|
||||||
![]() |
|
Posts met de tag « brussel»:
sep
21
2013
PlainspottingDonderdag nog eens naar de “Sportdag voor Vlaamse Ambtenaren” geweest. Dat is een beetje als een “Sportdag voor eender wie”, maar dan raarder. Want met collega’s. En collega’s-vlaamse-ambtenaren dan nog. Raarder, in de zin dat de trein dan ’s morgens ineens vol zit met mensen die nooit sportschoenen aanhebben, maar die dag dus wel. Nooit gedragen sportschoenen. Raarder, in de zin dat een aantal van de mensen die er zich naartoe bewegen zodanig uitziet als een mens die zich normaal naar een bureau beweegt dat het bewegen richting sportdag er zeer onwennig uitziet. Raarder, in de zin dat als je met iemand aan de praat geraakt, die dan meestal werkt voor een agentschap, dienst, of ding met vreemde afkorting waar je – dertien ten spijt – nog nooit van gehoord had. Raarder, in de zin dat het een beetje vreemd aanvoelt te gaan sporten op kosten van u. In de tijd dus die de belastingbetaler ons betaalt. Het gevoel ook dat als je dezelfde activiteiten op een zaterdag zou organiseren, er geen tiende van het volk zou opdagen. Maar – het moet gezegd – heb op de Sportdag in mijn ondertussen vijftien (aka tel kwijt) ambtenarenjaren toch ook al een paar mooie dagen beleefd. Fietstochten of wandelingen in nazomertjes. Pingpongtornooien, een keertje voetbal. Best leuk, en Bloso organiseert al de activiteiten voorbeeldig. Het was nu wel al een paar jaar geleden dat ik er nog naartoe geweest was. De laatste vier jaar werk ik immers maar 3/5de, en dan vond mijn eergevoel het een beetje overdreven van een van die drie dagen dat ik maar op het werk ben ook nog te gaan ambtenarensporten. Maar dit jaar toch bezweken. Had ik dus beter niet gedaan. Want het was dan wel een fietstocht in het Brusselse zoals de vorige keren – al ooit prachtig gefietst in Zoniënwoud, of richting Leuven – maar dan raarder. Raarder in de zin dat het een fietstochtparcours was dat nooit mooi werd. Lachwekkend lelijk. Kilometer na kilometer. Kruispunt na onoverzichtelijk kruispunt. Villawijk na villawijk. 70 kilometer plainspotting. Voor het gemak op het parcours eens de redelijk mooie stukken in het groen gezet, de erg lelijke in het rood. Etterbeek – Sint-Pieters-Woluwe – Wezembeek-Oppem – Sterrebeek – Kortenberg – Steenokkerzeel – Elewijt – Vilvoorde – Machelen – Diegem – Zaventem – Kraainem en dan terug naar Etterbeek. Voorstadsmiserie. En veel luchthaven. En dus ook wat planespotting. Raar. Afijn. Dit weekend krijgt Brussel al een nieuwe kans om het goed te maken. Want dankzij de vriendelijke mensen van België Toerisme en Enchanté mogen we als “gezin met kinderen” op verkenning in Brussel: Magritte-museum, Mini-Europa, Océade, overnachten in de jeugdherberg en dan nog autovrije zondag. Hopelijk wordt het minder raar.
mrt
18
2013
KeizerslaanHoera voor de ijverige cartograaf die oude luchtfoto’s van Brussel heeft opgedolven en in een interface heeft gestoken om makkelijk verschillende tijdstippen van de stad te vergelijken. Fascinerend, vind ik dat. Terugvliegen in de tijd. Hoe zo’n stad onbeweeglijk en onveranderlijk en monumentaal lijkt, maar in feite een weefsel is dat groeit en graaft en woedt en allesbehalve statisch is. Neem nu het stukje Brussel van mijn werkplek: Links het stratenplan, rechts Sattelite view van Google. Te situeren allemaal in de buurt van het Centraal Station. Keizerlaan links onder komt uit bij het Sint-Jan-Berchmanscollege, Recyclart … Rechtsboven kom je uit aan de voet van de Kunstberg/Centraal Station. Trapstraat/Eikstraat bovenaan links komt uit bij Manneken Pis. De Lebeaustraat, onderaan rechts, komt uit op de Grote Zavel. Genoeg gesitueerd, nu terug in de tijd. Naar 1930: Er is geen Keizerslaan. Wel een verbindingswegje omhoog tussen het Gasthuisstraat/Gerechtsplein/Lebeaustraat naar de Trapstraat/Rue Haute. Waar nu de VDAB staat, liep gewoon een weg richting Marollen/Zavel. Fast forward naar 1953: Er is een Keizerslaan. Pas, zo lijkt het. De noord-zuid-verbinding is gegraven, en die laan ligt daar pal bovenop. Een pak huizen hebben moeten wijken (tiens, zou een pak huizen daarom misschien een wijk heten?). 1971: het gebouw van de VDAB (die toen nog niet bestond) staat er. Ook de hoogbouw in de Trapstraat, lijkt veel nieuwer, is zelfs al af. 2004: Dat ziet er al verdacht gelijk de huidige toestand uit. Een verschil maar: toen ik daar begon te werken was er aan de achterkant van het VDAB-gebouw nog een parking. Die is ergens tussen 2004 en 2012 ook volgebouwd geraakt. En zo gaat dat maar door. Nog geen 80 jaar, en dat ministukje stad is al vier/vijf keer van gezicht veranderd. Maar er is dus ook hoop. Dat bij de volgende overvliegingen die Keizerslaan weer iets helemaal anders gaat zijn.
jun
24
2011
The Power of FantasyGisteren naar Bozar geweest in Brussel, want daar zouden een paar Polen neergestreken zijn, een tentoonstelling ter ere van het Poolse voorzitterschap van de EU. En ik mocht een dagje voor de opening al eens gaan kijken naar het geleverde werk. Maar wat ik daar zag heeft mij diep geraakt. Ik bedoel, hoe stom kunt ge zijn? Heeft een Pool daar al zijn vakkennis en stukadoorschap in gestopt, komt er daar een zogezegde kunstenaar langs die al dat werk finaal om zeep helpt. Volgens de kunstenaar in kwestie (Olaf Brzeski met “Dream – Spontaneous Combustion”) gaat dit werk over “de vernietigende kracht van verbeelding, die je kan verorberen, verteren tot een hoopje as. En ook over het dubbelzinnige van realiteit“. Maar alles wat ik zag is grondig vernield pleisterwerk. Ook in de andere ruimtes van de expo is het niet veel beter gesteld. Hier zijn er massa’s gaatjes in de versgestukte muren geboord om zogezegde “kunst” op te hangen, daar is er op geschilderd, wordt het fijne vakwerk verborgen achter geprul of een achtergelaten autowrak (hoe slordig kunt ge zijn!), een tussen vers gepleisterde muren opgebouwd kerkhof (c’mon!) of gemorst wit poeder (hallo poetsvrouw!)
Neen, in feite gaat het hier om een knappe tentoonstelling van moderne kunst uit Polen. Namen als (unicode) klokken in Polen en ook daarbuiten: Magdalena Abakanowicz (haar bio leest als de betere roman), Akademia Ruchu, Paweł Althamer, Mirosław Bałka, Wojciech Bąkowski, Olaf Brzeski, Anna Janczyszyn, Katarzyna Józefowicz, Tadeusz Kantor, Szymon Kobylarz, Jarosław Kozakiewicz, Katarzyna Kozyra, Igor Krenz, Zofia Kulik, Maciej Kurak, Robert Kuśmirowski, Zbigniew Libera, Bronisław Wojciech Linke, Marcin Maciejowski, Jacek Malczewski, Józef Mehoffer, Paulina Ołowska, Włodzimierz Pawlak, Józef Robakowski, Zbigniew Rybczyński, Wilhelm Sasnal, Jan Simon, Bruno Schulz, Monika Sosnowska, Piotr Uklański, Mariusz Waras, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Julita Wójcik, Andrzej Wróblewski, Jakub Julian Ziółkowski, Artur Żmijewski. Sterkste vond ik een dubbelfoto van Solidarnosc uitgebeeld door een massa mensen en rechts de groep die uiteengaat: de Bròdno people (van Pawel Althamer, dezelfde kunstenaar die vorig jaar met zijn bloot pietje boven Brugge hing te zweven): en dit lieflijke, een meter of 10 lange, haakwerkje van Julita Wojcik: Maar wie ben ik, bvb Knack vond alweer iets heel anders het sterkste. De tentoonstelling “The Power of Fantasy – Modern and Contemporary Art from Poland” loopt vanaf vandaag 24/6 tot 18 september. Het is één van de evenementen rond het Poolse voorzitterschap, I, Culture. Aanrader, is naar het schijnt het openluchtspektakel “Planet Lem” door het Teatr Biuro Podróży op 6 en 7 juli op het Flageyplein in Brussel.
apr
23
2011
AntirookstopverbrodDe antirookstopbetoging, een curieus amalgaam van verstokte rokers, hun verstokte cafébazen en verstokten tout court, trok door Brussel vanmorgen. Ik was erbij, enfin, toch in de buurt: De betoging kan niet anders dan een succes genoemd. Weliswaar een man of 10.000 minder dan de aangekondigde “ongeveer 10.000 verwachte betogers”, maar een succes toch.
Er staat in de online gazet ook een foto bij van “het signaal” dat men wilde geven, enkele slogans:
Qua rooksignaal kan dat tellen. Ugh. Ja, want in een democratie, daar mag alles. En iedereen beslist wat hij wil, zoals bijvoorbeeld van de pot gerukte vergelijkingen maken tussen het verbod op het ambeteren van andere mensen met sigarettenrook en de holocaust. Ik ben zowaar op slag een overtuigd voorstander van dat algemeen rookverbod geworden. Een succes, dus.
mrt
8
2011
Een blogpost over QR-codesInleiding, waarin enig scepticisme wordt geuit over het fenomeen der QR-codes
Middenstuk, waarin een paar fijne voorbeelden van QR-codes worden naar voor geschoven
Slot, waarin een manier wordt geopperd hoe QR-codes interessanter zouden gemaakt kunnen worden. User Generated.
mei
10
2010
MagritteMuseumOf ik eens mijn mening over mijn favoriete Belgische museum wilde kenbaar maken? Vroegen de mensen van de Museumprijs (via Adhese). En dat ik mijn favoriete museum ook gerust eens op hun kosten mocht bezoeken, en nomineren voor de Publieksprijs (u kan zelf ook stemmen, en wel tot 28 mei, en kan daarbij in het beste geval zelfs een Citytrip winnen). Mijn favoriete museum, dat moest ik dus nog gaan ontdekken. Op naar het Musée-Magritte-Museum in Brussel. Torent bovenaan de Kunstberg, en dankzij het opvallende blauwe wolkjesraam zelfs op grijze dagen een surrealistisch lichtpuntje in de dagelijkse pendeltocht. Maar ik was er nog nooit binnen geweest. Dat werd dus tijd. Er worden daar geen foto’s getrokken, zegt het reglement. En getrokken foto’s worden van uw iPhone gewist, zegt de praktijk in de vorm van een uit het niets opduikende suppoost. Vriendelijk gevraagd, dat wel. Maar u moet het dus qua fotografische verluchtiging van deze blogpost met een buitenaanzicht doen: En met enkele (kritische) indrukken:
Al met al beslist een bezoek waard, het Musée Magritte Museum. En dat het een waardige winnaar van de Museumprijs 2010 zou zijn, dat is zeker.
jan
10
2010
People of BelgiumIn navolging van “How OS fanboys see each other” of “How programming language fanboys see each other” eens een poging gedaan deze meme toe te passen op ons eigen, de Belgen: |
![]() |