Nieuws van het blauwtong-front: na twee bezoeken van de dierenarts zijn Trees en Trui langzaam aan de beterhand, zo lijkt het. Trees mankt en loopt stram als een 80-jarige met een slapend been. Ook het eten gaat nog niet als voorheen, maar omdat het gras lang genoeg staat, krijgt ze ook genoeg binnen door vanuit ligstand het gras rondom op te eten. Voor de rest kijkt ze lusteloos rond zich, zich afvragend wat er met haar gebeurt. Trees, de sterke zus, heeft er veel minder last van gehad. Arm schaap, lijkt voor dit soort situaties een wreed toepasselijke uitroep.

Ondertussen in de kranten: Rendac zou al 12.000 dode schapen meer opgehaald hebben dan vorig jaar. Er zullen dit jaar zelfs misschien niet genoeg schapen zijn voor het offerfeest, het slot van de ramadan waarbij er een schaap gekeeld wordt. Ze gaan nu misschien schapen importeren uit Mali en Senegal, want daar zou er een overschot zijn.
Dat lot gaan we die van ons alvast besparen. Vrienden van ons (waar we Trees en Trui gekocht hebben) hebben er minder scrupules over: elk jaar gaan er daar een paar van de lammetjes naar opkopers voor het offerfeest. Ik zou het niet over mijn hart krijgen.

Dit weekend een mooie wandeling gemaakt in het Gentbos, een prachtig beukenbos dat niet in Gent, maar in Merelbeke ligt. Heel erg uitgestrekt (22 hectaren), erg drassig (breng botten mee), maar bijzonder mooi.

Het wordt door de Provincie Oost-Vlaanderen ook heel natuurlijk beheerd: omgevallen bomen mogen er rustig verrotten en als voedsel voor nieuwe planten dienen. Opvallend ook hoe weinig mensen het kennen: waar je bijvoorbeeld in de Bourgoyen zondags op de koppen kunt lopen, ligt dit prachtige natuurgebied nauwelijks verder van Gent dan dat, en toch zie je er geen kat.

Meer foto’s in deze Flickr-set: Op stap in het Gentbos

Ondertussen twee weken ver, maar nog altijd erg ingrijpend als verandering in een mensenleven: Daan gaat naar school!

Het ventje doet dat schitterend. De eerste 3 dagen waren er ’s morgens wel traantjes, maar hij had vanaf dag 1 een erg goed contact met zijn juffrouw (Els) en gaat nu echt graag. Ze zitten met 11 in de klas, maar dat zal tegen het einde van het jaar natuurlijk wel wat meer zijn.

Daantje pikt er duidelijk al veel op, want in zijn spel duiken er allerlei nieuwe dingen op die hij van ons niet kan geleerd hebben. Zo stond hij gisteren te zwaaien en springen terwijl hij riep dat hij Zorro was.

Na lang wikken en wegen hebben we gekozen voor het om de hoek gelegen gemeenteschooltje in plaats van de (toffere, maar helaas een beetje afgeleefde) Leefschool in Oosterzele, maar van die keuze tot nu toe goed geen spijt gehad. ’t is zalig om hem met de fiets te kunnen gaan brengen en halen.

Hij gaat voorlopig nog maar halve dagen naar zijn klasje. Hij slaapt in de namiddag elke dag nog 1 1/2 à 2 uur, en nu is dat zelfs weer meer geworden. Volle dagen en eventueel nog voor- en naschoolse opvang konden we hem dus echt nog niet aandoen.
Na wat puzzelwerk en gebruik makend van alle mogelijke soorten verlof kunnen we dat net aan: ik werk nu 60% (niet op dinsdag en woensdag), Mie werkt 21 uren (komt ook op zoiets neer, zij werkt niet op maandag en vrijdag, en donderdag een halve dag + ergens in de avond).

Ja ja, het gaat vooruit.

Ongeïdentificeerd kruipend voorwerp. (zie update onderaan deze blogpost)

Ik weet niet wat het al gegeten heeft of nog van plan was op te gaan eten in de tuin, maar positief is alleszins zijn keuze van kleuren.
Rood en Zwart, dat blijven voor mij immers de kleuren van KFC Winterslag, de club waarvoor ik supporterde in de lagere school (1974-1980), net voor ze hun glorietijd beleefden met de memorabele Europese campagne.
Rood en zwart, dat was het tegengestelde van geel en zwart, het verfoeide Thor Waterschei, een bende jeanetten die niet konden voetballen. Met een rood-zwarte dan wel een geel-zwarte sjaal naar school gaan was in Genk een noodzakelijke en existentiële keuze, en de aanleiding voor heel wat vechtpartijen op de speelplaats. Waar is den tijd?

An Unidentified Creeping Object (UCO) in my garden. Don’t know what it has eaten or will eat, but certainly positive is his choice of colours (black & red, just as my favourite – longtime forgotten – club KFC Winterslag).

update 28 september: thanks to Bart of Eigenwijze tuin, the little critter has been identified as a “Graphasoma lineatum”, dutch name “pyamawants“, english name “Stripes shield bug“. Apparently it is a member of the “Stinky bug” family, and although this member of that family smells of apples and is thus the least foul smelling of the lot, birds still won’t get anywhere near it …

Onze fruitoogst was dit jaar wreed goed (een pak groter dan vorig jaar, tot nog toe ons enige referentiepunt): we hebben wel zes kistjes met twee lagen appels, en twee kistjes peren.
Probleem nu: hoe ze optimaal bewaren.

Manier 1: je trekt een foto van de laaste appel aan de boom en zet die op je blog…

Manier 2, iets prozaïscher: je probeert je appels in de beste omstandigheden te bewaren. Probleem daarbij: de beste omstandigheden zijn enkel op industriële schaal toe te passen (koelcellen met een superlage gehalte aan O2 en CO2 in de lucht). Voor de spelers “in my league” (de huis- tuin en keuken-kweker dus) zijn dit de belangrijkste tips om tot ver in de winter van je appel en peren te kunnen genieten:

#1 Bemest je fruitbomen niet te veel. Zeker stikstofrijke meststof haalt de bewaartijd van je appels/peren drastisch naar beneden. Ook boompjes waaronder het (on)kruid welig mag tieren geven daarom iets beter bewaarbare vruchten dan degene uit een veel te schoon gehouden boomgaardje. De begroeiing onder de boom neemt stikstof en overtollig water op, en maakt zo je boom/vruchten sterker.

#2 Zet échte appelbomen. Halfstammekes of laagstammekes zijn wel makkelijk, maar hun vruchten zijn blijkbaar toch net iets minder dan die van een goeie ouwe hoogstam.

#3 Teel groene variëteiten. Rode appels of appels met een blos zijn in het algemeen minder goed om te bewaren.

#4 Pluk bij droog weer. Niet alleen veel aangenamer en veiliger, blijkbaar ook nog goed voor de bewaartijd van je appels en peren.

#5 Pluk liever te vroeg dan te laat. Hangt van soort tot soort af natuurlijk, maar voor eetappels geldt zeker dat je ze moet plukken voor dat ze op hun lekkerst van de boom zijn.

#6 Bewaar individueel. Leg je appels in lage houten kistjes, maar stop krantenpapier tussen de appels. Best niet in lagen stapelen (als je het toch doet: leg er krantenpapier of plastiek tussen)om zo weinig mogelijk contact tussen de appels onderling te hebben…

#7 Wees een pietje precies. Maak appelmoes van alle appels waar een beschadiging aan zit, want enkel de gave en helemaal gezonde appels maken een kans om lang te bewaren.

#8 Let op de kleintjes. Maak appelsap van de grootste appels. Als ze te groot en suikerrijk zijn is de bewaartijd van een appel immers minder lang dan iets minder “goed geschapen” vruchten.

#9 Kies een goed plaatsje om de kistjes te zetten: Kouder is beter dan warmer. Een beetje vochtig is beter dan droog (in te droge lucht gaan de vruchten al snel rimpelen). Goed verlucht is beter dan niet verlucht. Donker is beter dan licht. Een plaats waar muizen of vogels niet aan de appels kunnen is te verkiezen boven een plaats met vrije in- en uitloop. Een constante temperatuur is beter dan een op- en afwarmend plekje. Bref: een niet te droge, verluchte kelder dus.

#10 De belangrijkste: controleer je oogstje heel regelmatig, en neem alle vruchten die een mankementje vertonen dadelijk weg. Een oud nederlands spreekwoord zegt niet voor niks “Eenen rotten appel in de mand maakt de geheele oogst tot schand”. En in ’t Frans: “il ne faut qu une pomme pourrie pour en gâter cent autres”…

A la bonheure en veel chance ermee!!!

Waarom ik de petitie “red de solidariteit”, een door de vakbonden geleid argument pro-België, zonet ondertekend heb?

• Omdat ik wil dat de stem van mensen die de meerwaarde van België zien in het huidige politieke debat ook zou moeten meeklinken, niet enkel het opbod en gekrakeel tussen CD&V en CDH, tussen Bart De Wever en Olivier Maingain.
• Omdat de items die aangehaald worden in de petitie die NIET gesplitst zouden mogen worden, nogal goed overeenkomen met de items die bij mij het meeste verwondering wekten tijdens de lekken in de onderhandelingen: Kinderbijslag splitsen? Why the hell? Pensioenen, loonbeleid, gezondheidszorg … dat zijn toch zaken waar ik de meerwaarde van “meer Vlaanderen” niet zie (tenzij een kortzichtig en korte termijn egoïsme – nu efkes meer geld voor Vlaanderen – een meerwaarde zou zijn).
• Omdat de buitenlandse pers die van de hele uitzichtloze onderhandelingen niet veel begrijpt (wie wel) en wilde indianenverhalen begint rond te strooien, eens duidelijk zou horen dat dit land niet zit te wachten op een splitsing. Ge kunt – potdomme – uw kop niet meer buiten de Belgische grenzen steken zonder 20 keer te moeten uitleggen dat het wel zo’n vaart niet zal lopen, dat er altijd een compromis gevonden wordt, dat onafhankelijkheid echt niet algemeen gewild is, dat de burgeroorlog niet voor de deur staat ….
• Omdat nu eens snel, “onverwijld” zou ik bijna zeggen, een regering vormen – met een communautair akkoord over de dingen waar de twee gemeenschappen het wel mee eens zijn en de rest dan maar niet – misschien wel eens een daad van “goed bestuur” zou kunnen zijn. Niet?
• Omdat Josse De Pauw zijn steun voor de petitie zo schoon verwoordt: “De laatste tijd hoor je vaak de metafoor van het huwelijk. In die metaforen is Vlaanderen dan de man, Wallonnië de vrouw en Brussel het kind. Scheidingen die draaien rond geld zijn de smerigste. Als ik een man hoor zeggen dat de vrouw het kind mag houden dan vind ik dat een klootzak.“.

Dus, van harte aanbevolen: www.reddesolidariteit.be / www.sauvonslasolidarite.be…

Heel wat bomen in ons bos waren volgegroeid met klimop.
Niet zo’n probleem voor een gezonde boom: klimop is immers geen parasiet, ’t is te zeggen: klimop voedt zich niet met de sappen van de boom, maar gebruikt de boom enkel als klimrek.
Toch kan klimop een boom die het al niet goed doet een serieuze hak zetten: het licht dat de klimop vangt kan niet aan de bladeren van de boom, de boom vangt ook in de winter veel meer wind dan normaal, gewicht aan de takken doet ze makkelijker breken …

Daarom heb ik de klimop in de zwakste bomen van onder doorgezaagd. En een paar maanden later krijg je dit spooky effect…
In de grote gezonde exemplaren laat ik de klimop nog staan: ook dit is immers een erg nuttige plant, want veel insecten en vogels vinden er onderdak. In een bos met klimop zitten naar verluidt ook veel meer padden en kikkers dan in een bos zonder, omdat er voor hen dan ook meer te eten valt.