Geliefde bloglezers, er is goed en er is slecht nieuws te melden. Het slechte eerst dan maar?

Ik heb een reis gekregen. Naar Marokko. Een week lang, met onmiddellijke ingang. Club Med La Palmaraie in Marrakech, nog wel. Spa Cinq Mondes, golf, tennis, paardrijden, 4×4 rijden in de Atlas, gastronomie, all-in formule … allemaal uit te proberen. Zomaar. Hashtag #clubmed. Make that #ClubMedGatInDeBoter. En ik heb daarop weeral eens geen nee kunnen zeggen, zwak karakter dat ik ben. 🙁
Ik bereid me alvast voor op een bruuske temperatuurshock. Alles voor de wetenschap…

Het goede nieuws, vroeg u?

Bij adhese denken ze gelukkig aan alles. Dus is er naast verzending naar en verblijf in Marokko ook in vervanging voorzien. Een gastblogger werd opgestuurd, en gaat gedurende mijn afwezigheid doorbloggen, alsook mijn twitter, facebook, instagram, foursquare, pinterest, googleplus, delicious, netlog, myspace en quora accounts onderhouden. 

Heb hem de voorbije dagen klaargestoomd (dat van Lesley-Ann was stiekum al van hem). Denk trouwens dat de Heer M. Vuijlsteke, die ook mee gaat richting zon, met hetzelfde klaarstomen bezig was (het zou zijn plotse Lesley-Ann posts van deze week kunnen verklaren, alleszins).

Ge zijt dus in goede handen. Tot weldra.

In Planckendael en de Zoo van Antwerpen wil men abonnementen aan de man brengen. De tuin van het leven, de campagne. Een uurtje vroeger toegang tot het park, het nieuwe voordeel dit jaar. En daarom werden er her en der ook wat tickets aan bloggers uitgegedeeld. U voelt het mogelijk al aan uw water, ook in mijn richting dus.

Over Planckendael kunnen we kort zijn. Het zit daar nog steeds vol met beesten, en speeltuinen. Een zeer fijn dierenpark, daar waren wij al lang van overtuigd. Maar was er ook iets nieuws, vroegen wij ons af. Kai Mooks en babysneeuwluipaardjes en babygiraffen, dat soort dingen.

Maar Kai Mook die zit dus nu nog in Antwerpen, het babysneewluipaardje van vorig jaar bleek al een hele sneeuwluipaard, en de babygiraf is schielijk overleden.

Gansch Planckendael hebben wij zo afgelopen. We hadden de hoop al opgegeven. Even dachten we een nieuwigheid gevonden te hebben, een miniwitwanggibbon:

Maar dit bleek bij nader inzien een replica van “de denker” van Rodin, met E.T.-vingers.

Tot we belandden tussen een groep in het geel uitgedoste kleuters. Buitenschoolse Kinderopvang Laarne en Kalken, stond er op hun t-shirtjes. We liepen ertussen toen we langs dit zenuwachtig heen-en-weer schuifelend beest kwamen:

De dame belast met de Buitenschoolse Kinderopvang te Laarne en Kalken gaf ook uitleg. “Dat is nen hygiena“, sprak zij didactisch tot haar gekleuterte.
Ik vroeg me af of ik dat goed gehoord had, maar ja, op de simpele vraag “Wawasda juffra?” van een van haar slechter horende volgelingen in pocketformaat, verklaarde zij weder “Dat is nen hygiena“.

Wel, ik vind dat dus een gemiste kans. Als ge nen hygiena rond hebt lopen, dan ga je als marketingafdeling van Planckendael en de Zoo van Antwerpen toch geen reclame maken voor een uurtje vroeger of later binnenmogen van uw abonnees? Dat is toch uniek in de wereld. Daar liggen toch kansen, met hopen.

“De hygiena, altijd goedlachs, en proper op zijn eigen“. Merchandising galore. “Met nen hygiena voel ik me veel zekerder in die moeilijke periode van de maand“.

Een bedankje nog richting Planckendael voor het initiatief, richting adhese voor de selectie, richting kinderen voor de goedgemutstheid, richting lenteweer voor z’n zomerachtigheid, richting alle moeders die hun kinderen vergezellen op de apenbrug en daarbij vergeten dat ze eerder op de dag door de zomerachtigheid van het lenteweer een rokje hebben aangedaan, en uiteraard ook richting begeleidingsdame van de Buitenschoolse Kinderopvang te Laarne en Kalken.

Weet ge wat geweldig is: biermerken die zich herpositioneren. Zo eerst in een vat, of een fles, of een glas … en daarna ergens tussen neus en kin.

Alhoewel ze het bij brouwerij Grimbergen misschien over een licht ander soort positionering hadden, in het marketingplan. Want ze hebben er een nieuw logo, en een nieuw verhaal (alles is een verhaal tegenwoordig):

Het verhaal, dat van de feniks. Over de abdij van de Norbertijnen die al driemaal in as werd gelegd, maar altijd verrees en daarom maar de legendarische vogel als logo koos. Een campagne met Jan Decleir:

Beter nog: ze nodigen enige bloggers uit om die rondleiding met abt Erik in de Abdij eens zelf mee te maken. Met een hapje vooraf, en een drankje (ik vermoed Grimbergen) achteraf. Volgende week dinsdag, om een uur of 7 ’s avonds. En ik mag mee.

Sterker nog: en gij dus ook, misschien. Want ik mag iemand mee uitnodigen. Liefst met een blog, maar een indrukwekkende sociale mediapersoonlijkheid in het algemeen of een bierkundige interesse in het bijzonder zal ook wel mogen.
Geef als je mee wil en kan een indrukwekkende sociaalmediapersoonlijke of bierkundige gil in de comments hieronder, en ik kies er eentje uit volgens de goesting van het moment. Bijvoorbeeld aan degene met het indrukwekkendste argument waarom precies hij of zij een verrijking van het sociale mediapersoonlijke annex bierkundige gebeuren in Grimbergen zou zijn. Comment met verstand.

’t Was aangekondigd dus een verrassing was het niet ècht, maar vanmorgen toch even paf gestaan. Om half negen werd er hier immers een ontbijtkorf afgeleverd om ONTBIJTKORF tegen te zeggen. Baby included for size:

Vol met allerlei broodjes, brood, koekjes en beleg van bakkerij Hemelsoet in Oostakker. Met informatieve vlagjes over de broodsoorten en hun al dan niet darmflora-bevorderende werking en al.

Lekker!

Dat alles ter aankondiging van de dag van het brood:

21 oktober 2010 – Dag van het Brood

Brood is een eigentijds product en hoort erbij! Op 22 oktober 2009 lanceerde de volledige broodsector zijn eerste nationale Dag van het Brood. Bedoeling was om brood als gezonde en lekkere bron van energie in de kijker te zetten. En dat is prima gelukt. Een vervolg hierop kon dus niet uitblijven. De tweede editie van de Dag van het brood vindt plaats op 21 oktober 2010.

Naar aanleiding van de Dag van brood roepen VLAM en de broodsector iedereen op om deel te nemen aan de actie ‘Smeer een boterham voor iemand anders’. Waarom ook niet ? Verras een collega, kennis, vriend(in) of juf met een lekkere zelf klaargemaakte boterham en laat zo je waardering of vriendschap voor hem of haar blijken. Een simpele boterham, een lekker gebaar!

Iedereen die deelneemt aan de Dag van het Brood kan een reactie posten op www.alledagenbrood.be. Zo maak je immers kans op een reportage in de krant of andere media over je initiatieven in je school of bedrijf op deze dag.

Alle dagen brood? Wij zitten in elk geval goed tot woensdag!

Kijk, kijk, wat ze hier in een geheimzinnig postpakketje binnen smeten. Al goed dat ik verwittigd was, DOVO zou anders nogal werk gehad hebben:

Inhoud van de pakjes bleek niet explosief, wel nauwelijks eetbaar: droge koeken en pasta. Astronautenkost:

Ter meerdere eer en glorie van de Ik kijk vooruit-campagne. Eindelijk eens een wedstrijd met een écht straffe prijs, alleszins: een ruimtevlucht, waarde 200.000 dollar. Al hoop ik dat er tijdens die vlucht ook iets ander dan de koeken en pasta in kwestie te bikken valt, anders zou ik me als ruimtetoerist met mijn 200.000 dollar toch enigszins bekocht voelen.

Intussen heeft de mysterieuze adverteerder achter deze campagne zich ook al bekend gemaakt. Mobistar lanceert een TV aanbod.
Om een quintuple player te worden, of zoiets. Ze deden daar namelijk al mobilofonie, telefonie, ADSL-internet en mobiel internet. En ze gaan daar nu TV via satelliet bijdoen.

In theorie vergelijkbaar met wat Belgacom & Telenet aanbiedt dus, maar dan niet via de telefoonlijn of kabel, maar via de ASTRA-satelliet zoals TV Vlaanderen. Wreed simpel ziet de installatie er wel niet uit: een satelliet schotel, een ADSL-lijn, een tv-decoder, een Livebox voor de interactiviteit. En wreed veel pijlen ertussen (schoon als het werkt, maar anders moet ge naar de helpdesk van M* bellen. Say no more).

Wat ik dan wel weer interessant vind is de iPhone client (je kan tv bekijken op je Phone – iPad??? – de Electronische Programma Gids bekijken, zappen en opnames instellen):

Allez vooruit. Ik toast met een droge koek op meer concurrrentie. En minder astronautenkost.

Feest! En als gij mee wilt feesten, lees zeker tot het eind, er valt hier zelfs eens iets te winnen.

Mijn feest komt er omdat de meter van mijn zonnepanelen – een gründlich oranje en groen pinkend tellertje – meldt dat er hier 1000 kiloWattUur geproduceerd werd.

Met die 1.000 kWh, is ons eerste groenestroomcertificaat binnen. Ik kraak dus een figuurlijke fles champagne van 450 euro. Waarvoor ik nu dus blijkbaar mijn buren moet bedanken. En Eandis. En de CREG. En de VREG. En de Vlaamse belastingbetaler. De politiek. De groenen. De klimaatopwarming. Whatever. Zolang dat groenestroomcertificaat maar betaald wordt, natuurlijk 😉

Interessanter eigenlijk vind ik de vraag of dat eigenlijk veel is, zo’n 1000 kilo Watturen.

1 kiloWattuur aan opgewekte electriciteit, blijkt – blijkens deze coole infografiek van General Elektriek – goed voor bijvoorbeeld 278 uur een gsm-oplader laten werken, voor 17 uur een 60 Watt-peertje laten branden, 3 uur iPads in een blender blenden. Best veel.
Alhoewel: een flatscreen tv kan je er amper een avondje mee laten spelen, de wasmachine kan er 2 uur op draaien, een elektrisch kookvuur 1 uur, de droogkast 20 minuten.

Veel, en niet veel, dus.

Maar nu heeft een stuk van mijn dak dus al duizend keer zoveel electriciteit gemaakt. Da’s 278.000 uur een gsm-lader laten werken (32 jaar!). Da’s 17.000 uur een 60 Watt peertje laten branden (bijna 2 jaar), 3.000 uur iPads in een blender blenden. Da’s 5000 uur de televisie laten spelen. 2.000 uur de wasmachine laten draaien, 300 uur een droogkast laten werken.

En dat elk jaar 4 à 5 keer. En dat een jaar of 20, 30?, 40?, 50? (de zonnepanelen blijven werken, verliezen wel elk jaar een beetje aan capaciteit, omvormers zijn wel om de 10 jaar aan vervanging toe).

Best wel veel dus. En dat voor iets dat daar gewoon op uw dak ligt te liggen? En dat, veel meer dan dat financiële aspect van die groenestroomcertificatensaga, geeft mij een goed gevoel. Feest dus.

En nu – bedankt voor uw geduld – naar dat andere feest. Voor u. U kan hier – met dank aan Adhese en Bostoen en hun Win Energy For Life-actie – namelijk drie dingen winnen.
1. Een GSM-oplader op zonne-energie.
2. Een gratis B&B-overnachting in een Kijk-Passiefhuis in Lochristi (Gent)
3. Een installatie zonnepanelen ter waarde van 15.000 euro. Op uw dak.

Voor prijzen 1 en 2 doe je mee door een mailtje te sturen naar wedstrijd@houbi.com *. Die prijzen mag ikzelf immers uitdelen.
De hoofdprijs gaat ge zelf moeten versieren, en wel door u te begeven naar deze pagina. Succes, en zon ze!

* Uw mailadres wordt bewaard tot 31/5, waarna ik 2 winnaars contacteer en de rest weggooi. De voorwaarden van de wedstrijd voor de hoofdprijs staan hier.

Of ik eens mijn mening over mijn favoriete Belgische museum wilde kenbaar maken? Vroegen de mensen van de Museumprijs (via Adhese). En dat ik mijn favoriete museum ook gerust eens op hun kosten mocht bezoeken, en nomineren voor de Publieksprijs (u kan zelf ook stemmen, en wel tot 28 mei, en kan daarbij in het beste geval zelfs een Citytrip winnen).
Leuk, alhoewel dat wel wat lijkt op informeren bij een geheelonthouder naar zijn favoriete Single Malt op Eik Gerijpte Whiskey van ouder dan 23 jaar. Om maar te zeggen dat het gat in mijn cultuur tegenwoordig aan de grote kant is.

Mijn favoriete museum, dat moest ik dus nog gaan ontdekken. Op naar het Musée-Magritte-Museum in Brussel. Torent bovenaan de Kunstberg, en dankzij het opvallende blauwe wolkjesraam zelfs op grijze dagen een surrealistisch lichtpuntje in de dagelijkse pendeltocht. Maar ik was er nog nooit binnen geweest. Dat werd dus tijd.
Alhoewel, zo lang bestaat deze afdeling van het Museum voor Schone Kunsten aan het statige Koningsplein nog niet. Een jaar geleden geopend omdat de collectie van de Brusselse surrealist uit zijn voegen barstte. En Margritte natuurlijk een serieus museum verdiende, parbleu (met witte wolkjes)!

Er worden daar geen foto’s getrokken, zegt het reglement. En getrokken foto’s worden van uw iPhone gewist, zegt de praktijk in de vorm van een uit het niets opduikende suppoost. Vriendelijk gevraagd, dat wel. Maar u moet het dus qua fotografische verluchtiging van deze blogpost met een buitenaanzicht doen:

En met enkele (kritische) indrukken:

• Magritte’s schilderijen zijn veel vlakker dan ik me herinnerde: soms denk je dat je naar posters zit te kijken, en bij een bezoek aan de museumshop achteraf blijkt inderdaad dat die werken op een goed gedrukte poster bijna even goed tot hun recht komen.
• Enkel van de eindperiode hangen er echte topwerken, van de periodes daarvoor is de spoeling toch wat dunner. Wel kwantiteit (300 werken), iets minder kwaliteit. Ook daarvan getuigt de museumshop achteraf, want daar zitten tussen de postkaarten en de posters veel straffer werk dan er in het museum zelf te zien was. Zeker het ontbreken van enkele iconische Magrittes ("ceci n’est pas une pipe", bolhoeden …) stoort toch.
• Het museum beperkt zich niet tot de schilderkunst van René Magritte: ook reclamewerken, brieven, publicaties in tijdschriften, uitnodigingen voor tentoonstellingen, manifesten, foto’s, films, en zelfs een lied komen aan bod. Op de bovenste twee verdiepingen (je begint vanboven en daalt dan af) zelfs wat te veel.
• Het museum geeft bijna evenveel aandacht aan de woorden als aan de werken van Magritte. Passend voor een man die de relatie tussen beelden en woorden tot een van zijn hoofdonderwerpen maakte. Maar, ook hier, wat meer topwerken uit zijn oeuvre op die plaatsen, zou het zeker niet slechter maken.
• Er is uitgebreide aandacht voor Magrittes uitstap naar de Communistische Partij vlak voor en na de tweede Wereldoorlog. Zou dat ook het geval geweest zijn als hij een Nationaal-socialist was geweest?
• Alhoewel het gebouw waarin het Magritte Museum gevestigd is massaal veel ramen heeft, werd er gekozen om binnenin valse muren te maken en te werken met spaarzaam kunstlicht. Samen met de donkere muren geeft dit een erg donker beeld. Bedoeling: de bezoeker laten verdwalen in een donkere nacht, met Magritte’s werken als dromerige lichtpunten. Geslaagd.
• Er werd gekozen voor een chronologische benadering, terwijl Magritte zelf zich eindeloos hernam en bleef werken rond thema’s/beelden. De chronologie helpt de mens Magritte beter te begrijpen, maar niet noodzakelijk zijn kunst.
• De museumcatalogus is zijn 15€ meer dan waard. Hier geen chronologie, maar thema’s, mooi geïllustreerd en goed geschreven. Het museum zelf vind ik met 8€ wat te duur: tot voor een paar jaar waren de meeste van de getoonde werken van Magritte immers nog gratis en voor niks te zien in het Museum voor Schone Kunsten.

Al met al beslist een bezoek waard, het Musée Magritte Museum. En dat het een waardige winnaar van de Museumprijs 2010 zou zijn, dat is zeker.

De grappigste mop die ik over Tiger Woods en zijn affaires al hoorde gaat als volgt:

What’s the difference between Tiger Woods and Santa Claus?
Santa stops at three Ho’s.

Dacht ik aan, toen de kerstman aan mijn deur klopte vanmiddag. Om te zeggen dat ik een beetje kerstman mag spelen. Een blogstokje, in natura.
Sony Music Belgium geeft de blogosfeer via de reclameregie 10 CD’s, als kerstcadeau. Om te krijgen, en om te geven. Ontroering en Jingle Bells, all over.

Het gaat daarbij om volgende tien schijven:

• Alicia Keys – The Element of Freedom
• Britney Spears – The Singles Collection
• Foo Fighters – Greatest Hits
• Ke$ha – Animal
• Leona Lewis – Echo
• Susan Boyle – I Dreamed A Dream
• Whitney Houston – I Look To You
• Shakira – She Wolf
• Kathleen – In symfonie
• The Ditch – In this world

Vermits ik aan het begin van dit stokje zit, mag ik er eentje uit kiezen. En ik kies deze:

Foo Fighters – Greatest Hits. Het beste wat er tussen zit, volgens mijn eigen. "All My Life", "Everlong", "The Pretender", "Learn To Fly", "Times Like These", "Monkey Wrench"… Mijn autoradio kijkt er verdikke al naar uit eens over bijna verlaten wegen te zoeven in de nacht, met deze cd op een als hoog te classificeren volumestand.

Nog beter, en wederom omdat ik in het begin van dit stokje zit: ik mag er ook een uit deze lijst kiezen en die uitdelen aan een andere blogger. En ik koos: Alicia Keys voor Ine van Monuments en Matuvu en nu ook Nomadz. Die een jaar op wereldreis vertrekt, om te werken. Thuiswerken op locatie. Rondzwervend doordoen met wat ze hier al deed. Ze heeft het in een mooie presentatie gegoten voor Barcamp3:

En als "bon voyage" krijgt zij dus deze:

Geen flauw idee of de muziek te pruimen is, ik kies het voor de titel: "The Element of Freedom".

En nu mag Ine dus op haar beurt een CD weggeven aan wie zij wil. Ze kan nu nog kiezen uit deze cd’s, en ongeveer 300.000 kwispelstaartend klaarstaande blogs.

• Alicia Keys – The Element of Freedom door Dirk gegeven aan Ine van Nomadz
• Britney Spears – The Singles Collection door Mick gegeven aan Sofie
• Foo Fighters – Greatest Hits ingepalmd door Dirk van houbi.com
• Ke$ha – Animal door Zofie gegeven aan Boskabout
• Leona Lewis – Echo
• Susan Boyle – I Dreamed A Dream door Ine gegeven aan Mick van Mick!
• Whitney Houston – I Look To You door Boskabout gegeven aan Ms Powder
• Shakira – She Wolf door Gammet gegeven aan FortuneandFame
• Kathleen – In symfonie door FortuneandFame gegeven aan Bart Claeys
• The Ditch – In this world door Ms Powder gegeven aan Gammet

Benieuwd of voor elke van deze cd-dekseltjes een passend blogpotje gaat gevonden worden. Ine, ’t is aan u.

Of ik eens iets kan schrijven over “London Virgins”, zo vroeg er hier een brave mens in mijn mailbox. Voor een beloning van 100 euroten. Natuurlijk kan ik dat, sprak ik begerig.

Want ik ben daar nog geweest. In een van de London Virgins. In Oxford Street was dat geloof ik. Teruggekomen met iets van Madness of zo. In den andere Megastore – op Piccadilly Circus – kwam ik wel nog nooit.

Ik dus een hele post neergepend, en ter goedkeuring doorgemaild.

Over Richard Branson en den tijd dat hij nog niks deed als platen verkopen. Dat ik met weemoed terugdenk aan de tijd van de London Virgin Megastores. Maar dat ik toch mijn petje afdoe voor hoe die vent zich succesvol heeft gediversifieerd. De supermodellen van zijn rug moet kloppen. En dat dat toch geen gemakkelijk leven moet zijn, zo constant gestalkt worden.

Dat alles op lichtelijk humoristische toon (ge kent mij, met mij kunt ge lachen).

Mailtje terug. Dat het niet die London Virgins was dat ze bedoelden. Dat mijn postje best goed en grappig was, maar helaas ietsje naast de point. En of ik eens opnieuw kon proberen. Met deze informatie.

Op 14 november viert Eurostar zijn 15-jarig bestaan. En geloof het of niet, maar er bestaan in België mensen die nog nooit een voet op Londense bodem hebben gezet. We noemen ze de London Virgins. Om zijn verjaardag op gepaste wijze te vieren, zet Eurostar 750 groentjes op een speciale trein naar Londen. Kom hen uitwuiven op www.eurostar.com/londonvirgins, maar hou het ludiek! Want de grappigste filmpjes worden beloond met een heen- en terugreis naar Londen.

A zo schaamtelijk! Zo’n grof seksuele beeldspraak! “My First Time”. Maagden in de “tunnel” zetten, met een rotvaart naar hunne “Tower of Londen” of hunne “Big Ben”, in een treinstel dat toch verdomd veel weg heeft van gore marchandise uit de sexshop.
Nee, meneer! Dat komt er hier niet op. Uw London Virgins Eurostar-euroten moogt ge houden. Een klacht bij de Jury voor Ethische Handelspraktijken wegens verloedering van de jeugd, dat kunt ge krijgen, ja. Wij hebben nog principes!

Bloggers zijn klein wild. En het jachtseizoen is precies open.
Soms onterecht, soms wat terecht.

Onterecht, zoals in Nederland, waar Buma/Stemra (de Nederlandse SABAM) vorige week haar tarieven voor muziekembeds (vb. muziekvideo’s van YouTube) op blogs bekendmaakte. Draconisch. “Muziek ter verfraaiing van een website al dan niet geplaatst door middel van embedded files, waarbij muziek slechts een ondersteunende rol speelt.” gaat er 130€ voor 6 files, 650€ voor 30 files kosten. Voor een jaar. Exclusief BTW. Waanzin, en dan bedoel ik niet dat ze er beter de BTW al meteen in verrekend hadden.

Terecht, zoals in de Amerika, waar de Federal Trade Commission (FTC) vandaag een richtlijn heeft uitgevaardigd, waarbij bloggers verplicht worden om “material connections” tussen adverteerders en henzelf als “endorsers” openbaar te maken. Betalingen en giften voor bespreking vallen daaronder. En niet-naleving kan zwaar beboet worden (tot $11000 per blogpost).
Dat vind ik dan weer een gezond principe – alhoewel er daar tal van vragen bij te stellen zijn. Als blogger: hebt ge iets gekregen om over te schrijven, zeg dat dan duidelijk. En als adverteerder: strooit ge iets rond, geef dan duidelijke richtlijnen over hoe vermeld moeten worden bij een eventuele bespreking. En als zelfregulering niet lijkt te werken (integendeel, in de Amerikaanse bloggerswereld is PPP – Pay per Post – opgang aan het maken), mag er daartegen opgetreden worden, zonder dat dit m.i. het recht op vrije meningsuiting in gevaar brengt.

Toch wordt het er niet makkelijker op.
Stel bijvoorbeeld dat ik hier eens iets zou willen neerschrijven als “Vanavond twijfelde ik wat ik zou drinken: een watertje, een glaasje wijn, of toch maar iets straffers?“.

Dan zou ik dat statement moeten vergezellen van volgende disclaimer:

Blogger Houbi ontving een uitnodiging voor de hippe lancering van Vitaminwater (nieuw hip drankje, geproduceerd door Glacéau, een bedrijf gelieerd aan de Coca Cola Company) in België, via PR-bureau Xian. Hij ging er niet naartoe omdat hij toen pas terug kwam van zijn reis door Frankrijk. Hij ontving thuis een schone doos met daarin zes smaken vitaminwater, en vond tot nu toe de citrus variant de lekkerste. De rest vond hij tot nog toe eerder water waarin een maand of vijf snoepjes in geweekt hebben.
Blogger Houbi werd voorzien van een Fles Baileys Coffee en 24 mini-flesjes Baileys door The Insiders. Blogger Houbi kan hierover rapporteren en u als lezer vermelden bij de mensen aan wie hij WOM (Word of Mouth) heeft gedaan over dit drankske. Met ijs.
Blogger Houbi ontving van Touring op hun vraag “Naar welk land zou je het liefst op reis gaan” een reisgids van Michelin van het land Frankrijk. Sympatico, en hij kwam bij minstens twee gelegenheden nog donders goed van pas ook.
Blogger Houbi ontving van Carrefour een fles wijn, en zes intacte glazen in het kader van de bekendmaking van Carrefour’s Wijnfestival. Via de reclamehelden van Adhese. In tegenstelling tot wat deze tweet liet uitschijnen, heeft hij zijn fles Tandhi (Witte Zuid-Afrikaanse) niet in een wijnkelder opgeborgen om die daar 10 jaar te laten rijpen, maar heeft hij deze gisteren al voor het grootste deel soldaat gemaakt. Het flessengeluk zal hij zorgvuldig bewaren om de genaamde SvenAdhese in 2019 ook eens te laten proeven.
Blogger Houbi is op het moment van schrijven niet gelieerd aan Buma/Stemra, Sabam, Youtube, VPRO’s 3voor12, Jeff Jarvis of de FTC. Hij sluit evenwel niet uit dat in de toekomst nog ooit te worden, indien de heren of dames ooit de weg naar zijn voordeur of bankrekening vinden.

Zucht. Ik denk dat ik dan maar liever een Duvel drink. Ongesponsord.

Beyoncé Knowles op houbi.com? Efkens geduld. Ik kom er toe.

Gisteren was ik namelijk lid van de posse uitgenodigd door Adhese en Proximity/DBBO voor een avondje “Kinepolis ontmoet influentials“. Whatever dat laatste mag zijn, maar stel er u gewoon een stelletje bloggers, twitteraars en sociaal-mediaal-actieve personalia bij voor, die op een stormachtige dinsdagavond naar Brussel werden gelokt.

Het waarom liet zich natuurlijk niet raden: Kinepolis zit verveeld met kritiek uit een hoek die ze moeilijk kunnen counteren (een groep klanten verenigde zich in een “Facebook-groep en spuit er kritiek op het àl te commerciële karakter van de groep. In de pers vinden ze daarbij ook flink wat weerklank zodat dit vanuit Kinepolis-standpunt stilaan een PR-nachtmerrie wordt), en wilde eens verkennen hoe ze de conversatie met die hoek van het internet kunnen aangaan.

We kregen eerst een uiteenzetting over de ontstaansgeschiedenis van de groep, met veel aandacht voor bouwprocédé (de best mogelijke cinema-ervaring op elk gebied, van zetels tot scherm, van klimaat tot klank…) en de overgang van 35mm naar digitale film en verder (3D), door film-geek Bob Claeys (zoon van Rose).
Na een hapje popcorn, nachos en dipdinges (I kid thee not), kwam de CEO van het bedrijf, Eddy Duquenne, zijn uitleg doen. En liep het vragenminuutje zo uit dat de geplande film (The Wrestler met Mickey Rourke) na een democratische stemming werd weggelaten.
We kregen wel nog een blik achter de schermen van de Kinepolis, een wandeling door de projectieruimtes. Weg leken de dagen van Nuovo Cinema Paradiso – magische film over de magie van de film, met Philippe Noiret – maar in de verste hoek snorde er nog lekker een spoel door een 35mm-projector.
All in all een leuke avond, en met de belofte dat er binnenkort nog een paar tickets in de bus vallen om de film alsnog te kunnen gaan bekijken.

Op deze manier kregen de Kinepolismensen de kans eens uitgebreid en in alle kalmte hun kant van het “Kinepolis gaat erover”-verhaal te doen. Dat ze gaan voor de ultieme film-ervaring. Kiezen voor kwaliteit. Dat ze niet “de Colruyt” zijn. Dat wij Belgen verwend zijn met hun filmzalen. Zoals ook bvb. Michel en Pietel aanhalen, kwamen Bob Claeys en Eddy Duquenne bijzonder geloofwaardig over. Zeker bij Bob een gemeende passie voor film. Bij Eddy een gemeende passie voor het bedrijf. Knap ook dat ze zo uitgebreid de tijd namen om op alle braaf-kritische vragen in te gaan.

En toch. En toch.
Op een aantal plaatsen kon de Kinepolis-top me niet overtuigen. Over de ticketprijzen bijvoorbeeld (de peperdure investeringen in digitale film worden betaald door de klant, maar dat eigenlijk zonder de klant te kennen), of over het dure avondje-uit dat een avondje Kinepolis geworden is (enkel 1 liter cola’s van 2€70 “want je kan toch moeilijk in het midden van de film buiten gaan bijvullen?”). Andere momenten sloegen ze mea culpa (over waarom internettickets een tijdlang duurder waren dan gewone, of over waarom hun website niet bepaald je van het is – “een bioscoopticket bestellen zou eigenlijk gemakkelijker moeten zijn dan het bestellen van een vliegtuigticket”) of gaven ze toe het nog allemaal niet te weten (ze zoeken naar een systeem om gereserveerde plaatsen toch bij elkaar in de zaal te krijgen bvb.).
Ook leuk, als ze er “niet de Colruyt” zijn, welke retailer zijn ze dan wèl, vroeg ik me af: Aldi, Delhaize, Makro? Ze hopen er denk ik “de Delhaize” te zijn, maar houdt dat wel steek? Want ze gaan wel voor kwaliteit – op vertoningsgebied – maar ter zelfder tijd ook voor de grootste gemene deler, op programmeergebied, de occasionele cinemanie-film daargelaten. En ook wel grappig, “niet de Colruyt” zijn zal hun aandeelhouders toch niet erg plezieren, want rijgen ze daar in Halle niet de ene jaaromzetstijging na de andere marktaandeelwinst aan elkaar?
Wel positief: ze zijn met al de kritiek bezig, zoeken antwoorden, en er zal dus wellicht wel het een en ander gaan verbeteren.

Tot slot 2 gratis goeie raden voor Kinepolis:

• Eén klacht geuit (verteld, geschreeuwd, ge-Facebook’ed…) zou u meer waard moeten zijn dan 100 niet-geuite klachten. Want het geeft u de unieke kans te wéten waar er iets scheef zit. Een glimp achter de “rationale” van mensen die stemmen met hun portefeuille en dus gewoon wegblijven, of die wel komen – maar met tegenzin en zonder veel keus in een soms richting monopolie gaande lokale situatie. Ga dus ook het gesprek aan met uw felste tegenstanders. Mogelijk worden ze al snel uw vurigste fans.
• Er zat een grote flater in de presentatie! Komaan mannnen: stukjes U2 en Ice Age tonen in glorieuze 3D, en dan Beyoncé op de MTV Music Awards tonen in gewone – platte – digitale kwaliteit… Van een gemiste kans gesproken! Da’s 3D als in D van Dom, Dommer, Domst… Hint: de rondingen van La Beyoncé in 3D (de D van decolleté, derrière, en de andere helft van die derrière) vertonen, dààr had ge vast wat influentials warm mee gekregen 😉

Weet ge wat altijd werkt op het internet? Lijstjes.
Het beste bewijs: een jaar geleden schreef ik in een misantropische bui een antwoord op pietel’s succesrecept voor een bezoekersrijke blog: “10 manieren om uw bezoekers weg te jagen“. Omdat ik begon te denken dat dat mijn specialiteit aan het worden was, en een onbekende blog te blijven het lot van deze letters was. En zie, efkens daarna had iedereen een mening over mijn lijstje, en was ik al niet meer zò onbekend. The rest is history.

Tijd dus voor een nieuw lijstje. Antwoord op de vraag “En schuift dat wat?”.
Want dat willen de mensen blijkbaar weten, als ge een iets of wat goed draaiende blog volschrijft.

9 manieren dus om geld te verdienen met een blog. Uw blogschrijfsels te “monetizen” (puke).

1. Adsense

Contextueel adverteren, tekstlinks, you know the drill. Bekend recept.
Maar: het werkt.
Niet altijd en constant, dus met hoogtes en laagtes, maar in het algemeen werkt het.
Hoeveel? Hangt sterk af van het soort woorden dat Google in je teksten terugvindt en kan koppelen aan adwords die adverteerders gekocht hebben.

De doorbraak in Adsense-kliks en dus inkomsten kwam er hier na het vinden van de WordPress-plugin Who Sees Ads. Deze laat je immers toe te differentiëren in je publiek.
Zo krijgt u, liefste regelmatige blogbezoeker, hier bijna niks van advertenties.
En zo krijgt u, waarde op deze blog aangelande google-zoekende, een wreed duidelijk in-your-face-advertentie.
Waarom? Omdat het Google-publiek aan het zoeken is. Naar iets. En mijn blog misschien het antwoord bevat. Maar het net zo goed kan zijn dat een van de adverteer-links hetgeen is dat ze zochten. In welk geval ook iedereen gelukkig is.

Twee caveats: maak bloginkomen niet volledig afhankelijk van Google-Adsense. Want als ze daar besluiten uw kraan toe te draaien omdat je aan een van de voorwaarden niet voldoet (teveel ads op een pagina geserveerd, te veel op een linkfarm geleken, uw ads niet voldoende van de echte content gedifferentieerd …), heb je geen beroep. En is droog zaad uw deel.
En ook: klik nooit op uw eigen advertenties. NIET doen. Ge moogt zelfs eigenlijk uw bezoekers niet oproepen om van tijd tot tijd eens op een advertentie te klikken. Spijtig. Want soms jeukt het.

Mijn ervaring: In mijn geval gingen de Google-Adsense inkomsten van een whopping 0,67$ in de eerste maand, naar 147$ in de topmaand, 10 maanden later. Niet slecht! Ondertussen lijkt de kredietcrisis toegeslagen te hebben, want het is alweer gehalveerd.

2. Adhese

Een regie die zich heeft toegelegd op blogs met Enchanté.
Een droomsituatie.
Zij doen de promotie, zoeken adverteerders.
En gij moet alleen zorgen voor de trafiek. Ogen. Iets dat ge toch al deed.
En dus is ongeveer iedereen gelukkig.
Mogelijk met uitzondering van uw ogen. Maar gevoelige ogen kunnen zich beschermen. Met adblockers en zo.
Hier geldt wel: je concurreert met de andere blogs. Bij de regie kunnen ze perfect nagaan wie er veel trafiek aanlevert, en ook waar er veel op de ads geklikt wordt.
En ook: niet superveel bedrijven happen toe. Als je ziet hoeveel reclamecampagnes er bij de “big boys” passeren (Adhese doet ook de reclameregie van o.m. De Standaard, Het Nieuwsblad, MSN …), en hoeveel er maar een verlengstukje krijgen naar de Enchanté-heroes. Zij dwalen!
Dus: veel vissers. Maar nog niet genoeg vis.
Niet té veel van verwachten, dus. Maar elke euro die je er aan verdient is eigenlijk heel makkelijk meegenomen.

3. Betalende blogposts

Een interessant gegeven. En wel een omdat het zo simpel is.
Bijvoorbeeld als ik hier zeg: “De Quick Suprême Pepper is terug! Hoera! Dat wordt weer smullen”
Dan levert mij dit euro’s op.
Ka-ching. In the pocket.
In het kader van een “experiment betalende blogposts”. En experimenten, daar doe ik gaarne aan mee.

Mijn ervaring: eerder leende ik ook mijn medewerking aan de John McRoe-campagne rond olie in België (Makro). Geen klachten gehad.
Of ik het systematisch zou willen doen? Neen. Er rijst daar immers een fundamenteel probleem mee van geloofwaardigheid. En da’s alles wat je hebt op het internet. Je lezers moeten al erg vergevingsgezind zijn als je commercieel gewin en blogtalent zo flagrant met elkaar gaat vermengen.
Mogelijke oplossing is deze links duidelijk te laten verschillen van je gewone layout. Zoals in “De Quick (betaalde link!) Suprême Pepper is terug! Hoera! Dat wordt weer smullen.”
Ka-ching.

4. Natura

Buzzer is een in Nederland vrij goed draaiend systeem, waarin vooral aardig met buzzwords gegoocheld wordt. Ze gaan ook proberen onder de Moerdijk wat los te maken, ze zoeken er nu een “country manager België“.
Na een jaar inschrijving in dat systeem, is er hier al één buzzcampagne toegekomen. And all I got was a lousy toothbrush. Maar wel een elektrieken, van Philips. Glad dat uw bijters daarvan worden, jong. Ik ben er wreed content van. Maar denk dat ik hem toch niet ga houden (de “buzzers” kunnen het product tegen korting aankopen na de testperiode). Want waarom iets met elektriek doen, als het even goed met de blote hand kan. Nietwaar, dames?

Een gelijkaardige aanpak (bloggers bestoken met informatie en af en toe een product, in de hoop maar zonder garantie op een positieve pers) lijkt ook in de maak bij Brabantia.

Andere natura zijn dingen als etentjes, cd’s ter bespreking, uitnodigingen voor recepties of conferenties en de zakskes in de pollen van de BGGD‘s. Maar daarvan kan ik voorlopig nog niet meespreken. ‘nuff said?

5. Affiliate programma’s

Een percentje op doorverwijzingen.
In den tijd dat “The Belgian Pop & Rock Archives” floreerde, was dit helaas zowat de enig bestaande manier om als klein website-bouwerke iets te verdienen. In mijn geval was dit naar Proxis, waar ze platen en boeken verkopen. En elkeen die via een link naar Proxis vertrekt en tot een aankoop overgaat, laat iets in uw zakske achter.

Mijn ervaring: de percentages van affiliate-verkoop zijn in het algemeen zo laag dat het de moeite nauwelijks loont. Op zijn best kan je hopen op een gratis cd of boek per maand. Maar wij zijn wij om dat te versmaden?
Vooral interessant voor mensen die zich sterk schrijven in een onderwerp dat vlot online kan gekocht worden (boeken, cd’s, drilboren, real dolls …).

6. Porno

Hier komt het erop aan de bezoeker van zijn site te verleiden zijn broek op de knieën te laten zakken, hem dan naar een louche site door te verwijzen voor meer lekkers, en vervolgens te hopen dat hij daar nog een hand vrij heeft om zijn kredietkaart boven te halen.

Betaalt echt wel goed. Heb ik van horen zeggen.
Maar aan porno, daar doe ik niet aan. Af en toe een streepke bloot, dat wel, zelfs al stuit dat hier en daar tegen de borst. Weet ook op dat verschillende andere inkomstbronnen gesloten blijven zodra je lijn van SFW naar NSFW overschrijdt.

7. Leads

Stel dat ge al iets verkoopt. Spullen op e-Bay. Websitedesigns. Of een nieuwe vorm van windenergie.
Dan kan een blog u, mits u dit verkoopweetje tussen soep en patatten al eens laat vallen, vast en zeker leads of prospects (nief klaanten dus) opleveren.
Voorbeeld : nTone die regelmatig blogt en twittert over het opstarten van zijn zaak Eco-Tone. Maar stel dat nTone nu niks anders zou doen dan over Eco-Tone bloggen? Juist: unfollow.
Ander voorbeeld: Michel. Maakt eigenlijk nooit reclame voor zijn winkel op zijn blog. Maar door regelmatig zijn expertise over IA en informatiestromen en websiteprocessen en zo meer ten toon te spreiden, weet ik dat hij top-notch is. En heb ik dus al twee keer mensen die bij mij stonden met een probleem naar zijn bedrijf doorverwezen. Misschien werd het niks. Of misschien heeft hij er zijn nieuwe trekzetel mee kunnen betalen?

Mijn ervaring: geen. Ik heb zelf niks te verkopen. Of zou ik in tuinpoorten gaan doen?

8. Zelf adverteerders zoeken

Gary Vaynerchuck laat zien hoe simpel dat eigenlijk is:

Gewoon de telefoon pakken en bedrijven opbellen, die iets te maken hebben met het onderwerp van uw blog.

Mijn ervaring: daar heb ik ook nog ooit geld mee verdiend, of beter: mezelf voor persoonlijk failliet mee behoed. Toen SABAM aan de deur klopte om een paar honderdduizend frankskes te incasseren voor muziek op Het Belgisch Pop & Rock Archief. Een noodkreet op de site geplaatst. En twee dagen later had ik een adverteerder die de SABAM betaalde. Chris van Camp (nu voor Klara) en haar cultuursite KingKong.be (nu ter ziele), ik blijf u erkentelijk!
In het wilde weg beginnen rondtelefoneren, zou ik niet doen. Ge gaat er m.i. meer energie insteken, dan ge eruit krijgt. Maar hebt ge een gouden tong en goeie verkoopspraatjes, waarom niet?

9. Uw blogreputatie elders verzilveren

De truuk in deze is zo brilliant gevonden worden dat ge op een ander gevraagd wordt iets gelijkaardigs te doen.
Tales from the Crib bijvoorbeeld, heeft haar blog op deze manier op schitterende manier verzilverd: ze werd gevraagd voor Story te gaan schrijven.
Ook ik kreeg via de lolbroek- en vetzakkerij op deze blog al eens een aanbod. Een “column” verzorgen op Radio 1. Het onderwerp bleek wel niet helemaal in mijn straatje te liggen, dus heb ik deze kelk nog aan mij voorbij laten gaan.

Lezingen geven schijnt ook lucratief te zijn. Ik ben dan ook graag bereid deze 9 manieren om geld te verdienen met een blog met de hulp van enkele fijne powerpoint-slides te komen toelichten.

Conclusie

Zo. Ik heb bewust niet op andere sites zitten zoeken wat die erover schreven. Want het stikt op het internet van de “101 ways to monetize your blog” en de “Get Rich Quick by Blogging”. Ik ben dus ongetwijfeld een geldverdienmanier of 20 vergeten. Maar daar had ik dan toch zelf geen ervaring mee…

Er zijn op dit moment eigenlijk best véél manieren om een centje te verdienen met bloggen. Zonder dat het je lezers veel pijn aan de ogen doet.
Maar zeker zo belangrijk: niet alles van waarde kan geld opleveren. Dat mag m.i. ook niet het doel zijn. Lees er deze wijze woorden van Seth Godin maar eens op na.
Maar als ge als uitgangspunt neemt iets interessants te vertellen, dan komt de rest op den duur vanzelf: je publiek, de kritische massa, de faam, de adverteerders, en de centjes … Good luck!

this blog post is an experiment by uMarket.it

John McRoe, bijgenaamd The Lucky Texan, heeft wereldwijd al oliebronnen blootgelegd. Ook in ons land heeft hij nu olie gevonden! John is in een vrijgevige bui en deelt gratis tankbeurten uit.

Bezoekers van www.freepetrol.be kunnen een gok wagen waar de oliebronnen zich bevinden. Je plaatst gewoon een boortoren op de geïntegreerde google maps en geeft kort je gegevens mee zodat we je kunnen contacteren als je gewonnen hebt. De 50 beste gokken, winnen een tankbeurt van 50 euro.

Lees er alles over, en waag uw kans op een gratis tankbeurt, op freepetrol.be

Nooterdenoot: Olietexanen zijn echt “my kind of people”! Ze schoven me – via de helden van Adhese – zelfs wat toe om het bovenstaande alhier te plaatsen. Geen zwart goud, maar euro’s. Joepi!

Reclame werkt. En reclame op deze blog zeker.
U – potentiële adverteerder – wil bewijzen, alvorens afscheid te nemen van een aantal zwoegend verdiende duiten? Geen probleem…
Wie is hier de trouwste adverteerder? Dat is Telenet, met hun sportzomer en de High Definition Televisie (HDTV) die je zou nodig hebben om daar optimaal van te kunnen genieten.
En wat heb ik zopas aangeschaft? Dat is Telenet HD televisie. Een HD-digicorder gehuurd, 8€ per maand, juist zoals de advertentie hier rechtsboven u en mij staat aan te raden.
Sterker nog: ik heb dat bannertje gevolgd om mijn bestelling online te plaatsen.

Adverteren op deze blog werkt dus, toch al zeker bij mij.

Noot: dat heet economie. Het werkt zo:
1. Bedrijf X adverteert hier om (onder andere) mij te overtuigen hun product te kopen (marketing).
2. Met dat advertentiegeld (koopkracht) in mijn zak laat ik me makkelijk overtuigen om hun product te kopen (consumptie).
3. Omdat ik het product koop (omzet) heeft Bedrijf X dan weer geld (winst) om te adverteren op mijn blog, voor een volgend product. En zo terug naar 1.
Dringend gezocht dus: mensen met economisch inzicht bij: Nikon, Apple en Mobistar, Adobe, Haba, AS Adventure, Connections, Bongo, Ecoflora, de restaurantsector, Velux, Gyproc en een paar goede schrijnwerkers/electriciens/loodgieters, FNAC, Mediamarkt, de Gentse Middenstand, Fortis, Standaard Boekhandel en Bakkerij Baele uit het Gootje in Balegem. Neem contact met de sympathieke peren van Adhese/Enchanté, reserveer uw plaats tijdig…

Maar terug naar die HD-televisie.

Joepie jochei, ik kan nu dus in Full-HD kan genieten van de Tour de France. Want één zendt de tourritten op een extra kanaal (één-HD) ook in superkwaliteit uit.
En het verschil is ongelooflijk. Op één-HD is de Tour de France precies helemaal anders:

• hier geen strijd om de schoontste overwinning uit de wielersport door een stelletje goden van tweede garnituur, omdat de goden van eerste garnituur allemaal buiten wedstrijd zijn gezet of zelfs niet mochten meedoen
• op één-HD is commentaar van Michel Wuyts en zijn partners boeiend! Hier geen vervelend gezwam om de tijd vol te krijgen, versprekingen aan 60 per uur, apologie van dopingzondaars, toeristische informatie voor thuiszitters, of een vooruitblik op de criteriums in Diksmuide, Herentals en Peer.
• hier is er in elke rit een nieuw soort ontknoping. In HD krijg je geen voorgekauwde scenario’s à la: groepje ontsnapt, peleton geeft ze 10 minuten, peleton rijdt die 10 minuten dicht en haalt de vluchter bij op 10 km van de meet, massasprint, Cavendish wint. Nee op één-HD dragen de vluchten verder, zit er jus op de démarrages, is het parcours van elke rit zo uitgetekend dat elke ploegenspel compleet ontregeld raakt, en is het dus nagelbijten en op het puntje van de zetel zitten van de eerste tot de laatste kilometer.
• op één-HD geen storingen in beeld. Op het analoog signaal zit er gekraak en geruis, telkens als er onder een brug of wat bomen gereden wordt. En op de cols – zeker als het weer wat tegenzit – is het al helemaal miserie met wegvallende verbindingen. In de digitale kwaliteit van de HD is het beeld zo vloeiend en storingsloos als het publiek op Werchter Boutique richting uitgang.
• op één-HD sta je niet voor verrassingen als overwinnaars van ritten later aan de EPO blijken gezeten te hebben. In het haarscherpe beeld in HD haal je de dopingzondaars er immers zo uit (prikgaatjes, restanten van cocaïnelijntjes op een neushaar, een epo-tablet in het rugzakje: elk detail zie je klaar en duidelijk).
• kortom: op één-HD is de Tour een Grote Tour, geen kleintje.

Ik kan het dus echt iedereen aanraden, die HD-televisie van Telenet (of van Belgacom als ge toch al ADSL hebt: het pakket zenders in HD is daar zelfs wat uitgebreider, maar daar staat dan weer tegenover dat je geen HD-programma kan opnemen en een ander bekijken tegelijkertijd). Doen!

Noot voor de slechte verstaander:
– het beeld van de touruitzendingen is écht beter, de rest is hetzelfde natuurlijk…
– morgen trekt de tour de Alpen in. Ik hoop dat het eindelijk spannend wordt dan…