Als vandaag nog niet geheel in het teken stond van verkiezingen, welke dag dan wel?
Eerst in alle vroegte en tot een stuk in de namiddag bijzitter gaan spelen. 15 euro 60 verdiend in ruil voor een beetje burgerplicht. Grappigste moment was waarop een oud mannetje ons verontwaardigd zijn kiesbrief kwam teruggeven, want hij was blanco. Openvouwen bracht soelaas.
Dan het verkiezingen ’09 programma van één als achtergrond van een rustig avondje zonder vrouw en kinderen. Knap gedaan, en geen moment de behoefte gevoeld ook eens bij VTM te gaan piepen.
En om af te sluiten nog een blogpost ook. Oververzadiging dreigt.

Met de uitslag kan ik leven. Met elke uitslag wellicht, want het vreemde aan verkiezingsuitslagen is dat ze weliswaar bestaan uit de meningen van miljoenen individuele kiezers, maar in hun geheel plots een geheel eigen leven leiden. Niet de hoogte van de balkjes het belangrijkst voor “wat de kiezer gezegd heeft”, wel wie er een percentje van die miljoenen heeft bijgewonnen of verloren. Het verschil telt in de analyse meer dan de optelsom.

Nu, een van de verschillen waar ik me op verheug is de “deuk in de carrosserie“, “de paar rake kletsen” of de andere vergoeilijkende uitspraken over de slechte verkiezingsuitslag van het Vlaams Belang door Annemans of Dewinter. Fijn om morgen op de trein te kunnen stappen, en niet langer te moeten denken “een op de vier mensen hier, da’s dus van de vier mensen op deze treinbank wellicht eentje, heeft voor het Vlaams Belang gestemd“. Bij 15% voor het Vlaams Belang is dit nog maar 1 op de 6 of 1 op de 7 mensen, dus is mijn treinbank mogelijks geheel VB-vrij.
Minder plezant is vast te stellen dat maar 1 op de 5 stemmers de lumineuze idee heeft gehad om te stemmen zoals ik dat deed, linkserig en rood/groen dus. Wie ook de Vlaamse Barack Obama was, hij had wellicht niet “change” in zijn programma staan.

Ook grappig hoe irrelevant de internetcampagne plots weer werd. Want die leek groen wel te winnen. Nu ja, niet te snel oordelen, want misschien hadden ze zonder die knappe internetcomponent wel de kiesdrempel niet gehaald. En Verhofstadt, de aanvoerder van de Facebook-populariteitspoll van het meeste followers, maakte wel het verschil in de Europese uitslag.

Nog enkele losse tweets van de loop van de dag:

Eerste indruk van #kies09: Vlaanderen rukt. Weliswaar niet meer naar rechts, maar naar het centrum.

Tweede indruk van #kies09: Sommige kartels zuigen harder dan andere. Ttz: als ze splitten is dat soms goed voor allebei de delen, en soms slecht voor allebei de delen.

Derde indruk van #kies09: Vlaanderen kiest voor Vlaamse kinderbijslag (CD&V, NVA). Migranten buiten (vb) en jobkorting (open vld) kunnen nog even wachten.

Vierde indruk van #kies09: Dedecker en Dewever mogen de scalp van het VB op hun hoed steken. Ik ben die mensen diep dankbaar. In theorie.

Vijfde indruk van #kies09: Groen! schuurt over de kiesdrempel als ware dat de hoogspringlat van Blanka Vlasic of Tia Hellebaut. Nipt gaat ook.

Zesde indruk van #kies09: Vlaanderen kiest dit jaar voor de favorieten. Eerst voor Claudio & Gaëlle in mijnrestaurant, en nu weer Kris “Clooney” Peeters & De Slimste Mens.

Zevende indruk van #kies09: Jean-Luc Dehaene’s waarschuwing niet op kleine partijen te stemmen heeft niet gewerkt: het zijn nu allemaal kleine partijen. Zelfs CD&V feitelijk eigenlijk.

Achtste indruk van #kies09: woordwolk van de verkiezingscampagne: “crisis, jobs, milieu, jobkorting, kinderbijslag..”. Woordwolk van het debat na de verkiezingsuitslag: “staatshervorming, federaal, wallonië, staatshervorming, praatcafé, PS, impasse, staatshervorming…”.

Negende indruk van #kies09: het vermageren van Geert Lambert vond vandaag zijn pijnlijke apotheose in de grote SLP-verdwijntruc.

Tiende indruk van #kies09: Nu al twee eenmanspartijen in het Vlaams parlement (te weten lijst DeDecker en het partijtje van de slimste mens). Nog 2, en ze kunnen kaarten. Voorlopig biljarten of vogelpik.

Elfde indruk van #kies09: AVV-VVK – Alles voor Vlaanderen en Vlaanderen voor Kristus. Plak het gerust als logo bovenop de uitslag van vanavond.

Ha, eindelijk was het zover: de eed en speech waarmee meneer Barack Hussein Obama zich aan het hoofd van de machtigste natie op deze aarde kon hijsen. Historisch moment. Overladen livestreams. Extra katernen. Speciale televisieuitzendingen. Facebook op de knieën…
Maar was al deze aandacht wel terecht?

Een eerste poging tot analyse: vertaling.
Enig mogelijke conclusie: er is een nieuwe zot aan het hoofd van de Verenigde Staten gezet. Nog erger dan Bush jr., een mens die zoals geweten zelfs een boek niet met de juiste kant naar boven vast kon houden.

Of kan u hier bijvoorbeeld enig touw aan vastknopen?

Wat is die van ons is nu een nieuw tijdperk van verantwoordelijkheid – een erkenning van de kant van alle Amerikaanse, dat we de rechten voor onszelf, onze natie, en de wereld, rechten die we niet accepteren, maar onwillig grijpen graag, firma in de wetenschap dat er niets zo bevredigend voor de geest, dus het bepalen van ons karakter, dan geeft ons allemaal een moeilijke taak.

Of de afsluiter, de laatste woorden in de speech van het jaar:

Laat het gezegd worden van onze kinderen de kinderen dat als we werden getest wij geweigerd laat deze reis einde, dat we niet weer terug, noch hebben we haperen, en met de ogen gefixeerd op de horizon en Gods genade op ons, wij plaatsvinden ed die grote gave van de vrijheid en de geleverde veilig voor toekomstige generaties.

Ik begrijp er geen iota van. Hopelijk leggen ze deze man de functie van die rode knop onder zijn nieuwe bureau nog eens een paar keer goed uit.

Over een andere boeg om de diepere zin van zijn speech, de presidentiële boodschap aan de rest van de wereld, te ontdekken: woordfrequentieanalyse. Wordle biedt een handige tool aan waarmee je dit in een oogopslag kan zien, de hier met betrekking tot het seksklassement al besproken woordwolk.
En dit waren blijkbaar de belangrijkste woorden in deze historische speech:

We zijn beland van de regen in de drop, zeg ik u.

(noot: voor de liefhebbers van woordwolken van presidentiële speeches, hier is een engelse woordwolk. Hier een nederlandse.)

Obama’s overwinning en uitstraling maakt ook de politici hier te lande zo geil als een forel die wel botersaus lust. Dat er van “Yes we can” gedaan gaat worden in de volgende verkiezingscampagne (7 juni 2009, remember), daar kunt ge dus al gerust vergif op innemen.

Maar nu is het hek helemaal van de dam. Via het dekselse internet is er immers een tool op de markt gekomen waarbij ge uw smoelwerk kunt omtoveren in een Obamaffiche. En dat er daar gretig van gebruikt gaat gaan worden! Hier alvast enkele proefdruksels die in de drukkerijen van politieke posters rondslingeren:

Bij de sossen:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, call each other progressief. Sometimes.
– Yes we canNO WE CAN’T change our baseline

En de tjseven:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, still not believe “these people”. Including us.
– YES WE CAN, have a budget deficit this year. And the next.
– YES WE CAN, be back (like Schwarzenegger, but with goats)

Bij de blauwen:

En de groenen:

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, work less and earn more and have your cake and eat it too
– YES WE CAN, send your kids to school from 8AM ‘til 8PM

Bij de N-VA

Gesneuvelde Slogans
– YES WE CAN, maybe become De Slimste Mens
– JA WIJ KUNNEN

Bij SPIRIT, Vlaams-Progressieven, SLP Geert Lambert en Nelly Maes:

En bij Lijst Dedecker

Gesneuvelde slogans:
– YES WE CAN, laugh all the way to the bank

Bij het Vlaams Belang:

Kortom, als “imitation the highest form of flattery” is, dan staat Meneer Barack er geflatteerd geportretteerd op. Wij (met de politici die wij om een of andere duistere reden blijkbaar verdiend hebben) daarintegen…

U zou mij hier moeten zitten. Ongekamd. Verfromfraaid. Rooddoorlopen ogen. Wallen.
Maar ja, er moest toch iémand wakker blijven om de bewogen gebeurtenissen van deze historische nacht op de voet te volgen.
En u, die rustig in uw zachte bedje lag te dromen, weet niet wat u gemist heeft.
Want vandaag is alles anders. Change has come.

De Humo bijvoorbeeld, die is vanaf nu niet meer te koop. In een crossmediale turn of events om duizelig van te worden, wordt het blad vanaf nu uitgezonden op televisie. Een meesterzet van Aimé.

Er is namelijk een vonnis betekend, na klacht van Sylvie Ricour en Fernand Koekelberg tegen een collage in het Gat van de Wereld (foto’s van de gewraakte pagina met deze gephotoshopte foto’s vindt je bij Huug of Andhi). Waar de koppen van deze madam en politiemeneer waren gemonteerd op pornolijven.
De rechter oordeelde eenzijdig dat deze collage de werkelijkheid geweld aandeed en dus moest verboven worden. Misschien omdat erin gesuggereerd wordt dat Fernand Koekelberg zich laat pijpen, aftrekken en likken door zijn secretaresse, terwijl toch algemeen geweten is dat die twee het uitsluitend op zijn hondjes doen?
Grapje, monsieur le juge.
Humo haalde bakzeil en roept de handelaren op om Humo “uit de rekken te halen en niet langer te verkopen“, anders zou er hun een dwangsom van 250 euro per exemplaar boven het hoofd hangen?
Foute reactie, Humo! Want hoe moet ik nu aan mijn gratis bon voor Sinterklaas in Plopsaland geraken? Men had toch kunnen oproepen niet langer rekken, maar alternatieve uitstalwijzen te gebruiken (displays, touwtjes aan het plafond, vleeshaken…). En de Humo niet langer te verkopen, maar gratis weg te geven bij een exemplaar van Goedele Magazine.

Ook gebeurd vannacht terwijl u sliep: vandalen hebben de Verenigde Staten beklad. Het begon ergens in het Noorden, met grappenmakers die enkele districten in het blauw kleurden. Ze kregen echter snel navolging, en al snel waren heelder staten blauw gesprayd. Later op de nacht kwam er ook een anti-beweging op gang, in de weer met afschuwelijke rode verf.

Het resultaat is niet om aan te zien. Een schande! Je reinste verspilling en milieuverontreiniging. Hopelijk slaat deze trend niet over naar Europa.

Ook gebeurd: McCain heeft zijn nederlaag toegegeven. Verse frietjes van de frituur zijn terug helemaal in.

Ook gebeurd: Barack Obama heeft 100.000 mensen in Chicago toegesproken. Verassend genoeg wel niet om de overwinning op te eisen, maar wel om te zeggen at het allemaal maar om te lachen was.
Zijn gooi naar het presidentsschap deed hij in opdracht van P-Magazine. Undercover. Ze hadden daar gehoopt dat de grappige naam die samengesteld werd uit notoire terroristen (Osama en Houssein) de mensen op het spoor zou zetten, maar tegenwoordig komt ge precies overal mee weg.
Obama trekt zich nu terug, en gaat weer terug naar zijn oude job als waxer van bikinilijnen bij badpakkenspecials.
Bush blijft bij gebrek aan vervanger nog een jaar of 4 president.

Ja, ge mist wat als ge te veel slaapt. Zoveel is u ondertussen hopelijk wel duidelijk. Ik lach er nu wel mee. Maar is zat toch met kippevel te luisteren…

Wat een knap uitgevoerd plan. De cast van de originele Wassup-reclame – vijf vrienden die elkaar via telefoon, intercoms en vanuit andere ruimtes “wâaaasssssssuuppppppp?” toeroepen, en wel om reclame te maken voor Budweiser – is opnieuw bij elkaar geroepen om reclame te maken voor iets anders:

Knap knap.

Los daarvan, of juist precies vastgehecht daaraan, wordt ik helemaal goedgezind en een beetje bang van het idee dat Barack Obama ipv John McCain over twee weken wellicht president van de U.S. van Aa gaat worden.
Want de man wordt ondertussen zo ongeveer superheldstatus toebedacht. De wereld staat als één (hermafrodiete) man achter hem. Eenieders verwachtingen op “Change” zijn inmiddels zo hoog opgeklopt dat hij ze nauwelijks waar gaat kunnen maken. Niet de verwachtingen van zijn stemmers, maar zeker ook niet die van de wereldopinie.

Maar goed, zelfs al weet hij enkel een “change” in de stijl van regeren te maken, dan nog is dat een “win” voor iedereen.