Bij deze wens ik mij te excuseren bij de eigenaars van Club Z in Zingem. Voor de brand in hun parenclub. Ik zal het nooit meer doen, beloofd.

’t Was de eerste keer dat ik er kwam,
want om te paren in een parenclub,
moet ge met twee zijn.
En die van mij, die wilde daar niet van.
Tot ik op een zwak moment
het nuttige wist te paren aan het aangename
en ik haar bij een bezoekje aan tante Zulma
in Zingem mee wist te lokken naar club Z.

De inkomprijs was niet van de poes,
maar omdat er vanalles wenkte
betaalde ik met flair
een beetje opgewonden, en benieuwd en bang
voor wat ik nog niet kende
maar altijd al van gedroomd had.
De gastheer en hostess,
glad en met big smile
stonden klaar met bubbles en een handdoek
Vlei u neder, zeiden ze,
maak het u gemakkelijk, doet alsof ge thuis zijt,
dit is een droomwereld, eentje waar
ge overal moogt aanzitten waar ge wilt
en moogt tasten waar het trilt
en je mag kiezen: kijken of zelf doen
hier geen valse schaamte, geen fatsoen.

Ik moet zeggen dat ik dat helemaal zag zitten,
zelfs al waren de mensen die er al waren om te paren
nogal middelbaar
met cellulitiskonten, vetrolletjes
en hier en daar al grijze haren.
Maar daarover ging ik toch niet treuren,
dan was ik eens in een parenclub,
ging ik toch niet over een jaar of een grammetje
meer of minder gaan beginnen zeuren?

Maar die van mij, die werd wat dol
want er zat al een lelijke vent
met zijn tengels aan haar hol
en langs alle kanten werd zij besprongen
door geile bokken, met geile tongen.
En dus vroeg ze mij, kom we zijn hier weg,
dit is hier niet pluis, wat ik je zeg.
Maar zo makkelijk gaf ik mij niet gewonnen,
ik was nog geeneens niet goed begonnen,
en had zoveel betaald, dus vroeg ik haar
mag ik alsjeblief, mijn liefste mijn,
even in de darkroom gaan
dat schijnt ook heel leuk te zijn.

Ik stapte binnen poedelnaakt,
in het pikke donker
maar werd al onaangenaam geraakt
door een weëe geur, uit veel te veel lichaamsopeningen
waar dingen zich in binnendringen.
Na wat tasten had ik touche
vreemde handen streelden mij, wreven,
omarmden, aaiden, en al de rest
kortom deden heel erg hun best,
om mij een hoogtepunt te laten beleven.
Maar toch kon ik er niet van genieten,
zo anoniem, dat vond ik vreemd,
ik wil kunnen zien wie er mij neemt.
Dus in plaats van mij te laten gaan
greep ik mijn aansteker, knipte hem aan
wilde haar gezicht verlichten,
en schrok me dood, het donker kleurde zeker rood
het was geen zij, het was een hem
(hoe zoudt ge zelf zijn, het was Pieter De Crem).

Misschien is bij het vluchten,
van zijn grijpgrage handen, zijn geile zuchten,
bij het sjotten in zijn ballen,
de aansteker op de grond gevallen?
Het werd er alleszins te heet voor mij,
ik maakte me weg, naar buiten, vrij.

We liepen in ons ondergoed,
naar Zingem, de brandweer tegemoet.
En lieten om Club Z geen traan,
dat spel heeft voor ons wat afgedaan.
Dat “Lieu de rencontre érotique”
vonden wij toch wat al te ziek.

Voor de lol van de dag, moet ge in reclameland zijn. En deze website eens bekijken:

Misschien een beetje te lang, maar enorm leuk, op veel manieren.

Eerstens natuurlijk op niveau van de pagina die begint te leven – eerder al succesvol gedaan door bvb. Hema, de Wii op Youtube, of recent nog de ipod touch op Yahoo games – en het het filmpje zelf – deels Woody Allen, deels Extra’s, deels Curb Your Enthusiasm.

Dan dankzij de vele knipogen die erin zitten (vb. de referenties aan Brice – Brice le Blevennec, dé internetpersoon in franstalig België, en baas van Emakina – de html-coderingen, KTHNXBYE en de lolcats, het hondje dat Awesome heet – wellicht een referentie aan dit – aan hun eigen I need to go-campagne …)

Maar en dit is waarom ik het een blogpost wel waard vind: door het oog voor detail.
Zo krijgt het bannermeisje in de credits ook een naam, Josiane. En werd er voor haar de voorbije maanden een ganse blog werd opgezet: josianefromdabanner.wordpress.com. Zo ergert het meisje van de banner zich ontzettend aan google adwords, toont ze haar portfolio

(Overigens, voor de liefhebbers van dit bannermeisje: deze Josiane werd eerder ook al gebruikt door Emakina voor een campagne voor mobloggen ( filmpje hier), werd ze eerder al aanbeden door Pietel, heet ze na zoekwerk van emich eigenlijk Stephanie en kunt ge haar na nog meer speurwerk hier zelfs in haar blootje bewonderen).

Ook de hier falende “Livesite Technology” kreeg een eigen mini-universum, met een promofilm op Vimeo:

Zou zo uit de Vermaelens Projects gedachtenkoker gerold kunnen zijn. En is misschien wel een gigantische knipoog naar een project van een concurrerend reclamebureau voor een concurrerende bank op zoek naar jongeren met zin in een rekening, de bannerconcerten van Boondoggle / Axionweb / Dexia.

Een van de geneugten van mijn werk is dat ik af en toe in de bezoekersstatistieken van onze site (deze dus) kan snuisteren. Die worden gemeten via Metriweb.
En al doende zo te snuisteren in de eigen statistieken, kan ik ook de cijfers van de concurrentie opmeten. Altijd lachen.
Of de cijfers van de grote Belgische sites. Interessant.

Vandaag viel tijdens deze bezigheid mijn oog op een bijzondere nieuwkomer in de lijst. Een vreemde eend in de bijt van mediasites, portalen en internetgiganten. Tussen Goed Gevoel en Grande, prijkt er daar immers “Goedele Liekens”. Niet het magazine dus, want dat heet Goedele of Goedele Magazine. Neen, hier staat “Goedele Liekens”. Die blijkbaar bijhoudt wie er haar bezoekt via CIM/Metriweb. Faut-le-faire.

En zij doet dat niet schlecht. Dat komt en dat gaat daar een gang op deze gefaalde Slimste Mens:

Goedele Liekens is dus blijkbaar een nine to five girl. Fancy! Waarna de activiteit pas echt goed van start gaat. Kinky! Begrijpelijk dat ze dan ’s nachts nauwelijks nog bezoekers toelaat. Beautyslaap is heilig.
Over wat die bezoekers daar op deze bevallige BV precies komen doen, laat de CIM/Metriweb niet veel details los. Jammer. De analytics schieten te kort.

Wel denk ik dat het binnenkort nog veel drukker gaat worden, daar op Goedele Liekens: Kelly Pfaff sluit immers haar deuren, meldt Het Nieuwsblad:

Op weg naar het werk. In mijn geval: 5 minuten fietsen, in Balegem-Dorp wachten, 5 minuten boemelen, in Zottegem 8 minuten wachten, een half uur treinen, vijf minuten wandelen. Op een gewone dag geen bezoeking, maar in een winterstorm vandaag geen pretje.
Je fiets schept water. Een spatbord zou eigenlijk geen luxe zijn, bedenk je. Maar je geraakt er. Nat.
Je waait weg op het perron. Maar toch ga je niet in het bewasemde schuilhokje staan. Asociaal in de elementen.
Jij, jij staat pal. De wind om je benen. Regen om je heen. Handschoenen doorweekt. De voeten al klam.
Maar niks kan je raken. Laat de wind maar gieren, de regen maar striemen. Want jij, jij zit in de sklift, in je slecht weer cocon..

Een zitjeslift. Van vier. Maar je zit alleen. Op een dag dat er maar vier van de vierhonderd of zo liften open zijn. Open voor niemand eigenlijk. Want het sneeuwt ijs en de wind guurt van boven naar beneden.
En halfweg naar de top valt de lift stil. Piep. Je kan twee bakjes naar voor zien, en twee naar achter. Niemand, niks. En dan hang je daar. In het niets. Bij min 10, gevoelstemperatuur gevoelig lager. Met geen ander gezelschap dan het koude metaal, de wind die buldert, en de ijssneeuw die tikt op je jas.
En hoe niks je dan kan deren. Want geen vierkante centimeter van je lijf is onbedekt. Je mond in je sjaal. Je onoverwinnelijke skilaarzen klemmen je voeten en je ski’s. Je broek is waterproof. De lift schommelt binnen door ingenieurs nauwkeurig berekende parameters. De laagjes ondergoed en t-shirts en trui en jas doen hun werk. Je muts en je kap maken het stil om je oren. Geen muziek, hier past geen muziek. Hier ben je alleen, tegen de elementen.
En hoe je denkt hier hang ik goed. Ik kan er tegen, zeker nog een uur of zo. En seffens ben ik boven. En wacht mij een piste. Leeg. Vers besneeuwd. Kan ik zoeven in de leegte. Glijden in het niets.

En dan valt dat allemaal nogal mee, daar op dat guur perron, op zwarte maandag. De regen is geen ijssneeuw. Je voeten staan stevig op de grond geplant. Niet half zo onherbergzaam als in de skilift. De beloning is ook wel wat minder, maar ze komt wel. De trein zoeft zacht, naar Brussel.

Mijn verkoudheid laat u later op de week wel weten hoe het met haar gaat.

Obama’s overwinning en uitstraling maakt ook de politici hier te lande zo geil als een forel die wel botersaus lust. Dat er van “Yes we can” gedaan gaat worden in de volgende verkiezingscampagne (7 juni 2009, remember), daar kunt ge dus al gerust vergif op innemen.

Maar nu is het hek helemaal van de dam. Via het dekselse internet is er immers een tool op de markt gekomen waarbij ge uw smoelwerk kunt omtoveren in een Obamaffiche. En dat er daar gretig van gebruikt gaat gaan worden! Hier alvast enkele proefdruksels die in de drukkerijen van politieke posters rondslingeren:

Bij de sossen:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, call each other progressief. Sometimes.
– Yes we canNO WE CAN’T change our baseline

En de tjseven:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, still not believe “these people”. Including us.
– YES WE CAN, have a budget deficit this year. And the next.
– YES WE CAN, be back (like Schwarzenegger, but with goats)

Bij de blauwen:

En de groenen:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, work less and earn more and have your cake and eat it too
– YES WE CAN, send your kids to school from 8AM ‘til 8PM

Bij de N-VA

Gesneuvelde Slogans
– YES WE CAN, maybe become De Slimste Mens
– JA WIJ KUNNEN

Bij SPIRIT, Vlaams-Progressieven, SLP Geert Lambert en Nelly Maes:

En bij Lijst Dedecker

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, laugh all the way to the bank

Bij het Vlaams Belang:

Kortom, als “imitation the highest form of flattery” is, dan staat Meneer Barack er geflatteerd geportretteerd op. Wij (met de politici die wij om een of andere duistere reden blijkbaar verdiend hebben) daarintegen…

Ha, eindelijk was het zover: de eed en speech waarmee meneer Barack Hussein Obama zich aan het hoofd van de machtigste natie op deze aarde kon hijsen. Historisch moment. Overladen livestreams. Extra katernen. Speciale televisieuitzendingen. Facebook op de knieën…
Maar was al deze aandacht wel terecht?

Een eerste poging tot analyse: vertaling.
Enig mogelijke conclusie: er is een nieuwe zot aan het hoofd van de Verenigde Staten gezet. Nog erger dan Bush jr., een mens die zoals geweten zelfs een boek niet met de juiste kant naar boven vast kon houden.

Of kan u hier bijvoorbeeld enig touw aan vastknopen?

Wat is die van ons is nu een nieuw tijdperk van verantwoordelijkheid – een erkenning van de kant van alle Amerikaanse, dat we de rechten voor onszelf, onze natie, en de wereld, rechten die we niet accepteren, maar onwillig grijpen graag, firma in de wetenschap dat er niets zo bevredigend voor de geest, dus het bepalen van ons karakter, dan geeft ons allemaal een moeilijke taak.

Of de afsluiter, de laatste woorden in de speech van het jaar:

Laat het gezegd worden van onze kinderen de kinderen dat als we werden getest wij geweigerd laat deze reis einde, dat we niet weer terug, noch hebben we haperen, en met de ogen gefixeerd op de horizon en Gods genade op ons, wij plaatsvinden ed die grote gave van de vrijheid en de geleverde veilig voor toekomstige generaties.

Ik begrijp er geen iota van. Hopelijk leggen ze deze man de functie van die rode knop onder zijn nieuwe bureau nog eens een paar keer goed uit.

Over een andere boeg om de diepere zin van zijn speech, de presidentiële boodschap aan de rest van de wereld, te ontdekken: woordfrequentieanalyse. Wordle biedt een handige tool aan waarmee je dit in een oogopslag kan zien, de hier met betrekking tot het seksklassement al besproken woordwolk.
En dit waren blijkbaar de belangrijkste woorden in deze historische speech:

We zijn beland van de regen in de drop, zeg ik u.

(noot: voor de liefhebbers van woordwolken van presidentiële speeches, hier is een engelse woordwolk. Hier een nederlandse.)

Ha, via Bruno (maar ook al gepasseerd bij Tiekenei, Appelogen, Pimpajoentje, Witch et j’en passe) een leuke opdracht tegengekomen:

“De opdracht is eenvoudig: in de adresbalk van uw browser alle letters van het alfabet afgaan, en telkens noteren welke site daarbij als eerste wordt gesuggereerd.”

1 letter intikken in het browseradresinvulbalkveld, en dan noteren wat als eerste site in de dropdown verschijnt – bij internetbrowsersurfprogramma’s als Firefox en Chrome zijn dit als bij wonder ook de meest gebruikte sites uit je geschiedenis en bookmarks – een kind kan de was doen. Here we go:

a = amazingteens.au
b = brazilianwaxes.br
c = chinesebeauties.cn
d = danishnudegirls.dk
e = estupendasydesnudas.es
f = francaisessansculotte.fr
g = greekgoddesses.gr
h = houbi.com
i = ilovenakedgirls.it
j = jodelihihi.at
k = koreankamasutra.kr
l = luciouslustylatinas.lt
m = mammamiachebella.ma
n = naaktin.nl
o = ohmygod-she-is-hot.om
p = pokingthepolish.pl
q = qa.qa
r = russian-models.ru
s = SvenskaBlöndjes.se
t = thaimassagegirlsgonewild.th
u = undressforsuccess.co.uk
v = virginsfromthevirginislands.vi
w = womenwithoutclotheson.ws
x = xxx.xxx
y = younggirlsarenicebutnottooyoungbecausethatissickandillegal.yu
z = zonderkleren.za

Terug over naar Bruno:

Weinig verrassend. Voor mijzelf althans.

Overigens, en dit geheel terzijde: bestaat er eigenlijk iets als “Pornoaddicts Anonymous”, zo een bijeenkomst waar ge samenkomt met allemaal zielige mannen en vrouwen en begint met u voor te stellen als “Ik ben Dirk, en ik ben een pornoholic“?
Overigens, en dit zeker zo terzijde als het vorige: kent er iemand een goei zalfke tegen een vreemde soort pijn die ik de laatste tijd heb in mijn rechterpols en elleboog?

Overigens, en dit geheel niet terzijde: al het bovenstaande is niet waar. Nee hoor. Behalve dat van die pols. En de letter H.
Overigens, en enigszins gerelateerd aan het vorige: al deze domeinnamen blijken nog vrij. Behalve koreankamasutra.kr en greekgodesses.gr, maar die zijn enkel geparkeerd en inhoudsloos. Waarop wacht u nog?

Weet ge wat echt een ongelooflijk goed idee zou zijn, een dag na de terreur in de kindercrèche Fabeltjesland in Dendermonde?
Een Facebook-profiel aanmaken op naam van de vermoedelijke dader (Kim De Gelder, zo vertellen de deontologisch erg goed bezig zijnde HLN en Gazet van Antwerpen, Kim D. zegt de rest van de pers, zoals wij dat in dit land dacht ik afgesproken hadden).
En daar als profielfoto Heath Ledger in zijn Joker-rol bij te kiezen.
Ècht een goed idee. Lachen, jong.

Zieke geesten, er zijn er precies meer dan ge zou denken.

Hulde trouwens aan collega-blogger Bart van Belle (webpersoon bij De Standaard en daar verantwoordelijk voor onder andere En Nu Even Ernstig), voor de emotionele en serene manier waarop hij verslag uitbrengt van de verschrikkelijke gebeurtenissen van deze dag, die voor hem wel érg dichtbij kwamen. Ik ben er niet goed van. Ziek dus.

Update 25/1, over dat Facebook profiel op naam van Kim de Gelder. Lijkt ondertussen verdwenen. Kudo’s to Facebook. Een zoekopdracht op zijn naam geeft nu onder andere “Pour la condemnation de Kim de Gelder, tueur de 2 enfants et 1 puéricultrice” (127 members), “doodstraf voor de babykiller” (46 members) en “SUPPRIMER LE PROFIL DE KIM DE GELDER DE FACEBOOK !!!!” (431 members).

Update 25/1, over dat publiceren van de volledige naam van verdachten in lopende onderzoeken. Lvb heeft de journalistieke afspraak daarvan opgezocht, en wellicht is er in dit geval inderdaad voldoende reden om af te wijken van het principe dat volledige identificatie wordt vermeden.
Ik meen echter dat je daarmee de dader in dit geval meer plezier doet dan hij verdient. Hij krijgt afschuw, en aandacht, de goegemeente is gefascineerd door zijn profiel. Maar misschien moesten we hem gewoon laten zijn wat hij is. Een misdadiger. Kim D. uit S. dus, niet de werkloze Kim De Gelder uit Sinaai en de miljoenen andere details over zijn leven die ons worden toegegooid, en ons geen stap dichter brengen bij de vraag waarom dit in hemelsnaam gebeurd is.

Na al de slechte pers die bio het vorige jaar heeft gekregen (denk maar aan berichten als dat scharreleieren dioxines bevatten, aan Test-aankoop onderzoeken die vertellen dat spaarlampen niet bepaald een vooruitgang zijn, aan de strijd tegen de klimaatopwarming die maakt dat kernenergie weer in zicht komt als middel om CO2-uitstoot te beperken, aan de vaststelling dat biobrandstoffen de voedselprijzen de hoogte zouden injagen, aan de wetenschap die twijfelt over de zin van de 90 km/uur smog-regeling, of aan de droeve mededeling dat de spruiten door de strenge vorst allemaal om zeep zijn …), kon 2009 op groengebied alleen maar beter worden.

En inderdaad, daar komt de eerste reden al aangewaaid uit Amerika. Groenten, dat is dus ongelooflijk sexy. Heet zelfs:

“Studies hebben aangetoond dat vegetariërs betere sex hebben“, zegt de PETA.
Zo heet zelfs dat het obsceen werd, vindt NBC: PETA’s ad—which features a bevy of beauties who are powerless to resist the temptation of veggie love—was deemed too hot for the Super Bowl. NBC rejected the video because of concerns over “rubbing pelvic region with pumpkin,” a woman “screwing herself with broccoli,” and more!“.
Go veg dus. Doe het voor uw selder.

Daar kan geen naakt rondstoeiende Maaike Neuville in slagerij Vangenechten (in de schitterende televisieserie Van Vlees en Bloed, gesponsord door de vleesindustrie) tegenop:

Of misschien toch? Hmmm. Groenten 1 – Vlees 2.

Maar daar blijven de groene argumenten het niet bij. Want er is naast hete vrouwen nòg een reden om uw properste paar geitenwollen sokken aan te trekken: naakte vrouwen.
Nee – Mevr. Mieke Vogels en Vera Dua – ge moogt uw kleren aanhouden.
Ik had het over de exemplaren in dit filmpje:

Wat een doorslaggevend argument! “If you don’t know what’s in your knickers, should you be wearing them?“. Eat that, Marie Jo en La Fille d’O.
Lingerie is namelijk mede verantwoordelijk voor de uitstoot van heel wat CO2. Dat reist maar de hele wereld rond – ok, toegegeven het weegt wel niet veel, maar toch – en bij de productie van de stofjes worden er bijzonder veel pesticiden gebruikt (in ontwikkelingslanden sterven jaarlijks ongeveer 20.000 mensen aan de gevolgen daarvan) en is er onnoemelijke veel water nodig (water waar de lokale bevolking doorgaans zelf een enorm tekort aan heeft). Meer op http://www.morethanprettyknickers.com/.

Er blijven ecologisch bewuste vrouwen met een geweten (mannen eigenlijk ook, maar – dat is geweten – die hebben toch geen geweten) dus slechts twee opties over: home-grown eetbaar ondergoed (eat that, Marie Jo en La Fille d’O …), of gewoon alles uitlaten natuurlijk.

En, een betere wereld begint bij uzelf, hoe dikwijls moet ik dat nu nog zeggen.
Niet langer bh’s en slipjes wassen met Biotex dus, maar groene, eerlijke, heerlijke biosex.
Met biogroenten én biovlees.

Kut zeg.
Oh kut kut kut!
Kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut, kut.
Kut, cunt. Cunt, kut!
Kut! Kut! KUT! KUT!
Kuuuuuuuuuuuuuuuut…
KKKKUUUUUUUTTTTTTTTT!
Blijkt dat ik vandaag niet dichten mag,
want ’t was gìsteren gedichtendag.
Dus hou ik het hier maar bij,
Kut voor u, en kut voor mij.

* Vrij naar Jules Deelder:

of zoals hij het zelf zegt: