¡ʇsooɹd .ǝpıs ɹǝɥʇo ǝɥʇ uo noʎ ǝǝs

.0102 uɐʌ ǝıp do uǝ ‘9002 uɐʌ ǝıp ɹooʌ ʇʞuɐpǝq .uǝʞnnɹʇ uǝ sdıʇ ʍn ‘uǝbuıʞǝɹdsǝq ʍn ‘sʞuı1 ǝbıpɹɐɐʍsuǝzǝ1 ʍn ‘sʇsod ǝʇuɐssǝɹǝʇuı ʍn ‘uǝssnʇɐʇs-ʞooqǝɔɐɟ ʍn ‘uǝddɐɹbɹǝʇʇıʍʇ ʍn ‘uǝɯoʞ ɹɐɐɯ ʇɐɐ1
¡ʞظı1ɹnnʇɐu ‘1ǝʍ ʇsǝɹ ǝp 1ɐ ɹɐɐɯ

¿uǝbuıɹǝpɹoʌ ǝ11ıʌɯɹɐɟ ʍn .1ɐʌʍnǝǝus ǝʞظı1ǝsʇɐɐ1d uɐʌ uǝbuıp1ǝɯ ʍn ¿”ʇɹ ǝsɐǝ1d” ʍn ¿sɹǝʇoʞ ʍn uɐʌ buɐb1ǝoʇs ǝp ¿ǝıdoɹʇuɐsıɯ ʍn ¿ɐ11ɐʍob uı sʇnoqɐǝɹǝɥʍ ʍn ¿0102 ɹooʌ suǝɯǝuɹooʌ ǝıǝob ʍn

Verdikke. Dan was ik bijna verzoend met het nieuwe jaar. Steekt het toch wel een dolk in mijn hart. Had al stiekem een lijk in de kast steken: Lhasa de Sela, zangeres, overleden in Montréal op 01 01 2010. 37 jaar, borstkanker. Fuck Fuck Fuck.

Lhasa, da’s namelijk 5 ***** materiaal in mijn iTunes. Zwaarmoedig, dat wel. Maar bloedmooi. Mexicaans, Frans, nomade. Een nimf vleesgeworden melancholie. Zoals haar in memoriam zeg:

It is difficult to describe her unique voice and stage presence, which earned her iconic status in many countries throughout the world, but some journalists have described it as passionate, sensual, untameable, tender, profound, troubling, enchanting, hypnotic, hushed, powerful, intense, a voice for all time. Lhasa had a unique way of communicating with her public. She dared to open her heart on stage, allowing her audience to experience an intimate connection and communion with her. She profoundly affected and inspired many people throughout the cities and countries she visited.

En nu al weg. Moest nog zoveel moois van komen.

2010, mijn eerste inzending voor delete2010 is al binnen. Gedraag u, de rest van uw godverdomse dagen.

Schandaal in Groot-Brittanië. Uit The Guardian:

Thousands of elderly people are being forced to have tubes fitted so they can be artificially fed if they want to be admitted to a care home, a major report warns today. There is no evidence that tube feeding prolongs life, and it deprives patients of the pleasure and social contact involved in normal eating and drinking, says a Royal College of Physicians working group which recommends that artificial nutrition should only be used as a last resort. The report found that many care homes across the country are making it a condition of residence that people, often in the advanced stages of dementia, have a tube fitted into their abdomen.

Misschien sensationeler voorgesteld dan nodig. Misschien voer voor de verkiezingsstrijd, munitie voor Cameron, een schot voor de boeg van Brown. Misschien enkel in Engeland en (nog?) niet bij ons. Misschien niet wijdverbreid, in het artikel overroepen. Misschien alleen praktijk in instellingen voor zwaar dementerenden. Misschien met goeie bedoelingen (levens verlengen). Misschien economisch goed bekeken (een serieuze besparing op verpleegsteruren, een bejaarde voeden – zeker een dementerende – is een werk van lange adem en geduld).

Maar – be that as it may – wat mij betreft een dieptepunt. In inhumaniteit. Wat een praktijk is dat nu? Het kan toch niet de bedoeling zijn om van bejaardetehuizen fabriekjes te maken. Parkeergarages van aftakelende lijven. De uitbuiting van het mensdom in The Matrix, comes to mind. Als je te lastig bent, plat met pillen.. Te ongedurig, vastgespen. Als je te traag eet: aan de sonde aankoppelen. Zakje erin, zakje eruit. ISS op aarde. Als de familie het beu is en het geld op, buisje loskoppelen, afscheid, klaar. Wat een vooruitzicht.

Hopelijk zoekt een krant/tijdschrift/Koppen/Telefacts/de Werktitel eens deftig uit hoe hier in België is gesteld met de waardigheid van onze ouderenzorg. Of is er daar geen plaats/tijd/interesse meer voor: het volk wil het vel van Linda De Win, en van de moordenaar van Kevin en Shana, nu en live, op de buis waar we de rest van ons leven aanhangen

Wat is het nu? R.J., of mogen we al Ronald zeggen, of Ronny? De Ronny, jong. Buurman mijne man.
Seriemoordenaar (de zaak Annick Van Uytsel had ook een spoor naar Loksbergen, dus hij moet er wel tussen gezeten hebben!), lustmoordenaar (hij zou getracht hebben Shana Appeltans te verkrachten!) of moegetergd (gepest als hij was door, afhankelijk van de bron, Kevin Pauwels (sic), Kevin Paulus, door zijn jonge buren of door de familie van Shana!)?
Professionele executie – mafiawaardig! – of vlaag van woede?

Alles bekend of doorgeslagen? Of heeft hij voor een doorbraak in het onderzoek gezorgd maar meer zult ge daarover niet te horen krijgen?
Maar de school weet het al, het parket heeft hun gecontacteerd, en hij heeft bekend! En de familie van de slachtoffers zegt het, de VRT had ze aan de lijn. Het Belang van Limburg heeft met de familie getelefoneerd, en morgen leest ge daar meer over in een speciaal katern van 9 bladzijden. Hoe lang was dat gesprek eigenlijk?

En dan die karakterstudies, bijeengesprokkeld als hakhout in een bos van buren, collega’s, tooggenoten, familie. De pastoor ontbreekt vooralsnog, jammerlijk.
Een doodbrave mens vermoordde een doodbraaf koppeltje. Moet ik besluiten.
Iemand in wie ge het nooit zou zien. Ee droomkoppeltje. Leraar die geen vlieg zou kwaad doen. Zo schoon. Een kindervriend zonder kwaad in de zin.

En dat allemaal meestal nog in dezelfde krant of op dezelfde site, dezelfde zender, maar gewoon 15 minuten later dan het vorige half bericht.

En daaronder de roep van het volk, om levenslang zonder mogelijkheid vrij te komen, of andere nog fijnzinnigere straffen. Of de waarschuwing dat “de pesters” kregen wat ze vroegen.

Echt erg.
Ga anders allemaal uw hoofd eens buiten in een emmer water steken. Bij deze temperaturen een mogelijke manier om terug te komen met een frisse kijk. Cool down.

In navolging van “How OS fanboys see each other” of “How programming language fanboys see each other” eens een poging gedaan deze meme toe te passen op ons eigen, de Belgen:

Mijn methode om te stoppen met roken, nu al een jaar of 10 geleden, bestond uit in 5 stappen:

Stap 1:
Start met roken

Stap 2:
Rook een tijdje

Stap 3:
Rook almaar meer

Stap 4:
Wordt het moe

Stap 5:
Stop de dag erna. En laat het.

10 jaar rookcarrière, en enorm van genoten. De sigaret na het eten. De sigaret voor het slapengaan. De sigaret aan de bushalte. De sigaret aan de bar. De aansteker in de zak. Het zilverpapier uit een vers pakje Camels trekken.

En toen moe geworden. De aanslepende verkoudheden. De rochel in de morgen. De angst zonder pakje komen te zitten. De gele wijs- en middelvinger. De centen. Het gezeur van de baas. De volle asbak en hoe de tafel errond ook steevast vol ligt met as en tabaksrestjes.

En dan, gewacht op het geschikte moment. Een verkoudheid, zo een waar je het verschil niet smaakt tussen een kortgebakken tonijn en tenenkaas. Een moment waarop ook je vriend de sigaret niet smaakt. Verlof gekregen van de dokter voor die verkoudheid, mezelf twee dagen opgesloten. Bang voor de cold turkey, die niet kwam. Op zijn ergst niet meer dan een lauwe duif.

De eerste poging om te stoppen was de goede. Gestopt in het midden van een slof, en die slof ligt er nu nog. Wat doorbijten bij de eerste verleidingen. Een dag wordt er twee, twee dagen een week, twee weken een maand, en na een maand gestopt te zijn zou het toch wel oerdom zijn om opnieuw te beginnen. En nog een maandje later was de sigaret geschiedenis. Rookte gij vroeger niet. Ja, vroeger.

Nu, een jaar of tien later, geen spijt. Een beetje heimwee, soms, na het eten of aan de bar. Maar niks ergs. Geen fantoompijn in de vingers. Blij toe.
Al bijna vergeten hoe het was als roker maar halve longen vol te kunnen ademen. Hoe de lucht na dat stoppen leek binnen te stromen in elke dag grotere hoeveelheden. En hoe het leven erna wat meer leek te blinken dan ervoor.

Kortom: mijn recept was stoppen “op karakter”. Zonder hulpmiddelen.

—– commerciële onderbreking ——

Misschien niet helemaal wat de mannen van Pfizer via Buzzparadise in gedachten hadden toen ze mij vroegen een blogpost te wijden aan hun Serious Quitters Arcade. Een reeks van old school games, ontwikkeld om u zin te doen krijgen om te stoppen:

Hier past een disclaimer bij:

—— einde commerciële onderbreking ——

Maar ieder kiest de methode die hem het best ligt, I guess. Kies de uwe, wanneer het u past. Of steek er nog ene op. It’s your life. This was mine.

Veel ophef in progressieve middens nu is uitgelekt dat de opvolger van Kardinaal Godfried Danneels tot aartsbisschop van België een conservatief van de Latijnse slag gaat worden: Bisschop André-Mutien Léonard uit Namen.

Gaan daar de Kerken opnieuw mee vollopen? Gaat daar het aantal roepingen soms mee stijgen?

Het antwoord is nee. Maar conservatief? I don’t think so. Paus Benedictus XVI en zijn Vaticaan gaan zich daar nog serieus aan mispakken. André-Mutien is net uiterst progressief:

En niet alleen muzikaal, ook ethisch en zo:

(update: deze is inmiddels al ingehaald door de werkelijkheid, vermits André-Joseph Léonard, zoals hij zich inmiddels hernoemd heeft, verklaarde aan Le Soir dat een condoom “vanzelfsprekend nuttig is voor mensen die geen verantwoord sexleven hebben, die zich wijsmaken meerdere partners nodig te hebben“. Hij vergelijkt condoomgebruik met het dragen van een motorhelm. “Eerst en vooral is er het verkeersreglement en een verstandige manier om te rijden. Maar als men beslist om te rijden als een zot draag dan een helm“)

Getekend, Lardinaal Kéonard.

In der beschränkung zeigt sich der Meister, zei ooit iemand, maar dat was waarschijnlijk een meubelmaker, en een Duitse bovendien. Maar hij had wel een punt: perfectie, dat zit in de kleine dingen. In een onmogelijk kleine garage, meer bepaald, in Liedekerke:

Eugène, ge zijt nen held!

De meningen zijn verdeeld, over het duet van Gabriel Rios en Natalia ten voordele van de 1212.be actie voor Haïti: ze variëren van “een goed idee“, via “een sterke versie“, over “een aanfluiting“, tot een “hadden die mensen in Haïti nog niet genoeg miserie genoeg misschien?“. Oordeel zelf:

Ik vond het properkens gedaan en schoon gezongen en zolang K’s Choice maar van het podium gehouden werd met hun benefietsingle voor Music for Life is het mij allemaal best, maar ik vraag mij ook af waarom er uitgerekend deze song werd uitgekozen tot campagnelied voor 1212? Vanwaar die “Hallelujah” bij een van de ergste rampen van de laatste jaren? Na de tsunami werd er toch ook niet voor pakweg “Surfin’ Bird” of “Echo Beach” als themasong gekozen?

Leonard Cohen, schrijver van het nummer, maakte meerdere versies van de tekst: een met tal van bijbelfiguren, eentje meer “seculier”. En toen John Cale het nummer enkele jaren nadien wilde coveren en Leonard de tekst vroeg, kreeg hij 15 bladzijden vol “Hallelujahs”. Cale pikte er dan maar de meest “cheeky” verzen uit.

“Natalia en Gabriel brengen een akoestische versie van het nummer. Ze kozen ervoor de originele versie van Cohen te zingen, want die heeft een meer universele boodschap” zegt het persbericht van VTM. “Het nummer gaat heel diep en klinkt universeel“, vindt Natalia. “Mensen kunnen zich optrekken aan zo’n nummer“, vervolledigt DeRedactie. Pax Media Universalis.

Die originele versie gaat over Koning David, en Samson, en lust, en songschrijven, en klaarkomen, en liefde, en geloof. En gelukkig – voor benefietdoeleinden – ook over wanhoop.

Sinds John Cale het van de brommende versie van Cohen had losgemaakt, is het nummer alleszins op op de rand van volledig platgecoverd, van Bon Jovi tot kd lang, Bob Dylan tot Bono. Met als hoogtepunt natuurlijk de fantastische versie door en Jeff Buckley.

Ook in de Amerikaanse telethon ten voordele van Haïti werd ten andere een cover van Hallelujah gebracht, door Justin Timberlake en Matt Morris. Deze deden geen cover van de Buckley-versie zoals Gabriel Rios & Natalia, maar maakten er iets zeemzoeterigers van:

Het laatste woord, aan de bard zelf: Leonard Cohen over het gerokken leven van dit lied in een interview, vorig jaar.

Q: Let me ask you about Hallelujah for a moment because it’s been an interesting year for Hallelujah. If it hadn’t been a song Canadians and people around the world have been singing versions by Jeff Buckley, Rufus Wainwright, k.d. lang, it took on a whole new energy – a song that you wrote in 1984. This past Christmas it appeared, number one and number two on the U.K. bestseller charts… These were cover versions and your own version was also on the top 40 from 1984. What did you make of that?

A: Well I was happy that the song was being used of course. … I was happy about it but it’s I was just reading a review of a movie called Watchmen that uses it and the reviewer said – “Can we please have a moratorium on Hallelujah in movies and television shows?” And I kind of feel the same way.

De meester heeft gesproken.

Te koop: Partij diepvriesvis
Plaats: Te Balegem, in het vijverke van Dirk Houbrechts
Soort: karper
Houdbaarheidsdatum: ’t Was verse marchandise toen het ingevroren werd.
Hoeveelheid: Enkele kanjers, en wat kleiner grut
Af te halen: Met een net, een ijspik en een stel lieslaarzen.

Foto’s?

Vermoedelijke oorzaak van deze vissterfte: vergiftiging. Omdat de bodem van een vijver als de onze (+- 250m2, 1 meter diep, omringd door bomen en met een dikke sliblaag op de bodem) blijft gisten, maar de gassen door een dikke ijslaag niet kunnen ontsnappen. Als er dan nog sneeuw valt op het ijs, valt het licht onder water helemaal weg en wordt er ook geen onderwaterzuurstof gemaakt door algen of andere waterplanten. Houdt die toestand een tijdje aan, raakt de zuurstof van de vissen (die in de winter in een soort lage activiteitsmodus doorbrengen) op. Ze moeten dus op den duur naar boven om lucht, en vriezen dan vast.

We hebben anders plichtsgetrouw enkele wakken open gehouden tijdens de strenge vorst van de voorbije weken. Elke dag in de bittere kou ijs gaan hakken. Maar niet genoeg dus.

Of net teveel, want er zijn er ook die zeggen dat hakken slecht zou zijn voor de vissen: de schokgolven van kloppen op het ijs zou vissen naar boven jagen. Het blijkt trouwens geen exacte wetenschap te zijn, die visverzorging in de winter. De één zegt: laat een waterval stromen, dat houdt een wak open en zorgt voor de vermenging van zuurstof met het water. De ander zegt: niet doen, want daardoor verstoor je de waterlaag waarin vissen rustig de winter proberen door te komen.

Nu ja, er zit wellicht nog wel levende vis genoeg in. En de doden zijn geen dure khoi’s of dergelijke. Niet zelf uitgezet overigens, die zat er al. En te zien aan de reigers, aalscholvers en het ijsvogeltje die elke dag op bezoek komen, ook heel wat.

Maandag een briefje geschreven:

Aan: De Heer André Mutien/Joseph Léonard,
Aartsbisschop van Mechelen-Brussel,
Metropoliet van de Belgische Kerkprovincie.

Geachte,

Proficiat met uw benoeming! Ik hoop dat ge het minstens even goed doet als uw voorganger.

Misschien is het wel wat snel, maar als U me pardonneert heb ik toch al een vraagske. Ik las namelijk in De Morgen (dat was vroeger wel een socialistische gazet, maar tegenwoordig valt dat goed mee) dit:

“Paus Benedictus XVI heeft de priesters opgeroepen om alle mogelijkheden van het internet te gebruiken, maar met wijsheid. … Priesters die daar mee om kunnen gaan maken God tastbaar in de wereld van vandaag“.

Interessant! Maar kunt ge mij – beginnend priester – ook eens wat concrete tips geven over hoe daaraan te beginnen? Het internet is zo groot! En haast even ondoorgrondelijk voor de n00b als Gods wegen voor een ongelovige.

Alvast bedankt,

Uw cyberdienaar,
Priester Dirk
Balegem

En vandaag het antwoord al in de bus:

Geachte Dirk,

Bedankt voor uw vraag.
Een rondvraag bij de collega’s hier in het archidiocees en het vicariaat leverde al heel wat bruikbare tips om aan uw internetavontuur te beginnen.
Erg goeie ervaringen zijn hier vooral met de websites RedTube.com, Youporn.com en Tube8.com.
Voor de “tastbaarheid van God in de wereld“, raden de collega’s wegwerpzakdoekjes aan. Ook keukenrol, wc-papier en de stoffen zakdoek zijn bruikbaar.

Gaat nu heen in de vrede van de Heer,
André-Joseph Léonard

Even de gebruikelijke uitzendingen onderbreken voor een advertentie. Die ik tegenkwam, en u niet wilde onthouden. Omdat het zo ongeveer de schoonste is die ik al ooit zag. Met een boodschap om nooit te vergeten.

Een goeie raad van Via Secura. Of de Safer Roads van Sussex in dit geval.

Nieuws 1: Apple lanceert een uit de kluiten gewassen iPod Touch. De iPad, die uit vrouwvriendelijkheid misschien wel beter de iKnowUwant1 had geheten.

Nieuws 2: Sade is terug van lang (en nooit helemaal) weg geweest. Met een cd genaamd “Soldier of Love”. En ik was vorige week dinsdag via de Talking Heads en Sony Music Belgium uitgenodigd om er als blogger samen met de pers (think Bart Steenhaut en consoorten) in avant-première eens naar te luisteren in een chique nieuw Brussels hotel.

Een Sade-album in 2010, da’s gelijk 25 jaar na haar debuut. Enig historisch perspectief:

En dat er gelijkenissen zijn.

• Zowel de iPad als de nieuwe Sade hebben “desirable features”. Schoon gerief, zelfs na al die jaren.
• Tussen hun keynotes / cd-releases schuwen ze de openheid (Sade in haar privé-leven, Apple in haar design-proces). No Flash!
• Beiden zullen miljoenen keren over de toonbank gaan
• Geen van beide hebben ze een USB-aansluiting, noch update-mogelijkheden via Wifi, en aan de leesbaarheid van het scherm in sterk zonlicht kan men van zowel Sade als de iPad twijfelen.
• Apple én Sade zijn een sterk merk. Smooth operating OS, No ordinary Love/Think Different, The Sweetest Ta-Mac-boo-k
• Sade kunt ge aanbrengen op de iPad. En vice versa. Denk ik.
• Developers kunnen hun iPhone-apps herschrijven als ze ten volle van de capaciteiten van het nieuw gerief willen gebruik maken, maar ze moeten niet. Want het werkt zo ook. En Sade had na 10 jaar radiostilte een geheel andere muzikale richting kunnen kiezen, maar ze deed het niet. Want het werkt zo ook.
• Beide hebben ze sterke punten: Op “Soldier of Love” zijn dat op het eerste gehoor “Be That Easy” (Sade goes Norah Jones met een mooi zoemende Hammond), “Babyfather” (Sade goes India.Arie), “Soldier of Love” (de single met militarisch ritme, een nummer dat een Atrak-remixbeurt zou kunnen gebruiken), “Bring me Home” en “Skin”. En de tablet is wellicht de ideale bedcomputer en/of het ideale gerief voor uw moeder. Maar beiden missen enige killer features/geheide hits (geen Smooth Operator gehoord).
• Ik snap mensen die de iPad zouden kopen, en ik snap mensen die de nieuwe CD in huis halen. Maar ik peins niet dat ik het zelf ga doen. Want de verwachtingen (voor een revolutionair tablet en een erg knappe nieuwe CD) waren er, maar ze werden op het eerste gehoor/op het eerste zicht niet helemaal ingelost.
• Y’r momma will probably love it

En een verschil:

• De iPad kost 499€ of meer, te verkrijgen vanaf eind maart of ten vroegste juli voor de 3G-versie in België. Sade is al van u voor een luttele 10€, en ligt vanaf 10 februari in uw downloadwinkel.

Don’t take my word for it: de andere bloggers/zines die uitgenodigd waren hebben ook al lang gepubliceerd: Cutting Edge, Tender Feelings, en Da Music.