Als ge u afvraagt wat er hier de afgelopen week uitgespookt is, onderwijl passief-agressief klagend over een gebrek aan blogposts, zou ik kunnen zeuren over een griepaanval die kwam na de griepepidemie. Over het eerste lentewerk in de tuin, dat moest gebeuren. Over geboortekaartjes en adressenlijsten en snoepzakjes voor de binnenkort verwachte baby. Over beddenverhuis (de kleintjes slapen sinds deze week samen op een kamertje), en het dagelijkse heen-en-weer naar de school en kinderopvang. Maar vooral, zou ik moeten zeggen dat er hier opgeruimd werd.

Leuk, denkt u misschien. Opgeruimd staat netjes.
Inderdaad. Voor een minuut of tien.
Dweilen met de kraan open, de analogie die zich opdringt.

Voor wie het mechanisme niet kent, aanschouw deze time-lapse video met volgende ingrediënten: 1 baby, 1 beetje speelgoed, 1 kamer, 4 uur.

Fair deal, zal u zeggen. 4 uur is een redelijke tijdspanne.
Het probleem is: in het echte leven, buiten de laboratorium-situatie in deze video, zijn baby’s ofwel niet alleen, ofwel doorgegroeid naar volgende stadia van hun bestaan, te weten het peuter- en kleuterschap.

Ik heb deze problematiek voor u in een handig grafiekje gegoten:

U ziet hierop de ESTC (estimated time to utter chaos) voor de verschillende combinaties van deze niet-volgroeide bevolkingsgroepen:
1 baby: krijgt een kamer in staat van ontbinding na 4 uur (zie de eerdere video).
3 baby’s: staat van complete chaos al bereikt na 1 uur.
1 peuter: krijgt rommel in elke orde na 2 uur.
2 peuters (min of meer de situatie hier ten huize): 1 uur is all it takes
2 kleuters: klaren dit klusje al in een half uur.

Ik heb ook geprobeerd het in een wiskundige formule te gieten. Enig probleem is: als ik die consequent doordenk, is de “tijd tot chaos in de kamer” in het geval van 3 kleuters zo ongeveer negatief! Acute depressie voor de eens opgeruimde, nu immer opruimende ouder, de onvermijdelijke uitkomst.

Berusten, de enige uitweg. En voorzichtig stappen, zodat ge uw nekt niet breekt.

“Verba docent, exempla trahunt“, zegden de Romeinen. Woorden geven instructies, voorbeelden leiden. Potjeslatijn:

Overigens: potjeslatijn, dat komt niet van pispotjes. Wel van Wikipedia: “Het begrip potjeslatijn komt van de geleerd aandoende benamingen als Aqua rosa voor rozenwater en Sulphur depuratum voor poederzwavel zoals dat op etiketten van potten en flessen in oude drogisterijen en apotheken gebruikelijk was. Het is een vorm van Pseudo-Latijn.“. Waarmee Wikipedia dus zelf eigenlijk een uitstekend voorbeeld van potjeslatijn is.

Er wordt hier – alweer overigens – trouwens op twee fronten van zindelijkheidstraining gedaan. Maud zet haar eerste stappen zonder pamper overdag, terwijl Daan al een stadium verder is en de nachten droog probeert door te komen.

Even de theorie:

Zindelijkheid is een vaardigheid die grote zorgen veroorzaakt bij ouders van jonge kinderen. Ouders zien zindelijkheid soms als een mijlpaal in de ontwikkeling van hun kind. Voor het kind is het een teken dat het niet langer een baby is, bovendien verwerft het de trots van de ouders wanneer het kind zindelijk is. De ontwikkeling van zindelijkheid verloopt in een aantal fasen. Eerst verwerft het kind controle over de darmen in de nacht, vervolgens over de dag. Daarna leert het kind eerst s’nachts en daarna ook overdag te controle te hebben over de blaas.

Ja, ja. Trots dat wij ouders zijn… Zie ons glunderen om hun verworven stadia, gaten springend in de lucht vanwege de controle over hun urinewegen en darmstelsel!

En als het eens mislukt, zeggen wij “errare humanum est” (vergissen is menselijk) tegen onze “homo ludens” (spelende mens), bewust van het feit dat “Maxima celeritas nusquam bona est” (haast en spoed, is zelden goed), en kuisen we dat ongelukje “stante pede” (onmiddellijk) op. Dat oefening kunst baart en “Repetitio mater scientiae est” (herhaling is de moeder van de wetenschap).
En dan zuchten wij eens “nihil sine labore” (geen resultaat zonder inspanning te leveren) en “non omnia possumus omnes” (Wij kunnen niet allen alles). En leven wij op hoop, “Fortasse erit, fortasse non erit” (misschien zal het zijn, misschien niet), “accidit in puncto quod non speratur in anno” (in één ogenblik kan gebeuren wat men in een heel jaar niet verwacht”).
En later, later denken wij daar nog eens aan terug, en glimlachen eens “Ad acta” (Dat wat ooit belangrijk was, is het nu niet meer).

Wat hebben wij dit weekend weer naar ons hol gesleept? Het een en ’t ander. Zware stukken.

Een nieuwe kast, voor in de hal. Een soort kruising tussen een dossierkast, een apothekerskast en een secretaire. Van “belgische makelij”, maar van een onbestemd jaar.

En een nieuwe salon. Design van Rolf Benz. Niet dat ik tot voor vandaag al van Rolf Benz had gehoord. Maar met zo’n naam kan het natuurlijk niet anders dan darlt wij de Mercedes onder de salons aangeschaft hebben.

Allebei tweedehands gerief, maar in goeie staat. Van de broer van het lief.

Zo ongeveer alles wat geregeld moet worden voor de komst van baby nummer drie is geregeld. De negen maanden zijn dan ook zo goed als vol.
Vanmorgen werd vastgesteld dat de baarmoederhals al is verweekt, en er al 3cm ontsluiting is (voor de niet-ingewijden, bij 10 cm kan de baby eruit).
Het kan dus voor zeer binnenkort zijn. En als het niet natuurlijk komt is er al een datum voor ingeleide bevalling vastgelegd.
Scenario’s voor als het moment daar is, zijn uitgedokterd. Vrienden, crèches, dokters, leraressen… zijn gepolst en bereid gevonden om – afhankelijk van het moment van de dag waarop wij naar het UZ van Gent gaan moeten scheuren – de alreeds bestaande kinderen op te vangen.
Kortom, ze mag zo onderhand komen…

Een ding waar we deze keer niet aan uit geraken is een geboortelijst. Er zijn nog wel wat spullen nodig (een derde tripp-trapp stoel, autostoel, een nieuwe buggy …), maar zeker niet genoeg om zoals de vorige keren weer een geboortelijst te leggen bij Baby’s Corner in Nazareth.
Bij een derde kleintje heb je immers al zoveel spullen, dat die wellicht helemaal in afdankertjes van de eerste twee gaat opgevoed kunnen worden. Recyclage FTW.
Deze keer gaan we dus samen met de komst van ons derde kleintje ook een kindje in de derde wereld adopteren (foster parents, of iets dergelijks) met de eventuele centen die we nog van familie en vrienden gaan krijgen. Geboortecadeau voor ons (hout vasthouden), en voor ergens waar ze het beter kunnen gebruiken. Waarvoor bij voorbaat dank.

Vandaag kwam ik via een of andere link terecht op de site Perpetualkids. Voor het eeuwige kind in u. Daar hebben ze wel nog wat spulletjes die we nog niet hebben. Deze drie bijvoorbeeld:

Kinderbestek zoals het door kinderen wordt gebruikt.

Of deze onmisbare checklijst die elke verse ouder kan gebruiken vooraleer de deur uit te gaan:

Funny, ‘cause it’s true.

Blijkt ook buiten de kinderafdeling trouwens wel een grappige winkel te zijn. Enkele van mijn favorieten:

Van links naar rechts en van boven naar onder: Een “Bringing home the bacon” portefeuille, Wall Street Victims, de enige echte luchtgitaar, sons of bitches-frigomagneten, mexicaanse worstelaars als sleutelplastiekskes, zeep voor daar waar de zon nooit schijnt en voor de rest der lichaamsregionen, en de tattoo mijner dromen. Dowant!

Oh, en wat betreft dat dowant, daar is ook goed nieuws over. @Crusty en kompanen lanceerden immers vandaag de vernieuwde http://wantz.it, een online verlanglijst die je via al je favoriete sociale netwerken (delicious, twitter, facebook) kan voeden… Als het niet al bestond, ik zou het willen.

Webmasters ende sitebouwers, staakt uw naarstig geüpload naar de internets. Het webfenomeen van 2009 is immers al gekend. Thru-You. Daar kan niks nog aan tippen.

Voor wie de voorbije 14 dagen onder of in een internetloze rots woonde: het gaat hier om de site van Israëlisch muzikant Kutiman. Deze fijne peer maakte 7 songs en smeet ze daarna op het internet, met als bijzonderheid dat het enige basismateriaal van deze tracks bestaat uit andermans Youtube-video’s. Een user-generated mashup van user-generated content, dus. Van thereminners en halve drummers en beginnende saxofoonspelers en zielige gitaristen maakte hij loops en beats en akkoorden en zo meer, en het resultaat is zonder meer super. Ziet ende hoort zelve naar bijvoorbeeld de eerste song, maar beter nog op de website:

Uit context, dus zonder de video of de knappe website – bijvoorbeeld gedownload als mp3 via hier – blijven de tracks helaas iets minder overeind. De belabberde geluidskwaliteit van het basismateriaal bewijst dat investeren in studiotijd wel nog zin heeft. Kutiman kan voor een opvolger misschien beter vimeo of zo afschuimen.

Waarom vind ik dit dan wel zo geweldig?

Kutiman als alchemist. Alchemisten wilden goud maken uit minder waardig materiaal. Kutiman groef in de modder, haalde er een handvol uit, en maakte met die modder iets dat misschien geen goud is, maar toch zeker iets met waarde.

Kutiman als talentscout. Hoeveel materiaal heeft hij niet weggegooid? Als jureren in een demo-wedstrijd. Uitputtend, weet ik uit ervaring. Maar hij kwam er wel uit en toont ons de weg naar knappe zangeressen, drummers, gitaristen. En verbetert ze. Zie hoe hij de drumlijn van een matig drummer in Babylon Ban” verknipt en verhakselt tot een fantastische drumlijn. En waarom zou de zangeres van “I’m New” of de mama uit “Stand By“niet stante pede overspoeld worden door aanbiedingen van groepen en platenfirma’s?

Kutiman als zingever. Zingen voor een publiek bestaande uit een webcam, uw ding doen voor een onbestaand publiek en het op YouTube zwieren: gemakkelijk er de schouders over op te halen, of lacherig over te doen. Maar door deze remix krijgt iets dat an sich eigenlijk weinig zin heeft plots heel veel zin. Produceer dus maar lustig loss. Misschien is een moment uit uw home-porno filmpke wel geschikt als shot in de heetste pornofilm aller tijden. Misschien is die Flickr-foto van uw kat wel een bijdrage tot een machtige lolcatlol. Misschien blijkt uw tweet over TEmpTaTioN-eiland later een onmisbare bijdrage tot het collectief bewustzijn.

Kutiman als debat over copyright. Heeft Kutiman het recht om jouw hoogstpersoonlijk maar op een publiek forum gegooide ding te knippen en te plakken in zijn eigen hoogstpersoonlijke en op het publiek forum gegooide ding. Wat als het niet Kutiman was, maar bijvoorbeld Lily Allen die de zanglijn van “i’m new” op haar grof geld verdienende plaat had gezet?

Kutiman als voorbeeld. Voorbeeldig hoe hij de weg wijst naar al zijn bronnen. Die je daarna dus ook allemaal kan bekijken. Om zelf remixer te spelen, of om te zien wàt hij ermee gedaan heeft. Hoe interessant zou het niet zijn als ook andere beroepen deze aanpak zouden volgen. Als de journalist samen met zijn artikel alles wat hij las, hoorde, zag tijdens het maken ervan ter beschikking zou stellen aan zijn publiek…

Een snelle zoektocht op het web vond ik nog een aantal blogs wiens mind net als het mijne in stukskes werd geblazen door wat Kutiman ons presenteerde.

Daniel Sinker in The Huffington Post:

You can’t argue the work of Kutiman along legal lines — he treads over them so completely as to render them obsolete. Instead, you can only argue it along artistic lines. And in those lines, it’s a win. A win for culture, a win for creation, a win for anyone who’s thought about just what it is we can do exactly with this explosion of self-expression the internet has engendered. What can we do with it? Kutiman gives a simple, elegant answer: anything. It’s a river, just reach in. Journalists need to not simply reach in, but dive in headfirst. We need to build our own orchestras out of the information being created all around us. Be like Kutiman: use the millions of blog entries, photos, tweets, and videos that find themselves on the web every day to build something new.

Of Techcrunch”

The entire snowball effect that resulted in over a million views, a crashed website and a fair bit of buzz, was initiated by three people associated with the project. They emailed twenty people in total and it took a life of its own from there. From zero views to over a million in less than 7 days with no marketing dollars, blackhatting or SEO’ing involved. The team around Kutiman attribute much of this to word traveling across Twitter. If this is true, Kutiman may in fact be the first music star to be born on Twitter. There’s no question that we are sure to see other up and coming musicians harness it as well in the future.

Of muzikaal in “mp3newswire”

As I peruse the other tracks on ThruYou I am most impressed so far with Babylon Band. The video starts out with a straight clip of a novice drummer just hacking around a kit. Kutiman then transcends the moment as he transforms through editing the drummer’s unsteady rhythym into the hard fast beat from which the track will ride on. It is at first comical as you watch the edited drum video give the drummer a surrealistic speed and accuracy on the instrument. Then you realize that this opening is Kutiman’s statement of his skill, no different from Louis Armstrong’s opening trumpet solo on West End Blues. Kutiman is not physically playing the instrument, but he is controlling it with a dexterity few could have imagined a week ago when the videos first appeared. Technical pyrotechnics aside, what is most compelling about all of Kutiman’s efforts is that the music is, well compelling. Turn off the video and just listen to the music alone and you will hear what I mean. Of course, music and video are one.

Of Merlin Mann 43 Folders“:

Unsolicited tip for media company c-levels: if your reaction to this crate of magic is “Hm. I wonder how we’d go about suing someone who ‘did this’ with our IP?” instead of, “Holy crap, clearly, this is the freaking future of entertainment,” it’s probably time to put some ramen on your Visa and start making stuff up for your LinkedIn page. Because, this is what your new Elvis looks like, gang. And, eventually somebody will figure out (and publicly admit) that Kutiman, and any number of his peers on the “To-Sue” list, should be passed from Legal down to A&R. Everybody knows the business has moved from legal to binary files. The question now is how much more lead time old media companies and other IP-obsessives can afford to burn by pretending it’s otherwise.

Kortom: Voor mij is dit de essentie van web 2.0, het sociale web, of hoe je dat ook wil noemen. We pleuren er op wat we doen, belachelijk of niet, dom of niet, grappig of niet, vals of niet, zonder goed te weten waarom, wat er ooit mee zal gebeuren. We bloggen, vertellen onze status, linken, lijsten… En dan komt er gelukkig iets of iemand die uit die wirwar van meningen, die lijsten van links, die schijnbaar zinloze stukjes, iets nieuws bijeenpuzzelt, iets dat plotseling zin heeft, iets dat het individuele overstijgt en het collectief laat schitteren. De frontpagina van Digg, een nieuwsagentschap dat Twitter heet, Google zeitgeist … en Kutiman’s “Thru You”.

Een zwarte dag voor de kinderpornobestrijding, vandaag, want wat lees ik in de krant: stopkinderporno.be, de site waar je kan opzoeken of er kindermisbruikers in je buurt wonen, is op last van het parket afgesloten.
(noot 21 april: deze post ging nog over de sluiting van stopkinderporno.be, niet over de latere blokkering van stopkinderporno.com door de Belgische internetproviders).

“Het federaal parket heeft de omstreden website www.stopkinderporno.be laten sluiten wegens inbreuken op de privacywetgeving. … Volgens Lieve Pellens, woordvoerster van het federaal parket, kadert de stopzetting in het strafonderzoek naar inbreuken op de privacywetgeving. Hölsken publiceert op zijn website immers bepaalde gegevens over (veroordeelde) pedofielen.”

Oh, noes. Zijn wij zonder deze Nederlandse site nu niet hulpeloos overgeleverd aan de pederasten en kindermisbruikers? Hoe moet het nu in hemelsnaam verder?

Gelukkig kunnen wij nog rekenen op The Paedofinder General, om een dam op te werpen tegen immoreel gespuis, en de pedo’s in onze buurten op te sporen:

En voor wie er geen genoeg van krijgen:

Oeps: best snel stoppen met hierover grappen te maken. Met pedofilie worden er immers niet gelachen. Dat en de Joden.

Nog snel een beetje duiding dan maar: deze animatiefilms komen uit Monkey Dust.

Monkey Dust was an English satirical cartoon, notorious for its excessively dark humour and handling of taboo topics such as rape, murder, suicide and paedophilia. There were three series broadcast on BBC3 between 2003 and 2005. Following co-creator Harry Thompson’s death, no further series were made.

De Paedofinder general wordt beschreven als:

“Inspired by the film Witchfinder General. An ominous, imposing character who executes alleged paedophiles on dubious evidence, parodying the hysterical waves of moral panic over the issue of paedophilia that swept Britain at the time (largely driven by the tabloid media), leading to certain individuals being demonized for little or no reason. Examples include a quiz show host seeking the correct answer of “P.D. James”, a public swimming pool attendant whose Speedo trunks are mis-read as “Peedo”, and the cast of a production of Fiddler On The Roof because he thinks it has something to do with kiddie fiddling. When executing suspected paedophiles, he will cite justification with the likes of, “By the power vested in me by a text vote on Sky News…” or “by News International…”, or “By prurient wishful thinking… I proclaim you guilty of paedophilia!” He is seen looking at online child pornography himself, but claims that it’s “for research” (possibly a reference to the reason used by Pete Townshend when he was caught entering a chargeable child porn website).”

En voor het geval je toch wil weten hoe hoog je de muur rond je Vlaamse fermette moet optrekken, “pedo’s wil gaan rammen”, of gewoon uw sensatiebeluste nieuwsgierigheid wil bevredigen: stopkinderporno.be is met het afsluiten van de .be dns-entry niet uit de lucht. http://www.stopkinderporno.com is namelijk dezelfde site.

Statistiek

• Geboren: 22 maart 2009
• Tijdstip: 9 uur 38
• Plaats: U.Z. Gent, bevallingskamer “maan”
• Gewicht: 3 kilo, 500 gram en een sjiek
• Lengte: 50 centimeter
• Soort: schattig kindje

Wat er aan vooraf ging:

• Vrijdag 20 maart, 22u43: Spannende tijden. Baby op komst blijft, ook al is het de derde, toch een zenuwslopende zaak. Valse alarmen. Standby.
• Zaterdag 21 maart, 21:01: Wee o wee. Soms een, soms twee. Die gaat en komt. Aanzwelt maar dan weer verstomt. Wee o wee.
• Zondag 22 maart, 12:57: In het UZ, aan de monitor. Nog niet zeker dat de weëen al echt, écht begonnen zijn. Het wordt een lange nacht.
• Zondag 22 maart, 3:40: Het leven zoals het is: bevalling. Maar dan 8 uur lang, ondertussen. Centimeterwerk.
• Zondag 22 maart, 5:35: Geen nieuws, goed nieuws uit de bevallingskamer. Status Quo op bevallingsgebied. Anthony & the Johnsons op muzikaal gebied.
• Zondag 22 maart, 6:09: Knoop het in uw oren, jongens. Spreek nooit een vrouw “in arbeid” tegen. Was het efkens vergeten. Pijnlijk.
• Zondag 22 maart, 6:59:”Geen grotere pijn dan geluk” zingt er hier iemand. Het eerste is al waar, nu nog hopen dat het tweede straks ook lukt.
• Zondag 22 maart, 7:26: Maag is bol zenuwen. Geen koffie nodig, als je adrenaline hebt. Dat wordt hier precies, ook bij de derde keer, toch geen routine.
• Zondag 22 maart, 8:07: Waarom klassiek en platliggend doen wat ook leutig en met de zwaartekracht méé kan. Het bed werd hier ingeruild voor een soort zitbal.
• Zondag 22 maart, 9:00: Geduld is een schone deugd. Zeker in het verloskwartier. Dat trouwens ondertussen beter verlosetmaal zou heten.
• Zondag 22 maart, 9:38: Bedankt voor al jullie aanmoedigingen. Het heeft geholpen! Proud to present: Flo (zeg maar Floortje)!!
• Kortom: hallelujah en hosannah in den hoge (of waar hallelujah en hosannah tegenwoordig ook mogen uithangen), alweer gezinsuitbreiding

De aller-eerste foto’s:

• apgar-score: 9/10 (wegens wat blauw vlak na de geboorte): Al dadelijk een goed rapport!
• dronk: onmiddellijk
• huilde: niet
• opvallende kenmerken: heeft een geboortevlek, die later wellicht onder de haarlijn zal liggen, en heeft honger.

Ondertussen

• Is de grootste bezoekstorm voorbij, en daalt er stof neer op de lege flessen spumante in kamer 218 van het UZ. Eindelijk wat ademruimte (en tijd om dit in een blogpost te gieten)
• Is Floortje in gewicht gezakt van 3,5 naar 3,2 kilo. Maar ze drinkt goed en dus zal ze een van de volgende dagen die trend wel in omgekeerde richting inzetten
• Is ze door de kinderartsen van top tot teen ondezocht en in orde bevonden
• Heeft Mie wel last van lage bloeddruk en een 8x onderbroken nacht, maar voor de rest alles goed dankuwel
• Ben ik er al twee keer in geslaagd Daan en Maud op tijd uit bed, aangekleed en met ontbijt in de maag tijdig op school en opvang af te leveren.
• Blijk ik recht te hebben op 10 dagen vaderschapsverlof, op te nemen binnen de 30 dagen. Wat er in mijn geval (ik werk maar drie dagen per week) dus op neerkomt dat ik deze en de volgende drie weken maar twee dagen naar Brussel moet. Hoera voor kinderen maken!
• Mogen Flo en Mie vermoedelijk donderdag naar huis komen

En natuurlijk

Een dikke bedankt, aan iedereen, voor de steun: een pagina of vijf proficiat’s via twitter, een resem Facebook-replies en een volle mailbox van wensen voor Floortje van vrienden en collega’s. Het doet deugd dat er ook electronisch werd meegeleefd!!