|
||||||
![]() |
|
Archief van november 2007:
nov
1
2007
Wokrestaurant ’t Verre OostenVandaag in ’t Verre Oosten geweest. Figuurlijk, want Turnhout ligt zonder twijfel oostwaarts en is een flink stuk rijden als je vertrekt in Balegem. En letterlijk, want de zaak waar we uitgenodigd waren voor een etentje met de familie heet ook ” ’t Verre Oosten“. De inrichting in ’t Verre Oosten in Turnhout getuigt beslist van goede smaak. Een groot deel van die smaak is zeker terug te voeren tot de vorige eigenaars: in dit pand in de Warandestraat zat toen “De Weerelt”, een erg smaakvol restaurant met fusion-wereldkeuken. Jammer dat die daar nu weg zijn! Binnen het mooie decor met massief-houten vloeren en hoge plafonds zijn er mooie Aziatische ornamenten aangebracht met als showcase een enorme Chinese rode lampion boven het eetbuffet. In tegenstelling tot bij een recente inval in Aalst, viel er in dit wokrestaurant geen kinderarbeidend spleetoogje door het plafond. ’t Was mijn eerste kennismaking met zo’n wokrestaurant, nochtans een beetje de nieuwste trend in het populaire restaurantwezen (tienstiens, dat is nu al de tweede Aziatische invasie waar ik deze week mee geconfronteerd wordt!). Het gaat daarbij om een goedgevuld buffet waaruit je à volonté zelf kan opladen op een bordje, dit dan overhandigt aan een stevig zwetende Oosterse medemens, die het dan in een oogwenk op zijn grill of in sidderend hete wok klaarstoomt. Keuze te over: soepen, klaargemaakte warme voorgerechten, koude voorgerechten, op de tepanyaki te grillen vis/vlees/ribbetjes… en uiteraard te wokken reepjes vis/vlees/groentjes met saus naar keuze, met achteraf nog een ijsje of een stuk fruit. Dit wordt dan aangeboden aan een vaste prijs (hier: 19€ per persoon, of 26€ met wijn en frisdrank inbegrepen). In Nederland kan je werkelijk geen straathoek meer omslaan zonder daar op een zo’n buffet-wokrestaurant te stuiten. Een klassieke (en veel goedkopere) Chinees moet je al veel verder zoeken. De formule van “all-you-can-eat” voor een vooraf bepaalde prijs valt daar blijkbaar erg in de smaak. Hier zal er zeker ook een markt voor zijn, en zal het er de komende jaren zeker vol mee gebouwd worden. Mijn verdict: goed voor een keer, maar ik vind een restaurantervaring toch interessanter in de klassieke formule “menu, watertanden, moeilijke keuze, hoopvol afwachten, lekker gerecht, tevreden gevoel”. Al dat heen en weer geloop, het aanschuiven, het personeel dat enkel dingen komt weghalen, en vooral de enorme hitte die die gloeiende wokvuren in een vol restaurant zowat iedereen rood deden aanlopen … deden alle af aan een fijn etentje. Op de kwaliteit van het gebodene viel echter niks af te dingen. En door het massale aanbod kan je met verschillende kleine schotels lekker variëren. Plaats: Warandestraat 36, 2300 Turnhout
nov
2
2007
Muziek om voor te zingenGisterenavond, Maudje ligt al in haar bed. Daan (nu 2 jaar en 9 maanden) drentelt nog wat rond. We maken het gezellig. Een druk op de knop brengt de nieuwe Imac tot leven, F9 laat me zien dat iTunes nog open staat, een zwaai aan Coverflow (eindelijk kan ik daarvan genieten na mijn frustraties met iTunes op Windows) en daar zie ik al iets wat me aanstaat. Amy Winehouse begint aan haar verhaal over hoe ze haar in rehab probeerden te laten gaan. Met als clou dat ze “No, no no” zei. Daantje hoort het even aan. Dacht hieraan terug toen ik deze middag wat orde probeerde te brengen in mijn recent geïmporteerde iTunes bibliotheek (3,371 nummers, 18,52 Gb.).
Dat zijn eigenlijk alle categoriën die ik nodig heb. In combinatie met een ingevuld jaar en een beoordeling, kan ik daarmee alle smart playlists maken die ik nodig heb. Met dank aan Daan.
nov
3
2007
Hoe jaag ik mijn blogbezoekers weg?Pietel geeft – behulpzaam, gedienstig als altijd – aan inbalans 10 tips, “10 elementen die er voor zorgen dat je blog veel bezoekers krijgt. Nu, dat van die veel bezoekers kan hij – Vlaamse a-blogger met hoofdletter A – weten…
Nee serieus. Bloggen zou geen race om ter meest moeten zijn. Wel om ter best. Bloggen omdat het je het graag doet, omdat je iets te vertellen hebt, en dan zien waar je uitkomt. Creatief in je boodschap, niet alleen in je SEO. Linkhoer spelen of google-fuik zijn leidt tot niks (alhoewel, zo’n Bongo-bon is toch niet echt niks, natuurlijk). Streef naar “bezoekers”, niet naar “trafiek”. “Content is king” op ’t internet, als je goeie hebt pikt men die op den duur vanzelf wel op. Volg dus niet de waan van de dag (nog een “Tokio Hotel” post, iemand?). Schrijf liever iets dat volgende week, volgende maand, misschien volgend jaar, wie weet langer nog interessant kan zijn (mijn oude site The Belgian Pop & Rock Archives doet het nu – al zés jaar na de laatste bijwerking – nog altijd wreed goed, maar dat zal met mijn blogposts wellicht niet het geval zijn…).
nov
3
2007
Wilco did it againStill early, but this made my day: Wilco put up a high-quality movie from a live performance of “Impossible Germany” up on Wilcoworld. Holy smoke! That solo Nels Cline wrangles from his guitar is amazing. Goosebumps for me. They are sò good… The movie is a part of their show at “Austin City Limits” and will air full-length on PBS next week. Wilco will be performing in Belgium again shortly, on November 6th at the Koninklijk Circus/Botanique in Brussels. If you weren’t at the show in Ghent last year: you don’t want to miss this. You really don’t.
nov
4
2007
How to remove a photo from your Flickr-photostreamBesides being a great photo gallery site, Flickr offers also a lot of tools for photo management, storage, external use through the API …. Sometimes these two uses collide. Case in point: the photostream. This is a blog-like representation of your photos, newest to oldest, and it is the default view on your photo collection for someone visiting your profile on Flickr. Now say you want to blog about a screenshot or post ten slightly different versions of a photo to discuss them on a photoforum. Then the photostream suddenly gets pretty uninteresting. This had me puzzled for a while, wondering if a Flickr-Pro-account would be the right tool for me. Until I found out there IS a (non-obvious) way to get rid of a photo from your photostream. Sort of. Go to “Organize“and then select your photo (or a batch of photos) from the bottom list. The obvious choice then would be to click “Edit Dates”. This however only acts on the “date taken” of the photo, leaving it on top of the photostream… Choose a date in the past for “date uploaded” and voilà: the picture is out of the photostream, yet still available (e.g. for blogging it, posting it to a forum etc…). Unlike a “replace” of a photo, this operation doesn’t change the file location… The “sort of” from the third paragraph is of course also true: the photo with the changed date is still in the photostream, just in a different place. Changing it a few seconds back allows you to change the order of the photostream, changing it to a date in the past moves it even further back. The possibility that a visitor looking at your photo collection gets puzzled by a photo you uploaded just for a photo correction, a blog post and so on, just has become much smaller.
nov
5
2007
LijstjestijdDeze week roept Time in een themanummer de Iphone uit tot “uitvinding van het jaar 2007”. Case in point: de Iphone. Een schoon apparaat. Sexy en al. Ik heb twee weken geleden de eerste werkende mogen aanraken, en het moet gezegd: er is over de interface nagedacht. De webbrowser werkt fantastisch. En het marketingplan – namelijk: verdien niet aleen aan de verkoop van de telefoon maar pluk een rijke telecomoperator nadien ook nog 24 maanden kaal; Apple krijgt van AT&T per geactiveerde klant naar verluidt 18 dollar per maand, gedurende 2 jaar – is ook redelijk geniaal. Uitvinding van het jaar dan maar? Maar wat als in de hoofdkwartieren van Nokia nu net een revolutionaire en nog sexier dan sexy gadget ligt te wachten? Of als de Gphone, het google-operating systeem voor mobieltjes, de echte omwenteling in de telecomindustrie blijkt te gaan betekenen (telefoneren én je apparaat worden gratis, als je er de targeted advertising bij neemt)? Waar sta je dan volgend jaar? Neen, het opbod aan lijstjes loopt uit de hand. Steeds vroeger en vroeger begint men overzichten te spuien van beste cd’s (stop dus met zingen, nu!), boeken (geen uitgaves meer na de boekenbeurs), films (ga twee maanden op vakantie, Quentin, en lanceer dan uw film aub) of blogs (als je er nu nog aan denkt een blog te beginnen, vergeet het, “beste nieuwe blog van het jaar” had je er al voor oktober moeten zijn). Hier past wat Vlaamsche retoriek: dit loopt werkelijk de spuigaten uit. Wij eisen dan ook de onverwijlde stopzetting van het publiceren van lijstjes. Net als een Halloween-ornamenten in de zomervakantie, Kerstversiersels in november of Sinterklazen gesignaleerd in oktober, kan dit niet langer. Een moratorium moet er komen, anders gaat deze bom barsten… Laten we met z’n allen (wellicht moet dit op het niveau van de UNO beslist worden) een verbod op lijstjes afspreken. Enkel in de kerstvakantie, de laatste week van het jaar, mogen er “best of the year”-lijstjes opgesteld worden. Zodat iedereen die week dan ook niks anders te doen heeft dan lijstjes publiceren, lijstjes lezen, restjes kalkoen op te eten en zich zat te zuipen. En we dan met een vers lijstje goeie voornemens het nieuwe jaar in kunnen.
nov
5
2007
Ongewenste eindejaarssfeerDeze week in Humo (HUMO, Hu-MO, HU-mo, hummmoooo …): een sticker. Met een grappige tekst en tekening van jeroom. Kerstman betrapt op heterdaad in de schouw, neergeknuppeld en de tekst “In godsnaam, geen eindejaarsgedoe vóór 15 december”. En een interview met Sven Pichal van Peeters&Pichal op Radio1 en over hun actie en “meldpunt ongewenste eindejaarssfeer”. Deze week op Humo punt be (humo PUNT be, HUMO punt BE …): een schone reclamebanner, eentje voor Carrefour. “Klik hier en dit jaar komt de Kerstman vroeger!” Dit had een geval van superieure Humo-ironie kunnen zijn, biting the hand that feeds you en zo.
nov
6
2007
Papegaai is ziekWat leren wij onze kinderen? Papegaai is ziek en hij moet sterven
Maak een appelmoes al van conserven
voor onze gaai, voor onze gaai
voor onze allerliefste zoete papegaai
Papegaaitje leef jij nog?
Ie-ja Dee-ja
Ja, Mevrouw ik ben er nog
‘k heb m’n eten opgegeten en m’n drinken laten staan
Ie-ja Dee-ja
Boem!
Ja ja, d�t leren we onze kinderen.
nov
7
2007
Maud 1 jaar1 jaar na datum, wordt Maudje vandaag 1 jaar. Een jaar van veel vertedering, lachjes, gilletjes, rollebollen, rommel maken en groeien. Maar het gaat beslist de goeie kant uit: je hebt je slaapritme te pakken, je eet de oren van onze kop, je groeit uit je kleren en je kan ons al duidelijk maken wat er scheelt (honger, dorst, slapen, spelen, gedaan, joepie, kus, dada …). Je werd de laatste weken precies een nieuw kindje, een rustiger… Gelukkige verjaardag!!!
nov
8
2007
Groene spechtGroene specht, in het gazon op zoek een maaltijd. Deze soort is echt verzot op mierennesten, zeker van die gemene rode bijters. Ze steken er hun lange snavel in en zuigen er dan 1 voor een de mieren, larven en ander “lekkers” uit. En blijkbaar zitten er in mijn “pelouse” nogal wat mieren… Good for her! Lang rondgelopen met het gedacht dat dit een bonte specht was, maar mijn vogelkennis blijkt weeral niet erg groot 🙠. De bonte specht (Dendrocopos major) is precies nog een stuk bonter dan den deze, nu overduidelijk herkend als een groene specht (Picus viridis). Zij (ik zie geen rood onder z’n oog, iets dat alleen de mannetjes zouden hebben) zit de laatste weken constant in de buurt van het huis, maar was toch erg moelijk te fotograferen. Buitenkomen zonder dat ze het hazepad koos was onmogelijk. En zelfs behoedzaam in de buurt van het raam komen, was al voldoende om haar te laten schrikken. Nu is ze blijkbaar al wat geruster, en kon ik haar van achter het raam toch al in beeld krijgen. Als vogelfotograaf heb ik dan ook nog een lange weg af te leggen. D’r zullen nog heel wat jaren passeren eer ik een foto van het ijsvogeltje ga kunnen maken: die passeert wel dagelijks maar na 10 seconden is hij al weer weg. Toch als wij in de buurt zijn… En om nu in een schuilhut met de camera in aanslag te gaan zitten wachten…
nov
11
2007
WordPress user roles vs the XML-RPC interfaceBlogging platform WordPress (in it’s current version 2.3) allows for 5 user roles:
Another feature is the XML-RPC-interface. With this, you can use an external editor to publish on your blog. Say you have a desktop program, or a webservice: as soon as you provide it with the url to the xmlrpc.php in your installation, a username and a password, that application can start posting on your blog right away. Increasingly useful, in these web 2.0 interconnected API-flooded times. So far for the good news. The bad news being that these two features don’t combine well, at all… The xmlrpc-implementation in WordPress is such that it can only accept posts from a user with the role of administrator or editor. For other users, it replies with a simple “Sorry, you don’t have sufficient rights to perform this action”. Thus, if you want to use some of the post restrictions of the other roles in combination with the xmlrpc, you’re out of luck! Here’s an example of a not so nutty setup, where this leads to frustration:
Bummer. The text on the WordPress-homepage “WordPress is what you use when you want to work with your blogging software, not fight it” got a sour smile from me tonight… Anyone who knows a graceful workaround or wordpress-plugin for this problem?
nov
12
2007
Pannekoeken of pannenkoekenEen fameuze stapel pannekoeken, voor Maudje’s eerste verjaardagsfeest. Ik heb ze toch maar met één pan gebakken (dat heeft me wel twee uur gekost, maar is toch minder stress dan twee pannen in de gaten houden…), dus pannekoek lijkt logisch. Engels is toch simpeler: a pancake is a pancake. En om nu “flensjes” te gaan zeggen. Flensjes, dat klinkt maar half zo lekker als een pannenkoek/pannekoek. Beetje slap, lusteloos. Fletsjes. Taalnet to the rescue: De officiële spelling is pannenkoek; het Witte Boekje (van Onze Taal) rekent ook pannekoek goed, omdat veel mensen dat (nog steeds) gewoner vinden. Dat kan zijn omdat ze aan een koek denken die in één pan wordt gebakken, of – en dat lijkt ons een heel plausibele reden – omdat pannekoek een heel vast begrip is geworden waarbij je op z’n minst niet meer letterlijk aan een koek denkt. Google to the test: Pannenkoeken: 906.000 results. Pannekoeken: 230.000 results. P.S. Ze zien er lekkerder uit dan ze waren. Beetje taai…
nov
12
2007
Change the way stacks look on OS.X Leopard, and more…
nov
13
2007
The internet is for pornSometimes, the links you find on a surfing safari, tell a story of their own:
nov
14
2007
Ask 2 billion people for a favicon
nov
14
2007
Stash – All that’s leftStash, de mannen van Sadness (u weet wel, dat triestig slepend nummer waaraan in 2005 niet te ontsnappen viel), hebben een nieuwe plaat. Een een nieuw singleke “All that’s left” Ogen toe, en het is wel hélemaal iets van David Gray. Gunther Verspecht heeft helemaal zijn intonatie, klankkleur, tristesse te pakken. Maar er zijn slechtere referenties dan David Gray (“White ladder” is een van mijn favoriete platen aller tijden).
nov
15
2007
Zie ik nu scheel of wat?Kijk eens diep in mijn ogen… … en zeg me: kijk ik scheel, of niet? Ikke vind van niet. Maar de dokter van Kind en Gezin dacht het en mama had ook iets in de mot en papa wist niet wat hij ervan moest denken (hij ziet zelf een beetje scheel) en ik wist het ook niet goed maar ik dacht van niet. Dus had mama een afspraak gemaakt in het UZ van Gent (waar ik geboren ben) en daar zijn we dinsdag naar toe geweest en daar was een dokter die met lichtjes in mijn ogen scheen en ik moest ook in een zwarte doos kijken naar lijnen. Maar aan het eind van die doos was er ook een piepgaatje en daar keek ik liever naar want daar zat een verpleegster achter dat gaatje. En ze moest lachen van dat ik maar niet naar de lijnen wilde kijken. De dokter zei dat ik over 9 maanden toch nog eens terug moet komen om er nog eens een lichtje in te laten schijnen en naar lijnen in een doos te kijken (niet naar het gaatje), want het schijnt dat dat van die brede neusbrug of dat epidinges er dan misschien al uitgegroeid als mijn hoofdje groter is geworden. Maar voor zeker te zijn en zo, toch nog eens terugkomen dus. Maar tot dan moogt ge dus niet zeggen dat ik scheel zie! Nikske zingen van “Schele Van der Linden” of roepen van “Schelen otter” of “Esotroop”, of vragen of mijn papa misschien Marc Reynebeau is!
nov
16
2007
Google translate: nu ook in het NederlandsDeze title wordt “Google translate: now also in the Dutch” als je het door de vernieuwde Google Translate haalt. Inderdaad, eindelijk is “Dutch” toegevoegd aan de vertaalmogelijkheden van Google! Uiteraard “far from perfect” (vertaling “verre van volmaakt”) en enkel van en naar het Engels (mes excuses, amis francophones), maar toch al goed genoeg om mee buiten te komen blijkbaar. Een engelstalige zal hiermee toch wel een goed idee krijgen van wat er ongeveer bedoeld wordt in een nederlandstalige post, en vice versa. ‘k Heb daarom de Google translate onmiddellijk aan de blogposts toegevoegd (zie op de blog, onder de titels van de posts). Goed genoeg?Enkele voorbeeldjes van de “kwaliteit” die u mag verwachten (ik heb voor de veiligheid citaten genomen, dan kunnen de fouten toch al niet liggen aan mijn eigen taalonwetendheid). Probeer bijvoorbeeld eens te ontdekken wat er met deze vertaling (uit het Engels naar het Nederlands) bedoeld wordt: “Pornografie verslaafden hebben een moeilijke tijd herstellen van hun verslaving dan cocaïne verslaafden, sinds cokes gebruikers kunnen krijgen de drugs uit hun systeem, maar pornografische afbeeldingen verblijf in de hersenen voorgoed”, zei Mary Anne Layden. … Pornography echt, in tegenstelling tot andere verslavingen, biologisch veroorzaken directe vrijlating van de meest perfecte verslavende stof. Dat is, veroorzaakt het masturbatie, wat zorgt voor het vrijgeven van de natuurlijk voorkomende opioïden. Het doet wat heroïne kan niet in werking.” Of omgekeerd (vertaald van het Nederlands naar het Engels) Ze conclusionVertaalbureaus en europese tolken zullen dus nog niet dadelijk zonder werk vallen! Zoals Google zelf erkent op z’n blog “While machine translation is not perfect, it’s usually good enough for you to obtain the gist of information in a language you might otherwise be unable to access. … Note that this feature is currently in beta, and we’re very interested in getting your feedback.“
nov
18
2007
Crocs in de winterCrocs, daar is het laatste woord nog niet over gezegd. Wie die rubberen klompen niet kent, heeft de laatste jaren duidelijk op een andere planeet gezeten. Wel grappig, hoe in deze geglobaliseerde tijden crocs op een paar jaar tijd de wereld veroverden en echt overàl te zien is. De stijlpolitie keurt ze af, de zorgsector zweert erbij, de chinese economie dumpt ze op elke straathoek, de Bond Tegen Zweetvoeten juicht ze toe. Meningen als “Crocs: what God wears on his foot” of “I hate Crocs so much, I bought the domain” zijn overal. Lang heb ik hoofdschuddend van ongeloof weerstaan aan de trend, maar op een schone lentedag stonden hier toch opeens een paar donkerbruine crocs aan de deur. En – it pains me to confess – ’t moet gezegd, het zijn handige dingen, om snel aan te schieten als je de kippen wat graantjes moet gaan geven of kleine werkjes in de tuin te doen. Wie dacht dat nu de vrieskou aangekomen is het spotten van/met Crocs-dragers weer voor een tijdje de kast in kan, is eraan voor de moeite. De inventieve Amerikaanse ondernemers zijn immers volop aan het diversifiëren en zoeken nieuwe gaten in de markt. Ze zullen niet rusten eer de laatste mens op aarde in rubber klompen rondloopt. En wat bieden zij nu te koop aan: de Crocs Mammoth? Verluchtingsgaten én bont. Slim! En warm! En schoon bovendien! Ik wil hierbij al op voorhand mijn excuses maken tegen de eerste die ik dit zie dragen. Ik weet nog niet of ik gewoon in een deuk ga liggen, of de slappe lach ga krijgen, of het ga uitproesten of gillend ga wegrennen. Maar noteer nu alvast dat ik niet geheel insta voor de gevolgen van uw aanblik. Of ben ik nu weer links verzuurd onverdraagzaam tegen de vrije markt bezig?
nov
18
2007
AfbraaktoeristenGisteren nog eens een dagje gaan “shoppen zonder iets te kopen” in Gent, ’t is te zeggen: nog eens gaan rondwandelen in de omgeving en winkels die tot vorig jaar nog onze dagelijks decor uitmaakten, maar sinds ons uitwijken naar Balegem nog maar eens in de maand of zo worden aangedaan. Broodje in de Hema, een koffietje in de Mokkabon, frietje op de Graslei, eten in het Magazijn, snuisteren in de Petit Zsa Zsa, een wijntje in het Oeverloze Eiland… for old time’s sake. Gisteren hielden we het wel wat korter: rond half vier terug naar huis, want de klein mannen begonnen moe te worden. Onze tram hield echter halt in de Koningin Elisabethlaan en kon niet verder. Bleek dat het net de moment was waarop de eerste van de twee post-gebouw torens werden neergehaald (ihkv. Project Gent Sint-Pieters). Te voet verder, waar er al een serieus aantal afbraaktoeristen stond te wachten op de finale knal. Een vriendelijke mevrouw van Radio 2 dacht er even aan ons te interviewen, maar toen ze hoorde dat we niet echt stonden te wachten op de knal haalde ze toch haar microfoon niet boven en ging ze verder op zoek naar “architectuurstudenten die speciaal hiervoor naar Gent waren afgezakt”. “Mijne Kodak” had ik niet bij en voldoende geduld om meer dan een uur te wachten op een ineenzakkend skelet van een gebouw hadden de kindjes ook al niet, zodat het “moment suprême” aan ons is voorbij gegaan. Voor de liefhebbers, de tweede toren (die vlak langs de straat) wordt volgende week om 15u25 neergehaald. Breng een thermos met warme choco mee…
nov
19
2007
De indringer(s)Eindelijk nog eens nieuw Vlaams drama op de buis vanavond. Nu ja, nieuw. Een film die drie jaar geleden heel wat mensen naar de bioscoop lokte, werd verknipt tot een driedelige televisieserie. Koen de Bouw (hij weer) speelt spoedarts Tom Vansant, op zoek naar zijn verdwenen 15 jarige dochtertje in een Ardeens dorpje. Elk drama vraagt enige “suspension of disbelief”, maar daar had ik het bij het bekijken van “De Indringer” vanavond toch merkwaardig moeilijk mee: Koen de Bouw stapt stoer de scene op bij een straf verkeersongeval en komt er Axel Daeseleire tegen als agent. En ik kijk onwillekeurig even na of Koen hier ook een jas draagt van The North Face zoals in Groene Vingers. Of dat Axel nu eerst wat gaat Limburg-bashen tegen Dana Winner of geilen op Evi Gruyaerts latex pakje in de Grote Provincieshow. Natuurlijk kan je niet verwachten dat er voor elke nieuwe serie of elke nieuwe film een volledig nieuwe generatie talent klaar staat om je omver te blazen. Of dat alle acteurs in elke nieuwe film een gedaanteverwisseling à la Jan Decleir kunnen ondergaan. Maar het had hier precies toch iets minder typecasting mogen zijn. Enkel Koen de Bouw (hij weer dus) hield hevig rokend de boel recht. En dan was het al gedaan. Net toen het sfeertje van het Ardeens dorp wat vorm begon te krijgen waren we blijkbaar aan het 1/3de punt van de film aanbeland. En drie keer goeie kijkcijfers is blijkbaar meer waard dan een leuke kijkervaring. Vlaams drama op de zondagavond? Vanavond toch een beetje een drama. Tot Bart de Pauw – in herhaling – met zijn geslacht de eer terug wat kwam redden. Daar waren de BV’s (Brusselmans, Meuris …) wel in hun element, en uitstekend gecast als henzelf. Update 26/11:Aflevering 2 is ook gepasseerd. Acteerwerk was heel wat sterker, niet? Vooral Maaike Neuville is een revelatie: een perfecte mysterieuze en sexy lolita. Update 4/12:Ook aflevering 3 is gedaan. Spannend, en met enkele verrassende plotwendingen. Niet echt onder de indruk geraakt. Dienstmededeling voor de via “de indringer franstalig lied” en andere Google-aangelanden: het lied dat op de fuif gedraaid wordt (“… et j’ai crié, pleuré, Aline pour qu’elle revienne) is “Aline”, een tearjerker eerste klas van de hand van Christophe. Alhier de Youtube-video uit 1965. Graag gedaan…) En dan nu … op naar Katarakt
nov
19
2007
On the death of e-mailSpotted: a lot of buzz about the bleak and/or brilliant future of e-mail lately…
My take: e-mail is a tool. And a pretty blunt one at that. If better tools come along, everybody will start moving to those pretty swiftly. But messaging from one person to the next one will obviously be around for much longer, be it by SMS, e-mail, facebook poke, twitter or Instant Messaging. It’s all the same thing, really, it’s just the form that’s evolving.
nov
21
2007
Gisteren, op Vlaamse blogs…Even diep adem halen, want wat leert een momentopname van één dag in de Vlaamse blogosfeer? Over het (hopelijke) einde van de Steven Feys memeDat Huug Steven Feys ontmaskert als zijnde Bram, of was het nu Johan. Asfaltkonijn doet mee. En dan kan de pitbull-Blogoloog uiteraard niet achterblijven… En dat Metatale en hun blog top 100 dus waarschijnlijk aanstichter zijn van deze blogsoap met iets te veel afleveringen. Dat de Ondernemer in Gent in comments elsewhere zegt dat Netlash niet Metatale is en dan snel overgaat – subtiel afleidingsmanoeuvre Bart – naar de avonturen van zijn kroost op een piratenbrug ergens ten lande. En Michel dan zegt dat “En zo is alle arrogantie vergeven, en is iedereen (euh, vooral Netlash-slash-Metatale, op welk vlak het al een tijdje verdacht rustig was) er beter van geworden.” Over de Site van het Jaar verkiezing memeDat Lilith van Tales from the crib terug is uit Zweden, en een pakske heeft gekregen van een bloglezeres om haar te troosten dat ze d’r niet bij was dit jaar… Dat i. en Henk nog worstelen met hun al dan niet terecht wel of niet genomineerd zijn voor verschillende beetje wel- beetje niet-belangrijke prijskampen. Dat Bruno precies een partij slechte paddestoelen heeft afgeleverd gekregen van zijn dealer en nu met schuim op de lippen “rant” over Gerda en Eddie en iedereen die zijn neus op zijn blog binnensteekt, als waren het Hollandse wildparkeerders voor zijn deur. Dat Pietel een uitdaging mist en gaat stoppen met bloggen en zich op iets anders gaan smijten. Nu weten we tenminste waarom hij niet meer genomineerd was voor site van het jaar: Clickx had al door dat dat daar op z’n laatste benen liep 😉 Dat Imke Dielen een feest met 2000 aanwezigen heeft georganiseerd, en dat ze die nu allemaal gaat spammen met de vraag voor haar te stemmen. Maar (insert door meme’s opgewekte geeuw here) gelukkig ook over …Dat Wio van De Portables een kleintje heeft, genaamd Pita. Het arme ding werd verwelkomd met de grappigste geboorteaankondiging ooit “Oh and btw remarks containing the words “erop”, “met”, “alle” and “groentjes” will not be appreciated by the proud parents. Allah snackbar!” Dat Eve zich werpt op de rechten van het kind met een verbetenheid als was ze nog bezig met een hoederechtregeling voor haar oogappel. Dat de Eskimokaka’s gelukkig weer veel interessante links zijn tegengekomen en dat Nicodemus een meetling is. Eraan denken hem geen hand te geven bij een eventuele ontmoeting, dat is volgens mij besmettelijk. Dat Michel een upgrade van Ubuntu installeert en wacht tot dat gedaan is. Lang wacht. Héél lang wacht. Ubuntu upgraden en gras zien groeien, één strijd. Dat Dykes And the City – enigszins toepasselijk – naar Rufus Wainwright gingen, en het fantastisch vonden. Dat Veerle Pieters de geheimen van een seamless pattern creëren in Illustrator kent. Snel bookmarken! Misschien nog ooit bruikbaar als ik behangpapier ga ontwerpen… Dat iemand van Gent Blogt ging eten in een Surinaams restaurant genaamd Faja Lobi en mij dus weer deed watertanden. Dat De Bitches zich opwinden over de vreselijke Pizza Hawaï en spaghetti die te zien waren in in Man Bijt Hond en twee Italiaanse restaurants aanraden. Aan hun vaste lezers, die blijkbaar allemaal bewoners van dezelfde stad zijn, want waar dat staat er niet bij… Dat eMich zijn viral over in één hap verorberen van clémentinnekes even onderbreekt om zich op te winden over studenten in witte jas op weg naar Sint-Verhaegen. Hij stoort zich hieraan omdat hij ze “altijd beschouwd als aandachtskindjes die absoluut erkenning nodig hebben, op welke belachelijke manier ook“. Cool. Wat misschien ook wel gezegd kan worden van hen die hun eigen bakkes met een volledige clémentine in filmen en op ’t internet plaatsen? Dat Getwist en Gezeur de nieuw gelanceerde e-book-lezer Kindle van Amazon eens onder de loep nam, en die meteen naar het museum verwees. Dat Kladblog een remake van A for Andromeda heeft gezien. Ikke nog niet, en de bespreking van Kladblog bevat niet echt genoeg “jus” om mij warm te maken voor een bezoekje… Dat Stew ging kijken naar American Gangster, en wel wat meer info meegeeft. Dat Lamazone naar Roisin Murphy (die zotte doos in een doorkijkbloes) is geweest, en dat zoiets afgunst kan opwekken bij degene die niet geweest zijn (zoals ik dus). Dat Lien weer gecharmeerd was van haar kleine uk en middels een paar foto’s ons probeert mee te charmeren. Dat de Smiling Cobra van Losse Flodders minder stoer is dan zijn nick doet vermoeden, als de dood voor iemand die ballonnen opblaast. Misschien eens voor “Viva Victoria” naar Irak of zo sturen, om zijn angsten te overwinnen? Dat Vuur weer een woelig weekje dat ze achter de rug heeft, niks meer heeft met een jongen, maar wel met zijn ouders, culinair is klaargekomen en een jeans gekocht heeft. WTG Vuur! Dat Jos Vorkmans van NoDesktopHero een grappige reclame heeft gezien voor wet suits. Om ter saaist de Waalse komiek François Pirette ontdekte, maar precies niet begreep dat die genadeloos de vlaamse hypocrisie blootlegt. Dat Clopin plots met andere ogen naar blinde mensen begon te kijken nadat hij er eentje op de trein ontmoette. En dat hij nu ook zijn website eens met de ogen van een blinde gaat bekijken. Dat Painfully Redundant met nostalgie terugkijkt op de punkgolf van 1994. En dat ik precies een andere punkgolf zou kiezen om nostalgisch naar terug te kijken. Dat Sereniteit ontdekte dat Merriam-Webster gestart is met een on line Engelstalig beeldwoordenboek. Dat Smetty de reeks In Europa van Geert Mak online volgt, en ons allemaal adviseert om dat ook te doen… Je specialisme is online onderwijs of het is het niet, hé. Dat Tante Annie een lange neus heeft en graag van neuzeneuze doet. Dat Koen Fillet schrok van de reacties op zijn mening over Chuck Berry, maar dat was jammer genoeg niet een even mooie post als die over z’n verjaardag de dag ervoor. Dat Yet Another Blog (prijs voor de korste vlaamse blogurl) meldt dat er al 23 inschrijvingen zijn voor een blogdrink. Dat er Youtube video’s werden gepost bij aaiboek (iets over Samimterklaas kapoentje), en, nagekomen want die zaten bij de tuinblogs maar zijn alletwee mee van mijn favoriete blogs:Dat AnneTanne de aandacht vestigt op een Oxfam-actie voor eerlijke handel “De Groene Sint“. Helaas enkel in Nederland voorlopig. Dat Bart van Eigenwijze Tuin nu al begonnen is met het voederen der vogelkes. En dat ik dacht dat je daar moest mee wachten tot echt in putteke winter. Maar helaas ook …Dat er gisteren eigenlijk niks interessants gepost werd bij aardling, analoog, bnox, Claudia Schiepers, de vlooienfluisteraar, Dikkie, Dominiek, Dramoghe, EddiefromOhio, Fuckhedz, Gigadesign, Goeimorgen, mijnheer/mevrouw, Hanenwurger, Ishku, Cabanier, Ntone, Oker, Polskaya, Tender feelings, Unexpected, Venijntje en helaas ook niet bij Zinloos. ConclusieOoit komt er een dag dat ik me zal afvragen waarom ik dat anno 2007 allemaal interessant en lief en leuk en grappig en ontroerend en écht en fijn en ook wel soms belachelijk of vervelend of banaal vond. En er zelfs zelf door verleid werd om ook een een blog te beginnen schrijven. En dat er eigenlijk iemand zou betaald moeten worden om zo’n dagelijks blogoverzicht met veel linkliefde te produceren, dat zou nogal wat feedreader tijd sparen! En nu?En eigenlijk was dit allemaal maar gewoon om te zeggen dat iedereen die hierboven gelinkt staat opgenomen is in mijn feedreader en dat die dus in mijn ogen heel regelmatig iets interessants te vertellen heeft.
nov
22
2007
Woestijnvis lacht met de Walen!Case 1: De Slimste MensGisteren in “De Slimste Mens” (de populairste tv-quiz van onze contreien die vanavond zijn ontknoping beleeft – onze vingers zijn gekruist voor Annelies Rutten): een fotovraag. Hergé, Wilmots, Philippe Geluck … 10 koppen dus, waar de Slimste Mensen er met verenigde krachten welgeteld 5 van herkenden. Case 2: De Laatste ShowGisteren in den Humo, interview met Dimitri Leue (die volgende week de co-commentator van Frieda van Wijck is in De Laatste Show, dat andere monument van Woestijnvis. Voor de goede orde: met “dat monument” bedoelde ik hier de show, niet Frieda). Ziede wel…Woestijnvis lacht dus met de Walen! Met ons belastingsgeld! En dat van die bacteriën is dus per-ti-nent niet waar is, hé. Kijk maar op de de grote griepmeting punt nl, “Het virus in kaart gebracht voor Nederland en België” zegt die site toch, en wat blijkt er op het kaartje: De griep, dat stopt aan de taalgrens! Er is helemaal geen griep in Wallonië (die paar blauwe stipkes zijn waarschijnlijk Vlamingen op vakantie, of Leterme met een snotvalling op bezoek bij Didier Reynders). Bacteriën en virussen verkiezen een noeste Vlaming om in te gaan wonen boven zo’n luie Waal! Bref en j’en passeLachen met Walen, zonder arrogant te zijn, het kan dus gelukkig nog altijd, zelfs in deze communautair opgefokte tijden. Misschien zouden we zelfs meer moeten lachen met de Walen, dat zou de boel misschien wat ontmijnen? En iemand zou ze daar bij de Grote Griepmeting eens moeten vertellen dat het misschien juister is te spreken van “Het virus in kaart gebracht voor Nederland en Vlaanderen” ofwel de politesse te hebben hun site ook in het Frans aan te bieden…
nov
22
2007
Zamu Awards worden MIA’sPersmededeling van Eén & Vlaams Muziekcentrum vandaag: de Zamu Awards veranderen niet alleen van formule (dat was eerder al in de pers verschenen), ze gaan ook van naam veranderen. “De naam MIA staat voor ‘Music Industry Award’ en is een knipoog naar het gelijknamige nummer van Gorki, dé Vlaamse song die zowel door luisteraars van Radio 1, Radio 2, Donna als Studio Brussel gekoesterd wordt.” Daar gaat mijn kans om aan mijn kleinkinderen ooit nog te vertellen: “Opa, jongen, die heeft nog ooit zo’n Zamu Award gewonnen. Echt waar. En hij kon geen noot muziek spelen!” Flashback naar maart 2000
Presentator van de avond Jan Leyers roept me het podium op. ‘k Krijg een schoon beeldje in de pollen geduwd. Kussen van Gella Vandecaveye en Jan van Rompaey. Jan Leyers duwt me een microfoon onder de neus en vraagt “En zeg nu eens Dirk, waar kunnen de mensen jouw waarlijk fantastische website terugvinden?“. Ik stamel iets als “Euhm, ja, euhm, dat is wee wee wee punt houbi punt com, maar misschien kunnen de mensen beter op het programmaboekje kijken, daar staat het adres geloof ik wel op. En ik wil iedereen hier heel erg bedanken om voor mij te stemmen. Als je bedenkt dat ik dat in mijn eentje vanop een eenzaam zolderkamertje doe en hier win van professionele radioprogramma’s en magazines en zo. Heel erg bedankt!“. Tot zover mijn kans om iets zinnigs te zeggen tegen de verzamelde muziekindustrie. Iets à la: “Is dat hier niet erg incestueus een prijs toe te kennen in de categorie “media” aan een website die jullie op zijn beurt in het zonnetje zet? De pers die exclusief en positief over jullie schrijft, da’s goeie pers? Aaitje over de bol, zodat deze gek nog wat verder gaat met jullie promo op internet te doen. In plaats van eens zelf een goeie site in elkaar te boksen voor jullie artiesten. Zet bijvoorbeeld eens zelf muziekfragmenten op het internet , in plaats van deze neut SABAM te laten betalen om met miezerige real-audio stukjes te illustreren waar jullie mee bezig zijn.“. Niet dus, ik was verguld (net als dat beeldje trouwens, dat van zweethandjes vreselijk afging). Eind 2001 stopte ik met de site, om terug een leven buiten het onderhouden van die verdomde website te krijgen (dat leven moet vanavond laat werken, en slaapt nu boven in hun bedjes, en luistert naar de namen Annemie, Daan en Maud btw). Terug naar de toekomstNu worden de Zamu-awards dus MIA’s. De VRT en Muziekcentrum Vlaanderen hebben 12 categorieën voor de MIA’s vastgelegd. Negen prijzen worden uitgereikt door de kijkers en luisteraars van Eén, Canvas, Radio 1, Radio 2, Donna en Studio Brussel. Dat zijn: beste song, beste soloartiest, beste groep, beste pop, beste dance/elektronica, beste rock/alternative, beste videoclip, beste populair (lichtere pop, levenslied,…) en beste wereldmuziek (folk, etnisch, rootsmuziek). De Vlaamse professionele muzieksector zelf heeft het laatste woord bij het toekennen van drie prijzen: beste album, beste nieuwkomer en beste live-act. Live in prime-time, dus. Misschien een goeie impuls, net nu de belpop in het slop zit…
nov
23
2007
Ode aan Annelies RuttenGrote grutten, Annelies, anders dan huppelkutten Amnesty Eva had geen chance Hoe lang moet ik mij nog uit gaan putten (Vrij naar de vrolijke rijmelaars van De Slimste Mens, al waar je de grappigste fragmenten, een compilatie van de finale, de voorbereiding van Hans Bourlon, de meligste grappen van Rik Torfs, de jongensachtigste grollen van Erik Van Looy enz. enz. nog eens rustig kan terug bekijken. Klik daarvoor op het kleine televisie’tje, links onderaan) Annelies Rutten is ondertussen overal: ze heeft een blog (slim van Het Nieuwsblad dat ze nu zelfs google-adverteren op de naam van hun reporter!). En een stalker. En een Wikipedia entry. En interview in Humo. En foto’s in P-Magazine. En ze is een zoekterm. En ze heeft een naamgenote, getrouwd met ene Jonkhout, op LinkedIn. En een e-mailadres (Zou ik mijne poëzie durven opsturen?). Hmm, hopelijk is haar broer niet Bas Rutten, want die kan precies vreselijk gemeen meppen (YouTube). ‘k Zal het dus maar laten!
nov
25
2007
Mijn dorpVanmorgen naar de bakker met Daantje. Tussen de velden, naar het dorp. Broek, Diepestraat, Berg, Balegem. Vogeltjes, boerderijen, een haas vlucht weg. De kerktoren blijft stil. Geen mens op de baantjes. Wegenwerken (het dorp ligt open), maar op zondag niet. De bakker nog bereikbaar. Vijf koffiekoeken zeggen, en dan pas welke, zodat ze de juiste zak kunnen kiezen. 8 pistolets. Terug naar huis. Weer tussen de velden. Een kraai krast. Ons straatje. Bij de buren is een schaap ontsnapt. Een oud mannetje was ook al gestopt: “Zeg Irène, ao schoap is deruut”. Met vereende krachten het terug in de wei geleid. Naar de warmte binnen. Sinterklaas is vannacht langsgeweest. Of zwarte Piet. Heeft de Sinterklaasbrieven meegepakt. En een chocolade eitje achter gelaten: tijgertje, winnie de pooh en een kangoeroe. De blik in de ogen van het ventje als hij het ontdekt. Call me a sentimental old sucker, maar Sinterklaas, zo’n morgenwandeling, het dorp, daar krijg ik dus waterogen en een krop in de keel van. Wim Sonneveld’s “Mijn Dorp” is de schuldige:
Wondermooie tekst. Ontroerend lied. De schoonheid én de vergankelijkheid. Maar het bestaat nog steeds. En vandaag had ik het, even dat gevoel dat ik in een “ansichtkaart” rondliep. En dat ik hoop dat hij er over twee generaties aan terug zal denken. Hoe hij in Balegem naar de bakker liep. En alles goed leek zoals het was. En dat zijn papa wilde, dan dat dit nooit voorbij zou gaan.
nov
25
2007
Restaurant ’t Raes’veld in ZwalmEen schuchter herfstzonnetje priemde door de lucht vanmorgen, en geen eten in huis. Eén en één is twee, dus: het huis uit, een wandeling maken in combinatie met een restaurant. Op naar de Zwalm. Wandelen langs de ZwalmWe reden met de auto naar Munkzwalm (Zwalm zou eigenlijk beter “Zwalmvallei” heten, het bestaat immers uit 12 deelgemeentes – Beerlegem, Dikkele, Hundelgem, Meilegem, Munkzwalm, Nederzwalm-Hermelgem, Paulatem, Roborst, Rozebeke, Sint-Blasius-Boekel, Sint-Denijs-Boekel en Sint-Maria-Latem – en Zwalm zèlf is er dus niet. Dat is de naam van het riviertje dat er zich door gooit, richting Schelde). We wandelden over het mooie pad langs het riviertje – de Zwalm dus – tot aan een watermolen – bijzonder origineel “de Zwalmmolen” geheten. Een plaats waar we al eerder geweest waren. Deze brasserie bleek in de wintermaanden toch iets chiquer dan we ons meenden te herinneren van de keren dat we er iets dronken tijdens een fietstocht. ’t Raes’veldGejaagd door een gure wind terug naar Munkzwalm dan maar, waar we hoopten iets simpeler te vinden. Noppes. Geen restaurant / taverne / brasserie te bekennen. Terug de auto in, op weg naar Baaigem (waar we nog een gezellig uitziend restaurant wisten, al dikwijls langsgekomen, maar nog nooit waren binnengegaan). Even verder kwamen we langs de weg Eetcafé het Raesveld tegen, een grote langs binnen helemaal omgebouwde vierkantshoeve. Een goed alternatief, zo bleek. Op de kaart bij de hoofdgerechten vooral steaks en ribbetjes en wat visjes, maar er zijn ook maandmenu’s (deze maand november was dit: welkomsthapje, Carpaccio van hert met parmezaan, verse vijg en streepje truffelolie, Velouté van pompoen met korstjes, Filet van eend met grondwitloof, kroketjes en sausje gemonteerd met ganzenlever en als afsluiter Normandisch pannenkoekje, gecarameliseerd, met appeltjes en geflambeerd met Calvados – voor 37€) en een leuke suggestiemenu voor 32 €. Het betere taverne-werk dus. Speciaal voor ’t Raes’veld naar Zwalm rijden, dat zou zeker te veel eer zijn. Maar als je er toch naartoe komt (en er zijn redenen genoeg om dat eens te doen), is dit restaurant wel een aangeraden plaats om te gaan eten. In de zomer is er ook een groot terras, en een speelwei achteraan. Details:eetcafee ’t Raes’veld, Beerlegemsebaan 10, 9630 ZWALM (Beerlegem)
nov
27
2007
The boom in online photo editorsCool new trend: everybody is launching online photo editors. The cool startups specializing in online image manipulation, storage, enhancement, conversion etc. are reaching astronomous numbers. In a few weeks time, Adobe will be entering the arena with an online version of Photoshop Elements. Expect an interesting struggle, with – for us users – a very interesting outcome! Let the bidding of the features begin! Here’s a quick comparison of my favourite online photo editors: Picnik
Fotoflexer
Splashup
OthersThese are the three best I’ve found so far.
A special mention goes to Vectormagic: this site allows you to “trace” uploaded images, rendering them in a resolution-independent vector format. Insanely useful for logo’s etc, but still a little bit rough around the edges. Conclusion:Just try them out. It’s amazing what progress is being made in this field. The days of installed software are indeed numbered, if you see what amazing user experience can be accomplished in these ajax-ified or “built in Flex”-interfaces. Mind you, all these softwares are in their version 1.0 (or even better for a web 2.0-company, in their eternal beta), so they might become a lot less elegant if the bloaters, ad-sellers and excess-functionality seekers lay their greasy hands on these elegant and simple solutions. Adobe recently pretty much ruled the universe of photo editing on its own (GIMP notwithstanding), with the flagship Adobe Photoshop (and family). Since the price of that is quite steep (or because a .torrent with a reliable crack can be too hard too find), there also was a market for a simplified version of it: “Photoshop Elements”. But that is being surpassed by all kinds of cool online offerings now. Don’t take my word for it: here are some other comparisons of online photo editing tools: 1 2 3 4 5 6 7 8. Your own opinion on any of these or other programs is welcome in the comments!
nov
27
2007
LectamindoseEen paar jaar geleden deed er op internet een geweldige prank de ronde. Twee kerels waren – verkleed als chauffeurs – naar de luchthaven van Heathrow gegaan, en lieten daar door het nietsvermoedende personeel allerlei namen van passagiers omroepen door de intercom. ‘k Moest eraan terugdenken toen ik vanmorgen bij Peter van de Veire hoorde dat op onze eigenste nationale Radio 1 een gelijkaardige stunt is gelapt: Vorige week was Annemie Peeters in Peeters en Pichal (ja ja, die van de ongewenste eindejaarssfeer) druk bezig met allerlei alternatieven voor suiker te overwegen. Ze kreeg een mailtje van een luisteraar, en gooide het live de ether in: Luister zelf maar: Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser. (als je dit in de feedreader leest, doorklikken naar de site voor een audiofragment: “Een luisteraar meldt dat ze in West-vlaanderen geen fructose, tagatose of galactose gebruiken om cake te maken, maar wel lectamindose, succes bij de vrouwen gegarandeerd, zegt hij. Ik begrijp er niks van. Verder geen uitleg in die mail. U begrijpt het misschien, het verband tussen lectamindose en succes bij de vrouwen. Ik kan het niet uittesten.” en even later “Die westvlaming die mailde, Vincent Pauwels, …, dat is een flauwe plezante, zo blijkt. De oplossing is in grote getale ge-sms’t. Haha, lectamindose, ik kende die mop niet, schrijft iemand: je moet het eens op z’n West-Vlaams uitspreken. OK, ik ben er in gelopen!“.) ROFL en p0wned! Het gaat hier wel om een grap zo oud als de straat, verplichte kost trouwens in alle West-Vlaamse lagere scholen (waar ze dus ook “kruipt in een boom en fret bananen” leren, ze liet de voorzitter van Brussels onlangs nog weten). De grap gaat ongeveer als volgt:
(Omdat Google translate hier een hele kluif aan gaat hebben: the joke is that they’ve found a medicine for AIDS in the gay community. It’s called Blufaminol (stayoutofmyass). And a medicine for lesbian women als well. Called “Lektamindose” (lickmymuff)). Die “blufaminol” is trouwens nog op een andere manier beroemd geworden: de VU-grapjassen Jaak Vandemeulebroucke en en zijn toenmalige collega in het Europees Parlement, Willy Kuijpers, voegden dit geheel nieuw hormoon ooit eens toe aan de lijst van verboden producten. Je kon het vinden tussen producten als Glenbuterol, Danazol en Salbutamol. Ja ja, voor een lolleke klein en fijn, moet je bij de Westvlamingen zijn…
nov
28
2007
Woord van het jaar 2007Via via gelezen over het initiatief van Onze Taal en Van Dale om het “woord van het jaar 2007” te verkiezen. Ze hebben zelf een longlist opgesteld van woorden die in 2007 voor het eerst en met enige regelmaat opgedoken zijn. En dit is de lijst van neologismen waaruit je kan kiezen: 100-dagentournee, bankentrio, bimbocultuur, Bokitoproof, canonmuseum, comadrinken, drugsspray, energiesnoeier, ex-moslim, gorisme, gsm-roman, halalmeid, inktvlekstrategie, islamneutraal , joods-christelijk, klimaatbubbel, klimaathypotheek, klimaatmoe, klimaatzwendel, knieslot, krachtwijk, kredietbom, lokhomo, moslimziekenhuis, opacriminaliteit, oranjekaartprocedure, prachtwijk, pretbelasting, professorenkabinet, reltoerist, ruimtehotel, slurptaks, subprime, tilnorm, truckdorp, verwildersen, weigerambtenaar, wilfen, zelfbedieningskapitalisme. Huh? Nederlands en “Vlaams” groeien precies elk jaar wat meer uit elkaar… De woorden die ik denk wel eens een keer tegen te zijn gekomen (ik lees dus geen Nederlandse pers) heb ik hierboven in het vet gezet. Met dan nog vraagtekens bij “joods-christelijk” (lijkt me niet nieuw voor 2007, de joods-christelijke traditie bestaat al 2000 jaar), “subprime” (engels, beter was misschien “rommelhypotheken” op te nemen), “ex-moslim” (was dat voor 2007 een onbekend fenomeen?) en “comadrinken” (ik hoor altijd “comazuipen”, lijkt me ook beter bij het fenomeen te passen). Alle hoop op een Vlaamsere inbreng in de lijst is echter nog niet verloren: je kan nog woorden aanmelden die er volgens jou bij zouden moeten. Hebben wij in Vlaanderen dan geen valabele woorden bedacht? In 2006 toch wel… Zijn wij minder creatief met taal geworden? Minder creatalig dus (voilà, daar heb je al een neologisme, QED).
In Amerika/Engeland hebben ze al net een verkiezing gehouden, het werd daar “locavore”, wat staat voor iemand die bij voorkeur of uitsluiten lokaal geproduceerd voedsel eet.
nov
29
2007
Ciao Fred Chichin, les Rita MitsoukoGisteren is Frédéric Chichin overleden. De man was de ene helft van het duo, Les Rita Mitsouko, dat hij samen vormde met de flamboyante ex-pornoster Cathérine Ringer. Andy, Marcia Baila, Singing in the Shower, allemaal nummers uit 1985, van hun – wat mij betreft – legendarische CD “Les Rita Mitsouko”. Later ook nog één keer fantastisch op “The no comprendo” album “Les histoires d’A” en met C’est comme ça. Nadien vooral visueel nog sterk, maar muzikaal wat meliger. In Frankrijk bleven ze aan de top. Een groep die heengaat, een muzikant die sterft. Op zo’n moment past het niet te zeggen: ze waren fantastisch. Op zo’n moment past het te vertellen wat zij voor jou betekend hebben. Voor mij vallen ze samen met Sylvie. Ik schrijf 1986. Met Erasmus in Bologna, Italië. Internationaal gezelschap van studenten. Veel gezelligheid ver van huis. Lieve Portugezen, stugge Italianen, sensuele Spanjaarden, knappe Françaises. Eentje waarvan ik zot liep: Florence. Eentje die bij haar op de kamer sliep. Sylvie. Allebei goeie vriendinnen geworden, alleen jammer genoeg nèt niet goed genoeg naar m’n zin met die Florence. Maar Sylvie, dat was het omgekeerde. Die liep een beetje zot van mij. Kunststudente, specialiteit fresco’s. Best wel knap, maar met een iets te grote kin en een schilferende huid. Erg onzeker, zenuwachtig. In totaal had ik op mijn Italiaanse avontuur 10 cassetjes meegenomen, en één walkman. En die 10 zijn stuk voor stuk erg bepalende lappen muziek geworden in mijn persoonlijk muziekgeschiedenis. Misschien omdat de wanhoop van ver van huis te zijn, de euforie van dat het er ongelooflijk goed meeviel, het dansen op het ritme van de zonovergoten dagen in Bologna en de steden in de buurt, kortom Italië, de impact van dingen groter maakte. De liefde wanhopiger. De dagen zoeter. Les Rita Mitsouko zat erbij. David Bowie’s Best Of. David Byrne’s verzamelaar Beleza Tropical vol 1. Iets van The Smiths. The Replacements. Nick Cave’s “From her to Eternity”. Paolo Conte. Maar dat die Rita Mitsouko daar bij zaten, daar kon ze niet aan uit. Les Ritas goed vinden, dat was in Frankrijk het ultieme bewijs van cool zijn. Only the incrowd, de illuminati, the intheknow vonden dat goed. De rest zat aan de Patrick Bruel. Dat zoiets cools tot in la Belgique was doorgedrongen. Daar kon ze niet bij. En van weeromslag was ik – petit Belge – dus cool. En werden we buddies. En werd ik – nadat de Erasmus al was gedaan en ons vrolijke gezelschap zich alweer in Europa had verspreid, op weg naar diploma’s, werk, levens en liefdes – uitgenodigd naar haar kunstenaarsloft in Orléans. Paar wilde feestjes. Zot als de muziek van Les Rita Mitsouko. Loirekastelen. En naar haar miniflat in Parijs. Mooie dagen. En ze zichzelf een paar keer naar België uitnodigde, en we naar Leuven gingen, Brussel, Antwerpen, Maastricht (Màstrisjtttt, beter dan dat kreeg ze het niet gezegd). Kunst kijken. Later – zo gaat dat vanop afstand – elkaar weer uit het oog verloren. Alles gaat voorbij, c’est comme ça. Maar als ik Les Ritas Mitsouko hoor, dan denk ik dus nog eens terug aan Sylvie. Adieu dus Fred. En met hun zowat laatste hit “Même si”
|
![]() |