Donderdag nog eens naar de “Sportdag voor Vlaamse Ambtenaren” geweest. Dat is een beetje als een “Sportdag voor eender wie”, maar dan raarder. Want met collega’s. En collega’s-vlaamse-ambtenaren dan nog.

Raarder, in de zin dat de trein dan ’s morgens ineens vol zit met mensen die nooit sportschoenen aanhebben, maar die dag dus wel. Nooit gedragen sportschoenen.

Raarder, in de zin dat een aantal van de mensen die er zich naartoe bewegen zodanig uitziet als een mens die zich normaal naar een bureau beweegt dat het bewegen richting sportdag er zeer onwennig uitziet.

Raarder, in de zin dat als je met iemand aan de praat geraakt, die dan meestal werkt voor een agentschap, dienst, of ding met vreemde afkorting waar je – dertien ten spijt – nog nooit van gehoord had.

Raarder, in de zin dat het een beetje vreemd aanvoelt te gaan sporten op kosten van u. In de tijd dus die de belastingbetaler ons betaalt. Het gevoel ook dat als je dezelfde activiteiten op een zaterdag zou organiseren, er geen tiende van het volk zou opdagen.

Maar – het moet gezegd – heb op de Sportdag in mijn ondertussen vijftien (aka tel kwijt) ambtenarenjaren toch ook al een paar mooie dagen beleefd. Fietstochten of wandelingen in nazomertjes. Pingpongtornooien, een keertje voetbal. Best leuk, en Bloso organiseert al de activiteiten voorbeeldig.

Het was nu wel al een paar jaar geleden dat ik er nog naartoe geweest was. De laatste vier jaar werk ik immers maar 3/5de, en dan vond mijn eergevoel het een beetje overdreven van een van die drie dagen dat ik maar op het werk ben ook nog te gaan ambtenarensporten. Maar dit jaar toch bezweken.

Had ik dus beter niet gedaan. Want het was dan wel een fietstocht in het Brusselse zoals de vorige keren – al ooit prachtig gefietst in Zoniënwoud, of richting Leuven – maar dan raarder.

Raarder in de zin dat het een fietstochtparcours was dat nooit mooi werd. Lachwekkend lelijk. Kilometer na kilometer. Kruispunt na onoverzichtelijk kruispunt. Villawijk na villawijk. 70 kilometer plainspotting.

Voor het gemak op het parcours eens de redelijk mooie stukken in het groen gezet, de erg lelijke in het rood.

Etterbeek – Sint-Pieters-Woluwe – Wezembeek-Oppem – Sterrebeek – Kortenberg – Steenokkerzeel – Elewijt – Vilvoorde – Machelen – Diegem – Zaventem – Kraainem en dan terug naar Etterbeek. Voorstadsmiserie. En veel luchthaven. En dus ook wat planespotting.

Raar.

Afijn. Dit weekend krijgt Brussel al een nieuwe kans om het goed te maken. Want dankzij de vriendelijke mensen van België Toerisme en Enchanté mogen we als “gezin met kinderen” op verkenning in Brussel: Magritte-museum, Mini-Europa, Océade, overnachten in de jeugdherberg en dan nog autovrije zondag. Hopelijk wordt het minder raar.

Dromen. Dit zet mij serieus aan het dromen.

Fietsvakantie van Caïro naar Kaapstad. 100 dagen. 16.000 kilometer.
Egypte, Soedan, Ethiopië, Kenia, Tanzania, Zambia, Botswana, Namibië en Zuid-Afrika.

Niet té slopend, met dagetappes van 60 tot 100 kilometer en zonder veel bagage want er rijdt een truck mee, en je mag daar onderweg voor wat saaiere kilometers of als je niet vooruit geraakt instappen (dus niet zo sportief als deze tocht). Een avontuur, op mijn soort maat.

Stof, woestijn, mountainbikes, savanne, jungle, bergen, heuvels, kampvuren, zicht op de Kilimanjaro, 3 en een halve maand geen getwitter maar wilde vogels en ander gedierte langs de weg, zwarte kindjes die u zien als attractie, te gast in dorpen, de evenaar over, douchen in een waterval, vergezichten, lodges tenten en hutten.
En ’t is eens iets anders dan te voet naar Compostela wandelen (nog een droom, maar die lijkt al zo veelbeleefd).

Maar, wellicht ook: platte banden, enige zweren op een plaats waar de fietser al eens contact maakt met zijn fiets, diarree, loden zon, gevaar voor overvallen, muggen of DEET, een paar mensen in de groep die je liever nooit was tegengekomen, een lelijke valpartij hier of daar, snurkers, honger, dorst, 3 en een halve maand zonder vriendin en kinderen, 3 en een halve maand geen loon, uitputting, no-wi-fi, stank, zweet.
En 9.500 euro.

Zucht. Droom droom, ondanks al dat laatste, droom droom.
Sponsors gezocht (Wil er dan niemand tegen betaling een paar maanden van mij af zijn? Of stuur eens een blogger op reis door Afrika: boeiende verhalen gegarandeerd, verander de couleur locale in uw feeds naar parfum exotique. Of zit er daar geen format in voor Man Bijt Hond volgend jaar, met zo’n schoudercamera? Of als langlopende campagne voor de zoo of Planckendael “Hij wordt wakker tussen de dieren, u ook“?). En iets dat van dromen daden maakt. Een wil?

Vraag me af waarom we Toerisme Vlaanderen en Vlaanderen Vakantieland en andere promotoestanden ter ere van het toerisme in onze contreien eigenlijk nog jaarlijks ferme subsidies toesteken, als de PvdA hun werk helemaal gratis voor zijn rekening neemt. Uit het De Standaard-artikel “Fortuinspotten langs miljonairsroute” van vandaag:

De zéér linkse Partij van de Arbeid organiseert voortaan keurig uitgestippelde fietstochten langs de stulpjes van de allerrijkste Belgen. Afgelopen weekend zijn ze aan hun eerste fietstocht begonnen in het Oost-Vlaamse Waasmunster, waar de fortuinspotters rondgeleid werden langs de imposante villa’s van onder anderen topindustrieel Jan De Clerck en scheepvaartmagnaat Nicolas Saverys. (…)

Opschudding alom (of toch in de comments). De privacy! De afgunst! De ondernemingszin! De profiteurs! De kapitaalvlucht! De zus van Van Rompuy! De belastingontduikers!

Terwijl ik denk, potverdomme: da’s een gat in de daguitstappenmarkt. Socialistisch verantwoord en maatschappelijk bediscussieerbaar sportelen (overigens: sportelen, dat is een woord uitgevonden door iemand die daarvoor gestraft zou mogen worden. Het is een samentrekking van drie woorden: “sporten”, “dwangmatig nieuwe woorden voor onhippe dingen verzinnen” en “doen kokhalzen”). Ik zie meer mogelijkheden, zoals:

• De zwembadroute. Fortuinlijke medemensen die via Google Earth als bezitters van een zwembad kunnen worden geïdentificeerd krijgen een bezoekje. Bij warm weer bijzonder verfrissende fietstocht.
• De Apple-aandelen route. Wie drie jaar geleden AAPL-aandelen kocht, is nu op de kap van alle iPhone-, Ipod-, iMac- en iPad-bezitters schandalig rijk geworden. Deze sympathieke tocht voert langs huizen van dit nieuwe profitariaat, om eens deftig van hun gratis wi-fi te genieten.
• De kardinalen-wandeling. Stevig tochtje in Mechelen van bisdom naar katedraal, van parochie naar sacristie, van commissie Adriaenssens naar Kerk en Leven, op zoek naar verdwenen dossiers, doofpotoperaties, zwijggeld voor pedofilieslachtoffers en goeie miswijn.
• De logetocht. Voert van maçonieke woonst naar vrijmetselaarsvilla. Start en eindigt aan het huis van Siegfried Bracke.
• The Stig-tocht. Rit langs Vlaamse garages waar een exclusieve sportwagen staat gestald. Deelnemers die een ritje willen maken, brengen masker, overall en helm mee. De eigenaars hebben meestal geen bezwaar, toch niet als ze op hun bed vastgebonden vriendelijk om de sleutels wordt gevraagd.
• De Fortisfietstocht. Flinke kuitenbijter die voert van het huis van Karel en Mireille de Gucht, via het Fortis-kantoor van Berlare naar Ieper, om te eindigen in Brussel ter hoogte van het gerechtsgebouw.
• De zonnepanelenroute. Stevige fietstocht langs groencertificatenverdienende buren en hun fotovoltaïsche daken. Wij betalen ervoor in onze electriciteitsprijs, dan mogen we er toch ook eens naar komen kijken.
• De taalgrensroute. Razend gevaarlijke tocht in Brussel-Halle-Vilvoorde die soms rakelings langs de taalgrens passeert! Niet zonder gevaar. Het risico op het ontmoeten van een Waal en/of franstalige Brusselaar is niet denkbeeldig.
• De Electrabeltocht. Trip langs huizen waarin werknemers van de energiereus wonen, want die zijn met ons geld en Franse woekerwinsten gebouwd feitelijk. Bij de stopplaatsen is er gelegenheid tot opladen van de fietsbatterijen.

Ach, de rijken. Bewondering hoeft niet. Medelijden evenmin, ze zorgen wel voor hun eigen boontjes. Raymond van het Groenewoud zong het al:

Help de rijken
Help de rijken
Ze zijn met niets begonnen
Ze hebben het niet makkelijk
Help de rijken

Ja, ze hebben zoveel zorgen en ze worden nog eens gek
En ze hebben een alarm en een tralies en een hek
En een vreselijke bloedhond en een dikke vette kluis
En de lichten floepen aan, ‘t Is een heel gezellig huis
En hij moet nog even bellen, dat gebeurt nog weleens meer
En zij moet nog even wachten, er staat een rekening verkeerd

De belasting is weer lastig,
Ja, dat is een echt plaag
En de dollar staat weer laag!

Help de rijken
Help de rijken
Ze zijn met niets begonnen
Ze hebben het niet makkelijk
Help de rijken