Dat mijn mijn bloed daar van gaat koken, zie. Van dingen die het opgeven, stoppen met werken.

Zo was er hier tijdens onze afwezigheid blijkbaar iets fout gegaan in het boilertje in de keuken. Shit happens. Op dus naar de Gamma voor een nieuw electrisch boilertje. 10 liter, 125 €, Van Marcke. “DIY, gemakkelijke installatie”, beloofde de doos. Maar in de loodgieterij bestaat dat niet, gemakkelijk, ik had het kunnen weten.

Er bleek dus een veiligheidsgroep op te moeten (voor de overdruk die ontstaat bij het opwarmen van het water in de boiler), en die was er nog niet, dus zo eentje gekocht.
Geen plaats voor die veiligheidsgroep aan de koudwaterinvoer die naar de boiler liep. Dus de koudwaterinvoer van de kraan los, de koudwaterinvoer van de boiler los, de veiligheidsgroep eraan, veiligheidsgroep terug los, de koudwaterinvoer van de boiler daaraan met een tussenstuk, en de koudwaterinvoer van de kraan terug erop.
Dat zijn 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10 aansluitingen. Die dus allemaal kunnen lekken. En dat dus ook deden. Sop, sop.

Meeste stukken terug eraf, terug erop, nog eentje dat lekte, terug eraf, terug erop. Test. Geen water naar de boiler. Toch maar loodgieter bellen? Hoofdbreken. Veiligheidsgroep terug eraf, want bleek in verkeerde richting gemonteerd, onder het uitroepen van “kluns, kluns, kluns” terug erop. Geen nieuwe lek. We leren het nog. Cool.

Boiler laten vollopen. Aanzetten. Geen lichtje. Boiler deed het niet. Being boiling!

Terug naar de Gamma. Zagen om een nieuwe boiler. De 4 aansluitingen eraan, met extra teflon. Toch 2 die lekken. Sop sop. Terug los. Opnieuw eraan. Nog een drupje hier en daar. Terug los. Ganse rol teflon eraan. Nieuwe test. Succes! We have hot water.

Oh, doe-het-zelf, how I love thee. Not.
Maar nu werkt het toch.

Comble le malheur

En alsof dat allemaal nog niet dramatisch en erg genoeg was, en er hier nog niet met water was gemorst, gaf gisteren ook nog eens de koffiemachine de geest. Intern gesis, en een straaltje water langs onder. Saeco Incanto Nero terug naar de Macro dus. Minimaal 2 à 3 weken zonder, hoe gaan we het overleven?

In tussentijd komen die Nescafé dingen die eerder op het jaar afgeleverd waren toch nog goed van pas. En dus koken wij water, niet met de boiler, maar met de fluitketel.

Stoom aflaten.
Als dit blogpostje dus.

Holapola, een DHL-koerier aan de deur vanmorgen. Altijd bewondering voor koerierachtige medemensen die de weg naar mijn Balegemse deur weten te vinden trouwens: hulde aan het menselijke navigeertalent.
De mens kwwam een pakje afgeven. Dat doen koeriers wel eens.

Zo zag het eruit:

Van Enchanté, de bloggersreclameregie, zo blijkt.
Over naar de inhoud:

Oploskoffie. In drie smaken. Twee tassen. En een miniboekje, waarin het waarom van dit pakje duidelijker wordt: Nescafé lanceert een wedstrijd: Design your own cup.

Een propere website waar ge met behulp van een opgeladen foto/illustratie een tas als bovenstaande kunt versieren. En dan de medemensen moet proberen te verleiden om voor uw creatie te stemmen. Ter meerdere eer en glorie en de naambekendheid van Nescafé uiteraard, en ook wel om tickets voor evenementen en misschien zelfs vliegtuigtickets met bestemming en datum naar keuze te winnen.

<insert obligate 2girls1cup joke here>

Enigszins metazelfreferentieel is dit een voorbeeld:

En dan nu een oproep om voor mijn mega-interessante tas te stemmen, of anders een oproep aan Steffest om eens uit te leggen hoe we deze verkiezing naar de hand kunnen zetten 😉