Vader, wat deed gij, in uw tijd, al die tijd achter uw computer? Dit jongen, dit.

Als test van Storify eens een willekeurig verhaal genomen (mijn VDAB-baas die ervoor pleit om de Vlaamse topambtenaren een loonsinlevering te laten doen), om te zien hoe de nagelnieuwe Storify-plugin voor WordPress eigenlijk functioneert.

Hoe wordt dat weergegeven? Hoe ziet zoiets uit in de RSS of bij verdeling via bvb. Facebook of Google+? Kan ik de story nadien updaten, en welke gevolgen heeft dat voor de blogpost en de RSS …? Questions. Questions.

update:

• weergave in blogpost: OK!
• Update van de storify -> update van de blogpost: OK!
• Zoekmachinevriendelijkheid: de Storify zit in de post als een script, met in de noscript ook de ganse tekstinhoud. Indexatie wellicht OK dus.
• RSS-weergave: kinda sucks
• RSS-update als Storify wijzigt: neen. Wel wordt de Storify erin gestoken op het moment dat de rss-reader hem opvraagt
• Sharen op Facebook/Google+ etc: kinda sucks. Beter gewoon de Storify sharen dan de blogpost met de Storify erin.
• Bewerken blogpost met tool buiten wordpress. Aiai: de storify zit er niet meer in (MarsEdit, editor, had er een <p> rond gezet, en dat is genoeg om de plugin niet meer te laten ontdekken dat er een storify geëmbed wilde worden.

Eindconclusie: nuttige en bruikbare tool, gaat zijn nut nog bewijzen. Plugin blijft.

http://storify.com/houbi/storify

Nieuwe huisstijl Werkt (nog niet echt helemaal) Voor Iedereen

http://storify.com/houbi/appelblauwzeegroengate

Ooit, ooit hé, was het hier een plan om hier in de buurt eens alle wandelingen en wandelroutes uit te proberen, en daar dan over te berichten. Maar dat plan bleek toen niet erg kinderproof. Ondertussen zijn de koters hier bijna 3, 5 en 7, en dus kan er al eens wat verder gestapt worden. Dat en het mooie lentewinterweer van vorig weekend was dus ook de kans om dat oude plan eens opnieuw op te rapen.

Op naar Maarkedal (buurt van Ronse), voor een omzwerving door het Muziekbos. Dat overigens niet zo heet omdat er daar overal onverhoeds bosmuzikanten dreigen op te duiken, maar wegens het befaamde “omdat het ding een naam moest hebben”.

Start van de wandeling, de kerk van Louise-Marie. Een dorp dat dan weer zo zou heten naar Marie-Louise (dochter van keizer Frans 1 van Oostenrijk) dan wel Louise-Marie (eerste koningin van België).

De wandeling “Muziekbosroute” is bewegwijzerd, en start vanaf de kerk van Louise-Marie (de la Salettestraat, Louise Marie).

Het volledige pad is ongeveer 12 kilometer, maar wij deden daar maar de helft van (doorsteken in Boekzitting dan). Het gaat deels over zeer rustige wegjes, deels over redelijk goed bewandelbare bospaden, in en rond de heuvel van de Muziekberg. Een mooi beukenbos alleszins, maar wel een stuk kleiner dan bvb. het Kluisbos in Kluisbergen of het Hallerbos in Halle.

In het hart van het Muziekbos staat er ook nog een extra attractie: de Geuzentoren. Opgericht op de bult van een Romeinse grafkelder, staat deze toren eenzaam en verlaten tussen de bomen.

Even verder nog een attractie: bistro Boekzitting, alwaar geen pannenkoeken worden geserveerd, maar wel geutelingen. Dat blijken een soort  koeken die op houtoven worden gebakken in een paar gemeenten in die buurt, in de winter. Pannenkoeken met kaneel, de smaak. Zeer lekker dus ook met bruine suiker. Mooie brasserie, waar je ook serieuze menu’s kan krijgen (onthouden).

Op de terugweg nog eens gaan eten in een van de kindvriendelijkste restaurants van de wijde geburen (Het Land van Jan in Welden, Oudenaarde) en zo was de zondag vol en voldaan.

Week 3 van het 366 project, en dat het zoals vorige week gezegd gemakkelijker ging worden was niet waar hoor, dat was maar om te lachen. Dit ding gaat me nog enige grijze haren bezorgen. Ik ga daar dan een foto van nemen.

Zaterdag (21/366) Daan 7

Was een dag in het teken van zoon Daan, die deze dag had uitgekozen om geboren te worden, 7 jaar geleden.

Vrijdag (20/366) Komen eten

Was een dag in het teken van een kalf. Dat ik probeerde op lage temperatuur te garen, en te voorzien van gebakken paddestoelen, kroketjes, kalfsfondsaus en een mousse van bloemkool (recept alhier). Hetgeen dan ook nog lukte ook. Dat er “Komen Eten” punten gegeven werden was er misschien wat teveel aan, maar het waren wel goede punten.

Donderdag (19/366) Golden Retriever, a bit down

Niks geen speciale dag-reden voor deze foto (zo ligt hij ongeveer elke avond op zijn kussen in de living), maar gewoon omdat ik de kleuren van deze foto geweldig erg mooi vond.

Woensdag (18/366) May The 3G Be With You

Was een brief van ne Fons, @fons_be meer bepaald, met daarin een Sim-kaart van Generation Connect. Om het 3G- verschil met mijn huidige mobiele operator Mobile Vikings eens te laten proeven. Binnenkort zeker een blogbericht daarover.

(Tussen haakjes: bovenstaande is de dooreenhaspeling van een zeer saaie foto met Picnic. Deze photo-editor was in Flickr ingebouwd om foto’s te bewerking, maar deze samenwerking stopt 19 april. Bonus: tot dan zijn alle features – ook die waar vroeger voor betaald moest worden – gratis voor iedereen. En Flickr belooft dat er iets anders in de plaats komt).

Dinsdag (17/366) Donkere treinrit

Was een gelegenheid om een nieuwe app op de iPhone om eens uit te proberen: Snappr (vintage fish-eye lenzen). En zowaar het eerste zelfprotret in de 366 (wees gerust, er gaan er niet veel volgen).

Maandag (16/366) Inbox

Was een avond in het teken van zotte vooruitzichten op een nieuwe aflevering driesterrenseks.

Zondag (15/366) Muziekbos, Louise-Marie

Was wandelen in het Muziekbos, een naadloze overgang naar de vorige post.

Vorige week: 8 tot 14 van 366.

Geschokt gezien op twitter, als eerste tweet van de dag nog wel:

Minister wil wet die babes verbiedt op autosalon. Juist, ja, dat lijkt mij een topprioriteit. En wie bepaalt wie babe is en wie niet?
by __XIII__ at 23/01/12 07:40

Kon het waar zijn? Hoe komen de niet-bijster-in-auto’s geïnteresseerde mannen daar dan nog aan hun trekken?

Het kon waar zijn, dus. De minister in kwestie blijkt echt te bestaan en te luisteren naar de naam Joëlle Milquet. En daar valt niet mee te spotten. Geen babes meer, dus.

Ok dan. Blijft over de vraag hoe we bepalen wie een babe is, en wie niet. Ik stel voor dat in een televisieformat te gieten: The Babe van Vlaanderen.

Jury/Coaches:
– een tettengek, bijvoorbeeld Herr Seele.
– een Koen Wauters, bijvoorbeeld Showbizz Bart.
– een Babe herself, hier kunnen we niet om Tanja Dexters heen, me dunkt.
– een kenner, hierbij ben ik zo vrij mezelf naar voor te schuiven, richting puntje van mijn stoel bijvoorbeeld.

In de eerste ronde doen we blind auditions. Een beetje als in The voice van Vlaanderen, maar hier valt een kandidate af als alle coaches zich wegdraaien. Of anders iets met blinddoeken en we draaien ons om als het blond klinkt.

In de tweede ronde doen we battles. De coachen selecteren dan telkens twee could-be ‘babes’ die het tegen elkaar moeten opnemen in een discipline van hun keuze (plannen voor wereldvrede, twister, ambities voor iets in de media, wordfeud, begrotingsanalyseren…).

Ann Lemmens mag presenteren, als ze belooft tegen dan bekwamer te worden in het zogezegd per ongeluk ontkleden van de winnaressen van de battles (dat lukt in The Voice Van Vlaanderen namelijk maar ten dele).

Daarna komen we in de fase van de liveshows. Deze fase moet nog uitgewerkt, maar dat er fameus veel lichten, tussenfilmpjes met sturende montage en meer babe-gehalte dan de kandidates zelf bezitten, en half-uur-lange reclameblokken aan te pas gaan komen lijkt me evident. En televoting, oh ja, televoting.

En aan het eind hebben we dan The Babe van Vlaanderen. Die dus niet meer naar het Autosalon mag.
Rest nog aan RTBF om een La Babe de Belgique doen, en klaar is Joëlle.

Veel te doen op het internet en de werkvloer en de trein over de staking van volgende week maandag. Over vliegende stakingsposten en matrassenfabrikanten die van omkoping doen en van blokkades van bedrijventerreinen en van recht op arbeid en recht op staken en broodroof en het groot kapitaal.

Opmerkelijk ook: de vakbond beseft dat bij de vorige staking, toen van de openbare diensten, een stuk van haar strijd verloren is op Facebook en Twitter en het publieke forum. En gaat dus in de tegenaanval. Met een een social media policy: steun de staking.

Laat van je horen op sociale media. En bied de stemmingmakerij tegen de staking van 30 januari 2012 (“#30J”) van antwoord. Laat horen en zien dat jij de staking steunt. Offline én online!

Met een hashtag en al dus: #30J (eventueel aan te vullen met #abvv, #staking en #hashtagoverload).

We maken aan de buitenwereld ook bekend dat #30J het kanaal is om berichten van stakers te volgen.

Alwaar de buitenwereld dus al prompt kennis kan maken met gebruikelijke neoliberale getwitter, want dat een hashtag ook door uw tegenstanders gebruikt kan worden was blijkbaar niet doorgedrongen. Nuttig leesvoer in dat verband: #mcDStories.

Minder evident vond ik ook:

Op internet zijn de zeden ruw. Er zullen misschien mensen met je in discussie gaan.

Ja, stel u voor, er zou al eens iemand niet akkoord kunnen gaan. De verruwing gaat echt wel te ver!

En ik, ik begrijp het waarom niet van deze staking. En ik ben daar nochtans niet tegen, tegen de vakbonden en hun historische verdiensten en hun belangen en zelfs hun actiemiddelen. Maar argumenten waarom staken nu maandag zo nodig moest, ik hoor ze nauwelijks.
’t Zal wel enig spierbalgerol zijn, schoten voor de boeg ter voorbereiding van de volgende ronde besparingen. Maar mijn pessimistische zelve zegt dat het ventjes zijn die nog snel wat zandkastelen bouwen voor de vloedlijn, in de hoop dat de golven deze keer hun bouwwerk niet zullen verzwelgen. De zee wint altijd. En als ze het heel hard spelen, een mega-zandkasteel bouwen dat de vloed overleeft, dan wint de zon.

Wie zich geroepen voelt om in de pen te kruipen, kan ook een blog of een Facebooknota schrijven.

Bij deze. Mijn “steun de staking”, dus, op de dag van de begrafenis van Phil en zijn Bond:

Weet je wat, dacht ik gisteren, laat ik eens hoogst origineel doen en in Gent gaan rondstruinen. In tegenstelling tot de affiche, die lichtjes beloofde, zag het er zwart van het volk. Oplichting!

Gentse feesten light, dus. Niet zozeer in opkomst, want die was massaal. Wel dat de Schepen van Feestelijkheden en Vermaak der Voortschuifelende Volksmassa’s precies zijn vergunningsstempel voor dranktenten en eetstandjes was kwijtgespeeld in het donker. Of geen groot licht is. 
Mijn indruk van het lichtfestival was dus dat 200.000 mensen lichtjes op hun honger bleven.

Maar er was ook licht in de duisternis: de verlichting, die was bij momenten echt wel wijs:

Goddelijk stukje politiek toneel, doet sinds vanmiddag de ronde op nadat de VRT de ruwe beelden online plaatste. Bart de Wever, gooiend naar de burgemeestersjerp van Antwerpen, nodigt op zijn Antwerpse nieuwjaarsreceptie Nest Adriaensen, ex-Stranger, op het podium voor een onvervalst stukje Antwerps chauvinisme. “Aantwaaarpe, gij zeit gij voor maai…”.

Die Nest kwijt zich wonderwel van zijn taak. “Laten we dit liedje zingen voor de nieuwe burgemeester“, samenzang, een micro voor BDW, een traantje welt hier en daar in de ogen van een vurige N-VA’er dat hij dit om gevorderde leeftijd nog mee mocht maken.

En dan, minuut 3, seconde 1, krijgt Nest een ingeving: de samenzang gaat naar zijn hoogtepunt, de lalala’s komen eraan. En vergist hij zich een secondje van Vlaamse kliek waarvoor hij staat te zingen. “En dan nu voor onze vrienden de allochtonen, la lala la la lala la“. Zoals de Strangers dat vroeger al eens deden, quoi.

Zelden iemand overtuigender weten rologen dan Bart de Wever. Als er ooit een WK rologen wordt georganiseerd, kapen Bart De Wevers geheid de eerste 7 plaatsen weg.

En tegelijkertijd toch nog doorzingen. Sterk werk.
Laat die sjerp maar aanrukken. En dan hoop ik op nog jaren van dit Echt Antwaarps Teater.