houbi.com / blog

Verrassing in de bus. Nu ja, verrassing. De actie, 4 maand geleden was verrassend, en sympathiek. Dat iedereen met een kindje jonger dat 1 jaar wordt/werd in 2010, van één een gratis slabbetje kon krijgen. U herinnert zich vast nog de aankondiging:

Nu ja, actie ten onder gegaan onder zijn eigen succes, zeker. Ofwel heeft één keurig gewacht tot mijn baby van minder dan één ook effectief één geworden was. Niet getreurd. En een gegeven paard moet men niet in de bek kijken, men moet er gewoon een slabbetje onderbinden.

Wat me wel verwonderde was de keuze van slogan. Blijkbaar had ik destijds voor “Zever, Gezever” (naar Franky in Het Eiland) gekozen. En nu zit ik mij dus al de hele dag al af te vragen waarom.

Ik wist in januari toch helemaal nog niet van Goeie Vrijdag met Roos van Acker en Sofie van Moll (feelgood-televisie voor mensen die zich dan toch wel bijzonder slecht moeten gevoeld hebben), of van Frieda (plezier met oude klasfoto’s en het occasionele grapje van Frieda van Wijck, om maar de enige grappige onderdelen van de hele “quiz” te vernoemen). Ik kende Goesting nog niet (de “a bridge too far” van de culinaire programmagolf, al herpakte deze reeks zich nog wat na een beschamend slechte start).
Ik had al lang niet meer naar de Zevende Dag gekeken (het zondags laxeermiddel dat steevast uitmondt in een journaal met een herhaling van de interessantste laxeermomenten uit de uitzending van net ervoor). Ik had nog niet in het snotje dat men amper 1 jaar na de oorspronkelijke uitzending met Voorbij de grens al serieus voorbij de grens van het welvoeglijke inzake herhalingen ging gaan.
In januari had ik zelfs De Kinderpuzzel van Bart de Pauw nog niet gezien (en wist dus nog niet dat de doelgroep van zondagavondprogramma’s op één tegenwoordig mensen met een autismestoornis van het type “idiot savant” zijn, die kunnen volgens mij wél goed volgen). Noch had ik mij toen al blauw geërgerd aan de wel bijzonder ongeïnspireerde plotontwikkelingen in Thuis van dit seizoen (ok, dat is een leugen, ik had me er toen wél al blauw aan geërgerd).

Kortom, ik had nog geen weet van half het “zever, gezever” dat de Reyerslaan dezer dagen op ons ging loslaten. En dan zijn ze nog niet eens begonnen met de serieuze besparingen.
Franky Loosveld, gij zijt ne visionair.