Kijk, wat daar dwaalt (neen, ik heb het niet over een kangoeroe in Itegem, de eerste kangoeroe die “dwaalt” moet nog gevonden worden, zelfs al bevond die kangoeroe zich in Itegem). Dit, sh*t applicants say in a job interview:

En er komen nog afleveringen, want het is bedoeld om mensen te lokken naar een app (Dr. Job) op Facebook. Well done, Sirs. 

Alhoewel, kanttekening, het is al eens gedaan.

Al blijft het door de baardige meisjes ook wel dichter bij het origineel, Sh*t Girls Say:

Een goed half jaar geleden een meme die zo naarstig ronddwaalde dat menig land inmiddels een samenscholingsverbod voor Sh*t … say video’s werd ingesteld. 

Deze vond ik een van de betere, Sh*t Monks Say:

De meme dan ook al snel over zijn hoogtepunt heen. Metagewijs al lang opgeborgen.

Beter dan deze wordt het toch niet:

Ha.

Na de BNP Paribas Fortis Film Days (4€ voor een film en een ongeïnteresseerd publiek in september) kon ook Dexia niet achterblijven. Dexia @The Movies. Starring: Brokebank Mountain, een remake van de “getting screwed up the behind”-klassieker uit 2005:

Past wel mooi in de meme die al efkens aan het rondgaan is op Twitter, de hashtag #Dexiamovies.
Enige vondsten van de mensen:

• Gone with the winst
• Saving Private Banking
• Goodbye Lening
• No Country for Old Banks
• Honey, I Shrunk the Kids’ Budget
• Der Unterbank

Of mijn eigen bijdrage:

• Leninggrad
• You Only Pay Twice (uit de reeks 007 hundred billion, bekend van de quote “My name is Bonds, Junk Bonds”)
• De honderd, nee tweehonderd percent veilige, en een Dalmatiërs
• De Collega’s maken de brug een bodemloze put
• Play it Again, Didier.

De vraag of Hilde De Baerdemaeker een geloofwaardige manvrouw of vrouwman neerzet in LouisLouise moet vandaag helaas alweer wijken voor de economische hekseketel. Voor de vraag of “typen” gelijk Paul dHoore, Paul de Grauwe of Didier Reynders een geloofwaardige beursanalist, economieprofessor dan wel minister van economische zaken neerzetten.

Ons eigen economisch orakel, youtube, is aan de pessimistische kant:

Hoe gaat het met de beurskoers van Fortis?

En welke richting gaat het uit met KBC en Dexia?

Suits doing Extreme Downhill dus. Behalve als je het achteruit afspeelt.

Is het nu de moment om aandelen uit de BEL-20 te kopen? Hoe gaan de financiële aandelen de volgende maanden evolueren?

Oh joy, what a ride.

En wat is de veiligste belegging nu? Spaarboekskes, Brent-olie, blingbling, de Nasdaq, obligaties, Tak 21, een sok onder het bed, vastgoed, de dollar, de euro? Wat moet ik met mijn geld doen? Zeg het Paul?

Om maar te zeggen dat we precies allemaal een wilde rit uitzitten, balanceren op de dunne lijn tussen wanhoop en welstand. Banken niet langer betrouwbaar als een rots, maar vallend als vliegen. Onze miljoenen peanuts kunnen worden. Wij allemaal, miljoenen pineuten. Koersen op de beurs.
Spannende tijden dus.
Maar het komt goed. Net als in LouisLouise, in de laatste aflevering.

Wat ziet mijn lodderig oog voorbijschuiven op de nieuwstelexen der wereld:

A Chinese businessman has won the right to have lunch with Warren Buffett after bidding $2.1m (€1m) for the privilege of dining with the legendary investor. The proceeds of the lunch at the Smith and Wollensky steakhouse in New York will go to a non-profit foundation which fights poverty and homelessness.

Lunch. Met Warren Buffett. Voor $2.1 miljoen, toch nog altijd een slordige 1.327 miljoen in euro’s.

Euhm. Ik denk dat daar precies wat misverstanden over bestaan – hoe anders de stilte in mijn mailbox te verklaren.
Laat ik het daarom nog maar eens zwart op wit zeggen: ook ik wil gerust gaan lunchen. Avondeten zelfs. En dat kan al voor minder dan $2.1 miljoen. “Smith and Wollensky Steakhouse” of “Bij Jenny”, tapas, franse keuken of thaïs, met das of zonder, met michelinsterren of zonder, in mijn restaurant of een minder gemediatiseerde keet … laat de voorstellen maar binnenrollen!

Want wat heb ik dat die Warren Buffett niet heeft. Of was ’t omgekeerd?
“Buffelen met Buffett”, “Aan het buffet met Buffett”. OK. Hij is makkelijk woord te spelen. Maar “Dineren met Dirk” of “Haute cuisine met Houbrechts”, dat lukt toch ook best.
En economische invloed? Wie deed er hier de beurskoers van Fortis – nummer 133 op de lijst van grootste ondernemingen wereldwijd – eigenhandig met 19% op één dag kelderen nadat ik aankondigde mijn spaarcentjes er weg te gaan halen, dan? Om de markten te kalmeren hou ik ze nu nog even daar, trouwens. Match that, Mr. Buffett…
En ik smèk niet, wellicht meer dan je van een 78-jarige Walter-Zinzen-lookalike kan zeggen.

Ja, zo kent u me weer, voor het goede doel doe ik immers echt àlles. Zelfs met u gaan eten.
To fight poverty (red nu mijn koopkracht eens een keertje) and homelessness (mijn hypotheeklening moet echt nog jààren afbetaald), dat spreekt.

Tot binnenkort, dus. Ik reken op u.

“Waar sta jij op de curve?”, vraagt mijn basisbank Fortis middels een tenenkrommend saaie advertentie in kranten en tijdschriften.
Ook beschikbaar als televisiespot, maar die laat ik even buiten beschouwing. Want hoe iemand er ooit in geslaagd is met ingrediënten als de stem van Jan Decleir én het geniale idee van La Linea toch iets in elkaar te brouwen dat nog saaier is dan de beurskoersen van het eiland Vanuatu op hun nationale feestdag, it beats me. De verantwoordelijke zou in Cannes moeten worden overladen met leeuwen, en dan met leeuwen en al prompt in de riviera gedumpt, me dunkt.

Maar goed, de curve dus.

Het leven is een curve. Met pieken en met dalen. Waar je je bevindt op deze curve heeft met het “lot” niets te maken; je hebt het helemaal zelf in de hand. Het zijn deze fundamentele waarheden die ten grondslag liggen aan onze nieuwe reclamecampagne. De beslissingen die je neemt (of juist niet neemt) bepalen waar het naartoe gaat met je leven. Daarom dagen we mensen uit eens stil te staan bij hun eigen “curve”. Om na te denken en te overwegen hoe de toekomst er uit zou kunnen zien. Tegelijkertijd stellen we een minder voor de hand liggende en misschien wel moeilijkere vraag: waar sta je vandaag?

Waar sta ik op de curve, als Fortis klant?
Onderaan. Sadly.

Bungelend aan de staart van het peleton in deze grafiek bijvoorbeeld (Rente op spaarboekjes bij Belgische banken vergeleken – blauw is basisrente, groen is aangroeipremie. Bron gegevens: Budget week / Het Nieuwsblad):

Fortis staat enkel niet op de allerlaagste laatste plaats omdat Dexia toevallig twee letters eerder in het alfabet valt. Basisinterest, getrouwheidspremie en groeipremie samen kom je met een spaarboekje bij Fortis toch al bijna aan de helft van de huidige inflatie, hoezee.

Of onderaan in deze grafiek (beurskoersen van Dexia, Fortis en KBC vergeleken, sinds 2002, bron gegevens: Google Finance):

De markt heeft duidelijk bijzonder veel vertrouwen in een goede afloop van de ABN-Amro aankoop. Er worden daar putten gegraven, de mol in mijn tuin is er niks tegen.

Terug naar de “ad copy”:

“Waar je je ook bevindt op de curve van het leven, zo nu en dan moeten er keuzes worden gemaakt. Dat valt niet mee. Want met de beslissingen die je neemt, is veel geld gemoeid en vaak zullen ze de rest van je leven beïnvloeden. Het was Charles Handy, auteur van “The Empty Raincoat”, die beschreef hoe niets hetzelfde blijft. Wie geen beslissingen durft te nemen komt vroeg of laat vanzelf in een neergaande lijn terecht. Maar wie de juiste keuzes maakt, kan telkens een nieuwe opgaande curve beginnen.”

Ja, u heeft mij overtuigd, Dames en Heren van Fortis. Het advies van Charles Handy en uw communicatiebureau indachtig is het dus hoog tijd dat ik mijn geld bijeenpak en aan een nieuwe curve begin. Overal, behalve bij u, dus…

Of sinds wanneer is “Shooting yourself in the foot” de nieuwe bedrijfscommunicatie-strategie?
De curve van een boomerang.