Dixit Meneer Jan Schiettekatte, over het campagnebeeld van de Gentse Feesten 2010: "Het weerspiegelt met een dansende dame de dynamiek van de Gentse Feesten. De dame kan zowel een participerende bezoeker zijn als een artieste op het podium.
Tijdens de Gentse Feesten is Gent zeer levendig en energiek, de stad is continu in beweging. De Gentse Feesten zijn een visueel en wervelend spektakel, zo ook het beeld voor deze 167e editie."

Maar … maar …

Kijk er langer dan 3 seconden naar, en ge zijt gehypnotiseerd en ge begint te tollen. Plezant. Maar ik hou wel mijn hart vast. Als men die affiche op de Gentse Feesten zelf nog gaat laten hangen, zou ik het stadsbestuur toch adviseren om het aantal toiletten drastisch te verhogen. Of braakemmers te voorzien. Want ik wordt er net niet misselijk van als ik er in mijn huidige nuchtere toestand naar kijk, maar ik vrees toch serieus voor de reactie van mijn maag en hersenen als ik dit dansmarieke met een paar Irish Coffee’s binnen op de Vlasmarkt in het vizier krijg.

Van braken naar Siegfried Bracke. Het is maar een kleine stap. Nog meer affiche-lol? Kunt ge hebben met deze:

Kijk er langer dan 3 seconden naar, en ge zijt gehypnotiseerd (ge gaat niet nv-a stemmen, ge gaat niet n-va stemmen) en ge begint te tollen. Van het ROFL’en. Siegfried Heil, ge zijt welgekomen bij de NV-A.

Altijd al bang van massa’s geweest. Er nooit gerust op dat die de juiste beslissingen nemen. En sinds gisteren nog een beetje meer. De dodenherdenking op de Dam in Nederland:

Scheelde geen haar (een beetje minder plaats om uit te wijken, een muur, een struikelaar) of er waren daar een paar doden meer te herdenken geweest. Door een beetje gekke man, een gil, en de paniekreactie van een paar duizend mensen tegelijk. Zeker mee in de hand gewerkt door de dolle chauffeur die vorig jaar inreed op de massa van Koninginnedag, en de angst voor een herhaling die nog nazindert.

Massapsychologie. Mensen in een massa denken anders dan ze individueel gedacht zouden hebben. Eentje gilt gevaar, de omstaanders die het “gevaar” zagen denken “pff”, maar de omstaanders daarvan horen enkel de gil dichtbij en gaan opzij, waarna de omstaanders daarvan wegrennen enzoverder enzovoort.

Zo vanuit de lucht bekeken lijkt de paniekreactie van de massa dan ook precies op het gedrag van een zwerm vogels, of een school vissen aangevallen door een haai.

Er zit dus ook schoonheid, en zelfs intelligentie in zo’n zwerm. Er is zelfs een tak van de wetenschap die zich op het bestuderen van dergelijk gedrag bezig houdt: swarm intelligence, de theorie.

SI systems are typically made up of a population of simple agents or boids interacting locally with one another and with their environment. The agents follow very simple rules, and although there is no centralized control structure dictating how individual agents should behave, local, and to a certain degree random, interactions between such agents lead to the emergence of “intelligent” global behavior, unknown to the individual agents. Natural examples of SI include ant colonies, bird flocking, animal herding, bacterial growth, and fish schooling.

Elk individu in de zwerm heeft dus maar een klein beetje informatie (een vogel in de zwerm blijkt 5 à 7 andere vogels in de gaten te houden), maar op basis van die informatie kan de groep haast een eigen leven gaan leiden (zwenken een paar van de vogels die hij in het oog houdt uit, zal onze vogel ook gaan zwenken, en volgen op hun beurt weer enkele hem). Mierenkolonies blijken zo te bestaan uit miljoenen relatief domme deeltjes, maar krijgen als groep een intelligent gedrag. (Meer lezen: Swarm Theory, uit National Geographic).

Zo bekeken is de domme nederlandse reactie dus zò dom nog niet. Overlevingsinstinct, weg van het gevaar. Dat er in dit geval geen gevaar was, maar alle individuen begonnen te rennen omdat ze eigenlijk te weinig informatie hadden om een goeie inschatting van het gevaar te maken, een spijtige bijkomstigheid.
Een beetje als eentje die roept “Niet met Stijn Meuris”, een tweede die mompelt “Ja, ik heb ook geen zin in verkiezingen”, een derde die er een reden voor verzint, een vierde die er een Facebook groep voor opent, een vijfde die ze gretig een forum aanbiedt in zijn medium, en samen maken ze een beweging die als ze nog wat voortgaat uitmondt in lege stembureau’s en de democratie die ze eigenlijk wilde verdedigen volledig uitholt. Of niet, de zwerm weet waar ze begint, maar niet waar ze uitkomt. Zijn het sardienen in paniek, die recht in de mond van de tonijn die aanvalt zouden zwemmen, of net mieren die geduldig een pad zoeken naar iets nieuws, iets beters?

Of ik eens mijn mening over mijn favoriete Belgische museum wilde kenbaar maken? Vroegen de mensen van de Museumprijs (via Adhese). En dat ik mijn favoriete museum ook gerust eens op hun kosten mocht bezoeken, en nomineren voor de Publieksprijs (u kan zelf ook stemmen, en wel tot 28 mei, en kan daarbij in het beste geval zelfs een Citytrip winnen).
Leuk, alhoewel dat wel wat lijkt op informeren bij een geheelonthouder naar zijn favoriete Single Malt op Eik Gerijpte Whiskey van ouder dan 23 jaar. Om maar te zeggen dat het gat in mijn cultuur tegenwoordig aan de grote kant is.

Mijn favoriete museum, dat moest ik dus nog gaan ontdekken. Op naar het Musée-Magritte-Museum in Brussel. Torent bovenaan de Kunstberg, en dankzij het opvallende blauwe wolkjesraam zelfs op grijze dagen een surrealistisch lichtpuntje in de dagelijkse pendeltocht. Maar ik was er nog nooit binnen geweest. Dat werd dus tijd.
Alhoewel, zo lang bestaat deze afdeling van het Museum voor Schone Kunsten aan het statige Koningsplein nog niet. Een jaar geleden geopend omdat de collectie van de Brusselse surrealist uit zijn voegen barstte. En Margritte natuurlijk een serieus museum verdiende, parbleu (met witte wolkjes)!

Er worden daar geen foto’s getrokken, zegt het reglement. En getrokken foto’s worden van uw iPhone gewist, zegt de praktijk in de vorm van een uit het niets opduikende suppoost. Vriendelijk gevraagd, dat wel. Maar u moet het dus qua fotografische verluchtiging van deze blogpost met een buitenaanzicht doen:

En met enkele (kritische) indrukken:

• Magritte’s schilderijen zijn veel vlakker dan ik me herinnerde: soms denk je dat je naar posters zit te kijken, en bij een bezoek aan de museumshop achteraf blijkt inderdaad dat die werken op een goed gedrukte poster bijna even goed tot hun recht komen.
• Enkel van de eindperiode hangen er echte topwerken, van de periodes daarvoor is de spoeling toch wat dunner. Wel kwantiteit (300 werken), iets minder kwaliteit. Ook daarvan getuigt de museumshop achteraf, want daar zitten tussen de postkaarten en de posters veel straffer werk dan er in het museum zelf te zien was. Zeker het ontbreken van enkele iconische Magrittes ("ceci n’est pas une pipe", bolhoeden …) stoort toch.
• Het museum beperkt zich niet tot de schilderkunst van René Magritte: ook reclamewerken, brieven, publicaties in tijdschriften, uitnodigingen voor tentoonstellingen, manifesten, foto’s, films, en zelfs een lied komen aan bod. Op de bovenste twee verdiepingen (je begint vanboven en daalt dan af) zelfs wat te veel.
• Het museum geeft bijna evenveel aandacht aan de woorden als aan de werken van Magritte. Passend voor een man die de relatie tussen beelden en woorden tot een van zijn hoofdonderwerpen maakte. Maar, ook hier, wat meer topwerken uit zijn oeuvre op die plaatsen, zou het zeker niet slechter maken.
• Er is uitgebreide aandacht voor Magrittes uitstap naar de Communistische Partij vlak voor en na de tweede Wereldoorlog. Zou dat ook het geval geweest zijn als hij een Nationaal-socialist was geweest?
• Alhoewel het gebouw waarin het Magritte Museum gevestigd is massaal veel ramen heeft, werd er gekozen om binnenin valse muren te maken en te werken met spaarzaam kunstlicht. Samen met de donkere muren geeft dit een erg donker beeld. Bedoeling: de bezoeker laten verdwalen in een donkere nacht, met Magritte’s werken als dromerige lichtpunten. Geslaagd.
• Er werd gekozen voor een chronologische benadering, terwijl Magritte zelf zich eindeloos hernam en bleef werken rond thema’s/beelden. De chronologie helpt de mens Magritte beter te begrijpen, maar niet noodzakelijk zijn kunst.
• De museumcatalogus is zijn 15€ meer dan waard. Hier geen chronologie, maar thema’s, mooi geïllustreerd en goed geschreven. Het museum zelf vind ik met 8€ wat te duur: tot voor een paar jaar waren de meeste van de getoonde werken van Magritte immers nog gratis en voor niks te zien in het Museum voor Schone Kunsten.

Al met al beslist een bezoek waard, het Musée Magritte Museum. En dat het een waardige winnaar van de Museumprijs 2010 zou zijn, dat is zeker.

Heeft er iemand tips om uit de ban van Google te geraken? Ik zit daar namelijk sinds een paar weken in. Zoek – zelfs iets onschuldigs – en ik sta niet meer in de zoekresultaten als bij u “Safesearch” aan staat.

God (de puritein!) weet om welke redenen. Want ik heb het hier toch bijzonder deftig gehouden, de laatste weken/maanden? Toch? En vroeger hield ik het wel eens minder deftig, maar dan toch altijd om er de draak mee te steken. Toch?

En ik vind dat niet fijn. Want een blik in het luikje “Zoekwoorden die bezoekers gebruikten om uw site te vinden” van mijn statistieken levert nu een ongevraagde blik in de onderbuik van het internet. En ge kunt dat niet ont-zien, dat soort dingen.

Ik zelf zie maar vier uitwegen:

Ofwel vind ik een manier om iedere surfer op de wereldbol te overtuigen om in Google zijn settings te veranderen van “Safesearch on” naar “Use moderate filtering”. Te beginnen met u.

Ofwel overtuig ik Google van hun misstap. Mijn mailtje – via de Google Webmaster Tools – is al onderweg:

Yo Googlers (or is it G-men?)
Wassup? You f*ckers f*cked up mah site pretty bad! Just because y’r momma’s a real SAINT who has immaculately concepted each and every one of you f*cking geeks, doesn’t mean the rest of the world is as narrowminded and sexless as you. Houbi.com is legit, man. Check it out. And get your f*cking filter outta here. For f*cking adsense’s sake.

Ofwel verander ik dat hier – nu ik het label toch heb – in een site die NSFW is van voor tot achteren. D’r zou daar veel volk naar komen kijken. Zowel van voor als van achteren.

Ofwel – en daar hoop ik us op – vertelt u mij dat er daar een geheime procedure voor bestaat. Een manier om terug in de Google-gratie te vallen. Een online biechtstoel, waar ge wordt vrijgesproken van zonden. Een weesgegroetje, drie onzevaders en uw HTML eens spoelen, en we spreken er niet meer over.

Ronnie James wijlen Dio. ’t Was dan toch geen hoax, de voormalige Black Sabbath zanger en hard rockende Dio-man is komen te sterven aan maagkanker.

Ik ben geen kenner. Maar ik denk dat die mens bij leven iets duidelijk probeerde te maken.

Na het zien van de Tomtesteron uitzending van vanavond (Tom Waes maakt een schlager en de bijhorende Sam Gooris choreografie) weet ik ook wat: Dos … bom bom … cervezas por favor.

Hopelijk voor Ronnie James staan er nog een paar koud in de hel.

Update: lap, nog maar pas heb ik het hier over bier in de hel, of daar komt Bobbejaan Schoepen te gaan. R.I.P. onze schoonste fluiter, cowboy en pretparkbouwer. Het café bloedt dood. Moge le temps des cérises lang en zoet smaken, vriend:

Feest! En als gij mee wilt feesten, lees zeker tot het eind, er valt hier zelfs eens iets te winnen.

Mijn feest komt er omdat de meter van mijn zonnepanelen – een gründlich oranje en groen pinkend tellertje – meldt dat er hier 1000 kiloWattUur geproduceerd werd.

Met die 1.000 kWh, is ons eerste groenestroomcertificaat binnen. Ik kraak dus een figuurlijke fles champagne van 450 euro. Waarvoor ik nu dus blijkbaar mijn buren moet bedanken. En Eandis. En de CREG. En de VREG. En de Vlaamse belastingbetaler. De politiek. De groenen. De klimaatopwarming. Whatever. Zolang dat groenestroomcertificaat maar betaald wordt, natuurlijk 😉

Interessanter eigenlijk vind ik de vraag of dat eigenlijk veel is, zo’n 1000 kilo Watturen.

1 kiloWattuur aan opgewekte electriciteit, blijkt – blijkens deze coole infografiek van General Elektriek – goed voor bijvoorbeeld 278 uur een gsm-oplader laten werken, voor 17 uur een 60 Watt-peertje laten branden, 3 uur iPads in een blender blenden. Best veel.
Alhoewel: een flatscreen tv kan je er amper een avondje mee laten spelen, de wasmachine kan er 2 uur op draaien, een elektrisch kookvuur 1 uur, de droogkast 20 minuten.

Veel, en niet veel, dus.

Maar nu heeft een stuk van mijn dak dus al duizend keer zoveel electriciteit gemaakt. Da’s 278.000 uur een gsm-lader laten werken (32 jaar!). Da’s 17.000 uur een 60 Watt peertje laten branden (bijna 2 jaar), 3.000 uur iPads in een blender blenden. Da’s 5000 uur de televisie laten spelen. 2.000 uur de wasmachine laten draaien, 300 uur een droogkast laten werken.

En dat elk jaar 4 à 5 keer. En dat een jaar of 20, 30?, 40?, 50? (de zonnepanelen blijven werken, verliezen wel elk jaar een beetje aan capaciteit, omvormers zijn wel om de 10 jaar aan vervanging toe).

Best wel veel dus. En dat voor iets dat daar gewoon op uw dak ligt te liggen? En dat, veel meer dan dat financiële aspect van die groenestroomcertificatensaga, geeft mij een goed gevoel. Feest dus.

En nu – bedankt voor uw geduld – naar dat andere feest. Voor u. U kan hier – met dank aan Adhese en Bostoen en hun Win Energy For Life-actie – namelijk drie dingen winnen.
1. Een GSM-oplader op zonne-energie.
2. Een gratis B&B-overnachting in een Kijk-Passiefhuis in Lochristi (Gent)
3. Een installatie zonnepanelen ter waarde van 15.000 euro. Op uw dak.

Voor prijzen 1 en 2 doe je mee door een mailtje te sturen naar wedstrijd@houbi.com *. Die prijzen mag ikzelf immers uitdelen.
De hoofdprijs gaat ge zelf moeten versieren, en wel door u te begeven naar deze pagina. Succes, en zon ze!

* Uw mailadres wordt bewaard tot 31/5, waarna ik 2 winnaars contacteer en de rest weggooi. De voorwaarden van de wedstrijd voor de hoofdprijs staan hier.

De verkiezingsboog kan niet altijd gespannen zijn. Dan wordt er al eens een tweet’eke gedaan, zoals deze van Vincent Van Quickenborne:

Straf programmapunt. In tegenstelling tot het meningske dat ministers die hun werk niet gedaan hebben, ook gewoon ontslag zouden mogen indienen.
Of dat 5% van het loon van ministers neerkomt op een eenmalige inkomst voor de schatkist van 15 ministers x (5% van 139.000 euro) = het duizelingwekkende bedrag van: 104.250 euro. Hetgeen betekent dat er ons “next week” nog ongeveer 9.999.895.750 euro’kes aan besparingen staat te wachten in de “next steps”.

Al goed het dankzij onze vrienden van Het Laatste Nieuws ook al eens over de inhoud mag gaan:

Meestgelezen artikel van de dag. Op HLN. Dossiers FTW!

Moet kunnen. Meer nog, dit kan zelfs nog voor interessante journalistiek zorgen. Siegfried Bracke doet een Di Rupo’ke. Yves Leterme doet een stommiteiteke.
<Eender ’t welke mannelijke politicus> doet een <eender ’t welke andere mannelijke politicus>.

Afijn, dit wordt nog een amusant verkiezingsmaandeke.

This just in, rubriek filmnieuws: er gaat een remake van Taxi Driver gemaakt worden. Acteurs (herinner u de legendarische Robert de Niro als Travis Bickle en Jodie Foster) noch regisseur zijn al bekend.
Wel al geweten: het gaat geen klakkeloze kopie worden van het origineel, de actie wordt verplaatst van de jaren zeventig naar anno 2010.

Nog maar net is het filmnieuws over de remake van Taxi Driver hier goed en wel bezonken, of daar rolt al de volgende schokkende telex in de bus. Dat ook E.T., de ontroerende klassieker uit 1982, een eigentijdse make-over gaat krijgen. Werktitel: “E.T.2, the RT”.
Steven Spielberg rolt zich om in zijn graf! Of leeft diene mens nog?

Coming in 2010. 3D in selected theatres. Denk ik.

De zielige trend die de New York Times inmiddels 2010’ification (spreek uit two-oh-tenification) heeft gedoopt, gaat jammer genoeg verder. Alweer een klassieker uit het filmgenre die gaat verknoeid worden. Star Trek, begod.

Dit moet stoppen.

Een nieuwe dag, een nieuwe lading “movie remakes”. Gaat dit ooit ophouden?

Zeg nu zelf: Jaws, dat was toch beter zoals het was.

En You’ve Got Mail, uit 1999, moest dat nu echt naar 2010 getransporteerd?

And so it goes, on and on. Weeral een meesterwerk uit de archieven der pelicule dat door gewetenloze movie execs naar onze tijden gaat omgezet worden. Tarzan, allez jong.

Dat er daar eens snel een Facebook groep tegen begonnen wordt …