Gisteren bijna vergeten, maar een flard doedelzak die met de wind meedreef herinnerde ons nog net op tijd aan de tweede keer baronfeesten rond de Stokerij van Damme.

Er waren ridders. En roofvogels. Honden. Narren op paarden. Standjes met middeleeuwse ambachten. Alsmede mede. Abdijbier geserveerd door schalkse monniken. En frieten en hamburgers, daar kan geen middeleeuws thema in een 21ste eeuws evenement tegenop.

En dan een kampvuur en vuurshow. Warmte op een koude wei. 

Vriendjes, die na de jaarlijkse zomer-diaspora richting campings, oma’s, scoutskampen en vliegvakanties teruggezien werden. De voorlaatste dag van de vakantie. Het was mooi, maar het is gedaan.

Oh, Google is weeral over Balegem gevlogen blijkbaar. Toen we hier kwamen wonen was het nog een oase van flou artistique op Google Earth of de satellietbeelden van Google Maps. Maar een jaar of zo geleden waren wij hier al een beetje scherp gesteld. En nu alweer een update, en recent. Ik denk dat de beelden van begin augustus zijn.

Ik zie de schapenstal, de vijver en het houtkot in het bos, de garage en de nieuwe tuintafel buiten. Ik zie dat de auto buiten staat, koffer open. De nieuwe Veluxen zitten al in het dak. Enkel de zonnepanelen liggen er nog niet op, en ook het nieuwe kippenhok – wellicht ook moeitloos zichtbaar vanuit de ruimte – was nog niet op tijd af om al op de foto te passen.

Indrukwekkend, het detail. En dan ligt de resolutie van deze beelden nog een pak lager ligt dan die waar leger en overheid beschikking over krijgen. De techniek staat wederom voor niets.

Alhoewel. Zò nieuw is dat allemaal toch niet.

Want vandaag kwam ik uit bij deze toepassing, een online versie van de kabinetskaart van J. De Ferraris. Oorspronkelijk een boekwerk met kaarten, gemaakt in 1777, van wat toen nog de Zuidelijke Nederlanden en het Prinsbisdom Luik heette. Voor de overheerser – toen nog Oostenrijk – wellicht om beter belastingen te kunnen heffen of het land efficiënter onder de knoet te houden.

En als ge daar inzoomt op kaart nummer 48, dan komt ge ook in Baeleghem:

En als ge daar inzoomt op het Zuiden van Baeleghem, dan komt ge toen ook al uit in de Broeck:

En als ge daar inzoomt op de Broeck, dan staat er daar ook al een huisje, een L. En die L, die kan ik nog terugvinden. Het ligt in onze (kruip)kelder. Wij wonen op de fundamenten:

Die atlas Ferraris is tenandere ook te verkrijgen als een mastodontisch boekwerk: 608 pagina’s en 12 kilo vogelvluchtvreugde. Ook te consulteren in uw openbare dodebomenuitleendienst genaamd bibliotheek, of online dus. Benieuwd of u er ook uw erf, uw favoriete fietsroute of de plaats waar u uw maagdelijkheid in verloor in kan terugvinden.

Tot slot wel nog een waarschuwing: met al dat inzoomen vanuit de lucht, ge moet daarmee toch opletten. Voor ge ’t weet komen daar ongelukken van.

Nog maar pas is Bruisend Balegem gepasseerd, of daar kondigt zich al de volgende festiviteit in Balegem aan: de Stokerijfeesten.

Een van de leukste dingen om te bezichtigen in ons dorpje is Stokerij van Damme, een familiebedrijf dat de hele productieproces van zijn jenever in eigen hand heeft: ze maken er alles zelf, van het graan tot de jenever. En ze doen dat daar niet slecht: vraag maar eens aan Pol – de waard in het bekendste jenevercafé van Vlaanderen, het Dreupelkot in Gent – wat volgens hem de beste jenever is. Balegemse dus.
De stokerij is ook al een tijd geleden op de kar van het hoevetoerisme gesprongen, zodat je er kan logeren in de gastenkamers. Gingen je onder andere voor: Eva de Roovere, Elliott Murphy, Ellen Foley, Garland Jeffreys… ’t is immers hier dat de songs tijdens “Zottegem Song City – Flanders International Songwriters Week” worden bijeengeschreven.

De jaarlijkse stokerijfeesten zijn een jenever-fuif (op zaterdagavond 23 augustus) en een gezellige namiddag (zondag 24 augustus dus) op en rond de Stokerij. D’r is vanalles te doen en te zien en te horen, en je kan het combineren met een wandeling of fietstocht in de landelijke omgeving.

Nog even terugspoelen naar Bruisend Balegem van vorige week: dat was supergeslaagd, ik denk dat iedereen die er geweest is het daar over eens is. Het was echt wreed gezellig. Veel volk – vooral op de rommelmarkt en ’s avonds bij Guido Belcanto en het vuurwerk – bij een lekker weertje.
Plezant ook dat we deze keer al zeer veel bekenden tegenkwamen. Dat was vorige keer – toen we hier een half jaartje woonden – nog anders. Leve de kindjes, wat het socialiseren in een dorpsgemeenschap betreft…
Zelf heb ik de optredens en het vuurwerk ’s avonds niet meer meegemaakt – awoert voor dezelfde kindjes, toch wat betreft het buitenshuis en avondlijk socialiseren met uw eigen lief – dus zijn de foto’s beperkt tot de namiddagwandeling. Klikkerdeklik voor de volledige set.

15 augustus. Check.
Een even jaar. Check.
Ha, dat betekent dat het dit jaar, deze vrijdag, weer tijd is voor Balegem om zich eens uit te leven. “Bruisend Balegem”, vierde editie, de tweede sinds ik er woon.
Eigenlijk een dorpsfeest, een volkse kermis met muziek, vettig eten en veel drank, maar in de nieuwsbrief heet dat dan “Jouw muzikaal, cultureel, kunstrijk en folkloristisch evenement!”

Schrijft “opperbruiser” (voorzitter van het organiserend comité) en “plaatselijk burgemeester” (de schepen van openbare werken en daarmee de voornaamste vertegenwoordiger van Balegem in het schepencollege van Oosterzele) Christ Meuleman:

Balegemnaars zijn feestvierders en gastvrije mensen ! Op de feestdag van Onze Lieve Vrouw zullen ze in de hoogste hemel zijn wanneer ze samen met de feestgangers vanuit alle windstreken, dus mensen zoals u, dit bruisend feest kunnen beleven.

En valt het op dat er hier een CD&V-bestuur zetelt? Maar alla, weest welgekomen.

Voor ’t programma in ’t lang en het breed, kan je op de site www.bruisendbalegem.be terecht, het best nog in de nieuwsbrief.

In vogelvlucht staat er dit ongeveer te gebeuren.

Voormiddag:
– na de mis haring- en jenever-receptie aan de Kerk. Een muziekske erbij, de belleman die het programma aankondigt en burgemeester Johan van Durme die de officiële opening verzorgt (en het aan mij eens uit gaat kunnen leggen hoe ver hij staat met zijn muggenbestrijdingsmaatregelen).

Namiddag:
– Ferrari show en rondrit. Top Gear in Balegem quoi.
– Een tentoonstelling(ske) rond “expo 58”
– Een kunstmarkt(je) in de oude smidse
– “Marché aux bons vivants”, marktje met streek- en ambachtelijke producten
– Mobiel straattheater, oude ambachten, kinderanimatie in de vorm van springkastelen, een kermisje, ballonclowns en schminkdozen
– ‘Vlaams Artiestengala’ vanaf 15 uur, gepresenteerd door good old Ro Burms, live voor MFM-radio. Met o.a. Salim Segers, Johan Schatteman, ‘Balegemnaar’ Dietwin de jodelaar, Juul Kabas, Wim Ravell, Samantha en Mike Dreamer en winnaar VTM Idool 2007 Dean.
– Covergroepen als ‘Amazing Flowers’ en “Smooth & The Bully Boys”, “entertainer” Jan Parent op het podium.
– Een rommelmarkt(je)
– Terrasjes à volonté

Vooravond en avond:
– Doedelzakkers in Café De Watermolen
– Covers met “Cheers” of “Bob’s Cousins”
– Guido Belcanto (!) om 21 uur. Dit deel van de wereld is blij dat de wereld weer droevig zal zijn.
– Lokaal talent Kat’lee Jones (country) om 23:00.
– Vuurwerk (om 22 uur 30)

Hoogdravend werd Bruisend Balegem aan de pers voorgesteld als:

Deze editie legt de lat hoger : met dit gevarieerd programma-aanbod trachten we Oost-Vlaamse gezinnen een genietbare vakantiedag te bezorgen. Inderdaad, wij hebben de ambitie een toeristisch topevenement in Zuid-Oost-Vlaanderen te worden.

Toeristisch topevenement… Hopelijk staan er voldoende dranghekkens klaar. De Gentse Feesten en Bruisend Balegem, wie zal het halen?
Maar volk zal er zijn. En als u een keer zin hebt een Vlaams Ardennendorpje op zijn paasbest en in feeststemming te zien, kom gerust af, vrijdag 15 augustus.

Emich maakt ons attent op een nieuwe feature bij Google. Als je als zoekterm twee stations ingeeft, ligt er een rechtstreekse link naar de website van de NMBS. Waar je meteen een overzicht krijgt van de eerstvolgende treinen die dat traject doen.
Prakties! Toch als de treinen rijden.

Helaas, helaas. Er moet wel nog wat geschaafd worden aan deze service. Geef je immers mijn dagelijkse reisroute in, namelijk Balegem-Dorp of Balegem-Zuid naar Brussel-Centraal, gaat Google serieus de mist in:

Utrecht-Centraal naar Brussel-Zuid? Pardon? Hoe komen ze daar bij? Balegem onbekend.
Dan hebben we hier in ons dorpje eens van iets veel, namelijk NMBS-stations.

Bij een query “Zottegem Brussel-Centraal”, het traject dat ik doe op dagen met goed weer (dan kan ik met mijn Vespa bollen), loopt het heel wat gesmeerder.
Want niet alleen wordt de correcte reisweg voorgesteld (dat werkt dus alleen met IC-stations), de eerste link is bovendien van een relevantie, je houdt het niet voor mogelijk:

Waarvoor dank.

Als tegenprestatie leg ik hier graag de correcte links voor de query waar ze de mist in gingen: de uurregeling van de treinen tussen Balegem-Dorp en Brussel vindt je hier. Die tussen Balegem-Zuid en Brussel hier.

Vanmorgen naar de bakker met Daantje. Tussen de velden, naar het dorp. Broek, Diepestraat, Berg, Balegem. Vogeltjes, boerderijen, een haas vlucht weg. De kerktoren blijft stil. Geen mens op de baantjes. Wegenwerken (het dorp ligt open), maar op zondag niet. De bakker nog bereikbaar. Vijf koffiekoeken zeggen, en dan pas welke, zodat ze de juiste zak kunnen kiezen. 8 pistolets. Terug naar huis. Weer tussen de velden. Een kraai krast. Ons straatje. Bij de buren is een schaap ontsnapt. Een oud mannetje was ook al gestopt: “Zeg Irène, ao schoap is deruut”. Met vereende krachten het terug in de wei geleid. Naar de warmte binnen. Sinterklaas is vannacht langsgeweest. Of zwarte Piet. Heeft de Sinterklaasbrieven meegepakt. En een chocolade eitje achter gelaten: tijgertje, winnie de pooh en een kangoeroe. De blik in de ogen van het ventje als hij het ontdekt.

Call me a sentimental old sucker, maar Sinterklaas, zo’n morgenwandeling, het dorp, daar krijg ik dus waterogen en een krop in de keel van. Wim Sonneveld’s “Mijn Dorp” is de schuldige:

“Thuis heb ik nog een ansichtkaart,
waarop een kerk, een kar met paard, slagerij J. Van Der Ven,
een kroeg, een juffrouw op de fiets,
het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
maar het is waar ik geboren ben,
Dit dorp, ik weet nog hoe het was,
de boerenkinderen in de klas,
een kar die ratelt op de keien.
Het raadhuis met een pomp ervoor,
een zandweg tussen koren door,
het vee, de boerderijen.
En langs het tuinpad van mijn vader,
zag ik de hoge bomen staan,
Ik was een kind en wist niet beter,
dan dat ’t nooit voorbij zou gaan.”

Wondermooie tekst. Ontroerend lied. De schoonheid én de vergankelijkheid.

Maar het bestaat nog steeds. En vandaag had ik het, even dat gevoel dat ik in een “ansichtkaart” rondliep. En dat ik hoop dat hij er over twee generaties aan terug zal denken. Hoe hij in Balegem naar de bakker liep. En alles goed leek zoals het was. En dat zijn papa wilde, dan dat dit nooit voorbij zou gaan.

Goed nieuws op de site van Groen!-Oosterzele en een afgeleid artikeltje in Het Nieuwsblad: de firma Verlee ziet af van een aanvraag tot uitbreiding van z’n milieuvergunning (wat het een stort voor asbestcement zou maken), en is ondertussen gestopt met het storten van asbesthoudend afval (wat wel kon met de huidige milieuvergunning).

Om het “in my backyard”-gehalte van dit verhaal voor mij duidelijk te maken: een google-map van Balegem met erop aangeduid:

• De steengroeve/stort van Verlee (rood icoon)
• De bewoning dicht in de buurt (roze kleur)
• My crib (icoon huis)
• Fietsroutenetwerk Vlaamse Ardennen (groene fietsjes, om te tonen dat de gezonde lucht die u komt opsnuiven tijdens een fietstochtje misschien wel asbestvezels bevat)
• Scheurbroek (groene brommer – Vorig jaar nog werd daar door acties van omwonenden verijdeld dat er een motorcrosscircuit zou komen, dat zou nog een aanvulling op mijn lijstje van rustverstoorders in de post “De rust van het platteland“)

De historiek van dit verhaal kan je lezen in deze pagina’s:
– Vijf stortplaatsen met asbestvergunning in Vlaanderen (Het Laatste nieuws, 5 juni 2007)
– Een astbeststort, neen bedankt! (Persmededeling Groen!-Oosterzele, 5 juni 2007)
– Onrust over groot asbeststort (Het Nieuwsblad, 6 juni 2007)
– Groen! hekelt dossier over asbeststort (Het Nieuwsblad, 8 juni 2007)

Eind goed, al goed? Ik ben alleszins tevreden dat het ongecontroleerd storten nu zou zijn opgehouden.
Maar is het "gevaar" nu ook definitief weg? Het is niet omdat men "momenteel" geen plannen heeft om zo�n milieuvergunning te vragen, dat men dit niet gaat doen in de toekomst (als de aandacht wat wegge�bt is, of als men op Vlaams/OVAM-niveau terug op zoek gaat naar een stortplaats in Oost-Vlaanderen).

Beslist iets dat elke politicus in Oosterzele nauw in het oog zou moeten houden! Zeker als je het hallucinante verhaal van het stort in Ronse kent…

Vanmiddag tegengekomen, een loslopende koe. Omdat onze diepvriezer nog vol steekt, hebben we ze maar op een van de weides van de buren geleid, waar ze nu heftig staat te loeien.

Geen halsbandje met gsm-nummer van de eigenaar te bespeuren. Wel een plakske in haar oor, met nummer van FAVV: 8165. De eigenaar mag ze komen afhalen, 2de weitje bovenaan Terstraeten.

’t is eens wat anders dan een gevonden poesje of pup natuurlijk.

Update 18:00. De eigenaar is gekend. Een boer uit Velzeke, die er straks gaat omkomen.
Update 19:00. De koe is weg. Terug naar zijn koeien-thuis.

Wij wonen rustig. Ik denk wel dat je dat mag stellen als je woont in Balegem, een dorpje tussen Oosterzele en Zottegem en Zwalm, de rand van de Vlaamse Ardennen. En dan nog op een rustig plekje in Balegem: in een straal van 500 meter rond ons huis liggen er niet meer dan 10 andere huizen. Wel veel velden, bos. Aan een baantje waar maar ��n auto tegelijk door kan. Een stiller baantje dan die op het Oost-Vlaams fietsknooppuntennetwerk. Vaak is het hier dan ook zalig stil, niks meer dan een vogeltje dat de stilte doorbreekt met z’n gefluit….

Maar soms, soms wil dat niet zo lukken. Zeker niet op een zaterdag, want dan lijkt iedereen tegelijk zijn best te doen om zijn voorgenomen karweien snelsnel af te werken.

Zo waren deze zaterdag onder andere bezig:

• Twee mannen met kettingzagen, een stuk of 10 knotwilgen aan het kortwieken.
• Het zoontje van de buren die zijn voorliefde voor minitractors met motor een halve dag liet merken.
• Een andere buurman die de randen van zijn weides met de bosmaaier te lijf ging.
• Een boer die een ma�sveld rooide.
• Heelder meutes jagers die de ganse dag onophoudelijk knallen op elke patrijs en fazant die uit ma�svelden als bovenstaande komt gevlucht.
• De honden van heel het dorp die als een gek begonnen te blaffen als er weer eens een ballonvaarder kwam overvliegen of landen in de buurt (rustig weer + zon = gegarandeerd minstens 5 balonnen die hier in de Balegemse weides komen landen).
• Een stuk of 10 overvliegende parasailors (of hoe die dingen ook mogen heten, ’t is een deltavlieger met een motor eraan).

En toen iedereen dan toch bezig was, heb ik zelf maar aan het kabaal meegeholpen: eerst een paplaurier en twee vlierstruiken verhakseld (daarover later meer), en daarna dan ook nog eens het gras gemaaid. Ah ja, want het was nu eens droog na een zonnig dagje…

’t Was ’s avond 7 uur eer hij daar terug was. De rust. De stilte. Een uil riep om meer.