houbi.com / blog

Het voordeel van kleine kinderen hebben is de immense liefde die ge daar van terugkrijgt. Hetgeen zich bijvoorbeeld uit in de met zeer veel liefde gegeven cadeautjes die je er van krijgt.
U kan dan ook begrijpen hoe “overcombled with joy” ik was toen ik voor mijn verjaardag in augustus van mijn kinders een bon kreeg “Goed voor een bezoek aan de Efteling”. Traantjes, jom.

Afijn, we hebben het nog wat weten uit te stellen, maar vorige week was het herfstvakantie en viel er niet meer aan te ontsnappen. Een tweedaagse in de Efteling.

Met overnachting in het Efteling Hotel. In de sneeuwwitje suite, nog wel. Met een spiegel die gevraagd – en ongevraagd – begon over wie dat er de mooiste van het land was, met appels op de kamer, en een voorraad lolly’s die nog een paar maanden meegaat.

Niks van te klagen ook, zoals altijd al in mijn Nederlandse ervaring een supercorrecte service en duidelijk uitleg aan de receptie. Enige smet op het hotelblazoen was het avondeten, waar mijn “chateaubriand” steak van een iets minder briljant chateau leek te komen. Mals doch geheel smaakloos. Het ontbijt de volgende dag was dan weer supergoed en uitgebreid. Maar we kwamen dus voor de Efteling.

Twee dagen in de Efteling maakte dat er een zee van tijd was om alle attracties rustig en soms ook een paar keer te doen. De herfstvakantie van de Nederlanders viel een week vroeger dan de onze, dus het was al bij al vrij rustig in het park. Nooit meer dan 5 minuten aan een attractie moeten aanschuiven.

Het was een jaar of drie geleden dat ik er geweest was, er waren intussen enkele nieuwe dingen bijgekomen:

• Raveleijn, een openluchttheatershow met vuurspuwende machinerieën, paarden, ruiters met magische krachten en roofvogels. Hetgeen beter klinkt dan het echt was. Show in een knappe setting, maar wel slap geacteerd.
• Joris en de Draak. Een gigantische houten achtbaan, waarin twee rollercoasters tegen elkaar racen. Zelf niet in gegaan, wegens enkele kinderen te klein die er toch niet in konden, maar degenen die erin gingen vonden hem te snel om er van te kunnen genieten.
• De sprookjesboom. Was al vertegenwoordigd in de shops, maar nu ook in het echt nagebouwd. Zeer mooi, zeer groot, en levend. Het blijkt wel een oude zeur.

Als leukste attractie werd door het gulhartige publiek echter gestemd op een paar oude attracties: de karnavalwagentjes, een soortement verzameling landenclichés waar je gezet op hoempapamuziek vrolijk doorglijdt, de slakken bij het Volk van Laaf, de autootjes, de mini-rollercoaster Vogel Rok en de soepkommen van Mr. Cannibale. Een kindervaderhand is gauw gevuld.

Uit goede bron heb ik dat er nu al wordt uitgekeken naar wat ze mij volgend jaar voor mijn verjaardag gaan geven.