaier of inbussleutel-specialist gevraagd, helaas. Wel een “medewerker shopping tools (karren)”. Lijkt me ook wel wat.

9. de “medewerker shopping tools” blijkt belast met het aanvullen van de potloden, de briefjes om bestellingen op te noteren en ook het ophalen van de winkelkarren. De man/vrouw in kwestie moet echter ook nog enkele andere eigenaardigheden verdragen:

   

   Drie contracten. Faut le faire.
   En niet zomaar extralegale voordelen zoals op een ander, wel extra legale voordelen.
   En een opleidingspakket op maat zal ervoor zorgen dat ik specialist blijf in mijn vakgebied (het aanslepen van potloden en karretjes dus)
   En ook wil je kans maken op de job “Surf dan vliegensvlug naar onze jobsite op www.ikea.com/jobsbijikea“. Zat ik daar al niet?

10. Hetgeen een “404” geeft. Voor de niet-begrijpers: een niet-bestaande pagina. Tot zover onze droom om karretjessleper bij IKEA Gent te worden.
    Ah neen, zo makkelijk laten wij ons niet kennen.
11. Er stond op de vacature namelijk ook nog een link “Op deze vacature reageren”. Die dan maar gevolgd. Waarna ik aanbeland bij het gevreesde registreer/login scherm dat me in stap 2 werd aangekondigd. En waarna er nog een scherm of 7 volgt, voor het versturen/aanmaken van cv e.d. Daar ga ik niet moeilijk over doen. Want dan zou deze blogpost wel eens wat lang dreigen te worden, en zou uw aandacht kunnen verslappen.

18. Waarna we belanden bij volgend pareltje:

    

    Een enquête. Mijn feedback zal hun helpen “in het aanbrengen van verbeteringen en in het verbeteren van het huidige systeem“. Iemand? Het verschil tussen “het aanbrengen van verbeteringen” en “in het verbeteren van het huidige systeem”?
    Ze “nodigen me graag uit om hieraan deel te nemen, omdat jij een bezoeker bent op de vacaturesite van IKEA“. Nee. Ik dacht dat ik hieraan mocht meedoen omdat ik erg goed ben in het aanslepen van potloden.
    En het gaat verder “Geïnteresseerd in een baan bij IKEA, zijn wij zeer blij met je bijdrage“. Zinsbouw, iemand?
    En als uitsmijter “Geef je commentaar ajb in het Engels“. Waarna er een nederlandstalig feedbackformulier volgt. Ajb.

19. Waarna onze queeste – thank God, en Wodan voor de veiligheid ook maar – ten einde komt:

    

Voilà. Ik hoop dat mijn sollicitatiebrief met als “talenten” 25 jaar bewezen ervaring in het aanslepen van winkelkarren en een stevige parate kennis op het gebied van potloden in goede aarde valt. Ik wacht nu, in nauwelijks vol te houden afwachting, boordevol spanning het verdere resultaat af.

En als het niks wordt: ik weet nog een gat in de markt. U kan mij namelijk inhuren om uw uw Fjedalls en uw Billy’s, uw Ivar’s en uw Ektorpen tegen zeer schappelijk uurtarief in elkaar te komen vijzen. Zodat gij – kluns met twee linkerhanden en een bedrading in uw hersenpan die het onmogelijk maakt om bouwplannen te begrijpen – u een punthoofd bespaart. Want zoals gezegd: schroeven indraaien in dingen van Ikea, ik doe dat graag. Unlike deze meneer:

Altijd weer een aangename verrassing als je de Google-homepagina bezoekt en er in de plaats van het kleurrijke google-logo een “doodle” op prijkt. Een variatie op dat logo, ter ere van de een of de andere feestdag, herdenking…
Vandaag bijvoorbeeld, erg radicaal anders dan anders:

Quite befitting, aangezien deze doodle ter ere van Walter Gropius werd bedacht. Gropius, stichter van Bauhaus. Dat ook radicaal anders wilde zijn.

En dan vraag ik me af: hoeveel mensen zou Google op zo’n dag als vandaag in aanraking brengen met het gedachtengoed van Bauhaus? Hoeveel mensen gaan er actief op zoek naar info over wat Gropius allemaal in gedachten had? Hoeveel mensen klikken er verder dan de eerste link (heute een Wikipedia-lemma)? Of hoevelen denken er via vrije associatie nog eens aan een plaat van Bauhaus op te leggen. She’s in parties. De aantallen zijn wellicht bedwelmend hoog.

Soms gaat het wel een beetje mis. Zoals vorige vrijdag, toen er achter een doodle ter ere van de uitvinding van de laser op de Belgische google een link lag naar “utivinding laser”. All the more charming.

Menige wenkbrauw werd vanochtend gefronst, boven ogen die voor het eerst een blik wierpen op het nieuwste geesteskind van één: vrtnieuws.net is nu immers deredactie.be geworden.

De blogcommentaren liegen er dan ook niet om: Oh Jee, pijn aan mijn ogen, stinkt een beetje, spuuglelijk, een kleine afgang, bordellique, Oh, was die uitgelekte layout dan geen grap? (ikzelf), rommelig, hoe bestaat het, wie verzint zoiets, scoort slecht in zijn kerntaak: het nieuwsaanbod duidelijk en overzichtelijk brengen, nieuwe site – nieuwe ergernis, start een red-actie enz… enz… (of de grappigste reactie)

Ik denk dat deze bloggers en twitteraars iets niet goed snappen. De nieuwsdienst heeft namelijk besloten om niet langer als nieuwsdienst naar buiten te komen, maar wel als redactie. En een redactie, dat is een slangenkuil, een broeihaard van samenzweringen, een hectisch gedoe, een plaats waar stijlloos broodjes naar binnen wordt gehapt, waar iedereen binnen en buiten loopt, waar sterke persoonlijkheden clashen, waar een kat zijn jongen niet terugvind, waar gevochten wordt voor een goedkeurend knikje van de hoofdredacteur.
En voilà: dat is precies het gevoel dat deredactie.be oproept: utter chaos. Webbedrijf One Agency (het internetbedrijf van Jo Caudron) is er wonderwel in geslaagd deze wirwar, deze stijlloosheid, onafheid, en personenclash, ja zelfs de ontoegankelijkheid voor personen met een handicap, precies weer te geven in een internetlayout. Hulde!

Naar verluidt hadden de strategen van het communicatiebureau One Agency – die voortaan dus helaas niet meer herinnerd zullen worden als “de woestijnvis van het Net’ maar wel vlot te herkennen zullen zijn aan het pek en veren waarmee ze door de straten van Gent dwalen – eerst een iets harmonieuzer prototype voorgesteld, maar kregen ze via een bijsturing vanwege de opdrachtgever toch de lumineuze inval voor de uiteindelijke layout.
Niet toevallig dat vandaag deze interne VRT-memo aan One Agency uitlekte:

“Het moet meer op een kruising tussen Het Laatste Nieuws, De Morgen en Het Parochieblad lijken! Wij hebben dankzij het belastinggeld wel geen advertenties, maar dit mag niet verhinderen dat wij ook een lelijke en chaotische site mogen hebben. Suggestie: je zou de kleurenkakafonie van een stijlloze nieuwspagina volgeplamuurd met ads kunnen weergeven via een aangepast kleurenpalet. Ik roep maar iets: paars, groen, oranje én zwart-wit door elkaar.
PS: Nog een tip van de schoonmaakster die net binnenkwam: je zou de kneusjes van de redactie ook een plaatsje op de site moeten geven (liefst wel onderaan ergens). Heb hier nog een grappige foto van Tim Pauwels liggen. Goed idee, niet?
PS2: En onze aalmoezenier had nog een mooi woord in aanbieding: “videobeleving”. Kan je dat niet ergens kwijt?”

Ere wie ere toekomt, dus!

Ik wou ook iets positiefs (over de full-screen video en zo) schrijven, maar de vrije tribune in De Morgen van vandaag ontnam mij de moed. Sorry, mannen.