Kim Degelder wil uiteindelijk toch herkenbaar in beeld. Klik door naar de Morgen.
Kim Degelder wil voor het eerst gefilmd. Kijk op de Redactie.
Kim Degelder wil dan toch op foto. Zo dadelijk live in het VTM Nieuws.
Kim Degelder wil …

Prima. Doe maar. Het mag.

Of je had ook iets interessanters kunnen doen. Een foto van een leeggedronken kopje thee plaatsen, bijboorbeeld. Een broodkruimel. Een koppel elastiekjes, dat had ook gekund.

Een nieuwe week, een nieuw formaat: de voorbije
week, in de week. Wat er is bijgebleven, in het kort, verhaspeld.
Uit het nieuws, en uit het leven.

– – –
–

Er werd vroegtijdig een paus geloosd.
Witte rook verraadde een Argentijnse jezuïet.
Een foto
doet de ronde. 2005, versus 2013. In 2005, één gsm, en duizend
devote Sint-Pieterspleingangers. In 2013: 1000 fotonemende
toeschouwers, en 1 devote Sint-Pietersganger. Sign of the times: de
historische gebeurtenis meet men af aan het aantal 99% identieke
crappy foto’s die ervan bestaan.

Nog later bleek ook dat er
toch wel een cruciaal verschil was tussen die 2005 en 2013. De 2005
was immers niet van de verschijning van de nieuwe paus op het
balkon, maar de begrafenis van de oude paus. Vertekeningen van wat
er gebeurt om het eigen gelijk te bewijzen, ook een Sign of the
times.

– – – –

Philippe
Gilbert sprak zijn gedacht, over de Vlaamse vlaggen langs het
parcours van de wielerkoersen. Twee dagen erna: “Gilbert
heeft cortisonen gebruikt“, breed uitgesmeerd in de
Vlaamse kranten. De omerta, die doorbreekt men niet ongestraft!

– – – –

Ik keek deze morgen naar
een advertentie voor Yelo TV, in een reclame-onderbreking tijdens
de Formule 1, op Vier, in bed, op de iPhone, op Yelo TV. “Dat dat
allemaal kan!”
Verder vind ik het onwezelijk hoe weinig
flak de VRT krijgt om niet mee te doen met dat platform. Je opnames
bekijken op een ander toestel, in je eigen huis. Als je het mag
opnemen, mag je het ook bekijken, ik zie niet in waarom dit niet
hoort bij de elementaire dienstverlening van een
tv-zender.

– – – – soortement commerciële
onderbreking – – – –

Van
Sony woensdag een RX1 ter test gekregen. Al veel mee
rondgelopen, en de tests hebben
gelijk. Eerste gedachten gaan tussen “Wie gaat dit kopen?” tot
“Ik ga dit kopen” tot “Dit is te zot om te kopen” tot “Ik zou
misschien iets gelijkaardigs, maar minder zot, kopen”, tot
“misschien moet ik eens gewoon content zijn met wat ik heb, want
dat ik al zot genoeg, en ook fantastisch”. Meer, later.

– – – –

Ja, het kan sneeuwen in maart.
En er was voor gewaarschuwd. Maar deze keer was er door het
collectief voor gekozen om de waarschuwing in de ijzige Noorderwind
te slaan. 1400 kilometer een file, een absoluut record.
De volgende vijf waarschuwingen voor lichte ijzel gaat er geen
kat op de weg zijn, het land stilstaan, de economie ter plaatse trappelen, tot we het er dan weer
samen over eens zijn dat die weerwaarschuwing allicht overdreven
zijn en we toch proberen en masse naar het werk te
schaatsen.
Gelukkig voor mij mocht die dag de VPN
van het werk getest worden. En als het werkt, hoera voor
thuiswerk.

– – – –

Facebook heeft binnenkort mogelijk hashtags. #fijn en #nodig. Want onderwerpen volgen op Facebook, dat
lukt nu niet.
Niet dat ik verwacht daarna onderwerpen
te gaan volgen op Facebook, maar alla.

– – – –
Soortement commerciële onderbreking – – – –

Een paar weken geleden stond er hier, vlak na het ontbijt,
een koerier voor de deur met een prachtige ontbijtmand. Een
uitnodiging van Minute Maid, aka The Coca Cola Company, om hun
“Great Start”-gamma van fruitsappen voor te stellen. Daar ben ik
deze donderdag naar toe geweest. Zeer informatieve rondleiding in
de R&D-afdeling van Coca Cola gehad. En zelf een van
vitamine C uitpuilend fruitsap mogen maken.

Mocht er binnenkort een variant van de “Great
Start”-fruitsappen op de markt komen met Appel, Perzik en Framboos,
dan is deze blogpost er getuige van dat ik dat sap “uitgevonden”
heb. Het smaakte in elk geval naar meer. Goeie start.

– – – –

Google Reader stopt
er mee, op 1 juli. Een begrijpelijke beslissing (het
brak nooit door naar “de massa”, alle paarden nu wedden op Google+) maar toch
geheel onbegrijpelijk. Google Reader was volgens mij immers niet
zozeer de standaard in het lezen van RSS-feeds, maar in het
groeperen ervan. Dat ze hun RSS-lezer dichtdoen, so be it, er zijn
er genoeg. Maar dat ze hun API afsluiten, is een slag voor blogs,
het web, nieuws ….
Andere RSS-lezers, zoals Feedly,
stappen elegant in
het gat, gaan ervoor zorgen dat je feeds naadloos geïmporteerd
worden. Maar op deze manier versplintert het landschap. Feeds die
ik in Feedly (browser) toevoeg, staan dan weer niet klaar in Reeder
(op Mac) of op Flipboard (op de iPad). Want dat werkte vroeger
allemaal op het Google Reader platform.
Dikke don’t be
evil zucht. Ander en beter?

– – – –

Geert Bourgeois sprak zaterdag ferme
taal, over wat er gebeurt als de N-VA incontournable
wordt na de verkiezingen. Philippe Gilbert draait zich om op zijn
derailleur. Kanshebber voor de Primavera
vanmiddag!

Hoera voor de ijverige cartograaf die oude luchtfoto’s van Brussel heeft opgedolven en in een interface heeft gestoken om makkelijk verschillende tijdstippen van de stad te vergelijken.

Fascinerend, vind ik dat. Terugvliegen in de tijd. Hoe zo’n stad onbeweeglijk en onveranderlijk en monumentaal lijkt, maar in feite een weefsel is dat groeit en graaft en woedt en allesbehalve statisch is. Neem nu het stukje Brussel van mijn werkplek:

Links het stratenplan, rechts Sattelite view van Google.
De twee rode kruisjes zijn de VDAB lokaties. Eentje op Keizerslaan 51, met als buren links de PS en rechts de RVA. Het andere een aantal verdiepingen van de hoogbouw erachter, in de Trapstraat.

Te situeren allemaal in de buurt van het Centraal Station. Keizerlaan links onder komt uit bij het Sint-Jan-Berchmanscollege, Recyclart … Rechtsboven kom je uit aan de voet van de Kunstberg/Centraal Station. Trapstraat/Eikstraat bovenaan links komt uit bij Manneken Pis. De Lebeaustraat, onderaan rechts, komt uit op de Grote Zavel.

Genoeg gesitueerd, nu terug in de tijd. Naar 1930:

Er is geen Keizerslaan. Wel een verbindingswegje omhoog tussen het Gasthuisstraat/Gerechtsplein/Lebeaustraat naar de Trapstraat/Rue Haute. Waar nu de VDAB staat, liep gewoon een weg richting Marollen/Zavel.

Fast forward naar 1953: Er is een Keizerslaan. Pas, zo lijkt het. De noord-zuid-verbinding is gegraven, en die laan ligt daar pal bovenop. Een pak huizen hebben moeten wijken (tiens, zou een pak huizen daarom misschien een wijk heten?).
Op de plaats van de gebouwen van VDAB en RVA grote bouwputten.
De Trapstraat is een zijstraat van die nieuwe laan geworden. Maar de Gasthuisstraat/Gerechtsplein/Lebeaustraat loopt nog gewoon door (annon 2012 kruisen die de Keizerslaan onder een brug) en daar rijdt nog de tram. Jacques Brel moet dit zo gekend hebben.

1971: het gebouw van de VDAB (die toen nog niet bestond) staat er. Ook de hoogbouw in de Trapstraat, lijkt veel nieuwer, is zelfs al af.
De Keizerslaan is al wat herkenbaar, maar heeft nog niet de dubbele rijbaan met brede groene strook in het midden van nu. Integendeel: blijkbaar kon men vanuit het Gasthuisstraat/Gerechtsplein/Lebeaustraat (er is al geen tram meer te zien) omhoog rijden naar de Keizerslaan en kwam men dan ongeveer ter hoogte van de VDAB boven.

2004: Dat ziet er al verdacht gelijk de huidige toestand uit. Een verschil maar: toen ik daar begon te werken was er aan de achterkant van het VDAB-gebouw nog een parking. Die is ergens tussen 2004 en 2012 ook volgebouwd geraakt.

En zo gaat dat maar door. Nog geen 80 jaar, en dat ministukje stad is al vier/vijf keer van gezicht veranderd.
Niet allemaal vooruitgang, dat wel. De Noord-Zuid-verbinding was een kaalslag. En zo is het is niet bepaald een zeer aantrekkelijke straat nu, die Keizerslaan: de RVA en ook ons VDAB-gebouw zijn butt-ugly bijvoorbeeld, en de straat in feite een ongezellige parking.

Maar er is dus ook hoop. Dat bij de volgende overvliegingen die Keizerslaan weer iets helemaal anders gaat zijn.

Deze morgen meerdere keren tegengekomen: dat Nick Cave, dit jaar eerder al de auteur van een geweldige nieuwe plaat, nu ook een Spotify App heeft gemaakt.

Cave heeft zijn – indertussen al indrukwekkende – oeuvre en dat van wat bevriende muzikanten opgedeeld in een aantal thema’s (Murder & Mayhem, Love, Super Dark, Spiritual, Classic, Confessional, Blasphemy, Heartbreak, Comic, Sex…). Via een ruk aan het rad (Mood Wheel) kies je jouw mood van het moment (hmmm, ik voel me wel wat Murder & Mayhem) en je krijgt een playlist.

Dat deed er mij aan denken: hoeveel geld laten onze Vlaamse muzikanten op deze manier alweer niet liggen? Omdat ze niet mee zijn. Geen enkele Vlaamse muzikant heeft er al een, alhoewel dat zo moeilijk nu ook weer niet is. Heb op een half uurtje zelfs al een Bart Kaëll Spotify app ineengeknutseld:

Een paar thema’s kiezen, op ‘generate playlist’ drukken, en ge krijgt (wat ge ook kiest) de Mamadora, Zeil je voor het Eerst, de Marie-Louise en Kap’tein.

Waar wachten Bart – en Helmut en Christoff, John en Will, Eddy en Laura … – eigenlijk nog op?

Adverteren, dat is op een hele hoge toren gaan staan en heel hard roepen dat ge de allerbeste zijt. Terwijl het ook anders gekund had: op een bescheiden trapje klimmen, en dan gewoon vertellen dat ge wel OK zijt. Bescheiden merken.

Een voorzet: Nike’s "Just do it", had dan bijvoorbeeld dit kunnen zijn:

Of Opel’s stoere "Wir leben Autos", had misschien zo geklonken:

McDonalds "I’m lovin’ it", was in handen van een meer bescheiden adverteerder misschien dit geweest:

Of Gillette, "the Best a Man can Get", was dan misschien zoiets geweest:

Jazeker, beslist een uitvinding, die de wereld gaat verbeteren!
Of nee, dat kan bescheidener: Jazeker, zomaar een ideetje, voor een hashtagspelletje op twitter of zo.