… en ik kwam daar niemand tegen. Het was nochtans verzameling van tuinbloggers geblazen in die kwekerij van wilde planten en kruiden in Halle.
Weliswaar op een andere dag dan ik er was, dus dat kan wel iets verklaren.
Babybezoek op zondag besliste er zo over. Geen Duizendblad ontmoet dus, Geen Anne-Tanne, geen Chelone, geen eigenwijze tuinier Bart, geen onderdenappelboom, geen Madame Zsa Zsa. Jammer, misschien bij een volgende keer…

Maar daardoor had ik dus wel zin gekregen nog eens naar Ecoflora te gaan, en zagen we gisteren onze kans schoon.

Ik ging dus naar Ecoflora… en ik bracht plantjes mee. 53 stuks, meer bepaald. En nog meer bepaald deze soorten (al deze foto’s zijn van Flickr-enthousiastelingen, ik hoop er volgend jaar mijn eigen foto’s van getrokken te kunnen hebben…):

Blauwe monnikskap (aconitum napellus)

Zonnehoed (echinacea purpurea)

Wede (isatis tinctoria)

Vlasbekje (Linaria vulgaris)

Overblijvend vlas (Linum Perenne)

Wilde judaspenning (lunaria rediviva)

Grote veldbies (luzula sylvatica)

Grote wederik (lysimachia vulgaris)

Muskuskaasjeskruid (malva moschata)

Brunel (Prunella vulgaris)

Wouw (Reseda lutea)

Dagkoekoeksbloem (Silene dioica)

Guldenroede (Solidago virgaurea)

Klein hoefblad (Tussilago farfara)

Mottenkruid (Verbascum blattaria)

Melige toorts (Verbascum lychnitis)

Keizerskaars (Verbascum phlomoides)

Veel kaarsen en toortsen en hoog oprijzend spul. Veel geel ook. Ze mogen dan ook groeien op een zonnig plaatsje, tegen een kastanjeafsluiting waar ze misschien wat steun aan kunnen hebben. Ertussen nog wat papavers en stokrozen zaaien, en dan zou dit stel in theorie een kleurrijk en fris decor moeten vormen langs het pad richting het bos achteraan onze tuin, tegenover de bloemenwei…

Als ge wilt weten waar in de buurt een ziekelijke petofiel woont, kunt ge het sinds kort opzoeken op http://www.stopflatulentie.com . Op die nederlandse site publiceren ze nu namelijk de namen én de adressen van bekende petofielen. Notoire petofielen als DuTrou staan er naast minder bekende initialen, die zich naar eigen zeggen slechts één keer aan het windje van een stiefdochter hebben verlustigd. Naar verluidt wonen er veel in Heusden-Zolder, waar dus mogelijk ook enkele straffe petomanen huizen.

De Belgische minister van Justitie doet er alles aan om de site te laten verbieden. ’t Is een inbreuk op de privacy! Volgens oprichter en petofielenjager C. Hölsken is onze minister dan ook een petovriendje, die dit stinkend potje toegedekt wil houden.

De commentaren op hln.be op dit stinkend zaakje zijn natuurlijk ook weer de moeite: de meesten kunnen geen petofiel rieken of zien. Anderen roepen op tot een meer beschaafde afhandeling van deze vreemde soort afwijking.

Het laatste woord over dit zaakje met stront aan de knikker is alleszins niet gezegd.

UPDATE:
Wie er alleszins geen gras over dit onwelriekend zaakje laat groeien zijn de Belgische internetproviders. Vandaag – 21 april – gingen zij immers voor het eerst mee met het gerecht in het censureren van websites. Vrijwillig.
Sinds vanmiddag zijn immers stopkinderporno.com, stopkinderporno.eu, stopkinderporno.tk en stopkinderporno.nl op DNS-niveau uit de lucht gehaald. De providers hebben hun DNS-servers – Domain Name Server, het stuk software dat de vertaling doet van een domeinnaam als www.houbi.com naar een ip-adres als 193.53.20.10 – immers zo aangepast dat deze domeinnamen worden vertaald naar het webadres van een pagina van de FCCU – the Federal Computer Crime Unit.

Internetcensuur, dus. En zelfs als zou ik met deze Hollandse antipedofielensite nog niet samen in een vol voetbalstadium willen gezien worden, vind ik dat niet kunnen. Een totalitaire praktijk. Want waar ligt de grens? Vandaag een schandpaalsite. Morgen een blotefoto’s-site. Overmorgen een politieke site. Volgende week een site waar mp3’s worden uitgewisseld. En zo verder en zo voorts. Tot waar laten we deze censuur toe? Niet te ver, zegt mijn gezond verstand. Stop aan de Stop!

Na een dag heisa rond de blokkering van stopkinderporno.com door de Belgische internetproviders (zie mijn bericht van gisteren, LvB of De Standaard), een poging de voors en de tegens van deze DNS-blokkade (die inmiddels bekend is komen te staan als de Great Belgian Firewall) op een rijtje te zetten.

Argumenten pro:

• Nietsvermoedende surfers wordt gewezen op het illegale karakter van de verboden sites.
• de n00b geraakt door deze simpele DNS-ingreep wel degelijk niet bij de verboden inhoud (Als u niet weet wat een n00b is, bent u er een).
• Als regeerder/politiedienst heb je met het blokkeren ‘iets’ gedaan tegen de illegale content. Kan rustig verderslapen. Want ingrijpen door de sites daadwerkelijk te sluiten, lukt blijkbaar niet.
• De internetproviders blokkeren op last van de procureur (in dit geval omdat stopkinderporno een gevaar voor de openbare orde kon zijn). Gecontroleerd dus.
  

  Vragen hierbij: Bestaat de wetgeving al die het de providers verplicht aan de blokkade mee te werken? Zo ja: wat zijn de mogelijke sancties voor de providers? Of doen de leden van ISPA dit vrijwillig? Zo ja: waarom informeren zij hun klanten hier dan niet over? Verbreken zij hiermee niet hun Terms of Service? Meer vragen dan een PUB of TIK kan beantwoorden.

• Ook in de omringende landen worden er naarstig gewerkt aan gelijkaardige blocks (project Circamp – wat staat voor Cospol Internet Related Child Abusive Material Project) in het kader van de CSAADF (“Child Sexual Abuse Anti Distribution Filter”), afgesproken in januari 2008.
• Over deze blokkade dramatisch doen is overdreven.

Argumenten contra:

• De echte overtreding, namelijk de verboden inhoud, blijft bestaan. Dat rustig verderslapen uit pro-argument 3 is dus misschien niet zo’n verstandige beslissing.
• Inhoud laat zich op internet nauwelijks verbieden. Blokkeer je het op één plaats, duikt het op tien andere plaatsen allicht weer op. Of leeft verder in de Google-Cache, of het internetarchief…
• Via een eenvoudige ingreep verander je als gebruiker de DNS van je computer, naar bvb. OpenDNS (uitleg aldaar). Op die manier passeer je niet meer via de (verkeerde) DNS-vertaling van de Belgische provider, maar via de (correcte) internationale DNS. En zo geraak je dus ook aan de content, want die wordt helemaal niet geblockt. Ook via een anonymizer (vb. anonymouse.org) of andere buitenlandse proxy-server geraak je er ook moeiteloos op. The Great Belgian Firewall, is dus ook alweer een beetje een nieuwe Belgian Waffle.
• Het principe van de netneutraliteit wordt geschonden. ’t Is te zeggen: netwerkpartijen, verbindingspartijen, knooppunten en hostingproviders moeten neutraal staan tegenover de informatiestromen in hun beheer. Ingrijpen op DNS-niveau is nogal een drastische schending van dat principe.
• Zoals aangehaald in de argumenten pro, ging deze filtering gebruikt worden om kindermisbruik tegen te gaan. Maar de eerste blokkering is een anti-kindermisbruik site. Weliswaar een ranzige. Maar het geeft toch te denken over hoe makkelijk de doelstelling van een systeem, eenmaal ingesteld, veranderd kan worden. En sluisdeuren zijn makkelijker open te zetten dan dicht te doen. Het gevaar van het glijdende pad dus. ’t Is te zeggen, het begint bij sites die kinderporno-materiaal aanbieden. Maar waar eindigt het? Even doorgedacht is pakweg Google op termijn een vogel voor de censuurkat (cache van andere geblokkeerde sites, links naar materiaal met copyright …).
• Zoals Maarten Schenk in zijn brief aan minister De Clerq aanhaalt, is het eerste blokkeringsbevel eigenlijk een fout. De eigenlijke inbreuk op de privacy-wetgeving stond immers niet op de stopkinderporno.com, wel op een zuid-amerikaanse site waar Chris Hölsken en co dit op hadden gezet, en naar verwezen door middel van links. Legalities, misschien, maar moet een procureur daar geen rekening mee houden?
• Zowel ISPA (de providers) als de FCCU (de Federal Computer Crime Unit) zijn eigenlijk al van het begin niet overtuigd van het nut van deze DNS-blokkade. Luc Beirens van de FCCU: “Weak mechanism but prevents unvoluntary view“. ISPA: “While this approach may have merit when no other option is available, it clearly does nothing to protect or identify the abused children, does not bring the criminals involved to justice and does not prevent determined consumers of such material from working their way around the blocking system. There is, therefore, an urgent need to improve international procedures.”
  Er dan toch mee doorgaan is een beetje als “opteren voor de lange bal” als je met de Rode Duivels tegen Bosnië speelt.
• Bedoeling van de DNS-blokkade is “to reduce the effect of sites with criminal content”. Maar door de hele heisa rond deze blokkering (nu al voor de vierde keer hot news) kan men zich afvragen of men niet net het omgekeerde is aan het bereiken.
  Gerelateerd, en triestiger, is het nieuws uit de Scandinavische landen. Daar blijkt de blacklist van sites met pedofiel materiaal immers een erg gegeerd item onder de pedofielen! Omdat de DNS-blokkade zo makkelijk te omzeilen is, fungeert deze lijst als een webgids waar ze hun aanstootgevend materiaal kunnen vinden.
• Liever nu ophef, nu een anti-kinderporno site geblokkeerd werd, dan op het moment dat er eigenlijke kinderporno sites gaan geblokt worden.
• En ook wel, alhoewel niet in dit specifieke geval, het gevaar van censuur dat om de hoek loert.

Heeft u zelf nog argumenten voor of tegen, ik hoor ze graag. En hoop dat u zich met de hierboven aangehaalde zelf een mening kan vormen.

Welwel, wat ziet mijn lodderig oog? Nike lanceert een virale video. En niet over de pandemische varkensgriep, wel voor een nieuwe loopschoen. De Free. En omdat ze bij Nike van roze houden, en er niks zo free is als rondlopen als toen het intelligent designwezen de mens schiep in het aards paradijs, gaat in deze viral dan ook de kleren uit:

Wel grappig, maar hoe liberaal ze hiermee ook willen lijken, toch doet Nike hier jammer genoeg van photoshop-schaamlapperij. Censuur dus, weeral.

Ongegêneerd naaktlopen, daarvoor moet ge dus niet in Bear Butte Camp zijn. Maar op Roskilde. Want op dat Deense muziekfestival houden ze jaarlijks een wedstrijd naaktlopen. Om ter snelste en al:

(noot: eerst stond er hierboven een YouTube video, maar ook daar tiert de censuurstift welig: op grond van teveel nudisme werd de video daar al na een paar uur verwijderd. Dan maar uitgeweken naar het Europese Dailymotion).

“Tits, bollocks and ass!” zou @stephenfry het op twitter wellicht omschrijven. Dat en een hele hoop alcohol ervoor, zou ik denken.

Zodat ongegêneerd al snel gênant wordt, achteraf. En dat is dan weer de boodschap van een andere campagne: Alcohol, het blijft niet zonder gevolgen.

Hoezee, voor Pitchfork TV. Want op de site van dat hippe music-zine is deze week, en deze week alleen, het integrale concert van Leonard Cohen in London te bekijken. Live en levend en integraal, alle 26 nummers.

Zoals mijn favoriete Cohen-nummer, “Who By Fire”. De rest, zoals gezegd meer dan twee uur lang gratis op Pitchfork TV.

Update 6/5: Die week is inmiddels voorbij, vandaar dat er hier nu een promotrack vanop Youtube in de plaats prijkt:

Dit concert is ook te koop op CD, Humo schrijft erover:

Zelden zo’n mooi, ontroerend en ons voor een paar uur weer met de mensheid verzoenend optreden meegemaakt als vorig jaar oktober, toen de 74-jarige Leonard Cohen voor twee ‘afscheids’concerten in Vorst Nationaal neerstreek. Wie er bij was, heeft aan ‘Live in London’ een prachtig souvenir; voor wie nog niet gereserveerd heeft, is deze dubbel-cd hopelijk een aansporing. Het was opmerkelijk hoe Cohen, zijn negenkoppige band (inclusief drie goddelijke backingzangeressen) en de geluidstechnici in het anders zo kille Vorst de klank perfect afgesteld kregen – ze beloven dezelfde krachttoer in het Sportpaleis – en zo zuiver en helder klinken de luisterliedjes ook onder de koepel van de enorme Londense O2 Arena (20.000 stoelen), waar de show vorige zomer werd geregistreerd.

Inderdaad, op 4 juli komt hij weer langs in België, naar het Antwerpse Sportpaleis meer bepaald. Er zijn nog tickets in de prijsklassen “heel erg”, “vreselijk” en “geweldig” duur.

Terwijl wij gisteren nota bene in De Haan waren, is er iets of iemand met een kip gaan lopen. Heb haar vanmorgen gevonden in de wei. Geen schoon zicht. Half opgegeten. Darmen en andere ingewanden hingen eruit. Daarom maar een foto van de pluimen die ze gelaten had. Pluimen hingen er niet veel meer aan.

En dat net nu we die kippen eens wat extra “lebensraum” gegeven hadden. Na de winter hebben we ze eerst twee maanden in het stukje tuin gereserveerd voor groententeelt gezet. Als onkruidwieders. En dat hebben ze prima gedaan. Er stond geen spiertje onkruid meer in.
Een een maandje geleden verhuisden ze dan naar de wei van het schaap (voorheen schapen, maar aandachtige lezers weten dat we daar deze winter ook een sterfgeval hadden). Scharrelruimte in overvloed. Naar ’t schijnt de beste methode om geen dioxine in je scharreleieren te hebben.

Wie het gedaan heeft, weet ik niet. Een vos? Zou kunnen, maar neemt die rover niet zijn prooi mee? Ik dacht ook dat een vos niet tevreden is met één kip maar in een vlaag van razernij de hele stal de strot over bijt?

Onze hond? Zou kunnen. Hij heeft er inmiddels de tanden voor. Senne is bijna een jaar, en ondertussen volwassen. Maar hij zou dan door twee afsluitingen moeten gekomen zijn om de kip te pakken, en er daarna ook nog terug uitgeraakt zijn. En zonder de dode kip mee te nemen.

Andere verdachten heb ik eigenlijk niet. Het schaap is tot nu toe altijd vredelievend gebleken. En ook de gigantische ganzen die tegenwoordig in de kippen/schapenwei op bezoek komen, zijn niet echte verdacht. Die zien er te dom uit, en zijn toch te druk bezig met bovenop elkaar te kruipen om een volgende generatie ganzen te maken.

Maar zo dunt het dierenbestand hier ten huize H. toch wat uit. Tijd om eens een paar extra kippen te kopen, misschien wat sierlijker exemplaren dan deze gewone bruine legkippen. En eens rond te kijken naar gezelschap voor het schaap. Iemand een koppel dwerggeitjes te veel?

Wat is bloggen, blijkens de Google advertenties bij dit artikel van 6 Minutes over “Blog je rijk in Amerika”?

Bloggen, dat valt dus in de categorie “schaamhaar scheren“. Een beetje “elektronische belastingen“. Maar vooral “schaamhaar trimmen” en “de schaamstreek ontharen“.

Wel, als dat zo zit. Dan serveer ik u volgaarne deze clip van Wilkinson, zo vol van double-entendres dat er een stand-in voor de oren moest gezocht worden. Mijn favoriet, de schootpoes die aan het eind een geschoren poes is geworden. “Is it time to trim your bush? Mow the lawn and get spruced up for summer.“:

Of, van dezelfde producent, “Ma Garden Party”. Een muziekvideo, van het Franse zangeresje Simone – hoe veel meer kunt ge op Lady Gaga lijken vooraleer ze Lady Gaga op uw paspoort gaan zetten- creatief in de weer in haar voortuintje:

Wat er mij aan doet denken: wie knipt er het schaamhaar van de sterren, bestaat er zoiets als een showbizzkapper van daaronder, ondertitel “It’s not a glamorous job, but someone’s gotta do it“? Met of zonder vleesetende vleesetende bacterie aan de bikinilijn, ik zou er toch niet dadelijk vertrouwen in hebben.

En – nu we het toch over vieze beestjes hebben – wordt het niet dringend tijd om temidden al dat schaamhaargescheer een actie “red de schaamluis” op te zetten? Die beestjes krijgen het naar het schijnt moeilijk. Waar zit het WWF als het heet wordt?

En – questions, questions – zou er eigenlijk ook iets bestaan als schaamhaarmode? Ja dus (een gemiste kans voor Topmodel, i might add).
Schaamhaarstijlen? Natuurlijk.
En schaamhaarverf? Reken maar van yes.
Een schaamhaarscheerverbod? Bijna.
En wat ik daar zelf van vind? Op zijn M!LF’s, “schaamhaarscheren is for pussies”.
Honderd hete vragen. Op zijn minst.

En nu is het bang afwachten welke google ads er bij deze blogpost gaan geplaatst worden. Iets over rijk worden met bloggen, of zo. Wellicht.